ปรบมือดังๆให้กับความรักของครอบครัว วรเลิศลักษณ์

สวัสดีค่ะ ทักทายก่อน ห่างหายไปนาน ตามออนแอร์ไม่ทันจริงๆ ต้องรอวันหยุดถึงจะได้ดูย้อนหลัง
นี่เพิ่งมาอินกับเขา เขาอินกันไปเป็นอาทิตย์แล้ว ยิ่งวันนี้ยิ่งพีคเข้าไปใหญ่ อดไม่ไหว ต้องมาตั้งกระทู้ปรบมือให้ทีมงานและนักแสดงจริงๆ

บทละครของ "เพียงชายคนนี้ไม่ใช่ผู้วิเศษ" เริ่มมาด้วยความเผ็ดดดด ยืดช่วงกลางนิดหน่อย แล้วก็จิ้นฟินหมอนขาด
จนเมื่ออาทิตย์ที่แล้วเป็นจุดเริ่มต้นแห่งความพีคของปัญหาทั้งหมดทั้งมวลที่บ้าน วรเลิศลักษณ์ ได้พบเจอ มันมีมาตั้งแต่ต้นเรื่อง แต่อาทิตย์ที่แล้วคือพีคสุด
ทั้งนักแสดง คำพูด การแสดง ทั้งหมดคือมันว้าวมาก น้ำตาคลอตาม โกรธตาม เสียใจตาม อารมณ์เหวี่ยงขึ้นเหวี่ยงลง ตามกันไม่ทันเลยทีเดียว

เริ่มจากความโศกเศร้าจากการประสบอุบัติเหตุของอาชยา แล้วคุณกาบก็มาบอกขุ่นพ่อแห่งชาติของเราว่า อาชยาทำการบริจาคไต ฉากนี้ขุ่นพ่อโค่นทุกคนที่อยู่ในฉาก รวมทั้งคนดูด้วยค่ะ ขุ่นพ่อส่ายหัว พูดเสียงดัง ไม่ยอมรับไตจากน้องชาย ทั้งๆที่โอกาสแบบนี้มันดียิ่งกว่าดี แต่เพราะด้วยความรักและสายเลือดเดียวกัน ยิ่งตอนที่เจ้าตัวนอนหลับไม่รู้เรื่องแบบนี้ ขุ่นพ่อไม่เอา ถ้าจะให้ ต้องฟื้นมาบอกเอง ฉากนี้คนมีพี่น้องอย่างอิฉันจุกไปหนึ่งดอกค่ะ

ตามมาด้วยฉากของนางเอกนุศ ผู้หญิงเก่ง แกร่ง จัดการอะไรด้วยตัวเองหมด แทบไม่ต้องขอความช่วยเหลือจากใคร จากอาทิตย์ที่แล้วที่โดนยัยโสมปั่นหัว พยายามไม่เชื่อ หาคำตอบด้วยตัวเองแต่จบที่พบคำตอบที่ยัยโสมมันดักไว้แถมโดนขับรถชน จนต้องนอนโรงพยาบาล มันพีคตรงที่ ผู้หญิงที่แทบไม่เคยออกปากขอความช่วยเหลืออะไรใคร นอนหมดแรงร้องไห้ แล้วบอกว่า "พ่อช่วยจบปัญหานี้ให้นุศได้มั้ย นุศเสียใจมากกว่านี้ไม่ไหวแล้ว พ่อช่วยซื้อชีวิตของนุศคืนมาให้นุศที "

คุณพระคุณเจ้า อิฉันนี้น้ำตาร่วงเป็นสายเลยทีเดียวค่ะ ทุกอย่างในฉากบิวท์มาก ตั้งแต่พ่อที่ป่วยอยู่ข้างๆ มองลูกสาวตัวเองที่เก่งมาทั้งเรื่อง แต่ตอนนี้ล้มจนไม่มีแรงจะยืน คำพูดแบบนักธุรกิจจบนอกหมดไป มีแต่คำพูดของลูกสาวที่ใจสลาย ร้องขอพ่อเหมือนเด็กๆกับน้ำตา อิฉันนี่ ได้แต่ปรบมือแปะๆเป็นจังหวะเดียวกับที่หยดน้ำตาหยดลงบนคือชุดนอนเชียวค่ะ

กำลังเศร้าอยู่เมื่อกี้ ขุ่นพ่อแห่งชาติของเรา ก็ปรับโหมด พยักหน้าหงึกๆแล้วหันกลับมาทวงลูกคืนจากสามีแห่งชาติของเราทันที ฉากนี้ไม่มีอะไรเลยนอกจากฉากหลังเป็นโรงพยาบาล และผู้ชายต่างวัยสองคน แต่ฉากนี้มีพลังมากกกกกกกกกกก ขุ่นพ่อซัดมาแต่ละคำเราเป็นคนดูยังจุก ตั้งแต่เปิดหัวเรื่อง "พ่อจำเป็นต้องขอนุศคืนจากหมอ เพราะหมอทำสิ่งที่รับปากไว้ไม่ได้" ตามมาด้วย "ลูกหมอยังดูแลไม่ได้ แล้วจะให้พ่อกล้าฝากชีวิตลูกสาวตัวเองไว้กับหมอได้ยังไง" แล้วจบด้วย "จบหน้าที่สามีแล้วกลับไปเป็นลูกหนี้อย่างเดิมซะ"

ขุ่นพ่อออออออออออออออ

คิดว่าจบอาทิตย์ที่แล้ว อาทิตย์ต่อมาจะเริ่มคลี่คลายปมนั่นนี่ว่าไป แต่ ไม่ค่ะ !! พี่แอนไม่หยุด ทีมงานก็ไม่ยั้ง

อีกฉากที่บีบหัวใจคนดูอย่างอิฉัน เป็นฉากที่พ่อลูกคุยกันดิบๆ ไม่ปรุงแต่ง แต่ทั้งหมดคือทุกความรู้สึกที่ต้องการจะสื่อ
ตอนที่นายเล็กมาเยี่ยมพ่อ กัดกันนิดหน่อยเรื่องไต เรื่องนิสัยใจคอ แต่ทุกอย่างมันมาระเบิดตรงที่ขุ่นพ่อของเรากัดนายเล็กจนเลือดซิบแถมแช่งตบท้าย ว่า "ฉันขอแช่งให้ลูกออกมาเหมือนแก...แล้วแกจะรู้ว่าต่อให้ลูกแกเกิดมาเป็นยังไงแกก็รัก... ต่อให้มันไม่เอาไหน  นอกคอก เห็นขี้ดีกว่าไส้  ยังไงแกก็ไม่มีวันตัดมันขาด" ขุ่นพ่อไว้ลายได้แยบคายแต่ก็ไม่ลึกมากจนคนดิบเถื่อนอย่างนายเล็กยังเข้าใจ ประโยคเดียวที่เป็นการบอกความรู้สึกของตัวเองและสั่งสอนลูกไปในคราวเดียวกัน ฉากนี้ดาเมจขุ่นพ่อมาแรงมากๆ

แต่ขอโทษค่ะ มันไม่ใช่แค่การแสดงความรักของคนเป็นพ่อ และการสั่งสอน แต่มันยังเป็นสวิชที่ไปจุดระเบิดในอกของนายเล็กอีกต่างหาก
นายเล็กระเบิดออกมาเป็นชุด น "เล็กก็ไม่ได้อยากเลว แต่ไม่รู้ว่าจะต้องดีแค่ไหนมันถึงจะได้ดั่งใจอย่างที่ทุกคนต้องการ" มันเป็นประโยคที่ดิบ ไม่ปรุงแต่งคำพูดสวยหรูใดๆ แต่มันได้อธิบายใจความสำคัญที่มันฝังลึกในหัวใจของนายเล็กมาจนกระจ่าง ดาเมจรุนแรงแทงทะลุหัวใจคนดูอย่างอิฉันดังฉึก ฉึก ฉึก !!!แถมไม่พอ นายเล็กของเราซัดความดิบของรูปประโยคมาไม่ยั้ง ทั้ง "สัญญาว่าวันหนึ่งเล็กจะเลี้ยงพ่อให้ได้" พอพ่อแอบสบประมาทเข้าหน่อย ก็จบประโยคดิบแบบคนเถื่อนๆว่า "พ่อก็คอยดูละกัน"

เออ !! เอากะพ่อลูกคู่นี้สิ เป็นครั้งแรกที่ดูละครไทยแล้วได้ยินประโยคแบบที่ผู้ชายผู้ชายพูดกันแบบชีวิตจริงๆ ไม่มีการประดิษฐ์ให้มันสวยจนเกินไป  สั้น ง่าย กระชับ ดิบ ได้ใจความแต่กระแทกไปถึงลิ้นปี่

แต่ดูเหมือนตอนของวันนี้ประมาณสองสามเบรคจะเป็นเรื่องของนายเล็กทั้งหมด เพิ่งเคลียร์กับพ่อไป ก็มาพบว่าเมียสวมเขา นายเล็กโชว์เหนือด้วยทักษะการควบคุมอารมณ์ตัวเองระดับ Level.99 จบกันแค่เสียงหวีดจากจีน่าและการกระทืบเท้าออกไปปังๆๆ ฉากนี้พ่อ แม่ พี่ น้องอยู่กันครบ ทุกคนมาเพื่อแสดงความรักให้นายเล็กอย่างบริสุทธิ์ใจ เอาไปอีกค่ะ น้ำตาของอิฉัน

ผ่านฉากอารมณ์ดราม่าที่เหวี่ยงคนดูขึ้นลง ยังดีที่พามาจบด้วยรอยยิ้มตอนที่พ่อลูกได้กอดกันครั้งแรก หลังจากที่ปรับความเข้าใจกันได้ (แม้ต่างฝ่ายจะยังไว้ลายกัดกันไปมากันอยู่บ้าง) พอนายเล็กเดินออกไป นุศก็เดินไปกอดแขนพ่อ แล้วมองตากันอย่างเข้าใจ

แต่ก็อย่าลืมน้าสาวทั้งสี่ไปนะคะ เพราะเห็นพวกนางหน้าเงินแบบนี้ น้าๆทั้งสี่ก็ไม่เคยทิ้งกันนะคะ มีอะไรหารสี่ตลอด ซึ่งตรงนี้เราไม่ติดใจ
น้าๆไม่ใช่ตัวละครที่เอามาเพื่อเป็นสีสันอย่างเดียว แต่เป็นอีกความรักในกลุ่มของพวกเขาเอง เพราะพวกเขาอยู่กันมาตั้งแต่ยังไม่มีกิน จนตอนนี้มีเงินมากมาย ทำอะไรพวกเขาจะนึกถึงกันเองสี่คนก่อนก็ไม่แปลกอะไร เพราะลูกหลาน มันก็คนละเจนเนอเรชั่นกันแล้ว เด็กมันดูแลตัวเองได้แล้ว พวกน้าๆสิ ต้องพึ่งพากันเสมอทำให้ทิ้งกันไม่ได้

ที่เล่ามาทั้งหมดคืออยากจะปรบมือให้กับทีมงานทุกคน โดยเฉพาะคุณแอน ที่สร้างละครที่ไม่ได้มีแต่ความรักของหนุ่มสาว แต่เรายังได้เห็นความรักของคนในครอบครัวที่แตกต่างไปจากเดิม คือจริงๆแล้วทุกเรื่องในละครไทยมีทั้งความรักแบบโรแมนซ์และแบบครอบครัว

แต่เรื่องนี้เรารู้สึกว่ามันแตกต่าง

แตกต่างตรงที่ถึงจะครอบครัวใหญ่เหมือนละครเรื่องอื่นๆ แต่มีการเกลี่ยบทให้สมาชิกทุกคนมีส่วนส่งผลในเนื้อเรื่องหลักได้อย่างเท่าเทียม แม้นางเอกจะเป็นตัวละครหลัก แต่ก็ไม่ได้กลบเส้นความสัมพันธ์ในครอบครัวไปซะหมด ความรักของ วรเลิศลักษณ์ ทีมงานได้เล่าให้เห็นถึงความหลากหลายว่า ในหนึ่งครอบครัวก็มีความรักที่แยกย่อยแตกไปอีก ทั้งพ่อกับเมียใหม่ของเตี่ย พ่อ/ลูก พ่อ/น้องสาว พ่อ/น้องชาย พี่สาว/น้องชาย น้าสาว/หลานสาว น้าสาว/หลานชาย ทุกคู่ความสัมพันธ์จะมีวิธีการแสดงความรักในรูปแบบที่แตกต่างออกไป แต่ทั้งหมดก็ยังอยู่ภายใต้หลังคาที่ใหญ่ที่สุดนั่นก็คือ ครอบครัว

ขอบคุณทีมงานที่ทำให้ครอบครัว วรเลิศลักษณ์ เป็นอีกตัวอย่างดีๆภายใต้นิยามของคำว่าความรัก
บทคุณถึงมาก อิฉันขอปรบมือให้ดังๆเลยค่ะ

เพื่อนๆพันทิปว่ายังไงกันบ้างคะ มาคุยกันๆ ^_^

ปล.แก้ไขเพิ่มเติมเนื้อหาค่ะ