สวัสดีค่ะ^^
วันนี้เราเเค่อยากมาระบายเรื่องราวต่างๆๆที่มันเกิดขึ้นกับเรา
(เรื่องราวทั้งหมดเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริงกับเราทั้งหมดเราเเค่อยากเล่าให้ใครสักคนฟังก้อเท่านั้น) #18+นร้าๆๆๆ
☺
😊
☺
เข้าเรื่องล่ะนะ
ย้อนไปเมื่อ 7 ปีก่อน
ตอนนี้เราย้ายโรงเรียน ไปเข้า ม.1 ร.ร เอกชน ในตัวเมือง บ้านเราอยู่บนตอน ไกลจากในเมื่องมากพอสมควร เราย้ายไปอยู่ประจำที่โรงเรียน เราเป็นคนติดพ่อแม่ และเจ้าน้ำตามาก อะไรนิดอะไรหน่อยร้องไห้(ตอนนี้ไม่เป็นแล้วเเข็งเเกร่งมาก55)
เราจำได้ว่า ครั้งเเรกที่ไปถึงพ่อกับเเม่ก้อไปส่งที่โรงเรียนเพื่อเตรียมตัวเข้าหอพัก เราก้อไม่ได้รู้สึกว่าการห่างพ่อแม่ครั้งนี้จะต้งร้องไห้เลย ก้อยัง ชิวๆๆอยู่
แต่พอวันเปิดเรียนเรารู้สึกไม่ ชิวแล้ว เราคิดถึงพ่อกับแม่มากๆๆ เราเดินไปหาห้องเรากับเพื่อนสนิด (ขอเเทนชื่อเพื่อนว่า โม นะ) เราไปถึงห้อง 2 คนเเรกเพราะเด็กคนอื่นนั่งรถรับส่งมาโรงเรียนแต่เราเป็นเด็กประจำก้อเลยมาเช้ากว่าคนอื่น เราก้อโมยื่นแบบงงๆ และด้วยความคิดถึงพ่อแม่ทำให้เราดูซึมๆๆ เรายื่นอยู่แบบเหมอรอย😯 แล้วมีครูคนหนึ่ง ซึ่งครูคนนี้เป็นลูกเจ้าของโรงเรียน (เราเเทนว่า ครูเจ นะ) ครูเจเป็นคนที่บุคลิกดีมากตัวสูง หุ่นสมาร์ท เป็นคนอบอุ่น ใครได้อยู่ใกล้ต้องรู้สึกดี เป็นคนที่มีความพูดที่อบอุ่น และเป็นครูที่เด็กทุกคนรักและเคารพมาก รวมถึงครูเล็กครูน้อยทุกคนต่างรักครูเจ เพราะครูเจ เป็นสภาพบุรุษ ใส่ใจทุกคน😄
เอ้ามาเข้าเรื่องเถอะ
ครูเจเดินมาบอก เราว่าให้เปิดน่าต่างหน่อย ตอนนั้นเราก็งงๆๆ ว่าเค้าเป็นใคร 😕
แล้ววันนี้เป็นวันเปิดเรียนวันเเรก ครูเจเรียกนักเรียนทุกคน ต้องเเต่ ม.1- ม.3 เข้าห้องประชุมเพื่อ อบรม
เค้าก้ออบรมกฎระเบียบอะไรไม่รู้ รู้เเค่ตอนนั้นกลัวไปหมด จนถึงเวลาปล่อยกลับห้องเรียน เค้าปล่อยทีระเเถว เเถวไหนนั้งเรียบร้อยก้อปล่อยก่อน เเถวไหนถูกปล่อยเเถวสุดท้ายต้องวิ่งรอบสนาม (คือตอนนั้นเรากลัวมากกลัวว่าจะเป็นเเถวสุดท้าย) เรานั่งนิ่งมากจนเค้ามองมาเห็นเเล้วก้อยิ้ม คงดูออกว่าเรากลัวมาก เค้าก้อเลยปล่อย แถวเรากลับห้อง
หลังจากนั้น เวลาผ่านไป 3 วัน เราคิดถึงพ่อกับแม่จนทนไม่ไหว เราร้องไห้หนักมาก ซึมเศร้าไปเลยก้อว่าได้ แม้กระทั้งตอนเรียนเรายังแอบบร้องไห้ แล้วพอดีมีพี่ที่เป็นเด็กประจำด้วยกัน(ขอแทนว่า พี่เอ) เค้าก้ออยากกลับบ้านเหมือนกัน แล้วด้วยความที่เห็นเราเป็นเด็กใหม่ก้อเลยให้เราไปขอ อนุญาติ ครูเจ เพื่อที่ เสาร์อาทิตย์นี้จะได้กลับบ้าน เราเดินไปกับพี่เอ แต่เราก้อเก็บน้ำตาไปเต็มที่ เราก้อไปขอว่า
บี:ครูเจค่ะ อาทิตย์นี้หนูขอกลับบ้านได้มั้ยค่ะ
ครูเจ: มองแล้วอมยิ้ม ทำไมล่ะ
บี:หนูคิดถึงบ้าน+กับน้ำตาและเสียงสะอื้นที่ออกมา(ตลกตัวเองเหมือนกันนะ55)เเล้วเราก้อหันหน้าหนี้
ครูเจ:จับเเขนเสื้อนักเรียนเรา หันมาคุยกันก่อน
บี:ไม่เอา ตอนนั้นก้อร้องไห้อยู่
ครูเจ:กลับได้ๆๆ แต่กลับได้แต่เด็กใหม่ เด็กเก่าห้ามกลับ (พี่เอ เงิบสิค่ะ😁😁)
😢 พอเรากลับบ้านไปแล้ว วันจันทร์พ่อก้อมาส่งที่โรงเรียน เราก้อร้องไห้สิ จะเหลือเหรอ😂 เซ็นสะทีฟ จริงๆๆ เเม่คุณเอ๋ย เบื่อตัวเองตรงนี้เเหละ
ตอนนั้นเราจำได้ว่าเราร้องไห้ทุกอาทิตย์
จนมีวันหนึ่ง ครูเจมาเห็นเราร้องไห้ ก้อเลยเรียกไปคุยในห้อง เราก้อไม่กล้าพูดอะไร เอาแต่ร้องไห้ ครูเจก้อไม่พูดอะไรเรียกเราไปก้อ นั่งทำงานอย่างเดียวเเล้วยิบกล่องทิชชู่ให้เราเเค่นั้น
😐😐 เวลาผ่านไป เราก้อเริ่มอยู่ได้ แต่ก้อแอบคิดถึงบ้านบ้าง ครูเจก้อ เข้ามาที่ห้องเรียน มาพูดคุยกับนักเรียน ห้องเรา เราอยู่ห้อง 1/3 เด็กใหม่ทุกคนต้องอยู่ห้อง3 เค้าก้อให้ทุกคนเเนะนำตัว จนถึงเราที่ต้องเเนะนำตัว เเค่พูดคำแรกน้ำตาเราก้อ คลอแล้วอ่ะ(อ่อนแอเหลือเกินตอนนั้น)
เราก้อเเนะนำตัวไป
วันถัดมา มีพี่เด็กประจำคนหนึ่งมาเรียกเราบอกว่า ครูเจเรียกพบ เราก้อเดินไป ครูเจก้อบอกเราว่าเดี๋ยวพรุ่งนี้ย้ายขึ้นห้อง 1 นะ เราก้อ พะยักหน้า แล้วครูเจก้อแนะนำเพื่อนห้องหนึ่งคนหนึ่งให้เราได้รู้จัก(ขอเเทน เป็น เม นะ) เมเป็นหัวหน้าห้อง1 เป็นเด็กเก่ง เเละเป็นคนที่ครูเจไว้ใจเราก้อ ขอเลื่อนไปเป็น อาทิตย์หน้าได้มั้ยค่ะ
ครูเจ:ได้สิ
หลังจากคุยเสร็จ ก้อพักกลางวัน
มีคนเป็นกลุ่ม เดินมาที่ห้อง แล้วก้อถามเพื่อนที่ห้องว่าคนไหนคือ บี พอเราได้ยินเท่านั้ยแหละหัวใจเต้นเเรงขึ้นมาทันที คืนตอนนั้นคิดในใจว่ากูไปทำไรผิดหรือให้ใครหมั่นไส้ป่าวว่ะ
เราก้อเดินไปหาพวกเค้าด้วยความกล้ว แล้วบอกว่าเรานี่เเหละคือ บี
เสียงกลุ่มนั้น:น่ารักอ่า ๆๆ ยิดีที่ได้รู้จักน่ะ บลาๆๆๆๆๆ
เรา:ยิ้ม อื้ม😕😄😄 (ยิ้มแบยสดใส)
ผ่านเสาร์อาทิตย์ไปเรากลับบ้านกลับมาอีกทีวันจันทร์
เราก้อเตรียมตัวเตรียมใจว่า จะได้ย้ายห้องล่ะ (ในใจตอนนั้น ถ้ามีครูเจ เราก้อไม่กลัวอะไรทั้งนั้น
แต่ วันทั้งสันเราไม่เจอครูเจ เลย จนหนึ่งอาทิตย์ผ่านไป สองอาทิตย์ผ่านไปก้อยังไม่เจอ
ผ่านไปหนึ่งเดือน เราก้อเห็นรถครูเจมา แล้วครูเจก้อเดินออกมา คือตอนนั้นเราดีใจมาก เรารู้สึกหัวใจเต้นเเรง ทั้งดีใจและตื่นเต้น เราไม่รู้ว่าเค้าหาไปไหนมาเป็นเดือนๆ (คือเราลืมบอกครูเจมีครอบครัวเเล้ว มีลูกน้อยๆ 2 คน)
โชคชะตาเล่นตลก
วันนี้เราเเค่อยากมาระบายเรื่องราวต่างๆๆที่มันเกิดขึ้นกับเรา
(เรื่องราวทั้งหมดเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริงกับเราทั้งหมดเราเเค่อยากเล่าให้ใครสักคนฟังก้อเท่านั้น) #18+นร้าๆๆๆ
☺
😊
☺
เข้าเรื่องล่ะนะ
ย้อนไปเมื่อ 7 ปีก่อน
ตอนนี้เราย้ายโรงเรียน ไปเข้า ม.1 ร.ร เอกชน ในตัวเมือง บ้านเราอยู่บนตอน ไกลจากในเมื่องมากพอสมควร เราย้ายไปอยู่ประจำที่โรงเรียน เราเป็นคนติดพ่อแม่ และเจ้าน้ำตามาก อะไรนิดอะไรหน่อยร้องไห้(ตอนนี้ไม่เป็นแล้วเเข็งเเกร่งมาก55)
เราจำได้ว่า ครั้งเเรกที่ไปถึงพ่อกับเเม่ก้อไปส่งที่โรงเรียนเพื่อเตรียมตัวเข้าหอพัก เราก้อไม่ได้รู้สึกว่าการห่างพ่อแม่ครั้งนี้จะต้งร้องไห้เลย ก้อยัง ชิวๆๆอยู่
แต่พอวันเปิดเรียนเรารู้สึกไม่ ชิวแล้ว เราคิดถึงพ่อกับแม่มากๆๆ เราเดินไปหาห้องเรากับเพื่อนสนิด (ขอเเทนชื่อเพื่อนว่า โม นะ) เราไปถึงห้อง 2 คนเเรกเพราะเด็กคนอื่นนั่งรถรับส่งมาโรงเรียนแต่เราเป็นเด็กประจำก้อเลยมาเช้ากว่าคนอื่น เราก้อโมยื่นแบบงงๆ และด้วยความคิดถึงพ่อแม่ทำให้เราดูซึมๆๆ เรายื่นอยู่แบบเหมอรอย😯 แล้วมีครูคนหนึ่ง ซึ่งครูคนนี้เป็นลูกเจ้าของโรงเรียน (เราเเทนว่า ครูเจ นะ) ครูเจเป็นคนที่บุคลิกดีมากตัวสูง หุ่นสมาร์ท เป็นคนอบอุ่น ใครได้อยู่ใกล้ต้องรู้สึกดี เป็นคนที่มีความพูดที่อบอุ่น และเป็นครูที่เด็กทุกคนรักและเคารพมาก รวมถึงครูเล็กครูน้อยทุกคนต่างรักครูเจ เพราะครูเจ เป็นสภาพบุรุษ ใส่ใจทุกคน😄
เอ้ามาเข้าเรื่องเถอะ
ครูเจเดินมาบอก เราว่าให้เปิดน่าต่างหน่อย ตอนนั้นเราก็งงๆๆ ว่าเค้าเป็นใคร 😕
แล้ววันนี้เป็นวันเปิดเรียนวันเเรก ครูเจเรียกนักเรียนทุกคน ต้องเเต่ ม.1- ม.3 เข้าห้องประชุมเพื่อ อบรม
เค้าก้ออบรมกฎระเบียบอะไรไม่รู้ รู้เเค่ตอนนั้นกลัวไปหมด จนถึงเวลาปล่อยกลับห้องเรียน เค้าปล่อยทีระเเถว เเถวไหนนั้งเรียบร้อยก้อปล่อยก่อน เเถวไหนถูกปล่อยเเถวสุดท้ายต้องวิ่งรอบสนาม (คือตอนนั้นเรากลัวมากกลัวว่าจะเป็นเเถวสุดท้าย) เรานั่งนิ่งมากจนเค้ามองมาเห็นเเล้วก้อยิ้ม คงดูออกว่าเรากลัวมาก เค้าก้อเลยปล่อย แถวเรากลับห้อง
หลังจากนั้น เวลาผ่านไป 3 วัน เราคิดถึงพ่อกับแม่จนทนไม่ไหว เราร้องไห้หนักมาก ซึมเศร้าไปเลยก้อว่าได้ แม้กระทั้งตอนเรียนเรายังแอบบร้องไห้ แล้วพอดีมีพี่ที่เป็นเด็กประจำด้วยกัน(ขอแทนว่า พี่เอ) เค้าก้ออยากกลับบ้านเหมือนกัน แล้วด้วยความที่เห็นเราเป็นเด็กใหม่ก้อเลยให้เราไปขอ อนุญาติ ครูเจ เพื่อที่ เสาร์อาทิตย์นี้จะได้กลับบ้าน เราเดินไปกับพี่เอ แต่เราก้อเก็บน้ำตาไปเต็มที่ เราก้อไปขอว่า
บี:ครูเจค่ะ อาทิตย์นี้หนูขอกลับบ้านได้มั้ยค่ะ
ครูเจ: มองแล้วอมยิ้ม ทำไมล่ะ
บี:หนูคิดถึงบ้าน+กับน้ำตาและเสียงสะอื้นที่ออกมา(ตลกตัวเองเหมือนกันนะ55)เเล้วเราก้อหันหน้าหนี้
ครูเจ:จับเเขนเสื้อนักเรียนเรา หันมาคุยกันก่อน
บี:ไม่เอา ตอนนั้นก้อร้องไห้อยู่
ครูเจ:กลับได้ๆๆ แต่กลับได้แต่เด็กใหม่ เด็กเก่าห้ามกลับ (พี่เอ เงิบสิค่ะ😁😁)
😢 พอเรากลับบ้านไปแล้ว วันจันทร์พ่อก้อมาส่งที่โรงเรียน เราก้อร้องไห้สิ จะเหลือเหรอ😂 เซ็นสะทีฟ จริงๆๆ เเม่คุณเอ๋ย เบื่อตัวเองตรงนี้เเหละ
ตอนนั้นเราจำได้ว่าเราร้องไห้ทุกอาทิตย์
จนมีวันหนึ่ง ครูเจมาเห็นเราร้องไห้ ก้อเลยเรียกไปคุยในห้อง เราก้อไม่กล้าพูดอะไร เอาแต่ร้องไห้ ครูเจก้อไม่พูดอะไรเรียกเราไปก้อ นั่งทำงานอย่างเดียวเเล้วยิบกล่องทิชชู่ให้เราเเค่นั้น
😐😐 เวลาผ่านไป เราก้อเริ่มอยู่ได้ แต่ก้อแอบคิดถึงบ้านบ้าง ครูเจก้อ เข้ามาที่ห้องเรียน มาพูดคุยกับนักเรียน ห้องเรา เราอยู่ห้อง 1/3 เด็กใหม่ทุกคนต้องอยู่ห้อง3 เค้าก้อให้ทุกคนเเนะนำตัว จนถึงเราที่ต้องเเนะนำตัว เเค่พูดคำแรกน้ำตาเราก้อ คลอแล้วอ่ะ(อ่อนแอเหลือเกินตอนนั้น)
เราก้อเเนะนำตัวไป
วันถัดมา มีพี่เด็กประจำคนหนึ่งมาเรียกเราบอกว่า ครูเจเรียกพบ เราก้อเดินไป ครูเจก้อบอกเราว่าเดี๋ยวพรุ่งนี้ย้ายขึ้นห้อง 1 นะ เราก้อ พะยักหน้า แล้วครูเจก้อแนะนำเพื่อนห้องหนึ่งคนหนึ่งให้เราได้รู้จัก(ขอเเทน เป็น เม นะ) เมเป็นหัวหน้าห้อง1 เป็นเด็กเก่ง เเละเป็นคนที่ครูเจไว้ใจเราก้อ ขอเลื่อนไปเป็น อาทิตย์หน้าได้มั้ยค่ะ
ครูเจ:ได้สิ
หลังจากคุยเสร็จ ก้อพักกลางวัน
มีคนเป็นกลุ่ม เดินมาที่ห้อง แล้วก้อถามเพื่อนที่ห้องว่าคนไหนคือ บี พอเราได้ยินเท่านั้ยแหละหัวใจเต้นเเรงขึ้นมาทันที คืนตอนนั้นคิดในใจว่ากูไปทำไรผิดหรือให้ใครหมั่นไส้ป่าวว่ะ
เราก้อเดินไปหาพวกเค้าด้วยความกล้ว แล้วบอกว่าเรานี่เเหละคือ บี
เสียงกลุ่มนั้น:น่ารักอ่า ๆๆ ยิดีที่ได้รู้จักน่ะ บลาๆๆๆๆๆ
เรา:ยิ้ม อื้ม😕😄😄 (ยิ้มแบยสดใส)
ผ่านเสาร์อาทิตย์ไปเรากลับบ้านกลับมาอีกทีวันจันทร์
เราก้อเตรียมตัวเตรียมใจว่า จะได้ย้ายห้องล่ะ (ในใจตอนนั้น ถ้ามีครูเจ เราก้อไม่กลัวอะไรทั้งนั้น
แต่ วันทั้งสันเราไม่เจอครูเจ เลย จนหนึ่งอาทิตย์ผ่านไป สองอาทิตย์ผ่านไปก้อยังไม่เจอ
ผ่านไปหนึ่งเดือน เราก้อเห็นรถครูเจมา แล้วครูเจก้อเดินออกมา คือตอนนั้นเราดีใจมาก เรารู้สึกหัวใจเต้นเเรง ทั้งดีใจและตื่นเต้น เราไม่รู้ว่าเค้าหาไปไหนมาเป็นเดือนๆ (คือเราลืมบอกครูเจมีครอบครัวเเล้ว มีลูกน้อยๆ 2 คน)