มาแชร์ประสบการณ์การออกเดท ครั้งแรก ช-ช กันครับ กับมารยาท หรือ สิ่งใดเรื่องไหน ที่รับไม่ได้กันครับ

ตามหัวข้อเลยครับ อยากให้ทุกคนร่วมแชร์ประสบการณ์การออกเดทครั้งแรก ไม่ว่าจะรู้จักกันทางช่องทางไหนก็ตาม เช่น ผ่าน แอปหาคู่ Hornet ,Jack D หรือ เจอกันในสถานที่เที่ยวแต่ยังไม่เคยออกเดทกันแล้วต้องมาเดทกันครั้งแรก คือมารู้จักกันมากขึ้น นิสัย มารยาท หรือ สิ่งใดเรื่องไหน ที่ไม่ค่อยชอบ หรือรับไม่ได้เลยครับ เพื่อเป็นแนวทางให้กับคนที่กำลังจะออกเดทครับ ผมขออนุญาติเล่าในส่วนของผมนะครับ แต่อาจจะเป็นไลฟ์สไตล์ ที่แตกต่างจากเพื่อนๆ บางคนและอาจทำให้เกิดความรู้สึกที่ไม่ดี ผมขอให้ข้าม ผ่านไปแชร์ในส่วนของเพื่อนได้เลยครับ ไม่แนะนำอ่านเรื่องของผม แต่ถ้าคุณพร้อมที่จะอ่านโดยมีอคติไม่มาก ผมเล่าของผมเลยละกันนะครับ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ผมผ่านการเดทมาพอสมควรครับ ไม่ได้ช่ำชองอะไร อย่างเพิ่งหมั่นไส้ผมนะ (ไม่ได้หน้าตาดีเท่าไหร่ กลางๆ พอประมาณถ้าคุณไม่ได้ high demanding จนเกินไป ผมก็ถือเป็นตัวเลือกนึงได้ เรียกว่าพาไปซื้อกาแฟได้ไม่อายใคร 555) ต่อๆ ผมขอแบ่งการก่อนออกเดทเป็น 2 แบบนะครับ คือ

          1.ก่อนจะเดทกัน เห็นแค่รูปถ่ายมาก่อน เช่นรู้จักกันผ่าน แอปหาคู่ต่างๆ กับ
          2. เจอกันในที่เที่ยวมาบ้างแล้วนัดกันไปออกเดททีหลัง เช่น สถานบันเทิงต่างๆ สถานที่ท่องเที่ยว แค่ขอเบอร์ไว้ก่อน หรือ ซาวน่าเกย์ (อันนี้ผมชอบเป็นพิเศษครับ มันได้เจอกันก่อนแบบ ว่าตอนผมเจอคุณ คุณไม่ได้มีเครื่องยศ สายสะพาย หัวโขน มันแบบตัดสินกันที่ physical appearance และอารมณ์หื่นกระหาย ณ ตอนนั้นล้วนๆ ว่าใครชอบแบบไหนสูง ไม่สูง ขาวไม่ขาว และ..ขอโทษนะครับ เซ็กซ์ คุณห่วยไม่ห่วย) อ่านถึงตรงนี้แล้ว เดาๆทางได้ว่าผมเป็นคนแบบไหน ไม่ matching กับคุณ คลิกออกได้เลยครับ เอาหล่ะแบ่งกันแล้วมาว่ากันเลยครับ

ตามข้อ 1 คือ เล่นแอปเจอแค่รูปก่อน หลงรูปก่อนว่างั้นเถอะ ข้อนี้ ผมรู้สึกไม่มั่นใจแทบทุกครั้งที่ต้องไปเดท ในหัวข้อนี้ คือตอนคุย ผมไม่รู้เลยว่าคนในรูปที่ผมกำลังคุยอยู่นั้น ตัวจริงๆแล้วเขาเป็นอย่างไรครับ และเขาจะชอบตัวตนของผมไหม การแต่งตัวหน้าตาหลายอย่างกังวลไปหมด ผมขอพูดจากใจจริงของคนที่เป็นเกย์อย่างผมนะครับ ว่าผมเล่นโปรแกรมหาคู่นี่ ในเหตุผลคือ

1.หาเพื่อนเที่ยว ซึ่งเอาเข้าจริงๆก็แทบเป็นไปไม่ได้เลยครับ เพราะคนที่เล่นโปรแกรมนี้ส่วนใหญ่ที่ผมเจอ ก็หาคู่นอนกับหาแฟน ซึ่งการจะได้เพื่อนนี่มีความเป็นไปได้น้อยมากเทียบเท่ากับการหาแฟนในโปรแกรมนี้เช่นเดียวกันครับ ข้อนี้จึงตกไปแต่ ถ้าได้ก็ดีครับ เพื่อนหรือแฟน (แฟนผมยังไม่อยากมีครับ เพราะผมเพิ่งเลิกลาและตกลงเป็นเพื่อนกันไป คบกันมา 8 ปี ตั้งแต่สมัยเรียน อยู่ด้วยกันตลอดเลย มันอิ่มตัวสุดๆ อืดเลยหล่ะ 55 วันหลังหาเวลาได้จะมาเล่าให้ฟังนะครับ )
2.หาแฟน อันนี้เทียบเท่าหาเพื่อน คือ ยาก แต่ก็มีโอกาสที่จะได้อยู่เหมือนกัน
3.คู่นอน ส่วนใหญ่ผมเดทในหัวข้อนี้ครับ การเจอกันครั้งแรก ที่ผมไม่ชอบคือ

1.เล่นมือถือตลอดเวลา ผมได้เจอคนแบบนี้บ้างครับ คือ อาจหลายเหตุผลครับ เช่น เขิน อาย (ไม่น่าจะใช่) ผมว่าหลักๆ อาจจะไม่เข้าตาคือ ไม่ชอบผมนั้นเอง เพราะในรูปที่เขาคิดไว้กับตัวจริงที่เจอ อาจไม่ใช่ มันก็เลยอาจรู้สึกไม่ชอบ ไม่ประทับใจ ไม่ ว้าววว !!! ตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็น ข้อนี้ผมเข้าใจเพราะบางครั้งผมก็เป็น ในรูปเป็นคนที่เราอยากเจอเราคาดหวังว่าจะเป็นคนบุคลิกแบบนี้ แต่ตัวจริงกลับเป็นอีกมุมมองนึง บางคนก็ถ่ายรูปขึ้นซะเหลือเกิน ผมคาราวะเลย เพราะ กว่าผมจะหามุมให้ดูหล่อได้ก็ใช้เวลาเหมือนกัน (มีคนเขาบอกมาว่า คนเราทุกคนจะมีอย่างน้อยหนึ่งมุมที่ถ่ายรูปออกมาแล้วดูดี  แต่คนที่เป็นดาราเขาแค่มีทุกมุมที่ดูดีก็เท่านั้นเอง 555)

2.ไม่พูดความจริง หลายครั้ง ก่อนที่เราจะเจอกัน ผมบอกกับคนที่จะเดทจะนัดเจอทุกครั้งว่า ถ้าเจอแล้วผมไม่โอเคร คือไม่ชอบ ให้บอกเลย เพราะ สเปคความชอบแต่ละคนแตกต่างกัน และผมก็ขออนุญาติ ที่จะบอกเหมือนกันถ้าเขาไม่ตรงสเปคผม (แบบหล่อเลือกได้ 555) แต่เอาเข้าจริงๆ ข้อนี้ทั้งผมและคนที่เจอกันไม่เคยทำได้เลย ใครอ่ะจะใจร้ายบอกอีกฝ่ายว่า นายไม่หล่อว่ะ สาวหว่ะ อ้วนหว่ะ ผมบางหว่ะ ไม่สูงหว่ะ กลับบ้านเถอะ ได้ลงคอ มนุษย์ไม่มีความใจร้ายขนาดนั้น 555 ทุกครั้งมันจึงเป็นแบบไปเดทกันแบบ แกนๆเซ็งๆ หรือมีอะไรกันแบบ กระอักกระอ่วน หลังๆมาผมเริ่มจะชวนคุยมากขึ้น ถ้าไม่ชอบก็เลือกที่จะบอก จะขอเป็นเพื่อนกัน และผมก็ได้เพื่อนครับ 555 เป็นเพื่อนกันนะ แต่แค่วันเดียวแล้วก็หายไปเลย บอกแล้วไงว่ามันหายาก ข้อนี่ไม่ใช่ผมเคยบอกฝั่งตรงข้ามอย่างเดียวนะครับ เคยโดนบอกเหมือนกัน (เจอคนจริง555) ความรู้สึกก็คือ sad เสียใจเล็กๆแต่ดีกว่าไม่บอกแล้ว รู้สึกได้ทีหลัง เจ็บกว่า ยอมรับเพราะมันคือเงื่อนไขที่เรากำหนดขึ้นมา ส่วนใหญ่ก่อนเราเจอ เราจะมี reference ในใจอยู่แล้วครับ เช่น สูงขาว หล่อ ล่ำ อะไรก็ว่าไป แต่ของผมมีข้อเดียวครับคือ “ห้ามสาว” คือ เจอกันห้ามสาวทุกกรณีครับ แต่เบื้องหลังคุณจะแต่งหญิงก็ได้ ผมโอเคร แต่ตรงหน้าผมขอแบบ ซรอง (strong 55) คืออย่างที่บอกนัดเพื่อมีอะไรกันครับ ถ้าหวานๆผมสารภาพเลยว่า อารมณ์ผมหดครับ คนที่เป็นรุกน่าจะเข้าใจดี จะขอเป็นเพื่อนกันดีกว่าครับ

3.ข้อนี้เกือบสมหวังครับ ผมและเขาต่างพอใจใน รูปลักษณ์ภายนอกคือเขา สะอาดสะอ้านน่ารัก บุคลิกภาพดี ตรงกันข้ามกับผมแหะ แต่เขาบอกชอบรุกที่หน้าตาแบบนี้ผมก็โอเคร แต่อันนี้คือคุยกันแล้วทัศนคติไม่ตรงกัน (ตอบแบบไอดอล 555) คือ เรารู้จักกันผ่าน ในโปรแกรมเชท เขา greeting ผมมา แบบเป็น English ตลอด ผมก็เอ่า ได้แฟนฝรั่งแล้ว กรู ก็คุยกันไป ผมถามว่ามาจากไหนชาติอะไรก็ไม่บอก คุยกันหลายวัน ก็ได้เบอร์มา โทรไป สำเนียงก็ฝรั่งหว่ะ การศึกษาดี เจอกัน ก็โอเคร แต่ไม่โอเครคือ เขาชอบอวด อวดไปทุกอย่าง ที่สำคัญเขาเป็นคนไทยการศึกษาดีคนนึงเลยหล่ะ แต่ไม่ชอบพูดไทยซะงั้น ผมก็โอเครเขาอาจไม่ชินไทย ผมกับเขาก็มีอะไรกันนะครับ (ให้ล้านเต็มล้าน 55) ทุกเรื่องดีหมด ยกเว้นเขาชอบพูดจาข่ม ไม่รักษาน้ำใจ มั่นใจเกินไป ไม่ค่อยติดดิน ผมว่าผมคงเลี้ยงดูเขาได้ไม่ดีแน่ๆถ้าเขาหอบเสื้อผ้ามาอยู่กับผม ช่องว่างระหว่างเรามันค่อนข้างห่าง และผมก็คงไม่เป็นตัวของตัวเอง ผมปวดหูทุกครั้งที่ต้องฟังเขาพูดแบบ Downton Abbey และผมเมื้อยลิ้นทุกครั้งที่ต้องพูดภาษาอังกฤษกับเขา ตัว th แลบลิ้นออกมาแทบจะต้องพ่นน้ำลายใส่กัน เพื่อนบางคนว่าผมว่ากว่าจะหาคนดีๆได้ ไม่ง่ายนะ แต่เดี๋ยวก่อนผมแค่เดทกันเป่าว่ะ ไม่ได้ตกลงเป็นแฟนกันเลย 555 หลังจากเดท ผมก็เลยปลีกตัวออกมาเพราะ คิดว่าผมกับเขาคนละเบอร์ครับ (ผม 091 แต่เขา 081 อ่ะ 5555 ไม่เกี่ยวกานน) และเขาก็ส่งไลน์มาต่อว่านิดหน่อย ผมก็เคลียร์ดีๆกับเขาทุกเรื่องในที่สุดก็หายไปจากสารบบ ซึ่งกันและกัน

ข้อ 2.เจอกันจากในสถานที่ต่างๆ หรือ ตามที่เที่ยวและนัดเดทหลังไมค์ ผมชอบแบบนี้มากกว่า ผมไม่ต้องกลัวว่าเขาจะไม่ชอบผม เพราะอย่างน้อยต้องถูกใจกันไม่มากก็น้อย ไม่งั้นคงไม่แลกเบอร์และนัดเดทกัน อันนี้เป็นนิสัยล้วนๆ ส่วนใหญ่นิสัยที่รับไม่ได้เลย เห็นแก่ตัว ขี้อวด และทัศนคติความคิดไม่ตรงกัน ผมก็อธิบายไม่ถูกแต่มันจะมีความรู้สึกเล็กๆซ่อนอยู่ผมว่าเขาก็เป็นเหมือนกัน ก็เลยบางครั้งเป็นแค่เพื่อน หรือแค่คู่นอน แต่สักพักก็หายไปเอง แต่อย่างที่บอกไปตอนต้น ผมชอบไปซาวน่าเกย์นะ เพราะมันเป็นที่ที่ผมได้เลือกคนบุคลิกที่ผมชอบและเขาถูกใจผม เซ็กซ์ห่วยไม่ห่วย จนได้แลกเบอร์ แน่นอนอันนี้คู่นอนได้อยู่แล้ว เป็นเพื่อนได้บางครั้ง แต่แฟน ก็อาจจะยาก แต่ถ้านิสัยเข้ากันได้ ก็อาจจะง่าย แต่ตอนนี้ผมไม่อยากมีแฟน อยากมีเพื่อนมากกว่า

เล่ามาทั้งหมดถ้าคุณได้อ่านจนถึงตรงนี้ผมอยากจะบอกว่า ไม่ว่าจะเจอกันผ่านช่องทางไหน ผมว่ามันคือประตูที่เปิดโอกาสให้คนเป็นเกย์แบบเราได้พบเจอคนที่อาจเหมาะสมกับเรามากที่สุดจนพัฒนากลายเป็นคนรักของเราก็ได้ สถานที่ที่ผมไป หรือ แอปที่ผมเล่น หลายคนอาจไม่ชอบ เช่นเดียวกับที่ผมไม่ชอบ ลงคลิปโชว์ในทวิตเตอร์ (มีแอคเคาท์นะแค่ตามคลิปโป้55) หรือ เล่นยา (บางทีก็มีความคิดนะว่าอยากลอง สิ่งยั่วมันเยอะอะเนอะ แต่ก็กลัว ไม่เอาดีกว่า) หรือ หลายๆสิ่งที่คนอื่นทำแต่ผมคิดว่าไม่เหมาะกับผมเลยไม่ทำ เอาเป็นว่าทำในสิ่งที่เรามีความสุขครับ มีรุ่นน้องเกย์หลายๆคน upset รู้สึกแย่ในโชคชะตา ที่ไม่มีคนจริงใจหาแฟนไม่ได้สักที ทั้งที่เป็นคนดีและจริงใจรักจริง แต่ก่อนตอนผมเป็นเด็กก็คิดอย่างนั้นเหมือนกัน มันเหงาอ้างว้าง ความรู้สึกมันโถมเข้าใส่ ทุกอย่างผมเข้าใจดี แต่ตอนผมมีคือตอนผมอยู่นิ่งๆ หยุดวิ่งไล่ตามหา เฉยๆมันก็มาเอง ทีนี้หล่ะ แทบอ้วกเลย ความหวาน เลี่ยน สุขเศร้า ครบเลย ความคิดตอนนี้ของผมก็คือ มีความสุขกับจุดไหนก็อยู่จุดนั้นครับ แต่หน้าที่ของการเป็นลูกหรือ สิ่งเล็กๆเพื่อสังคมถ้ามีโอกาสทำได้ ก็ต้องสมบูรณ์ครับ แล้วคุณหล่ะ แชร์มาเป็นเพื่อนกันครับ