โดนแฟนบอกเลิก อยากให้แฟนกลับมา ไม่อยากเลิกครับ

ผมเรียนจบ ม.6 โรงเรียนแห่งหนึ่งในกรุงเทพ ตอนนี้กำลังจะไปเข้ามหาลัยที่ออกจะไกลจากกรุงเทพซักหน่อย เรามีแฟนอยู่ โรงเรียนเดียวกันอายุห่างกันประมาน 2 ปี เราอยู่ม.6 เค้าอยู่ม.5 เราคบกันมา 1 ปีกับอีกประมาณ 4 เดือน คุยกันอีกประมาน 1 ปีครับ แฟนผมเธอบอกเธอไม่น่ารักหุ่นไม่ดี แล้วยังไง ในสายตาผม เธอน่ารักกับผม เราเล่นกันแบบเด็กน้อยทำตัวน่ารัก มีเพลงที่เราร้องให้กันฟัง ทำหน้าเฮฮาตลกขบขัน คุยกันเฮฮา เป็นคนร่าเริงทั้งคู่ครับ เรื่องดีๆที่เราทำมีมากเหมือนกันเยอะแยะเลย แต่เธอเป็นคนชอบมองโลกในแง่ลบนิดหน่อย เธออาจจะมองเห็นหรือไม่เห็นจุดที่มีความสุข ผมชอบเวลาเธอพูดน่ารักๆ และง้อผม ผ่านอะไรมาด้วยกันมากมายเราสัญญากันว่าจะโตไปด้วยกัน แต่งงานไปด้วยกัน มีบ้านหลังใหญ่ๆไปด้วยกัน เราทะเลาะกันมามาก  และเราสามารถปรับความเข้าใจกันได้ตลอดเวลา อาจจะมีเรื่องเข้าใจผิดกันบางวครั้ง เรื่องมีคนอื่นบ้าง แต่เราสามารถคุยปรับความเข้าใจกันได้เสมอ เข้าใจผิดกันเราก็มาคุยกันได้เสมอ เมื่อก่อนแฟนเรางอลเราง้อ ไม่ว่าเราจะผิดหรือถูก เวลาผมงอลเธอง้อเช่นกัน พอเวลาผ่านไป เราปรับเปลี่ยนเพื่อเธอมากขึ้น เธออยากให้เราเป็นอย่างไร เราก็เปลี่ยนมห้เธอ บางอย่างอาจจะเปลี่ยนช้าหน่อย แต่ว่า เราก็พยายามทำให้มากที่สุด ส่วนเธอก็ดีมาก เราอยากให้เป็นอย่างไรเธอก็เปลี่ยนให้เราเช่นเดียวกัน เธอดีกับเรามาก อาจจะขี้โมโหซักหน่อย เรารักเธอมากๆมากจนไม่อยากเสียไป ฝันถึงอนาคตของเรา เราเลยยอมเธอ เราชอบทะเลาะกัน เธอบอกเราเปลี่ยนไป เราบอกเธอเปลี่ยนไป แต่จริงๆแล้ว ไม่มีใครเปลี่ยนหรอกครับ เราเข้าใจกันมากขึ้นต่างหาก เราเปลี่ยนเพื่ออีกคนมากขึ้น จนมาเร็วๆนี้ นี่เอง ที่เธอเริ่มแปลกไป เราก็พยายามทำดีกับเธอ เวลาเค้าโมโหเธอบางครั้งเราก็เหวี่ยงเธอบ้าง โมโหใส่เธอบ้าง เราอยากให้เธอง้อ บางครั้งเราก็ทำไรไม่คิด อาจจะ เธอทำเธอแรงไป หรือทำร้ายตัวเองบ้างเพื่อดึงดูดให้เธอสนใจเรามากขึ้น จนเราลืมไปว่า สิ่งที่เราทำจะส่งผลร้ายในวันต่อๆมา เธอเคยบอกว่าเวลาเธองอล เธอน้อยใจ เพราะอยากให้ผม ง้อ ผมก็เช่นเดียวกัน ผมอยากให้เธอง้อเช่นเดียวกัน จนมาวันนึง เมื่อ ประมาน 3 วันที่แล้ว เรานอน ตื่นเช้าขึ้นมา บรรยากาศเริ่มเปลี่ยนไป เราคุยกันได้ซักพัก เธอบอกเลิกกับผม เธอบอกว่าเธอทนไม่ไหว เธอสะสมมานานเหลือเกิน โดยที่เรางง ว่าเธอนั้น เป็นอะไรเราทำอะไรให้ เราร้องไห้ กินไม่ได้ นอนไม่หลับเลย เราเสียใจมาก เราง้อเธอจนเธอบอกจะให้โอกาศพิสูจเรา เธอขอบางอย่าง ไม่ลงรูปคู่ ไปขึ้นตัส ไม่ตั้งชื่อ เราพอเข้าใจ เราเคยบอกเธอว่าคนคบกันไม่จำเป็นต้องมีพวกนี้ก็ได้ เราดีใจมากเมื่อเธอยอมกลับมา เราทำตามที่เธอต้องการทำตัวดีๆ ไม่ทะเลาะ เพราะเราไม่อยากเสียเธอไป เราคุยกับแบบตอนคบกันปกติ จนนอนหลับ พอตื่นเช้ามาอีกวันผมได้เจอข้อความจากเธอบอกมันไม่ใช่แล้ว มันไม่ใช่จริงๆเธอขอโทษ เราเสียใจอย่างมากเลยทีเดียว เรานอนร้องไห้ กินไม่ได้นอนไม่หลับเหมือนเดิม มันทรมาร ร่างกายเราหายใจแต่เหมือนตายทั้งเป็น เราพยายามทำทุกทาง มันก็ไม่มีทางไหนแก้ได้ เราไปสวดมนขอพรไหว้พระเท่าไหร่ ก็ไม่มีอะไรดีขึ้น รู้อยู่แล้วว่าช่วยอะไรไม่ได้ แต่เราทำทุกทางเราไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนผมพยายามง้อเธอ นั้งนึกคิดทำนู้นนี้เอาไปให้เธอเธอบอกอนาคตไม่แน่นอน เธอบอกเธอกลับไม่ได้จริงๆ เธอบอกมีเหตุผล อนาคตไม่แน่นอนนะ อยากได้เธอกลับมา ผมควรทำอย่างไรดี บางทีเวลาเราคิดอะไรได้ซักอย่าง เราก็สายไปแล้ว ไม่น่างี่เง่ากับเธอ ไม่น่าทำให้เธอกลัวความรักจากผม ผมผิดเองที่ทำแบบนั้น ผมอยากย้อยเวลากลับไปได้ แก้ไขตัวเอง เธอกลับมา ผมก็เปลี่ยนตัวเองได้ บางคนบอกเราแก้ไขตัวเองไม่ได้ เธอไม่รู้อนาคต
ผมอยากบอกทุกคนว่า คนเราเปลี่ยนตัวเองได้ครับไม่ใช่เปลี่ยนไม่ได้ ต้องลองให้โอกาศเค้า ละอีกอย่าางเรื่องระยะทาง มันเป็นข้อคิดที่ฝังอยู่กับทุกคนในคนไทย ผมว่ามันไม่จริง เรื่องระยะทางถ้าเราเข้าใจกัน แล้วไม่คิดมาก ผมว่าเราเข้ากันได้ครับ คนไทยเราพูดต่อๆกัน จนเป็นเรื่องฝังใจไปซะแล้ว อยากให้ทุกคนคิดนะครับ ว่ามันไม่จริงเลย ถึงเราห่างกันเรามีสิทธิที่จะคบกันได้ไม่จำเป็นต้องเลิกครับ
ผมไม่แน่ใจว่าเธอมีใครใหม่ไหม แต่เธอบอกไม่มี ผมเสียใจมาก ผมควรทำอย่างไร อยากให้เธอกลับมา ผมยอมเปลี่ยนทุกอย่างครับเพื่อเธอ ผมไม่กลัวเสียศักศรี ผม ร้องไห้นอนซม คุยกับเธอ ง้อเธอโทรคุยง้อ อยากรู้ว่าควรทำยังไง เธอไม่ใช่ความรักแบบเล่นๆ ผมรักเธอจริงๆ อยากใช้ชีวิตกับเธอ ครับ
มีอีกหลายอย่างแต่ไม่รู้จะพิมพ์อะไรแล้ว เสียใจมากครับ เธอดีมากผมไม่อยากเสียเธอไป
.
.
.
เดียวมาต่อครับ