ตอนนี้หลักๆคือ รู้สึกไม่ดีกับตัวเองเลยค่ะ นั่งว่าตัวเองทุกวัน(ขี้เกียจ ทำอะไรก็ไม่ได้สักอย่าง ทำไมโง่แล้วยังขี้เกียจไม่เลิกทำไมไม่ยอมอ่านหนังสือ พ่อแม่ทำงานส่งให้เรียนเหนื่อยจะตาย ค่าเรียนก็แพงเป็นเ-ี้ย อะไร ทำไมขี้ท้อแท้แบบนี้ บลาๆ)คือก็รู้ตัวว่าตัวเองเป็นคนขี้เกียจ ใจไม่สู้ แต่มันก็ไม่มีแรงไม่มีไฟพอที่จะ ฮึดขึ้นมาอะค่ะ ฮึกๆได้วันสองวันก็แผ่วละ. ละมันก็วนอยู่แบบนี้ค่ะชีวิต >> ขี้เกียจ ถึงเวลาอ่านหนังสือไม่อ่าน >>พอไม่อ่านก็เครียด >> เครียดเสร็จคิดมากอีก>>คิดๆไปเรื่อยๆละก็หาทางให้ตัวเองให้ฮึดสู้อีก(ทั้งอ่านบทความสร้างแรงบรรดาลใจต่างๆนานา ฟังเพลง ฟังธรรมมะ)>>ฮึดได้ไม่เกิน3วัน>>ละก็กลับมาขี้เกียจ. ตอนพิมพ์นี่ก็ทำให้รู้ตัวนะคะว่าตัวเองเป็นคนประเภทไม่เห็นโรงศพไม่หลั่งน้ำตา แต่จะทำไงดีคะ ไม่อยากเป็นคนแบบนี้เลย อยากจจะแก้ก่อนที่มันจะสายเกินไป
ปล.ปรึกษาคุณพ่อคุณแม่ และคนรอบตัวบ่อยแล้ว และมันก็วนกลับมาเป็นแบบเดิมอะค่ะ จนเกรงใจแล้วเลยลองมาตั้งกระทู้ดู
เบื่อตัวเอง เครียดมาก ช่วยให้คำปรึกษาหน่อยค่ะ
ปล.ปรึกษาคุณพ่อคุณแม่ และคนรอบตัวบ่อยแล้ว และมันก็วนกลับมาเป็นแบบเดิมอะค่ะ จนเกรงใจแล้วเลยลองมาตั้งกระทู้ดู