จะเนรคุณ หรือ อกตัญญู หรือเปล่า?
ถ้าพ่อกับแม่จะกลับมาคืนดีกัน แต่เราไม่ยินดี!!!
พ่อและแม่แยกทางกันตั้งแต่เราอายุประมาณ 16 ปี
พ่อ แม่ เป็นคนอารมณ์ร้อนทั้งคู่
แต่พ่อไร้เหตุผลและชอบใช้กำลัง
เราโตมากับเหตุการณ์ที่พ่อแม่ทะเลาะกันเป็นประจำตั้งแต่เด็กๆ
จนตอนนี้เราอายุจะ 23 ปี ทำงานหาเงินช่วยแม่ได้เดือนประมาณหมื่นปลายๆ ชีวิตมีความสุขดี แม้จะลำบากมาบ้าง
แต่ตอนนี้..เราเริ่มไม่โอเค กับการที่พ่อจะกลับเข้ามาในชีวิต
ในฐานะของพ่อเหมือนแต่ก่อน
ไม่รู้สิ ด้วยความที่ว่าทุกๆครั้งที่พ่อแม่ทะเลาะกัน
พ่อจะทำลายทุกๆอย่าง ทั้งทีวี ตู้เย็น เครื่องซักผ้า หรือโทรศัพท์ ทั้งยังทำลายความรู้สึกของเรามาตลอด แม้แต่ช่วงที่พ่อแม้แยกทางกัน
ถ้าถามถึงเหตุผลที่พ่อจะกลับมา เพราะ..กลัวบั่นปลายชีวิตไม่มีคนดูแล
ย้อนกลับไปก่อนที่พ่อแม่จะแยกกัน..
พ่อเป็นคนไล่แม่ออกจากบ้านของปู่เอง และขู่ว่าถ้าพ่อกลับจากที่มำงานเจอแม่อยู่ที่บ้านจะกระทืบให้ตาย
แม่จึงตัดสินใจย้ายออกมาโดยให้เรากับน้องเลือกเองว่าจะอยู่กับใคร เรากับน้องเลือกที่จะมากับแม่ เพราะคนในบ้านหลังนั้นก็ไม่มีใครหวังดีกับเราอยู่แล้ว
กลับมาที่ปัจจุบัน..
ตอนนี้พ่อยังไปๆมาๆ และพ่อเองก็มีเมียใหม่แล้ว(หลายคน)
หนึ่งในนั้นมีคนๆนึงเข้าอยู่กับพ่อแล้วที่บ้านปู่ ตอนนี้ยังไม่เลิกกัน และหลายครั้งที่มากินข้าวที่บ้านเรา ก็มีคนโทรตามตลอด แต่..พ่อยังนิสัยเดิมของผู้ชายทั่วไปที่หลายบ้าน
คือพอมีคนโทรตามโทรจิก ก็จะพาลโมโห จนปลายสายต้องยอมวาง นี้คืออีกข้อที่เราไม่อยากให้แม่กลับไปคืนดีกับพ่อ
เราเป็นผู้หญิงจะเรียกว่าวัยทำงานก็ได้นะ เพราะทำงานมาตั้งแต่เด็กๆ 555 และห่างจากพ่อมานานมาก การที่จะกลับมาเป็นครอบครัวหรือจะสนิทกับพ่อนั้น สำหรับเรายากมาก
พ่อเราเป็นคนหัวโบราณ และมีความคิดที่ชอบดูถูกลูกตัวเอง แต่กับลูกคนอื่นหรอ..หึๆ ดีทุกอย่าง ขนาดที่ยอมให้ลูกตัวเองเรียน รร.วัด แล้วเอาเงินให้อาเราไปจ่ายค่าเทอมลูกพี่ลูกน้องเราเข้าเอกชน
เราไม่รู้ว่าพ่อจะแก้ไขนิสัยเก่าได้จริงมั้ย แต่พ่อขอโอกาสเราอีกครั้ง ซึ่งเราเองไม่เคยคิดอยากให้พ่อกลับมา
แต่ยอมรับหากจะแค่ไปๆมาๆ แต่ถ้าให้ยอมกลับเข้ามาแบบเต็มตัวเองทำไม่ได้ อดีตมันลบไม่หมด
อย่างที่บอก พ่อเราทำลายทุกๆอย่างร่วมถึงความรู้สึกของความเป็นลูกไปหมดแล้ว
ตอนนี้เราเลยมีความรู้สึกเหมือนเด็กมีปัญหาอ่ะ ไม่อยากให้ครอบครัวเป็นครอบครัว (แปลกคน)
ถ้าเอาความคิดเรามาพูด เราเป็นลูกที่แย่และเนรคุณพ่อก็ว่าได้
ในสายตาเราตอนนี้ พ่อเป็นคนนอกไปแล้ว พ่อไม่ใช่หัวหน้าครอบครัวที่ดีสำหรับเรา พ่อยังเป็นคนที่เห็นแก่ตัวอยู่
หรือเป็นเพราะเราโตมากับการดิ้นรนเองตั้งแต่พ่อแม่แยกทางกัน จึงมองพ่อแบบนั้น
แต่ก็ไม่อยากให้กลับเข้ามาในคำว่าครอบครัวอยู่ดี
คุณคิดว่าฉันควรทำอย่างไร
หรือเดินออกมา ให้พ่อแม่ใช้ชีวิตกันไปสองคน แค่ฉันรับรู้สถานะแต่ไม่ต้องเจอกัน
หรือฉันควรทำตัวเฉยๆ เอาหูไปนา เอาตาไปไร่(ข้อนี้ยาก)
วิจารณ์ได้แต่อย่าแรง ขอบคุณคะ
ในฐานะลูกคนนึง
ถ้าพ่อกับแม่จะกลับมาคืนดีกัน แต่เราไม่ยินดี!!!
พ่อและแม่แยกทางกันตั้งแต่เราอายุประมาณ 16 ปี
พ่อ แม่ เป็นคนอารมณ์ร้อนทั้งคู่
แต่พ่อไร้เหตุผลและชอบใช้กำลัง
เราโตมากับเหตุการณ์ที่พ่อแม่ทะเลาะกันเป็นประจำตั้งแต่เด็กๆ
จนตอนนี้เราอายุจะ 23 ปี ทำงานหาเงินช่วยแม่ได้เดือนประมาณหมื่นปลายๆ ชีวิตมีความสุขดี แม้จะลำบากมาบ้าง
แต่ตอนนี้..เราเริ่มไม่โอเค กับการที่พ่อจะกลับเข้ามาในชีวิต
ในฐานะของพ่อเหมือนแต่ก่อน
ไม่รู้สิ ด้วยความที่ว่าทุกๆครั้งที่พ่อแม่ทะเลาะกัน
พ่อจะทำลายทุกๆอย่าง ทั้งทีวี ตู้เย็น เครื่องซักผ้า หรือโทรศัพท์ ทั้งยังทำลายความรู้สึกของเรามาตลอด แม้แต่ช่วงที่พ่อแม้แยกทางกัน
ถ้าถามถึงเหตุผลที่พ่อจะกลับมา เพราะ..กลัวบั่นปลายชีวิตไม่มีคนดูแล
ย้อนกลับไปก่อนที่พ่อแม่จะแยกกัน..
พ่อเป็นคนไล่แม่ออกจากบ้านของปู่เอง และขู่ว่าถ้าพ่อกลับจากที่มำงานเจอแม่อยู่ที่บ้านจะกระทืบให้ตาย
แม่จึงตัดสินใจย้ายออกมาโดยให้เรากับน้องเลือกเองว่าจะอยู่กับใคร เรากับน้องเลือกที่จะมากับแม่ เพราะคนในบ้านหลังนั้นก็ไม่มีใครหวังดีกับเราอยู่แล้ว
กลับมาที่ปัจจุบัน..
ตอนนี้พ่อยังไปๆมาๆ และพ่อเองก็มีเมียใหม่แล้ว(หลายคน)
หนึ่งในนั้นมีคนๆนึงเข้าอยู่กับพ่อแล้วที่บ้านปู่ ตอนนี้ยังไม่เลิกกัน และหลายครั้งที่มากินข้าวที่บ้านเรา ก็มีคนโทรตามตลอด แต่..พ่อยังนิสัยเดิมของผู้ชายทั่วไปที่หลายบ้าน
คือพอมีคนโทรตามโทรจิก ก็จะพาลโมโห จนปลายสายต้องยอมวาง นี้คืออีกข้อที่เราไม่อยากให้แม่กลับไปคืนดีกับพ่อ
เราเป็นผู้หญิงจะเรียกว่าวัยทำงานก็ได้นะ เพราะทำงานมาตั้งแต่เด็กๆ 555 และห่างจากพ่อมานานมาก การที่จะกลับมาเป็นครอบครัวหรือจะสนิทกับพ่อนั้น สำหรับเรายากมาก
พ่อเราเป็นคนหัวโบราณ และมีความคิดที่ชอบดูถูกลูกตัวเอง แต่กับลูกคนอื่นหรอ..หึๆ ดีทุกอย่าง ขนาดที่ยอมให้ลูกตัวเองเรียน รร.วัด แล้วเอาเงินให้อาเราไปจ่ายค่าเทอมลูกพี่ลูกน้องเราเข้าเอกชน
เราไม่รู้ว่าพ่อจะแก้ไขนิสัยเก่าได้จริงมั้ย แต่พ่อขอโอกาสเราอีกครั้ง ซึ่งเราเองไม่เคยคิดอยากให้พ่อกลับมา
แต่ยอมรับหากจะแค่ไปๆมาๆ แต่ถ้าให้ยอมกลับเข้ามาแบบเต็มตัวเองทำไม่ได้ อดีตมันลบไม่หมด
อย่างที่บอก พ่อเราทำลายทุกๆอย่างร่วมถึงความรู้สึกของความเป็นลูกไปหมดแล้ว
ตอนนี้เราเลยมีความรู้สึกเหมือนเด็กมีปัญหาอ่ะ ไม่อยากให้ครอบครัวเป็นครอบครัว (แปลกคน)
ถ้าเอาความคิดเรามาพูด เราเป็นลูกที่แย่และเนรคุณพ่อก็ว่าได้
ในสายตาเราตอนนี้ พ่อเป็นคนนอกไปแล้ว พ่อไม่ใช่หัวหน้าครอบครัวที่ดีสำหรับเรา พ่อยังเป็นคนที่เห็นแก่ตัวอยู่
หรือเป็นเพราะเราโตมากับการดิ้นรนเองตั้งแต่พ่อแม่แยกทางกัน จึงมองพ่อแบบนั้น
แต่ก็ไม่อยากให้กลับเข้ามาในคำว่าครอบครัวอยู่ดี
คุณคิดว่าฉันควรทำอย่างไร
หรือเดินออกมา ให้พ่อแม่ใช้ชีวิตกันไปสองคน แค่ฉันรับรู้สถานะแต่ไม่ต้องเจอกัน
หรือฉันควรทำตัวเฉยๆ เอาหูไปนา เอาตาไปไร่(ข้อนี้ยาก)
วิจารณ์ได้แต่อย่าแรง ขอบคุณคะ