ณ งานแต่งงานของลูกสาวคนโตของกำนันโต
“ดื่มหมดแก้วเลยครับคุณภู คุณพัทธ์” ท่านกำนันชวนให้ภูตะวันซึ่งเป็นเจ้านายเก่าของลูกสาว
คนโตและเป็นเจ้านายคนปัจจุบันของลูกสาวคนเล็ก กับปฏิพัทธ์เพื่อนสนิทของชายหนุ่มที่มา
ด้วยกันชนแก้วเหล้ากับท่านด้วยรอยยิ้มกว้าง
“ครับ ๆ” ภูตะวันที่ไม่อยากให้กำนันเสียน้ำใจจึงดื่มเหล้าแบบเพียว ๆ แก้วนั้นเข้าไป
หลังจากดื่มและพูดคุยกันไปได้สักพัก เมื่อกำนันหันไปคุยกับแขกคนอื่น ปฏิพัทธ์ซึ่งนั่ง
อยู่ข้าง ๆ ภูตะวันก็อดหันไปกระซิบแซวเพื่อนไม่ได้ เพราะเขารู้ดีว่าเพื่อนสนิทนั้นคออ่อน
ขนาดไหน
“นี่เดี๋ยวกูต้องมานั่งเก็บศพใช่มั้ยเนี่ย”
“ก็กูไม่อยากให้กำนันเสียน้ำใจนี่หว่า แล้วกูก็ค้างที่บ้านงาน แต่น่ะ เบา ๆ ละกัน จะขับรถกลับนี่”
“แหม ใช่ซี่ เป็นแขกวีไอพีของบ้านนี้นี่นะ สบายเลยนะ เค้าจัดห้องไว้ให้ด้วย”
“เฉพาะข้าที่ไหนล่ะ กำนันเค้าก็เชิญยัยแป้งให้ค้างด้วยเหมือนกัน ว่าแต่ถ้าขับกลับ
ไม่ไหว แกก็ค้างนี่ดิ”
“เออ ๆ ถ้ามึนมาก ๆ จะขอกำนันนอนค้างด้วยละกัน” พูดกันสองคนเสร็จ ก็มีคนเข้ามา
ทักภูตะวันพอดี ทำให้ชายหนุ่มต้องหันไปคุยกับแขกคนอื่นต่อ
คืนนั้น
กันตาก็รู้สึกว่าตัวเองคันยิบ ๆ มาได้สักพักแล้ว แถมหญิงสาวยังเริ่มมีผื่นขึ้นตามแขนขา
ทำให้หญิงสาวเข้าไปเอ่ยปากขอตัวกับกำนันเพื่อจะกลับไปพักที่ห้องพักซึ่งก็คือ ห้อง
ของแก้วกิริยาลูกสาวคนเล็กสุดของกำนันโตนั่นเอง
“แก้ว”
“มีอะไรคะ พ่อ” แก้วกิริยาหันมาเอ่ยถามบิดาด้วยความสงสัย เพราะจู่ ๆ บิดาก็มาเรียกหา
ทั้ง ๆ ที่ตอนนี้นั้นหล่อนกำลังมีความสุขที่ได้แอบลอบมองชายหนุ่มซึ่งตนหมายปองอยู่
“ไปเอายาแก้แพ้ที่บ้านให้คุณแป้งทานทีสิ เธอแพ้อะไรก็ไม่รู้ คันคะเยอไปทั้งตัวเลย”
แหม หนูกำลังแอบมองคุณภูอยู่นะพ่อ จะมาใช้อะไรหนูตอนนี้เนี่ย
แก้วกิริยาแอบนึกบ่นในใจ แต่ก็ขัดอะไรบิดาไม่ได้ หล่อนจึงรีบตามพ่อไป และหญิงสาว
ก็พากันตาไปส่งที่ห้องพัก ก่อนที่หล่อนจะหายาแก้แพ้ให้ แต่แล้วเพราะหญิงสาวก็นึกขึ้น
มาได้ว่าตอนนี้เป้าหมายของหล่อนดูจะเริ่มเมามากขึ้นเรื่อย ๆ แล้ว และยานอนหลับก็คง
ไม่จำเป็นสำหรับงานนี้อีกต่อไป
สู้เอามาใช้กับยัยแป้งดีกว่า ดึก ๆ ตอนเราย่องไปหาคุณภู ยัยนี่จะได้นอนหลับไม่รู้เรื่อง
จะได้ไม่มาสงสัยว่าเราหายไปไหนทั้งคืนด้วย
ในตอนที่กันตาเข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า แก้วกิริยาก็แอบเอายานอนหลับที่เตรียมไว้
ใช้กับภูตะวันมาเทแล้วก็แอบเขย่าให้มันละลายผสมกับน้ำในเหยือกที่เตรียมเอาไว้ให้
หญิงสาวทานกับยาแก้แพ้
ฝันดีนะจ้ะ ยัยคุณผู้ช่วย
แก้วกิริยาหันไปมองประตูห้องน้ำอย่างยิ้มย่อง ก่อนที่หล่อนจะกลับเข้าไปในงานเลี้ยง
ณ เวลาตีสองของคืนนั้น
เมื่อภูตะวันเริ่มจะซบฟุบลงไปบนโต๊ะตรงหน้า ปฏิพัทธ์ก็เลยเขย่าตัวเพื่อปลุกเพื่อนให้ตื่น
และเขาก็รีบประคองภูตะวันให้ลุกขึ้น ก่อนที่เขาจะพาให้ชายหนุ่มกลับไปยังห้องพักบน
บ้านของกำนัน เมื่อแก้วกิริยาเห็นดังนั้น เธอก็รีบตามไปจนเธอก็เห็นว่าปฏิพัทธ์นั้นพาคน
ที่เธอเล็งเอาไว้ขึ้นไปส่งบนชั้นสองของบ้านเสร็จ และสักพักชายหนุ่มก็เดินกลับลงมา
ข้างล่าง
แก้วกิริยาที่เห็นเช่นนั้นก็รีบเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำที่อยู่ในห้องของตน และหลังจากนั้น
หล่อนก็รีบหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา และเธอก็กดพิมพ์ข้อความว่า
Check in @ บ้านกำนันโต คืนนี้แก้ว sleeping with คุณภูตะวันค่ะ
โดยหล่อนก็ตั้งสถานะให้มีเพียงอีก 2 คน เท่านั้นที่จะสามารถมองเห็นโพสต์นี้ ได้ซึ่ง
ก็คือ ญารินดาและยาหยี ซึ่งทั้งสองสาวนี้ก็ล้วนแล้วแต่เป็นคู่แข่งหัวใจคนสำคัญที่เฝ้า
มาเทียวไล้เทียวขื่อภูตะวันอยู่ โดยยาหยีนั้นก็ลูกสาวเศรษฐีเจ้าของโรงสีคนดังของ
จังหวัด แต่เธอนั้นก็ทั้งอายุยังน้อยเพียงแค่ 22 ปี แถมก็ยังมีนิสัยเป็นเด็กน้อยอีก
ต่างหาก ทำให้หญิงสาวนั้นดูเป็นคู่แข่งที่ไม่ได้น่ากลัวสักเท่าไหร่
ผิดกับญารินดาที่แม้ว่าจะเป็นแม่ม่ายสาวที่เป็นโสดเพราะสามีเสีย แต่หล่อนก็ทั้งสวย
ทั้งหุ่นดี มีฐานะ และแถมยังแพรวพราวไปด้วยจริตที่ผู้ชายอ่านไม่ทัน รวมถึงการขาย
ขนมจีบนั้นก็ค่อนข้างจะแนบเนียนมาก เพราะหล่อนนั้นเป็นผู้หญิงที่ทั้งฉลาดและแถม
ยังเข้ามาผูกสัมพันธ์กับภูตะวันด้วยการเสนอตัวเป็นพันธมิตรทางธุรกิจที่ให้ความร่วมมือ
กับรีสอร์ทบ้านทัพฟ้าอยู่
หลังจากจัดการตามแผนเสร็จ แก้วกิริยาก็เอาแต่นั่งยิ้มอย่างย่ามใจ เพราะหล่อนนั้นก็
กำลังแอบคิดในใจไปว่า
พรุ่งนี้ยัยสองคนนั้นตื่นเช้าขึ้นมานี่ สงสัยจะได้กรี๊ดกันบ้านแตกแหง ๆ
แต่แล้วแผนของแก้วกิริยาก็ดันทำให้เรื่องราวมันกลับตละปัดไปคนละทิศคนละทางเพราะ...
ณ เวลาตีสองครึ่ง
แก้วกิริยาซึ่งเปิดประตูห้องของตนเองออกมาก็สอดส่ายสายตามองไปรอบ ๆ เพื่อเช็คดู
ให้ดีว่าไม่มีใครอยู่บริเวณแถว ๆ นั้น และเมื่อหนทางดูปลอดโปร่งโล่งสะดวก หล่อนก็
เดินไปที่ประตูหน้าห้องของภูตะวันพร้อมกับจังหวะของหัวใจซึ่งเต้นรัวเร็วจนแทบจะ
หลุดออกมานอกอก
เมื่อหมุนลูกบิดประตู เธอก็พบว่ามันไม่ได้ล็อค
แหม ประตูไม่ได้ล็อค ดีไม่เสียเวลาไข ว่าแต่พึ่งจะเห็นนายพัทธ์มีประโยชน์ก็วันนี้แหละ
ปกติดีแต่ปาก โฮ่ง ๆ ๆ
แก้วกิริยาย่นจมูกอย่างนึกชังน้ำหน้าเพื่อนสนิทของภูตะวันที่ชอบพูดจายียวนกวนประสาท
หล่อน แต่แล้วหญิงสาวก็รีบเลิกคิดถึงปฏิพัทธ์ และหันกลับมาจดจ่อกับภารกิจอันสำคัญ
ในค่ำคืนนี้
เอาน่าแก้ว ในเมื่อเธออยากจะครอบครองคุณภู เธอก็ต้องยอมเสี่ยงหน่อยสิ ยังไงถ้า
เกิดเรื่องอะไรแบบนี้ขึ้น ผู้ชายที่เป็นสุภาพบุรุษอย่างคุณภูก็ต้องยอมรับผิดชอบเธอแน่ ๆ
และการแต่งงานก็เป็นการตัดคู่แข่งที่ดีที่สุด หลังจากนั้นความดีและความใกล้ชิดก็น่าจะ
ทำให้ตัวเราสามารถเอาชนะหัวใจของคุณภูได้แน่ ๆ น่า
แก้วกิริยาคิดให้กำลังใจตนเองในขณะที่หล่อนหันไปปิดและกดล็อคประตูเสียงดัง คลิก
ท่ามกลางความมืดมิด หญิงสาวก็ค่อย ๆ ย่องตรงไปยังเตียงจนหล่อนมองเห็นได้ราง ๆ
ว่ามีร่างบึกบึนร่างหนึ่งกำลังนอนหันหลังให้อยู่ ร่างบางจึงล้มตัวลงนอนไปที่ข้าง ๆ เขา
แล้วหล่อนก็ใช้สองแขนบางสวมกอดเขาหมับทันที ทำให้หน้าอกหน้าใจอันนุ่มนิ่มของ
หญิงสาวก็แตะสัมผัสแนบลงไปบนแผ่นหลังแกร่งของคนที่กำลังเกือบจะเคลิ้มหลับอยู่
แล้วทันที
To be continued...
วิวาห์ล้อมใจ ตอนแรกค่ะ :)
“ดื่มหมดแก้วเลยครับคุณภู คุณพัทธ์” ท่านกำนันชวนให้ภูตะวันซึ่งเป็นเจ้านายเก่าของลูกสาว
คนโตและเป็นเจ้านายคนปัจจุบันของลูกสาวคนเล็ก กับปฏิพัทธ์เพื่อนสนิทของชายหนุ่มที่มา
ด้วยกันชนแก้วเหล้ากับท่านด้วยรอยยิ้มกว้าง
“ครับ ๆ” ภูตะวันที่ไม่อยากให้กำนันเสียน้ำใจจึงดื่มเหล้าแบบเพียว ๆ แก้วนั้นเข้าไป
หลังจากดื่มและพูดคุยกันไปได้สักพัก เมื่อกำนันหันไปคุยกับแขกคนอื่น ปฏิพัทธ์ซึ่งนั่ง
อยู่ข้าง ๆ ภูตะวันก็อดหันไปกระซิบแซวเพื่อนไม่ได้ เพราะเขารู้ดีว่าเพื่อนสนิทนั้นคออ่อน
ขนาดไหน
“นี่เดี๋ยวกูต้องมานั่งเก็บศพใช่มั้ยเนี่ย”
“ก็กูไม่อยากให้กำนันเสียน้ำใจนี่หว่า แล้วกูก็ค้างที่บ้านงาน แต่น่ะ เบา ๆ ละกัน จะขับรถกลับนี่”
“แหม ใช่ซี่ เป็นแขกวีไอพีของบ้านนี้นี่นะ สบายเลยนะ เค้าจัดห้องไว้ให้ด้วย”
“เฉพาะข้าที่ไหนล่ะ กำนันเค้าก็เชิญยัยแป้งให้ค้างด้วยเหมือนกัน ว่าแต่ถ้าขับกลับ
ไม่ไหว แกก็ค้างนี่ดิ”
“เออ ๆ ถ้ามึนมาก ๆ จะขอกำนันนอนค้างด้วยละกัน” พูดกันสองคนเสร็จ ก็มีคนเข้ามา
ทักภูตะวันพอดี ทำให้ชายหนุ่มต้องหันไปคุยกับแขกคนอื่นต่อ
คืนนั้น
กันตาก็รู้สึกว่าตัวเองคันยิบ ๆ มาได้สักพักแล้ว แถมหญิงสาวยังเริ่มมีผื่นขึ้นตามแขนขา
ทำให้หญิงสาวเข้าไปเอ่ยปากขอตัวกับกำนันเพื่อจะกลับไปพักที่ห้องพักซึ่งก็คือ ห้อง
ของแก้วกิริยาลูกสาวคนเล็กสุดของกำนันโตนั่นเอง
“แก้ว”
“มีอะไรคะ พ่อ” แก้วกิริยาหันมาเอ่ยถามบิดาด้วยความสงสัย เพราะจู่ ๆ บิดาก็มาเรียกหา
ทั้ง ๆ ที่ตอนนี้นั้นหล่อนกำลังมีความสุขที่ได้แอบลอบมองชายหนุ่มซึ่งตนหมายปองอยู่
“ไปเอายาแก้แพ้ที่บ้านให้คุณแป้งทานทีสิ เธอแพ้อะไรก็ไม่รู้ คันคะเยอไปทั้งตัวเลย”
แหม หนูกำลังแอบมองคุณภูอยู่นะพ่อ จะมาใช้อะไรหนูตอนนี้เนี่ย
แก้วกิริยาแอบนึกบ่นในใจ แต่ก็ขัดอะไรบิดาไม่ได้ หล่อนจึงรีบตามพ่อไป และหญิงสาว
ก็พากันตาไปส่งที่ห้องพัก ก่อนที่หล่อนจะหายาแก้แพ้ให้ แต่แล้วเพราะหญิงสาวก็นึกขึ้น
มาได้ว่าตอนนี้เป้าหมายของหล่อนดูจะเริ่มเมามากขึ้นเรื่อย ๆ แล้ว และยานอนหลับก็คง
ไม่จำเป็นสำหรับงานนี้อีกต่อไป
สู้เอามาใช้กับยัยแป้งดีกว่า ดึก ๆ ตอนเราย่องไปหาคุณภู ยัยนี่จะได้นอนหลับไม่รู้เรื่อง
จะได้ไม่มาสงสัยว่าเราหายไปไหนทั้งคืนด้วย
ในตอนที่กันตาเข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า แก้วกิริยาก็แอบเอายานอนหลับที่เตรียมไว้
ใช้กับภูตะวันมาเทแล้วก็แอบเขย่าให้มันละลายผสมกับน้ำในเหยือกที่เตรียมเอาไว้ให้
หญิงสาวทานกับยาแก้แพ้
ฝันดีนะจ้ะ ยัยคุณผู้ช่วย
แก้วกิริยาหันไปมองประตูห้องน้ำอย่างยิ้มย่อง ก่อนที่หล่อนจะกลับเข้าไปในงานเลี้ยง
ณ เวลาตีสองของคืนนั้น
เมื่อภูตะวันเริ่มจะซบฟุบลงไปบนโต๊ะตรงหน้า ปฏิพัทธ์ก็เลยเขย่าตัวเพื่อปลุกเพื่อนให้ตื่น
และเขาก็รีบประคองภูตะวันให้ลุกขึ้น ก่อนที่เขาจะพาให้ชายหนุ่มกลับไปยังห้องพักบน
บ้านของกำนัน เมื่อแก้วกิริยาเห็นดังนั้น เธอก็รีบตามไปจนเธอก็เห็นว่าปฏิพัทธ์นั้นพาคน
ที่เธอเล็งเอาไว้ขึ้นไปส่งบนชั้นสองของบ้านเสร็จ และสักพักชายหนุ่มก็เดินกลับลงมา
ข้างล่าง
แก้วกิริยาที่เห็นเช่นนั้นก็รีบเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำที่อยู่ในห้องของตน และหลังจากนั้น
หล่อนก็รีบหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา และเธอก็กดพิมพ์ข้อความว่า
Check in @ บ้านกำนันโต คืนนี้แก้ว sleeping with คุณภูตะวันค่ะ
โดยหล่อนก็ตั้งสถานะให้มีเพียงอีก 2 คน เท่านั้นที่จะสามารถมองเห็นโพสต์นี้ ได้ซึ่ง
ก็คือ ญารินดาและยาหยี ซึ่งทั้งสองสาวนี้ก็ล้วนแล้วแต่เป็นคู่แข่งหัวใจคนสำคัญที่เฝ้า
มาเทียวไล้เทียวขื่อภูตะวันอยู่ โดยยาหยีนั้นก็ลูกสาวเศรษฐีเจ้าของโรงสีคนดังของ
จังหวัด แต่เธอนั้นก็ทั้งอายุยังน้อยเพียงแค่ 22 ปี แถมก็ยังมีนิสัยเป็นเด็กน้อยอีก
ต่างหาก ทำให้หญิงสาวนั้นดูเป็นคู่แข่งที่ไม่ได้น่ากลัวสักเท่าไหร่
ผิดกับญารินดาที่แม้ว่าจะเป็นแม่ม่ายสาวที่เป็นโสดเพราะสามีเสีย แต่หล่อนก็ทั้งสวย
ทั้งหุ่นดี มีฐานะ และแถมยังแพรวพราวไปด้วยจริตที่ผู้ชายอ่านไม่ทัน รวมถึงการขาย
ขนมจีบนั้นก็ค่อนข้างจะแนบเนียนมาก เพราะหล่อนนั้นเป็นผู้หญิงที่ทั้งฉลาดและแถม
ยังเข้ามาผูกสัมพันธ์กับภูตะวันด้วยการเสนอตัวเป็นพันธมิตรทางธุรกิจที่ให้ความร่วมมือ
กับรีสอร์ทบ้านทัพฟ้าอยู่
หลังจากจัดการตามแผนเสร็จ แก้วกิริยาก็เอาแต่นั่งยิ้มอย่างย่ามใจ เพราะหล่อนนั้นก็
กำลังแอบคิดในใจไปว่า
พรุ่งนี้ยัยสองคนนั้นตื่นเช้าขึ้นมานี่ สงสัยจะได้กรี๊ดกันบ้านแตกแหง ๆ
แต่แล้วแผนของแก้วกิริยาก็ดันทำให้เรื่องราวมันกลับตละปัดไปคนละทิศคนละทางเพราะ...
ณ เวลาตีสองครึ่ง
แก้วกิริยาซึ่งเปิดประตูห้องของตนเองออกมาก็สอดส่ายสายตามองไปรอบ ๆ เพื่อเช็คดู
ให้ดีว่าไม่มีใครอยู่บริเวณแถว ๆ นั้น และเมื่อหนทางดูปลอดโปร่งโล่งสะดวก หล่อนก็
เดินไปที่ประตูหน้าห้องของภูตะวันพร้อมกับจังหวะของหัวใจซึ่งเต้นรัวเร็วจนแทบจะ
หลุดออกมานอกอก
เมื่อหมุนลูกบิดประตู เธอก็พบว่ามันไม่ได้ล็อค
แหม ประตูไม่ได้ล็อค ดีไม่เสียเวลาไข ว่าแต่พึ่งจะเห็นนายพัทธ์มีประโยชน์ก็วันนี้แหละ
ปกติดีแต่ปาก โฮ่ง ๆ ๆ
แก้วกิริยาย่นจมูกอย่างนึกชังน้ำหน้าเพื่อนสนิทของภูตะวันที่ชอบพูดจายียวนกวนประสาท
หล่อน แต่แล้วหญิงสาวก็รีบเลิกคิดถึงปฏิพัทธ์ และหันกลับมาจดจ่อกับภารกิจอันสำคัญ
ในค่ำคืนนี้
เอาน่าแก้ว ในเมื่อเธออยากจะครอบครองคุณภู เธอก็ต้องยอมเสี่ยงหน่อยสิ ยังไงถ้า
เกิดเรื่องอะไรแบบนี้ขึ้น ผู้ชายที่เป็นสุภาพบุรุษอย่างคุณภูก็ต้องยอมรับผิดชอบเธอแน่ ๆ
และการแต่งงานก็เป็นการตัดคู่แข่งที่ดีที่สุด หลังจากนั้นความดีและความใกล้ชิดก็น่าจะ
ทำให้ตัวเราสามารถเอาชนะหัวใจของคุณภูได้แน่ ๆ น่า
แก้วกิริยาคิดให้กำลังใจตนเองในขณะที่หล่อนหันไปปิดและกดล็อคประตูเสียงดัง คลิก
ท่ามกลางความมืดมิด หญิงสาวก็ค่อย ๆ ย่องตรงไปยังเตียงจนหล่อนมองเห็นได้ราง ๆ
ว่ามีร่างบึกบึนร่างหนึ่งกำลังนอนหันหลังให้อยู่ ร่างบางจึงล้มตัวลงนอนไปที่ข้าง ๆ เขา
แล้วหล่อนก็ใช้สองแขนบางสวมกอดเขาหมับทันที ทำให้หน้าอกหน้าใจอันนุ่มนิ่มของ
หญิงสาวก็แตะสัมผัสแนบลงไปบนแผ่นหลังแกร่งของคนที่กำลังเกือบจะเคลิ้มหลับอยู่
แล้วทันที
To be continued...