เราเรียนสถาปัตย์ ม.รัฐที่หนึ่งค่ะ กำลังจะขึ้นปี 2 คือตอนม.ปลาย เราคิดว่าเราชอบนะคะ รู้สึกสนุก ตื่นเต้นทุกครั้งที่ไปเรียนพิเศษ แต่พอเข้ามาเรียนปีหนึ่งจริงๆ กลับรู้เลยค่ะว่ามันหนักหนาสาหัสมากๆ ทั้งเรียน ทั้งงานที่ท่วมหัวไม่เว้นแต่ละวัน เราอดทนเรียนจนจบปี1 และบอกกับตัวเองว่า จะลองยื่นแอดมิชชั่นใหม่ดู สุดท้ายเราก็ได้คณะศิลปศาสตร์ค่ะ ซึ่งเป็นอะไรที่บ้านเราค่อนข้างจะแอนตี้มากๆเลย (ที่บ้านอยากให้เรียนอะไรที่เป็นวิชาชีพ) พอผลแอดบอกปุ้ป ทำใจอยู่หนึ่งวันถึงกล้าบอกคุณแม่ค่ะ สุดท้ายผลเป็นตามคาด โดนด่า เละ!! และบอกว่าให้เราพยายามดูก่อน อ้างคนโน้นคนนี้สารพัด สุดท้ายก็คือ ไม่ให้ซิ่ว หัวเด็ดตีนขาดยังไงก็ไม่ให้ไป อีกเหตุผลคือเราจบปี1 มาด้วยเกรดที่ค่อยข้างจะโอเคค่ะ เขาเลยคิดว่าเราทำได้ อยู่กับมันได้ เราร้องไห้บ่อยมาก ระหว่างเรียนปี1 เราตั้งใจทำงานทุกอย่างเต็มที่แต่เราไม่เคยมีความสุขกับมันเลย เราเลยพยายามบอกตัวเองว่า เปิดใจนะ เราต้องเปิดใจ เราต้องทำได้ เราถอยกลับไม่ได้ ทางเลือกเดียวคือเดินหน้า เลยลองซักตั้ง มานั่งฝึกโปรแกรม 3มิติ อ่านหนังสือสถาปัตย์ สุดท้ายเรากลับมารู้สึกเหมือนเดิมเลยค่ะ ท้อแท้ สิ้นหวัง ไม่ชอบ ทำไมชีวิตชั้นต้องมาเจออะไรแบบนี้ ทั้งๆที่ตอนนั้นเราก็เลือกเองแท้ๆ เราก็ได้แต่โทษตัวเองอยู่ในใจค่ะ มันคือความผิดชั้น ชั้นเลือกเองมาตั้งแต่ต้น จนเรารู้สึกท้อมากๆเลย เลยอยากขอคำแนะนำพี่ๆที่เคยมีประสบการณ์แบบนี้ แล้วฝืนเรียนไปจนจบ มีวิธีคิดหรือทำยังไงบ้างคะ ที่ทำให้เราเปิดใจแล้วอยู่กับมันได้มากที่สุด : (
ทำยังไงดีคะ รู้สึกยิ่งเรียนยิ่งไม่มีความสุขกับคณะที่ตัวเองเรียนเข้าไปทุกที