เดินสวนกับผู้ชายคนหนึ่งตรงทางเดิน วันนั้นฝนตกด้วยคนเลยเยอะ
ตอนเดินสวนกันมันรู้เหมือนเวลาเราเดินสวนกับคนที่เรารู้จักเลยหันกลับไปมอง เขาก็หันมานิดๆ(ไม่ใช่คนที่เรารู้จัก) พอเห็นหน้าเขาในใจเรามันรู้สึกคิดถึง(คิดถึงมากก อยากเจอมาก รู้สึกดีใจที่ได้เจอ)แล้วรู้สึกน้ำตามันคลอ เลยรีบเดินเดียวถ้าน้ำตาไหลจะกลายเป๊นจุดสนใจ
แล้วก็ได้รู้โดยบังเอิญว่าเป็นรุ่นเราปีนึงที่โรงเรียนเก่า(แต่เราไม่เคยเห็นหน้าพี่เขาเลย) บางคนบอกว่าอาจจะเคยรู้จักกันเมื่อชาติที่แล้ว บางคนบอกว่ามันเป็นพรหมลิขิต...?
เป็นไปได้ไม่ค่ะว่าคนเราจะสามารถรู้สึกคิดถึงคนที่ไม่รู้จักได้? แล้วอะไรทำให้รู้สึกอย่างนั้นค่ะ?
ปล.ไม่ได้รู้สึกว่าเป็นรักแรกพบ รู้สึกอยากเป็นเจ้าของ แค่รู้สึกคิดถึงอยากเจอ (ก็งงตัวเองอยู่เหมือนกัน)
ทำไมถึงรู้สึกคิดถึงคนที่พึ่งเจอ
ตอนเดินสวนกันมันรู้เหมือนเวลาเราเดินสวนกับคนที่เรารู้จักเลยหันกลับไปมอง เขาก็หันมานิดๆ(ไม่ใช่คนที่เรารู้จัก) พอเห็นหน้าเขาในใจเรามันรู้สึกคิดถึง(คิดถึงมากก อยากเจอมาก รู้สึกดีใจที่ได้เจอ)แล้วรู้สึกน้ำตามันคลอ เลยรีบเดินเดียวถ้าน้ำตาไหลจะกลายเป๊นจุดสนใจ
แล้วก็ได้รู้โดยบังเอิญว่าเป็นรุ่นเราปีนึงที่โรงเรียนเก่า(แต่เราไม่เคยเห็นหน้าพี่เขาเลย) บางคนบอกว่าอาจจะเคยรู้จักกันเมื่อชาติที่แล้ว บางคนบอกว่ามันเป็นพรหมลิขิต...?
เป็นไปได้ไม่ค่ะว่าคนเราจะสามารถรู้สึกคิดถึงคนที่ไม่รู้จักได้? แล้วอะไรทำให้รู้สึกอย่างนั้นค่ะ?
ปล.ไม่ได้รู้สึกว่าเป็นรักแรกพบ รู้สึกอยากเป็นเจ้าของ แค่รู้สึกคิดถึงอยากเจอ (ก็งงตัวเองอยู่เหมือนกัน)