คนญี่ปุ่นขึ้นชื่อเรื่องบ้างานทำงานหนักแล้วเค้ารวยกันหรือปล่าวครับหรือเดือนชนเดือนเหมือนคนไทยส่วนใหญ่.........

ที่ว่าคนญี่ปุ่นมีบำนาญเลี้ยง จริง ๆ ก็คือเขาทำงานเก็บเงินไว้เลี้ยงตัวเองนั่นแหละโดยรัฐบาลแค่มีหน้าที่รีดภาษีโหดทุกช่องทาง
ของฟรีไม่มีในโลก ของง่าย ๆ แต่ดีไม่มีในโลก อย่าไปเพ้อฝันเลิศหรู รัฐบาลญี่ปุ่นไม่ได้หาเงินมาเลี้ยงประชาชนฟรี ๆ ทุกอย่างยื่นหมูยื่นแมว
ประชาชนต้องทำงานหนักแล้วต้องเอาตังไปเก็บไว้ที่รัฐ พอเกษียณมา รัฐก็เอาเงินนี้มาจ่ายคืนตอนเลิกทำงาน
สรุป ประชาชนทำงานเก็บเงินไว้เลี้ยงตัวเอง รัฐบาลญี่ปุ่นทำตัวเหมือนธนาคาร แต่การบริหารบำนาญมีประสิทธิภาพค่อนข้างสูงมาก การคอรัปชั่นแทบไม่มี การจัดสรรเงินจึงทำได้เต็มที่ไปในแบบสวัสดิการหลายอย่าง ไม่มีอะไรต้องไปสงสัยว่าเอาเงินมาจากไหนจ่ายให้ประชาชน
และคนญี่ปุ่นโดยส่วนใหญ่เกือบทั้งหมด 99% จะเข้าระบบการทำงานในระบบคือมนุษย์เงินเดือน ซึ่งทำให้การบริหารจัดการดูแลทำได้ง่าย

คนญี่ปุ่นไม่นิยมทำงานอิสระ ฟรีแลนซ์ ธุรกิจส่วนตัว เกือบทุกคนต้องการทำงานประจำเพราะนั่นคือความปลอดภัยมั่นคงในชีวิตตอนเกษียณ เพราะเรื่องระบบบำนาญที่รัฐบาลจัดการและรับประกัน ไม่ต้องมากังวลเรื่องเก็บเงินไว้ใช้ตอนแก่ เรื่องค่ายา ค่าโน่นค่านี้ตอนแก่ จะเอาจากไหน
เพราะถ้าอยู่ในระบบทุกอย่างจะมีการรับประกันว่ายังไงก็ได้  คนที่ทำงานอิสระ ฟรีแลนซ์ ค้าขายส่วนตัว
จะไม่ค่อยได้รับเครดิตน่าเชื่อถือจากสังคม จะถูกมองว่าเป็นคนที่อยู่ในระบบไม่ได้ เป็นพวกมีปัญหาชีวิต เข้ากับระบบไม่ได้ คือจะถูกมองไม่ค่อยดีสำหรับคนทำงานอิสระ ฟรีแลนซ์  นอกเสียจากพวกที่เป็นฟรีแลนซ์ที่มีชื่อเสียง เช่น นักเขียนอิสระที่มีชื่อ ศิลปินอิสระที่มีชื่อเีสียง  สรุปคือเอ็งต้องดังมีชื่อ เอ็งจึงไ้ด้รับการยอมรับจากสังคมญี่ปุ่น ถ้าอิสระแต่ไม่มีชื่อเสียงจะถูกมองไม่ค่อยดีจากสังคม ซึ่งส่วนใหญ่เขาทำงานประจำกัน คนญี่ปุ่นจึงเห็นว่าการเข้าระบบงานประจำหรือมนุษย์เงินเดือนนั้น ไม่ว่าบริษัทเล็กหรือใหญ่  เป็นการบอกว่าเราเป็นคนมีประสิทธิภาพ เราอยู่ในระบบได้ เราไม่ใช่คนมีปัญหาที่ต้องไปหาอะไรทำเองเข้ากับใีครไม่ได้ คือดูปกติ
งานประจำหรือมนุษย์เงินเดือนจึงไม่ใช่อะไรที่ไม่ดีแบบที่คนไทยบางคนคิดว่างานประจำ มนุษย์เงินเดือนทำไปก็เท่านั้น ไม่มีค่า ทำไปก็ไม่รวย ทำให้เจ้านายรวยคนเดียว ทำแล้วได้อะไร ต้องออกไปทำงานอิสระของตัวเอง
อาจเพราะเราไม่มีรัฐบาลมาบริหารจัดการความมั่นคงให้ก็เลยต้องหาทางดูแลตัวเอง ซึ่งก็ไม่ผิด เพราะมันก็เป็นเช่นนั้นจริง ๆ เงื่อนไขสังคมมันต่างกัน
  
ที่หลายคนบอกว่าอยากไปอยู่ญี่ปุ่น เพราะฝันจะได้บำนาญเดินละแสนแบบคนญี่ปุ่นตอนแก่ แล้วท่องเที่ยวชีวิตสุขสบายรัฐบาลเลี้ยง  แ่ค่เริ่มคิดก็ยากสาหัสแล้ว เพราะมันยากมาก ๆ สำหรับคนต่างชาติที่จะแทรกตัวเข้าไปในสังคมญี่ปุ่นและได้รับการยอมรับและอยู่ได้
ของฟรีไม่มีในโลก ของง่าย ๆ ไม่มีในโลก ไอ้การที่จะได้บำนาญเดินละแสนนั่นคือการทำงานมาทั้งชีวิตจนแก่อายุ 60-65 แล้วถึงจะได้
คือทำแต่เรียนจบวันล่ะ 10-12 ชม. ไปจนเกษียณ คุณพร้อมจะไปเข้าสู่ระบบวัฒนธรรมการทำงานโหด วันหยุดน้อยมากแทบไม่มี
เป็นแบบนี้ไปตลอดชีวิตเพื่อจะได้บำนาญแบบนั้นไหม นิสีย วัฒนธรรมแบบญี่ปุ่นก็เหมาะและดีกับคนญี่ปุ่นเท่านั้น
คนต่างชาติที่ไปอยู่ญี่ปุ่นเป็นสิบปียังต้องลำบากกับวัฒนธรรมญี่ปุ่นหลายอย่าง
การจะฝันไปได้ผลประโยชน์อะไรจากสังคมญี่ปุ่นเหมือนคนญี่ปุ่นแท้ ๆ ได้นั้นยากโคตร สำหรับชาวต่างชาติ ประเทศญี่ปุ่นมีไว้สำหรับชาวญี่ปุ่นจริงๆ

   แต่ตอนนี้ญี่ปุ่นเริ่มมีปัญหาเลี้ยงดูคนเกษียณ รัฐบาลมีนโยบายเพิ่มอายุการทำงานออกไปอีก ทำให้หลาย ๆ คนผิดหวังแทนที่จะได้พักเร็ว
ก็ต้องทำงานอีก ถ้าเกษียณเร็วรัฐก็มีภาระเร็ว ให้ทำงานต่อไปอีกนาน ๆ เผื่ออาจจะหวังให้มันตายก่อนเกษียณก็ดี รัฐจะได้ไม่ต้องจ่าย