คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 38
อยากเป็นครูบ้านนอก
- ปี ๒๕๑๐ จบ ม.ศ.๓ (ปัจจุบันคือ ม.๔) ผมเรียนเก่งมาก ครูมักเรียกให้ไปสอนแทนบ่อยๆ ครูสอนไม่เข้าใจเพื่อนจะมาถามผม ทุกคนยกย่องว่าผมเก่งกว่าครู เพราะรู้ใจเพื่อนแต่ละคนว่ามันไม่เข้าใจตรงไหน? (ผมเรียนเก่งทุกวิชาเลย - เลขคณิต เรขาคณิต วิทยาศาสตร์ ภาษาไทย ภาษาอังกฤษ ภูมิศาสตร์ ประวัติศาสตร์ เก่งแม้กระทั่งวิชาดนตรี - ยกเว้นพละศึกษา) เป็นนักเรียนกินนอนที่ ต่างจังหวัดภาคอีสาน ไปสมัครเข้าเรียนวิทยาลัยครู
- กลับบ้านพ่อบอกว่า เอ็งมานอนอยู่บ้านเฉยๆ พ่อให้เงินเดือนมากกว่าครูสองเท่า สมัยนั้นพ่อรวยมาก จึงมาสอบเข้าเตรียมอุดมศึกษา พญาไท
- ตามสูตรคนเรียนเก่งสมัยนั้น สอบเข้าเรียนแพทย์ ด้วยไม่มีใจรัก กว่าจะจบก็ทุลักทุเล ทำงานก็ไม่เจริญรุ่งเรือง พี่น้องสิบคน ผมยากจนที่สุด (แม้จะมีรายได้กว่าแสนบาทต่อเดือน) ประคองจิตใจ ประคองตัว จนอายุขณะนี้ ๖๒ ดีใจมากที่ไม่เครียดตายไปเสียก่อน
"ถ้าย้อนเวลากลับได้ อยากเรียนคณะไหนหรือเลือกทางเดินชีวิตแบบไหน?" - ครูบ้านนอก
มั่นใจมาก ถ้าได้เป็นครูบ้านนอกตั้งแต่อายุ ๑๘ ป่านนี้คงได้เป็น อธิบดี หรือ ปลัดกระทรวง หรือไม่ก็เป็น รัฐมนตรี ฯลฯ แต่ถึงไม่ได้เป็นอะไร ก็สุขใจในทางเดินชีวิต ที่ตนเลือกเอง ซึ่งย่อมจะอดทน พร้อมจะฟันฝ่าชีวิต มากกว่าปล่อยชีวิตไปตามยถากรรมเช่นนี้
- ปี ๒๕๑๐ จบ ม.ศ.๓ (ปัจจุบันคือ ม.๔) ผมเรียนเก่งมาก ครูมักเรียกให้ไปสอนแทนบ่อยๆ ครูสอนไม่เข้าใจเพื่อนจะมาถามผม ทุกคนยกย่องว่าผมเก่งกว่าครู เพราะรู้ใจเพื่อนแต่ละคนว่ามันไม่เข้าใจตรงไหน? (ผมเรียนเก่งทุกวิชาเลย - เลขคณิต เรขาคณิต วิทยาศาสตร์ ภาษาไทย ภาษาอังกฤษ ภูมิศาสตร์ ประวัติศาสตร์ เก่งแม้กระทั่งวิชาดนตรี - ยกเว้นพละศึกษา) เป็นนักเรียนกินนอนที่ ต่างจังหวัดภาคอีสาน ไปสมัครเข้าเรียนวิทยาลัยครู
- กลับบ้านพ่อบอกว่า เอ็งมานอนอยู่บ้านเฉยๆ พ่อให้เงินเดือนมากกว่าครูสองเท่า สมัยนั้นพ่อรวยมาก จึงมาสอบเข้าเตรียมอุดมศึกษา พญาไท
- ตามสูตรคนเรียนเก่งสมัยนั้น สอบเข้าเรียนแพทย์ ด้วยไม่มีใจรัก กว่าจะจบก็ทุลักทุเล ทำงานก็ไม่เจริญรุ่งเรือง พี่น้องสิบคน ผมยากจนที่สุด (แม้จะมีรายได้กว่าแสนบาทต่อเดือน) ประคองจิตใจ ประคองตัว จนอายุขณะนี้ ๖๒ ดีใจมากที่ไม่เครียดตายไปเสียก่อน
"ถ้าย้อนเวลากลับได้ อยากเรียนคณะไหนหรือเลือกทางเดินชีวิตแบบไหน?" - ครูบ้านนอก
มั่นใจมาก ถ้าได้เป็นครูบ้านนอกตั้งแต่อายุ ๑๘ ป่านนี้คงได้เป็น อธิบดี หรือ ปลัดกระทรวง หรือไม่ก็เป็น รัฐมนตรี ฯลฯ แต่ถึงไม่ได้เป็นอะไร ก็สุขใจในทางเดินชีวิต ที่ตนเลือกเอง ซึ่งย่อมจะอดทน พร้อมจะฟันฝ่าชีวิต มากกว่าปล่อยชีวิตไปตามยถากรรมเช่นนี้
shalimar ถูกใจ, สินธรณี ถูกใจ, อ้วนนิดนุง ซึ้ง, กอไผ่สีสุก ทึ่ง, สมาชิกหมายเลข 1493606 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 3139322 ถูกใจ, หญิงสาวผู้เงียบเหงา ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1352299 ถูกใจ
สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 10
ถ้าย้อนเวลาได้ อยากกลับไปเรียน จปร. ( ทหารบก ) ซึ่งในขณะนั้นผมสามารถทำได้ไม่ยาก
อายุสัก 45-60 ปี มีโอกาสที่จะเสี่ยงทำรัฐประหารสำเร็จ ผมว่ามันคุ้มค่ามาก
เท่ากับเราได้ทุกอย่างของประเทศนี้อยู่ในกำมือเลยทีเดียว แล้วยังสามารถทำเป็นมรดกส่งต่ออำนาจให้คนที่เราได้ไว้ใจได้อีก
อายุสัก 45-60 ปี มีโอกาสที่จะเสี่ยงทำรัฐประหารสำเร็จ ผมว่ามันคุ้มค่ามาก
เท่ากับเราได้ทุกอย่างของประเทศนี้อยู่ในกำมือเลยทีเดียว แล้วยังสามารถทำเป็นมรดกส่งต่ออำนาจให้คนที่เราได้ไว้ใจได้อีก
มาสเมือง วงศ์สุโขทัย ขำกลิ้ง, จอมสับขาระดับโลก ขำกลิ้ง, สมาชิกหมายเลข 3204681 ขำกลิ้ง, สมาชิกหมายเลข 3161244 ถูกใจ, Fight The Dead Fear The Living ขำกลิ้ง, บุรุษสองเพศหล่อสวยลั้ลลา ขำกลิ้ง, nasaseria ขำกลิ้ง, stardom ขำกลิ้ง, สมาชิกหมายเลข 1276091 ทึ่ง, สมาชิกหมายเลข 1800209 ขำกลิ้งรวมถึงอีก 31 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 11
ผมไม่ต้องย้อนครับ เพราะผมหักเลี้ยวตั้งแต่อยู่ในมหาลัยเลย ผมเรียนวิทยคอมแต่รู้ว่าตัวเองเก่งสู้เพื่อนไม่ได้ เลยเรียนภาษาญี่ปุ่นด้วยตัวเองเพื่อเอาไว้ทำมาหากิน
จบคอมมาด้วยเกรด2.00ปริญญาเหมือนเป็นแค่กระดาษใบนึง เพราะผมทิ้งความรู้ด้านคอมไปหมดแล้ว ตอนนี้พูดได้3ภาษา และกำลังจะหัดภาษาที่4ครับ
จบคอมมาด้วยเกรด2.00ปริญญาเหมือนเป็นแค่กระดาษใบนึง เพราะผมทิ้งความรู้ด้านคอมไปหมดแล้ว ตอนนี้พูดได้3ภาษา และกำลังจะหัดภาษาที่4ครับ
สมาชิกหมายเลข 1693868 ถูกใจ, มาสเมือง วงศ์สุโขทัย ถูกใจ, AiKokoro ถูกใจ, allizmo ทึ่ง, สมาชิกหมายเลข 1587393 ทึ่ง, คลอโรพลาสต์ ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 3123047 ถูกใจ, Pimpila ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 844076 ถูกใจ, โอ ติ๊ง ต่อง ถูกใจรวมถึงอีก 6 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
แสดงความคิดเห็น
ถ้าย้อนเวลากลับได้ อยากเรียนคณะไหนหรือเลือกทางเดินชีวิตแบไหนเป็นพิเศษครับ
จบ ม.3 แล้วไปไหน ผมรู้แต่ว่าไปต่อ ม.ปลาย แค่นั้น
ผมเลยเสียเวลาไป 1 ปีกับการเรียน ม.4 โชคดีที่คุณครูสมัย ม. ต้น ท่านพาไปสอบที่สถาบันอาชีวะศึกษาแห่งหนึ่ง
ตอนเลือกสาขาที่เรียน ผมก็ไม่รู้ว่าเค้านิยมอะไรกัน สมัยนั้นก็มีช่างอิเล็กทรอนิกส์กับช่างก่อสร้าง
ผมก็คิดว่า ช่างก่อสร้างต้องลำบากแน่เลย แบกหินแบกปูน ประมาณนั้น แต่ผมสอบได้ช่างกลโรงงานเพราะคะแนนไม่ถึงอิเล็กทรอนิกส์
พอเข้ามาเรียนก็เริ่มเข้าใจว่าแต่ละสาขาวิชานั้นถ้าจบแล้วสามารถต่อยอดไปทำอะไรได้บ้าง
เพื่อนๆ ตอนนี้หลายๆ คน ผันตัวเองมาทางรับเหมาก่อสร้าง เป็นซับคอนแทคเตอร์บ้าง ทั้งๆ ที่ไม่ได้จบมาทาง วศบ. โยธา แน่นอนเค้าไม่สามารถขอใบ กว ได้
หลายๆ คนก็บ่นๆ ว่าถ้าย้อนเวลากลับไปได้อาจจะเรียนสายโยธาตรงๆ ไปเลย (ภาควิชาที่พวกเราจบนั้นเนื้อหาวิชาไปเรียนเรื่องของชาวบ้านเยอะมาก)
ตอนนี้ผมก็พอที่จะทำงานด้านก่อสร้าง ต่อเติม ดัดแปลงบ้านเองได้บ้าง หรือแม้แต่งานด้านไฟฟ้าอิเล็กทรอนิกส์เล็กๆ น้อยๆ
สิ่งที่ผมมองคือ การแนะแนวการศึกษาตามความถนัดของแต่ละคนเป็นเรื่องที่สมควรทำอย่างมาก (คิดว่าระบบการศึกษาตอนนี้คงดีขึ้นแล้วล่ะ)
อีกอย่างนึงคือ การสนใจใฝ่เรียนรู้ของแต่ละบุคคล ผมเชื่อว่าไม่มีใครที่ชำนาญเรื่องเดียวหรอก
มาแลกเปลี่ยนความรู้กันครับ
9 มิ.ย 59
ผมเพิ่งกลับมาดูกระทู้ที่ตั้งไว้ มีเพื่อนๆ สมาชิกแชร์ความเห็นกันมากมายตั้งร้อยกว่าแน่ะ ซึ้งใจจริงๆ
ผมอ่านของทุกคนจนหมดแล้วครับ
สิ่งที่ผมคิดว่ากระทู้ของผมจะมีประโยชน์คือ เมื่อไหร่ก็ตามที่น้องๆ ม.ปลาย หรือบางคนที่อยู่ในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อกับชีวิต
เมื่อได้มาอ่านกระทู้ของผมแล้ว เค้าจะคิดหรือตัดสินใจได้เพราะมีแนวทางที่พี่ๆ (ผู้ผ่านโลกมาเยอะแล้ว) ได้แชร์ประสบการณ์ชีวิตไว้
นี่เปรียบเสมือนวิชาแนะแนวดีๆ คลาสนึงเลยทีเดียว