เอาจริงๆชีวิตที่เป็นอยู่มันก็ดีอยู่แล้ว แต่ไม่รู้ด้วยอารมณ์หรืออะไรดลใจ หรือความแรดข้างในจิตใจ
มันทำให้รู้สึก...(ก็ไม่รู้เหมือนกันว่ารู้สึกอะไร) เราก็แค่ทักไป ก็คงคิดถึงล่ะมั้ง เดาว่าตัวเองแค่คิดถึง
มันเป็นความรักครั้งแรก ที่มันติดอยู่ในใจมาตลอด ว่าไอ้คนที่เรารักเค้าทั้งๆที่เราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคบกันมันรักเรารึป่าว
คือเราแค่คิดว่าความรักครั้งแรกมันควรจาสวยงาม และน่าจดจำ แต่สำหรับชีวิตเราไม่ใช่เลยเหว่ย ไม่มีอะไรน่าจำ แต่ไมเราไม่เคยลืมเลยวะ
ไม่เคยลืมไอ้คนที่ทำลายคำว่ารักครั้งแรก ไม่เคยลืมความรู้สึกที่เคยมี
วันนี้แค่อยากมาบอกบางอย่าง แค่ได้ระบายสิ่งที่เก็บไว้มาประมาณ 5-6 ปีที่ผ่านมา แค่อยากปลดปล่อยตัวเองให้เป็นอิสระ
ถึงมันจาเป็นแค่ช่วงสั้นๆ เกิดขึ้นในตอนที่จิตใจยังไร้เดียงสา แต่ก็คิดว่านั่นคือครั้งแรกที่ได้รู้จักคำว่ารัก
กับคำถามที่ไม่เคยหาคำตอบได้ว่าความจริงเธอเคยให้ความรักเราคืนมาบ้างรึป่าว ตลอดเวลาที่เราได้ชื่อว่าคนคบกัน
แต่เราคิดเอาเองแหละว่ามันก็มีบ้าง วันนี้เรา 2 คน ต่างมีเส้นทางของตัวเอง ต่างคนต่างมีชีวิตที่ดี และเราก็ยินดีซึ่งกันและกัน
อดีตมันผ่านไปแล้วจริงๆ ผ่านไปและเหลือแค่ความทรงจำ สิ่งที่จะจำต่อจากนี้ไป คงจะจำว่าเรา 2 คนเคยรักกัน
ขอบคุณที่ให้บทเรียนและให้เราได้รู้จักความรัก และได้รู้จักการยืนมองคนที่เรารักมีความสุขและมีชีวิตที่ดีโดยไม่ต้องเดินเคียงข้างกันมันเป็นยังไง
แด่...คนเคยรัก แกมีความสุขฉันก็ยินดีด้วยว่ะ ลาก่อนรักครั้งแรก...