สวัสดีค่ะเพื่อนๆ หลังจากที่เราผ่านมรสุมชีวิต ช่วงเดือนเมษามาได้ ตอนนี้เหมือนเราจะมีโชคขึ้นมาบ้าง ในเรื่องการงาน และความรัก
เรื่องที่จะเล่าและอยากถามความคิดเห็น เป็นคำถามที่เราอาจเคยได้ยินมาบ้าง ระหว่างคนรวยที่รักเราคนเดียวและรักมาก กับคนที่เรารักและเค้าก็รักเราอยู่ด้วยแล้วมีความสุข ถ้าให้คุณเลือกคงเลือกคนที่เรารักและรักเราใช่มั้ย ซึ่งเราก็เชื่อแบบนั้นมาตลอด หวังว่าซักวันจะมีคนนั้นเดินเข้ามาเติมสีสันในชีวิตให้เรา
แต่โลกความจริง มันจะใช่เหรอ คนเราแค่ความรักอย่างเดียวก็อยู่ได้แล้วเหรอ
คนรอบตัวเราที่เราเจอ ไม่เห็นมีใครได้พบเจอเรื่องแบบนั้นเลยซักคน อย่างเช่นแม่เรา
แม่แต่งงานกับพ่อเรา เพราะรัก พ่อก็รักแม่ในตอนแรก แต่เวลาผ่านไปไม่นานความรักนั้นก็จางลงจนเลิกกันตั้งแต่เรายังเด็กมากๆ
ต่อมาแม่มาคบกับพ่อเลี้ยง เป็นความรักที่โรแมนติก น่ารักมาก พ่อเลี้ยงเป็นคนดีเข้ากับเราได้(ตอนนั้นเรา8ขวบ) พ่อเลี้ยงกับแม่เราไม่ได้รวยมาก แต่รักกันมาก ถ้าคนหนึ่งย้ายงานอีกคนก็ย้ายด้วย แม่ไม่เคยอยู่กับเราและญาติพี่น้องของตัวเองเลย ไม่ได้ส่งเสียเรากับยายด้วย นานๆทีเวลาลำบากจริงๆถึงส่งมาให้ เราก็เข้าใจว่าแม่ไม่ค่อยมีเงิย บางวันเรายังแบ่งเงินที่พ่อส่งให้ไปให้แม่ยืมบ้าง ซึ่งเราก็ไม่เคยโทษพ่อเลี้ยงที่จนและพาแม่เราลำบากเลย
แต่แล้วคนสองคนที่รักกันมากก็เลิกรากัน ในวัย43 หลังจากคบกันมา14 ปี จากกันทั้งที่ยังรักกัน
เริ่มจากการย้ายงานล่าสุด พ่อเลี้ยงเราได้งานที่ญาติเค้าฝากให้ในโรงพยาบาลแม่เราก็เป็นลูกจ้างทำงานธุรการ ทั้งสองคนเริ่มทะเลาะกันเรื่องเงินบ่อยๆ เพราะแม่ของพ่อเลี้ยงมาขอเงินทั้งเอาไปใช้จ่ายเดือนละหลายบาท จริงๆตลอดเวลาที่คบกันพ่อเลี้ยงเราจะช่วยเหลือครอบครัวตัวเอเสมอ ทั้งที่ปู่ก็เป็นข้าราชการมีบำนาน แต่ยายเราพับถุงขายแม่กลับไม่เคยได้ส่งให้เลย
จนยายเราป่วยเป็นอัมพาต แม่ต้องแบ่งเงินมาช่วยน้ากับป้าเพื่อดูแลยาย ในขณะที่แม่ของพ่อเลี้ยงก็ยังคงเรียกร้องในเรื่องไร้สาระ(เช่น ตัวเองสบายดี ป่วยเป็นความดันนิดหน่อย แต่กลับอยากได้เครื่องช่วยหายใจ ไม่ซื้อให้ก็ประชดประชัน ทุกวันนี้เครื่องช่วยหายใจถูกทิ้งร้าง ขายต่อยังไม่มีคนซื้อ) เริ่มมีผู้หญิงเข้ามาช่วยเหลือเรื่องเงินกับพ่อเลี้ยง ระหว่างที่แม่เราเที่ยวต่างจังหวัดมาเยี่ยมยายทุกเดือน พ่อเลี้ยงเราก็เผลอใจมีอะไรกับผู้หญิงคนนั้น
ผู้หญิงคนนั้นบอกแม่เราว่าขอแค่พ่อเลี้ยงมีเวลาให้ก็พอ ไม่หวังอะไร แล้วจะช่วยค่าใช้จ่ายต่างๆ แม่เราก็กำลังมีปัญหาเลยตกลงไป จนกระทั่งวันหนึ่งผู้หญิงคนนั้นเกิดท้องขึ้นมา พ่อเลี้ยงกับแม่ไม่มีลูกด้วยกันเพราะไม่มีเงิน แต่ผู้หญิงคนนั้นสามารถมีลูกให้พ่อเลี้ยงได้ สุดท้ายแม่เลยต้องยอมหย่าเพราะเห็นแก่เด็ก ต้องกลับมาอยู่บ้าน
อยู่บ้านได้ไม่กี่เดือน แม่ก็มีคนมาจีบเป็นเพื่อนแม่สมัยเรียน เป็นคนที่รวยมาก เขาดูแลแม่และรับผิดชอบของใช้จำเป็นให้ยายทุกอย่าง ตอนนี้แม่ก็คบกับคนนั้นมาได้เกือบสามปีแล้ว มีทั้งรถทั้งบ้านทั้งทอง เรียกว่าสบายตอนแก่
ในปัจจุบันแม่เรากับพ่อเลี้ยงเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน ทั้งสองมีความสุขดี ทั้งที่ต่างคนก็ไม่ได้รักแฟนใหม่มาก พออยู่ด้วยกันก็ผูกพันกันไปเอง
เรื่องราวของแม่เรา เป็นอะไรที่ย้อนแย้งกับสิ่งเดิมที่เราเชื่อโดยสิ้นเชิง แต่เรื่องของเราเองก็ย้อนแย้งไม่แพ้กัน....(พักสายตากันแปป)
คนรวย กับ คนรัก เมื่อสิ่งที่เคยคิด เคยเชื่อ มันไม่เหมือนกับชีวิตจริง...
เรื่องที่จะเล่าและอยากถามความคิดเห็น เป็นคำถามที่เราอาจเคยได้ยินมาบ้าง ระหว่างคนรวยที่รักเราคนเดียวและรักมาก กับคนที่เรารักและเค้าก็รักเราอยู่ด้วยแล้วมีความสุข ถ้าให้คุณเลือกคงเลือกคนที่เรารักและรักเราใช่มั้ย ซึ่งเราก็เชื่อแบบนั้นมาตลอด หวังว่าซักวันจะมีคนนั้นเดินเข้ามาเติมสีสันในชีวิตให้เรา
แต่โลกความจริง มันจะใช่เหรอ คนเราแค่ความรักอย่างเดียวก็อยู่ได้แล้วเหรอ
คนรอบตัวเราที่เราเจอ ไม่เห็นมีใครได้พบเจอเรื่องแบบนั้นเลยซักคน อย่างเช่นแม่เรา
แม่แต่งงานกับพ่อเรา เพราะรัก พ่อก็รักแม่ในตอนแรก แต่เวลาผ่านไปไม่นานความรักนั้นก็จางลงจนเลิกกันตั้งแต่เรายังเด็กมากๆ
ต่อมาแม่มาคบกับพ่อเลี้ยง เป็นความรักที่โรแมนติก น่ารักมาก พ่อเลี้ยงเป็นคนดีเข้ากับเราได้(ตอนนั้นเรา8ขวบ) พ่อเลี้ยงกับแม่เราไม่ได้รวยมาก แต่รักกันมาก ถ้าคนหนึ่งย้ายงานอีกคนก็ย้ายด้วย แม่ไม่เคยอยู่กับเราและญาติพี่น้องของตัวเองเลย ไม่ได้ส่งเสียเรากับยายด้วย นานๆทีเวลาลำบากจริงๆถึงส่งมาให้ เราก็เข้าใจว่าแม่ไม่ค่อยมีเงิย บางวันเรายังแบ่งเงินที่พ่อส่งให้ไปให้แม่ยืมบ้าง ซึ่งเราก็ไม่เคยโทษพ่อเลี้ยงที่จนและพาแม่เราลำบากเลย
แต่แล้วคนสองคนที่รักกันมากก็เลิกรากัน ในวัย43 หลังจากคบกันมา14 ปี จากกันทั้งที่ยังรักกัน
เริ่มจากการย้ายงานล่าสุด พ่อเลี้ยงเราได้งานที่ญาติเค้าฝากให้ในโรงพยาบาลแม่เราก็เป็นลูกจ้างทำงานธุรการ ทั้งสองคนเริ่มทะเลาะกันเรื่องเงินบ่อยๆ เพราะแม่ของพ่อเลี้ยงมาขอเงินทั้งเอาไปใช้จ่ายเดือนละหลายบาท จริงๆตลอดเวลาที่คบกันพ่อเลี้ยงเราจะช่วยเหลือครอบครัวตัวเอเสมอ ทั้งที่ปู่ก็เป็นข้าราชการมีบำนาน แต่ยายเราพับถุงขายแม่กลับไม่เคยได้ส่งให้เลย
จนยายเราป่วยเป็นอัมพาต แม่ต้องแบ่งเงินมาช่วยน้ากับป้าเพื่อดูแลยาย ในขณะที่แม่ของพ่อเลี้ยงก็ยังคงเรียกร้องในเรื่องไร้สาระ(เช่น ตัวเองสบายดี ป่วยเป็นความดันนิดหน่อย แต่กลับอยากได้เครื่องช่วยหายใจ ไม่ซื้อให้ก็ประชดประชัน ทุกวันนี้เครื่องช่วยหายใจถูกทิ้งร้าง ขายต่อยังไม่มีคนซื้อ) เริ่มมีผู้หญิงเข้ามาช่วยเหลือเรื่องเงินกับพ่อเลี้ยง ระหว่างที่แม่เราเที่ยวต่างจังหวัดมาเยี่ยมยายทุกเดือน พ่อเลี้ยงเราก็เผลอใจมีอะไรกับผู้หญิงคนนั้น
ผู้หญิงคนนั้นบอกแม่เราว่าขอแค่พ่อเลี้ยงมีเวลาให้ก็พอ ไม่หวังอะไร แล้วจะช่วยค่าใช้จ่ายต่างๆ แม่เราก็กำลังมีปัญหาเลยตกลงไป จนกระทั่งวันหนึ่งผู้หญิงคนนั้นเกิดท้องขึ้นมา พ่อเลี้ยงกับแม่ไม่มีลูกด้วยกันเพราะไม่มีเงิน แต่ผู้หญิงคนนั้นสามารถมีลูกให้พ่อเลี้ยงได้ สุดท้ายแม่เลยต้องยอมหย่าเพราะเห็นแก่เด็ก ต้องกลับมาอยู่บ้าน
อยู่บ้านได้ไม่กี่เดือน แม่ก็มีคนมาจีบเป็นเพื่อนแม่สมัยเรียน เป็นคนที่รวยมาก เขาดูแลแม่และรับผิดชอบของใช้จำเป็นให้ยายทุกอย่าง ตอนนี้แม่ก็คบกับคนนั้นมาได้เกือบสามปีแล้ว มีทั้งรถทั้งบ้านทั้งทอง เรียกว่าสบายตอนแก่
ในปัจจุบันแม่เรากับพ่อเลี้ยงเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน ทั้งสองมีความสุขดี ทั้งที่ต่างคนก็ไม่ได้รักแฟนใหม่มาก พออยู่ด้วยกันก็ผูกพันกันไปเอง
เรื่องราวของแม่เรา เป็นอะไรที่ย้อนแย้งกับสิ่งเดิมที่เราเชื่อโดยสิ้นเชิง แต่เรื่องของเราเองก็ย้อนแย้งไม่แพ้กัน....(พักสายตากันแปป)