คิดว่าคนไทยไม่มีความรู้สึกกับคำว่าสองมาตรฐานกระนั้นหรือ

นับจากปี 2549 เป็นต้นมา

เราคนไทยได้พบได้เห็นการปฏิบัติที่ไม่เท่าเทียม การปฏิบัติที่เรียกว่าสองมาตรฐานต่อบุคคลสองกลุ่ม
โดยกลุ่มคนที่มีอำนาจหน้าที่ในการชี้ถูกชี้ผิด กลุ่มคนที่สันทัดจัดเจนอยู่กับกฎหมาย
กลุ่มคนที่มีพลังอำนาจในทางลับ แต่กลับใช้วิชามารบิดเบือนเจตนารมย์ของกฎหมายมากดขี่รังแกกลั่นแกล้งบุคคลกลุ่มหนึ่ง
แต่ส่วนอีกกลุ่ม ไม่ว่าจะเป็นคดีใหญ่โตหรือเล็กน้อยขนาดใหน กลับไม่มีการดำเนินการแต่อย่างใด

มันเยอะแยะมากมาย มันโจ่งแจ้งจงใจอย่างหน้าด้านๆ น่ารังเกียจ

คิดอยากจะปลงแต่ปลงไม่ลง

คืนวันที่ผ่านไปสิบปี นอกจากผู้คนจะไม่ลืมเรื่องนี้แล้วกลับเพิ่มความรู้สึกมากขึ้นอีก
เพราะคดี ประเด็นต่างๆที่ทยอยออกมา ก็ยังไม่มีเค้าลางว่า ความยุติธรรมจะกลับคืนมา
แล้วอย่างนี้หรือจะหวังให้คนในชาติปรองดอง

พวกคนที่มีอำนาจทั้งหลายแหล่
คิดหรือว่ายิ่งทำแบบนี้แล้วคนจะยิ่งกลัว ไม่กล้าที่จะเงยหน้ายืดอกมาสบตากับพวกท่าน

รับรู้ไว้ด้วยเถิด
กลุ่มคนที่เขาคิดว่ากำลังถูกกระทำอยู่ข้างเดียว ไม่ได้รับความเป็นธรรม
เขาก็เป็นคน เป็นเจ้าของประเทศนี้เหมือนกัน มีชีวิตจิตใจ มีจิตวิญญาณ มีความรู้สึกนึกคิด
อย่านึกไปเองว่า พวกเขาเป็นแค่ผู้อาศัย จะทำอะไรยังไงก็ไม่ต้องยั้ง ไม่ต้องเกรงใจ

ที่อ้างๆกันอยู่ทุกเมื่อเชื่อวันว่าอยากสร้างความปรองดองให้คนในชาติ
คนเขาก็พูดกันออกเยอะ ว่าไม่ต้องไปเสียเงินเสียทองเป็นร้อยเป็นพันเป็นหมื่นล้าน
แค่จัดการเรื่องความอยุติธรรม กำจัดสองมาตรฐานเลือกข้าง ก็ได้ความปรองดองมาเยอะแล้ว

แล้วทำไมไม่ทำ มัวแต่หลอกตัวเองหลอกชาวโลกเขาอยู่ได้