เรื่องของผม เป็นความรัก รู้สึกชอบในช่วง ม.ปลาย หรือ วัยรุ่นนั้นเเหละ ในปิดเทอมที่ผ่านมาที่โรงเรียน มี การจัดพาไปเข้าค่ายต่างประเทศ ที่.......ซึ่ง นั้นเป็นช่วงที่ให้ความรู้สึกใกล้ชิดมากที่สุดเเล้ว เพราะได้ไปเที่ยวด้วยกัน ทำให้มีโอกาสได้ใกล้ชิดกันมากขึ้น พยายามเข้าใกล้ ไปนั่งใกล้ๆ ไม่ว่าจะบนรถ หรือ บนเครื่องบิน (โดยความคิดส่วนตัว คิดว่ามันคงไม่เเปลกใช่ไหมที่ เราอยากจะอยู่ใกล้ๆ กับคนที่เราชอบ) หลังจากกลับมา จาก ..
.... ก่ไปโรงเรียนซึ่งมีการจัดที่นั่งให้นั่งกันเอง (ส่วนใหญ่นั่งที่เดิมเหมือน เทอมที่ผ่านมา) เเต่ (ขอใช้นามสมมุตินะครับ) P นั่นนั่งที่เดิมซึ่ง นั่งคนเดียวอยู่เเล้ว ก็มีเพื่อนหลายคน อยากให้เข้าไปนั่งด้วยเพราะ P นั่งคนเดียว ตอนนั้นผมไม่รู้ว่า P รู้ยัง ว่าผมชอบ ผมก็ย้ายไปนั่งด้วย พยายามชวนคุย เล่นด้วย หลายวันต่อมาเพื่อนรอบๆ ก็สงสัย เเล้วได้ถาม ว่า ชอบ P หรอ ผมก็บอกว่าใช่ เพื่อนหลายคน ก็พยายามช่วย เพื่อให้ได้ สมหวัง เเต่มันก็ยากอยู่ดีเพราะอยู่ห้องเดียวกัน มีเพื่อนช่วยผม ถาม P ให้ว่าเขา คิดยังไงกับผม เสียดายที่คำตอบนั้น น่าผิดหวังที่ว่า P นั้นไม่ได้ชอบผม เขาชอบคนอื่น หลังจากที่ผมได้ฟัง คำตอบ ผมรู้สึก เจ็บปวดมากกก ผมรู้อยู่เเล้วว่า P ต้องไม่ได้ชอบผมเเน่ๆ ผมทำใจไว้เเล้ว เเต่ผมก็ไม่ยอมเเพ้ ผมยังคงพยายาม จน มีอยู่วันหนึ่ง เพื่อนในห้อง ล้อ P มากเกินไป จน P รู้สึกอึดอัด ซึ่ง ผมดูเองก็รู้สึกเหมือนกันว่า P นั้นอึดอัด ตอนมีเวลาว่างนั้น P ได้พยายามไปนั่ง ตรงอื่น ซึ่งไปนั่งข้างๆ เพื่อนที่ช่วยผม P บอกกับเพื่อนว่า เขานั้นรู้สึกอึดอัดเเต่ พอได้ย้าย มานั่งตรงนี้สัก เเปป ก็ใจเย็นลง คือผม ก็เเค่ อยากให้เขาสนใจบ้างเท่านั้นเอง ไม่ว่าจะย้ายไปนั่งข้างๆ พยายามทักไลน์ไปทุกวัน ไม่ได้อยากให้อึดอัดอะไรเลย ถ้ามันมากไปก็ไม่ได้ตั้งใจ P นั้นเป็นคนที่เงียบๆ ทำให้น่าหลงใหล อยากรู้จัก ทำให้ผมนั้นชอบเขา ถึงได้พยายามทำทุกอย่างให้เขาหันมาสนใจ (ผมไม่ได้โรคจิตนะ เอ่อ - -'') เเต่ P ก็ไม่สนใจ เเม้ก็ทั่ง วันที่ P ได้บอกกับเพื่อนๆ ว่า เขานั้นอึดอัด เพื่อ เพื่อนๆจะได้เลิกล้อ วันนั้นเป็นวันที่ผม ได้รุ้จิงๆ ว่า P รู้สึกยังไง ผมได้ไปเรียนพิเศษ เเละ ก็เรียนที่เดียวกัน กับ P ผมพยายามคิด หาถ้อยคำที่จะขอโทษ P ขอโทษที่ทำให้อึดอัด ขอโทษที่ทำให้รำคาน ขอโทษที่ทักไปทุกวัน ทั้งๆที่รู้ว่า ไม่ได้สนใจเราอยู่เเล้ว ขอโทษที่ คิดว่า P นั้นสนใจ เราก็เเค่เหนื่อย พยายามมานานเหมือนกัน เวลาที่เสียไปมันก็เยอะนะ จะให้เปลีย่นความรู้สึกเลย มันก็ยาก ไม่คุ้มกับเวลาที่ผ่านมาเลย เราไม่ยอมเเพ้หรอก เเต่เราจะไม่ทำให้ ต้องอึดอัดอีกละ เราขอโทษ ทุกคำที่คิดไปนั้นต้องพังลง เพราะ P นั้นไม่ได้อยากพูดกับผมเลย ผมชวน P ออกมานอกเเปปนึง เพื่อจะคุยเรื่องนี้ เเต่ P กลับทำเป็นเล่น จะถ่ายรูปผมบ้าง เล่นโทรศัพบ้าง มันเป็นเรื่องที่ผมจิงจังมาก ผมอยากจะพูด กับ P ว่าผมขอโทษ เเต่ P นั้นไม่ได้ตั้งใจฟัง เลย มันเป็นเรื่องที่ผมจิงจัง เเต่ P กลับทำเเบบนี้ ผมพูดที่ผมอยากพูดไปทั้งหมดเเต่เหมือน P ไม่ได้รับรู้อะไรเลย (ผมนี้ไปไม่ถูกเลยครับเหมือนโดนเมิน) ผมไม่รู้จิงๆว่าเธอคิดยังไงกันเเน่ P อาจจะไม่ได้คิดอะไร เเต่ผม นั้นจิงจังมาก ผมใช้เวลานาน1-2 ชั่วโมงเพื่อรวบรวมความกล้า เเละเพื่อไม่ให้ลืมสิ่งที่จะพูด เพราะ ถ้าผมพูดพลาดไป มันจะกลับมาเป็นเพื่อนกันอีกไม่ได้ เเละอยู่ห้องเดียวกันด้วย เเต่มันก็ทำให้ ผมรู้สึกดีขึ้นนิดหน่อย เพราะผมได้พูดสิ่งที่อยากพูดออกไป หลังจากนั้นไม่นาน ผมรู้สึกความรู้สึกที่ ผมชอบ P นั้นจะกลายเป็น ความเกลียดเพราะสิ่งที่ P ทำกับผม (ผมดูเหมือนคนเห็นเเก่ตัวเลย) มันเป็นเรื่องที่จิงจังเเต่ กลับทำเป็นว่าเล่น ผมไม่ได้อยากรู้สึกเเบบนี้เลย จนตอนนี้ ผมก็ยังรู้สึกเสียใจอยู่เพราะ สิ่งที่ผมคิด ผมนั้นยังชอบ P อยู่ ความรู้สึกที่มีให้ไม่ได้เปลี่ยนไปเลย ผมควรทำอย่างไรดี เวลาที่ผมเสียไป ผมจะไม่ให้มันเสียเปล่า ผมจึงไม่ยอมเเพ้ ถึงเเม้ว่า ผมอาจจะต้องเเสร้งทำว่า ไม่ได้รู้สึกเสียใจ เเละทำเป็นร่าเริงเมื่ออยู่ใกล้ๆ P ในห้องเรียนก็ตาม ทำอย่างไรดี ผมนั้นไม่ค่อยรู้อะไรเกี่ยวกับ P เลยเพราะ P เป็นคนที่เงียบๆ เวลาอยู่กับเพื่อนก็ เงียบเหมือนกัน
ณ รร. ภ.กลาง
เพื่อนข้างๆ หักอก ทำไงดี เพราะเรายังรัก ยังชอบเขาอยู่ ?
.... ก่ไปโรงเรียนซึ่งมีการจัดที่นั่งให้นั่งกันเอง (ส่วนใหญ่นั่งที่เดิมเหมือน เทอมที่ผ่านมา) เเต่ (ขอใช้นามสมมุตินะครับ) P นั่นนั่งที่เดิมซึ่ง นั่งคนเดียวอยู่เเล้ว ก็มีเพื่อนหลายคน อยากให้เข้าไปนั่งด้วยเพราะ P นั่งคนเดียว ตอนนั้นผมไม่รู้ว่า P รู้ยัง ว่าผมชอบ ผมก็ย้ายไปนั่งด้วย พยายามชวนคุย เล่นด้วย หลายวันต่อมาเพื่อนรอบๆ ก็สงสัย เเล้วได้ถาม ว่า ชอบ P หรอ ผมก็บอกว่าใช่ เพื่อนหลายคน ก็พยายามช่วย เพื่อให้ได้ สมหวัง เเต่มันก็ยากอยู่ดีเพราะอยู่ห้องเดียวกัน มีเพื่อนช่วยผม ถาม P ให้ว่าเขา คิดยังไงกับผม เสียดายที่คำตอบนั้น น่าผิดหวังที่ว่า P นั้นไม่ได้ชอบผม เขาชอบคนอื่น หลังจากที่ผมได้ฟัง คำตอบ ผมรู้สึก เจ็บปวดมากกก ผมรู้อยู่เเล้วว่า P ต้องไม่ได้ชอบผมเเน่ๆ ผมทำใจไว้เเล้ว เเต่ผมก็ไม่ยอมเเพ้ ผมยังคงพยายาม จน มีอยู่วันหนึ่ง เพื่อนในห้อง ล้อ P มากเกินไป จน P รู้สึกอึดอัด ซึ่ง ผมดูเองก็รู้สึกเหมือนกันว่า P นั้นอึดอัด ตอนมีเวลาว่างนั้น P ได้พยายามไปนั่ง ตรงอื่น ซึ่งไปนั่งข้างๆ เพื่อนที่ช่วยผม P บอกกับเพื่อนว่า เขานั้นรู้สึกอึดอัดเเต่ พอได้ย้าย มานั่งตรงนี้สัก เเปป ก็ใจเย็นลง คือผม ก็เเค่ อยากให้เขาสนใจบ้างเท่านั้นเอง ไม่ว่าจะย้ายไปนั่งข้างๆ พยายามทักไลน์ไปทุกวัน ไม่ได้อยากให้อึดอัดอะไรเลย ถ้ามันมากไปก็ไม่ได้ตั้งใจ P นั้นเป็นคนที่เงียบๆ ทำให้น่าหลงใหล อยากรู้จัก ทำให้ผมนั้นชอบเขา ถึงได้พยายามทำทุกอย่างให้เขาหันมาสนใจ (ผมไม่ได้โรคจิตนะ เอ่อ - -'') เเต่ P ก็ไม่สนใจ เเม้ก็ทั่ง วันที่ P ได้บอกกับเพื่อนๆ ว่า เขานั้นอึดอัด เพื่อ เพื่อนๆจะได้เลิกล้อ วันนั้นเป็นวันที่ผม ได้รุ้จิงๆ ว่า P รู้สึกยังไง ผมได้ไปเรียนพิเศษ เเละ ก็เรียนที่เดียวกัน กับ P ผมพยายามคิด หาถ้อยคำที่จะขอโทษ P ขอโทษที่ทำให้อึดอัด ขอโทษที่ทำให้รำคาน ขอโทษที่ทักไปทุกวัน ทั้งๆที่รู้ว่า ไม่ได้สนใจเราอยู่เเล้ว ขอโทษที่ คิดว่า P นั้นสนใจ เราก็เเค่เหนื่อย พยายามมานานเหมือนกัน เวลาที่เสียไปมันก็เยอะนะ จะให้เปลีย่นความรู้สึกเลย มันก็ยาก ไม่คุ้มกับเวลาที่ผ่านมาเลย เราไม่ยอมเเพ้หรอก เเต่เราจะไม่ทำให้ ต้องอึดอัดอีกละ เราขอโทษ ทุกคำที่คิดไปนั้นต้องพังลง เพราะ P นั้นไม่ได้อยากพูดกับผมเลย ผมชวน P ออกมานอกเเปปนึง เพื่อจะคุยเรื่องนี้ เเต่ P กลับทำเป็นเล่น จะถ่ายรูปผมบ้าง เล่นโทรศัพบ้าง มันเป็นเรื่องที่ผมจิงจังมาก ผมอยากจะพูด กับ P ว่าผมขอโทษ เเต่ P นั้นไม่ได้ตั้งใจฟัง เลย มันเป็นเรื่องที่ผมจิงจัง เเต่ P กลับทำเเบบนี้ ผมพูดที่ผมอยากพูดไปทั้งหมดเเต่เหมือน P ไม่ได้รับรู้อะไรเลย (ผมนี้ไปไม่ถูกเลยครับเหมือนโดนเมิน) ผมไม่รู้จิงๆว่าเธอคิดยังไงกันเเน่ P อาจจะไม่ได้คิดอะไร เเต่ผม นั้นจิงจังมาก ผมใช้เวลานาน1-2 ชั่วโมงเพื่อรวบรวมความกล้า เเละเพื่อไม่ให้ลืมสิ่งที่จะพูด เพราะ ถ้าผมพูดพลาดไป มันจะกลับมาเป็นเพื่อนกันอีกไม่ได้ เเละอยู่ห้องเดียวกันด้วย เเต่มันก็ทำให้ ผมรู้สึกดีขึ้นนิดหน่อย เพราะผมได้พูดสิ่งที่อยากพูดออกไป หลังจากนั้นไม่นาน ผมรู้สึกความรู้สึกที่ ผมชอบ P นั้นจะกลายเป็น ความเกลียดเพราะสิ่งที่ P ทำกับผม (ผมดูเหมือนคนเห็นเเก่ตัวเลย) มันเป็นเรื่องที่จิงจังเเต่ กลับทำเป็นว่าเล่น ผมไม่ได้อยากรู้สึกเเบบนี้เลย จนตอนนี้ ผมก็ยังรู้สึกเสียใจอยู่เพราะ สิ่งที่ผมคิด ผมนั้นยังชอบ P อยู่ ความรู้สึกที่มีให้ไม่ได้เปลี่ยนไปเลย ผมควรทำอย่างไรดี เวลาที่ผมเสียไป ผมจะไม่ให้มันเสียเปล่า ผมจึงไม่ยอมเเพ้ ถึงเเม้ว่า ผมอาจจะต้องเเสร้งทำว่า ไม่ได้รู้สึกเสียใจ เเละทำเป็นร่าเริงเมื่ออยู่ใกล้ๆ P ในห้องเรียนก็ตาม ทำอย่างไรดี ผมนั้นไม่ค่อยรู้อะไรเกี่ยวกับ P เลยเพราะ P เป็นคนที่เงียบๆ เวลาอยู่กับเพื่อนก็ เงียบเหมือนกัน
ณ รร. ภ.กลาง