เสียงในใจที่คนอื่นรู้สึกได้

จากเหตุการณ์ที่เจอมาทำให้รู้ว่าคนอื่นสามารถเข้าใจหรือรู้สึกได้ว่าดิฉันคิดหรือรู้สึกอะไรอยู่ ซึ่งหลายๆเหตุการณ์ทำให้มั่นใจว่าไม่ได้คิดไปเอง เพราะคนใกล้ตัวก็เคยบอกว่าเป็นอย่างนั้น คือไม่ว่าดิฉันจะอยู่ในอิริยาบทไหน ยืน นั่ง เดิน ท่าทีเฉยๆหรือปกติ ขนาดอ่านหนังสือเขาก็ยังสามารถรู้ได้ว่าเนื้อเรื่องมันดำเนินไปยังไงเพียงเพราะแค่ดิฉันอ่านในใจ พวกเขาสามารถรู้สึกได้ว่าดิฉันกำลังคิดหรือรู้สึกอะไรอยู่ แต่ในที่นี้ไม่ใช่แค่คนที่ใกล้ตัวเท่านั้นที่สามารถรับรู้ได้ คนทั่วไปที่เจอกันแค่ไม่กี่วินาทีเขาก็สามารถรับรู้ได้ในทันทีว่าดิฉันรู้สึกยังไงทั้งที่ไม่ได้แสดงออกมา ซึ่งมันเป็นตั้งแต่ดิฉันยังเด็ก แต่ก็ไม่เคยรู้สึกแอะใจว่าพวกเขารู้สึกได้ว่าเราคิดไรอยู่ แต่ก็เคยสงสัยว่าทำไมคนอื่นถึงไม่ชอบเข้าใกล้เรา ทั้งที่ท่าทีที่แสดงออกไปก็ปกติทุกอย่าง ทำให้ไม่มีเพื่อน แต่แล้ววันนึงตอนอายุได้ 19 กว่าๆมันเหมือนมีเหตุอะไรบางอย่างให้สงสัย ก็เลยลองถามคนใกล้ตัวดู ก็อย่างที่บอกข้างบนแหละค่ะคือพวกเขาสามารถเข้าใจได้ เคยแกล้งถามคนๆนึงในใจว่าจำดิฉันได้มั๊ย เขาก็มองหน้าแล้วตอบว่าจำได้ และดิฉันเคยเข้าไปในห้องทำแผลแล้วพยาบาลก็ทำแผลให้คนไข้อยู่ ดิฉันก็ถามตัวเองในใจว่าทำไมดิฉันไม่กลัวเลยพยาบาลก็พูดลอยๆว่าแผลนิดเดียวเองและอีกหลายๆเหตุการณ์ ดิฉันเป็นคนไม่ค่อยพูดชอบที่คิดแล้วเก็บไว้ในใจ สงสัยก็ไม่กล้าถาม ชอบคิดลบ มีความอิจฉาอยู่ในตัว เพ้อฝัน ขี้กลัวไปซะทุกเรื่อง อยากรู้ว่าเป็นเพราะอะไรคนอื่นถึงรู้สึกได้ว่าดิฉันคิดหรือรู้สึกยังไง และมีวิธีให้หายมั๊ยคะเพราะรู้สึกว่าทุกวันนี้มันทวีเพิ่มมากขึ้นเพราะด้วยเหตุเราเริ่มโตแล้วด้วยมันทำให้คนอื่นมองว่าเราเป็นคนบ้าหรือตัวตลก บางคนเขาก็พูดเช่นนั้น หรือดิฉันควรจะฝึกจิตยังไงดี ขอความกรุณาด้วยค่ะ
ปล.กรณีที่เผชิญหน้ากันอ่ะค่ะ