ขอระบายนิสนุงครับ อึดอัดพอสมควรเลย
ผมเป็นคนนึงที่ไม่ฝักใฝ่ฝ่ายไหนนะ (คนที่รู้จักผมจะรู้ดี) จะว่าไม่ค่อยตามการเมืองก็ได้ แต่ก็รู้บ้างแหละนะ ไม่รู้ว่ามีคนรู้สึกเหมือนผมกี่คน อาจจะมีแค่ผมคนเดียวก็ได้ รอบตัวผมมีทั้งสีแดง สีเหลือง ทั้งตำรวจ ทหาร ทั้งศรัทธาพระป่วย ทั้งอวยพระม็อบ ผมก็ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงเป็นแบบนั้น ทำไมถึงมีสี บ้านเราเป็นอะไรไปแล้วครับ ผมเคยเลือกแดง ผมเคยเลือกเหลือง แต่ผมไม่เคยเลือกท่านหม่อม 5555 (รู้สึกดี) ใครไม่ดีก็ไม่ต้องเลือกอีกสิครับ จะไปยากอะไร จนสุดท้ายตอนนี้ทหารออกมาคุมประเทศ ผมก็ยังไม่เห็นรู้สึกอะไร ดีด้วยซ้ำที่ไม่มีการก่อม๊อบกัน (เศรษฐกิจดีแย่ ผมก็จนอยู่ดี)
เรื่องของเรื่องคือ ไม่ว่าใครจะมาเป็นรัฐบาล กูก็ไม่เห็นจะสบายขึ้นสักนิด ได้แต่เฝ้ามองดูไปเรื่อย ๆ ว่าเมื่อไหร่ประเทศนี้จะลงตัว จนทุกวันนี้มันลามมาเรื่องศาสนา ตอนนี้ ศาสนาพุทธกำลังย่ำแย่ ไม่ว่าจะฝ่ายไหนก็เถอะ ใช้สติไตร่ตรองกันหน่อยเถอะครับ อย่าให้สีเสื้อมาเกี่ยวกับศาสนา จะพระที่ป่วยอยู่ หรือ พระที่เคยไถเงิน ผมว่าก็ไม่ใช่พระแท้ทั้งนั้นแหละนะ พวกนี้ผมไม่เคยศรัทธา พระเกจิดัง ๆ ก็ไม่ได้เดินตามคำสอนของพระพุทธองค์ ผมชื่อแต่คำสอน แนวทางปฏิบัติที่องค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงสอนไว้ ไม่จำเป็นต้องเข้าวัดแล้วโพสลงเฟสบุ๊คหรอกครับ ธรรมะมันอยู่ในใจ บางคนเข้าวัด แต่ยังโกงคนอื่น ยังปลงไม่ได้ ยังโกหก ยังนินทาคนอื่น ก็เหมือนที่เขาบอกว่า "มือถือสาก ปากถือศีล" นั้นแหละครับ (เข้าใจเนอะ ผมอธิบายไม่เก่งอ่ะ)
ผมไม่มีสีครับ ผมชอบนักการเมืองเป็นคน ๆ ไป ชอบคนนี้ก็เลือกเข้ามา ไม่ได้อย่างใจ ก็เลือกใหม่หาคนที่ใช่ (เหมือนหาแฟนแหละนะ) แล้วเรื่องประสบการณ์กับพระะแย่ ๆ ผมเจอมาเยอะครับ
สำนักสงฆ์ที่ผมไปเที่ยวตอนวัยรุ่น (ตอนนั้นกำลังแรงเลย ต่อยตีไปเรื่อย) แต่พอมาที่นี่แล้วผมเกิดชอบ อยากบวชที่นี่ขึ้นมา เลยขอแม่ไปบวช (แม่ยังตกใจ) แม่ดีใจมาก ไม่คิดว่าลูกจะขอบวช ...
แต่พอได้ไปบวชจริง ๆ มันไม่ใช่อย่างที่คิด ผมได้เห็นพระทำอะไรไม่ดีไม่ดีหลายรูปเลยแหละครับ ก็เลยไปปรึกษาหลวงพ่อ ท่านบอกมาแค่ว่า "พระก็ร้อยพ่อพันแม่ หนีคดีมาบวชก็มี หลวงพ่อก็รับไว้ ให้มันตายในวัดดีกว่าไปตายข้างถนน"
ผมศรัทธาในความคิดของหลวงพ่อมาก ๆ ครับ
หลังจากนั้นมาผมก็เชื่อ ก็นับถือพระเกจิอาจารย์มาหลายรูป โดนปลูกฝังเรื่องปาฏิหารย์จากพระแต่ละรูป และจากแม่ที่เล่าให้ฟัง (แม่ฟังมาอีกที) และแม่ผมก็ศรัทธา (แม่ผมเข้าวัดมาตั้งแต่เด็กครับ ท่านจะเชื่อเรื่องพวกนี้มาตลอด)
จนกระทั่งสุดท้าย แม่ผมเป็นมะเร็ง (ระยะ 3) แม่เชื่อว่าพระท่านจะช่วยได้ เลยไม่ไปหาหมอ สุดท้ายแม่ผมเสียทั้ง ๆ ที่มีความศรัทธา หลังจากนั้นผมเลยเลิกเชื่อปาฎิหารย์ไปเลย สิ่งที่แม่ทิ้งไว้ให้ก่อนจากไปคือ "ใช้สตินะลูก ตรองด้วยเหตุผล อย่าหูเบา อย่าคิดว่าใครจะทำให้เราสบายได้นอกจากตัวเราเอง" (หม่าม๊าคงรู้ตัวเมื่อสายเกินไป)
ผมอยากให้คนไทยคิดดี ๆ ใครดี ใครไม่ดี ใตร่ตรองกันเถอะครับ เสียงเล็ก ๆ จากผม หวังว่าจะมีประโยชน์ ไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็คิดให้ถี่ถ้วนนะ
และท้งหมดนี้คือเหตุผลที่ทำให้ผมเป็น "ไทยเฉย" เพราะไม่รู้ว่าจะแสดงออกให้เสียเพื่อน เสียมิตรภาพไปทำไม ไม่กล้าโพสนี้ลงเฟสบุ๊คด้วยครับ เลยมาระบายในนี้
ขอบคุณที่เสียเวลาอ่านนะครับ
#ราตรีสวัสดิ์ #ขอให้ประเทศไทยรักกันเหมือนเดิม
แค่อยากระบายครับ...อยากให้อ่าน
ผมเป็นคนนึงที่ไม่ฝักใฝ่ฝ่ายไหนนะ (คนที่รู้จักผมจะรู้ดี) จะว่าไม่ค่อยตามการเมืองก็ได้ แต่ก็รู้บ้างแหละนะ ไม่รู้ว่ามีคนรู้สึกเหมือนผมกี่คน อาจจะมีแค่ผมคนเดียวก็ได้ รอบตัวผมมีทั้งสีแดง สีเหลือง ทั้งตำรวจ ทหาร ทั้งศรัทธาพระป่วย ทั้งอวยพระม็อบ ผมก็ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงเป็นแบบนั้น ทำไมถึงมีสี บ้านเราเป็นอะไรไปแล้วครับ ผมเคยเลือกแดง ผมเคยเลือกเหลือง แต่ผมไม่เคยเลือกท่านหม่อม 5555 (รู้สึกดี) ใครไม่ดีก็ไม่ต้องเลือกอีกสิครับ จะไปยากอะไร จนสุดท้ายตอนนี้ทหารออกมาคุมประเทศ ผมก็ยังไม่เห็นรู้สึกอะไร ดีด้วยซ้ำที่ไม่มีการก่อม๊อบกัน (เศรษฐกิจดีแย่ ผมก็จนอยู่ดี)
เรื่องของเรื่องคือ ไม่ว่าใครจะมาเป็นรัฐบาล กูก็ไม่เห็นจะสบายขึ้นสักนิด ได้แต่เฝ้ามองดูไปเรื่อย ๆ ว่าเมื่อไหร่ประเทศนี้จะลงตัว จนทุกวันนี้มันลามมาเรื่องศาสนา ตอนนี้ ศาสนาพุทธกำลังย่ำแย่ ไม่ว่าจะฝ่ายไหนก็เถอะ ใช้สติไตร่ตรองกันหน่อยเถอะครับ อย่าให้สีเสื้อมาเกี่ยวกับศาสนา จะพระที่ป่วยอยู่ หรือ พระที่เคยไถเงิน ผมว่าก็ไม่ใช่พระแท้ทั้งนั้นแหละนะ พวกนี้ผมไม่เคยศรัทธา พระเกจิดัง ๆ ก็ไม่ได้เดินตามคำสอนของพระพุทธองค์ ผมชื่อแต่คำสอน แนวทางปฏิบัติที่องค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงสอนไว้ ไม่จำเป็นต้องเข้าวัดแล้วโพสลงเฟสบุ๊คหรอกครับ ธรรมะมันอยู่ในใจ บางคนเข้าวัด แต่ยังโกงคนอื่น ยังปลงไม่ได้ ยังโกหก ยังนินทาคนอื่น ก็เหมือนที่เขาบอกว่า "มือถือสาก ปากถือศีล" นั้นแหละครับ (เข้าใจเนอะ ผมอธิบายไม่เก่งอ่ะ)
ผมไม่มีสีครับ ผมชอบนักการเมืองเป็นคน ๆ ไป ชอบคนนี้ก็เลือกเข้ามา ไม่ได้อย่างใจ ก็เลือกใหม่หาคนที่ใช่ (เหมือนหาแฟนแหละนะ) แล้วเรื่องประสบการณ์กับพระะแย่ ๆ ผมเจอมาเยอะครับ
สำนักสงฆ์ที่ผมไปเที่ยวตอนวัยรุ่น (ตอนนั้นกำลังแรงเลย ต่อยตีไปเรื่อย) แต่พอมาที่นี่แล้วผมเกิดชอบ อยากบวชที่นี่ขึ้นมา เลยขอแม่ไปบวช (แม่ยังตกใจ) แม่ดีใจมาก ไม่คิดว่าลูกจะขอบวช ...
แต่พอได้ไปบวชจริง ๆ มันไม่ใช่อย่างที่คิด ผมได้เห็นพระทำอะไรไม่ดีไม่ดีหลายรูปเลยแหละครับ ก็เลยไปปรึกษาหลวงพ่อ ท่านบอกมาแค่ว่า "พระก็ร้อยพ่อพันแม่ หนีคดีมาบวชก็มี หลวงพ่อก็รับไว้ ให้มันตายในวัดดีกว่าไปตายข้างถนน"
ผมศรัทธาในความคิดของหลวงพ่อมาก ๆ ครับ
หลังจากนั้นมาผมก็เชื่อ ก็นับถือพระเกจิอาจารย์มาหลายรูป โดนปลูกฝังเรื่องปาฏิหารย์จากพระแต่ละรูป และจากแม่ที่เล่าให้ฟัง (แม่ฟังมาอีกที) และแม่ผมก็ศรัทธา (แม่ผมเข้าวัดมาตั้งแต่เด็กครับ ท่านจะเชื่อเรื่องพวกนี้มาตลอด)
จนกระทั่งสุดท้าย แม่ผมเป็นมะเร็ง (ระยะ 3) แม่เชื่อว่าพระท่านจะช่วยได้ เลยไม่ไปหาหมอ สุดท้ายแม่ผมเสียทั้ง ๆ ที่มีความศรัทธา หลังจากนั้นผมเลยเลิกเชื่อปาฎิหารย์ไปเลย สิ่งที่แม่ทิ้งไว้ให้ก่อนจากไปคือ "ใช้สตินะลูก ตรองด้วยเหตุผล อย่าหูเบา อย่าคิดว่าใครจะทำให้เราสบายได้นอกจากตัวเราเอง" (หม่าม๊าคงรู้ตัวเมื่อสายเกินไป)
ผมอยากให้คนไทยคิดดี ๆ ใครดี ใครไม่ดี ใตร่ตรองกันเถอะครับ เสียงเล็ก ๆ จากผม หวังว่าจะมีประโยชน์ ไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็คิดให้ถี่ถ้วนนะ
และท้งหมดนี้คือเหตุผลที่ทำให้ผมเป็น "ไทยเฉย" เพราะไม่รู้ว่าจะแสดงออกให้เสียเพื่อน เสียมิตรภาพไปทำไม ไม่กล้าโพสนี้ลงเฟสบุ๊คด้วยครับ เลยมาระบายในนี้
ขอบคุณที่เสียเวลาอ่านนะครับ
#ราตรีสวัสดิ์ #ขอให้ประเทศไทยรักกันเหมือนเดิม