ผมหวังว่าเค้าจะเข้ามาอ่านกระทู้นี้นะครับ (เรื่องจริง ไม่ใช่นิยาย)
เรื่องนี้เกิดขึ้นนานแล้วครับผมเป็นเรื่องผมกับเพื่อนสนิทผู้หญิงคนหนึ่งที่เคยสนิทกันมาก แต่ตอนนี้ผมกับเค้าไม่ได้รู้จักกันมานานแล้วครับ โดยที่ผมไม่รู้เหตุผลเลยว่ามันเกิดอะไรขึ้นผมก็หวังว่าเค้าจะเข้ามาอ่านกระทู้นี้นะครับ เริ่มแรกขอแทนชื่อผมก่อนนะครับผมชื่อ “เอ็กซ์” ส่วนเธอคนนั้นชื่อ “ก้อย” (นามสมมติ) ผมอยากจะเล่าสั้นๆ นะครับไม่ยาว
เริ่มเรื่องเลยก็แล้วกัน ผมกับก้อยรู้จักกันมานานมากครับตั้งแต่ประถม 6 เธอเข้ามาเรียนช่วงกลางเทอม หรือต้นเทอมผมจำไม่ค่อยได้แล้ว วันแรกที่ผมจำขึ้นใจเลยคือก้อยพาผมไปห้องพยาบาลขณะที่ผมนั้นทำมีดบาดมือตัวเอง จนทำให้ครั้งนั้นผมก็เกิดรู้สึกประทัปใจเธอขึ้นมา และหลังจากนั้นผมกับก้อยก็ทำความรู้จักจนสนิทมากขึ้นเรื่อยๆ ทุกวันตั้งแต่ประถมที่ 6 จนถึงมัธยม 6 ครับ
ช่วงระหว่างนี้ผมกับเธอก็มักจะเที่ยวเล่นด้วยกันเกือบตลอดทุกเย็น จนหลายๆ คนในซอยคิดว่าเราชอบกันอยู่ตลอดเวลา ผมมักจะนั่งเล่นที่บ้านเธออยู่บ่อยๆ โดยเฉพาะช่วงมัธยมผมมักจะไปนั่งอยู่ที่บ้านของก้อยอยู่เสมอๆ เพื่อชวนกันพาไปโรงเรียนในช่วงมัธยมต้นครับ ส่วนช่วงมัธยมปลายผมและเธอต่างฝ่ายต่างพากันแยกย้ายไปเรียนที่อื่น ผมเลือกเรียนที่เดิมส่วนเธอเลือกที่จะเรียนโรงเรียนประจำจังหวัดครับ เพื่อที่จะต่อเข้าไปเรียนในสาขาการพยาบาลอย่างที่เธอได้ฝันไว้ แต่ผมก็ยังคงหมั่นที่จะไปเที่ยวเล่นบ้านเธอบ่อยๆ นะครับ เผอิญบ้านของเราสองคนอยู่ในซอยเดียวกันครับ
จนในวันหนึ่งผมและเธอต้องแยกย้ายกันอีกครั้งหนึ่ง เพราะต้องย้ายขึ้นมาเรียนต่อที่กรุงเทพมหานคร ผมเลือกที่จะเรียนมหาลัยรามคำแหง ส่วนเธอสอบติดมหาลัยมหิดลอย่างที่ฝันไว้ ช่วงแรกๆ เราก็โทรหากันค่อนข้างบ่อยครับ แต่มีครั้งหนึ่งที่เธออยากได้กางเกงกีฬาผมเลยซื้อจากตลาดหน้ารามแล้วนั่งรถเมล์ไปส่งถึงตลาดศาลายาครับผม ยังจำวันนั้นได้ดี ช่วงเวลาผมก็หมั่นโทรหาเค้าอยู่บ่อยๆ จนเค้าอาจจะรำคาญ (อันนี้ยอมรับผิด) แต่มีอยู่มาวันหนึ่งไม่รู้นึกบ้าอะไรขึ้นมา ผมส่งข้อความไปหาเค้าว่า “เราชอบเธอนะ” ตอนเช้าเธอเลยโทรเข้ามาหาผมแล้วถามว่าที่ส่งมานั้นเป็นความจริงหรือไม่ผมเลยตอบไปว่า “เพื่อนมันแกล้งส่งไปให้”
แค่นั้นแหละครับหลังจากนั้นไม่นาน ผมก็ไม่สามารถติดต่อก้อยได้อีกเลยผมอาจจะผิดที่ดันไปแอบชอบเพื่อนสนิทเข้า ทุกวันนี้ผมก็ไม่รู้จะทำอย่างไรดี ผมมีเฟสบุ๊กที่จะติดต่อเค้าได้นะครับ แต่เพียงแค่บอกว่าผมชื่ออะไร เค้าก็บล็อกเฟสหนีผมทันที เรื่องผมก็มีสั้นๆ แค่นี้แหละครับ หวังเล็กๆ นะครับว่าเค้าจะเข้ามาอ่านกระทู้นี้ ถ้าเข้ามาอ่านก็ขอโทษด้วยกับเรื่องที่เกิดขึ้น เราไม่รู้ว่าจะทำยังไงจริงๆ จนต้องระบายผ่าน Pantip เพียงเพื่อที่เค้าจะเข้ามาอ่านบ้าง เพื่อนๆ คิดว่าผมควรทำอย่างไรดีครับ แต่เรื่องนี้มันผ่านมานานแล้วละครับ แต่มันลืมไม่ลงจริงๆ อาจจะเพราะว่าเราคบกันมานานละมั้งครับ
ขอพื้นที่เล็กๆ ตรงนี้ระบายกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับผม แม้ว่ามันจะนานมาแล้วก็ตาม
เรื่องนี้เกิดขึ้นนานแล้วครับผมเป็นเรื่องผมกับเพื่อนสนิทผู้หญิงคนหนึ่งที่เคยสนิทกันมาก แต่ตอนนี้ผมกับเค้าไม่ได้รู้จักกันมานานแล้วครับ โดยที่ผมไม่รู้เหตุผลเลยว่ามันเกิดอะไรขึ้นผมก็หวังว่าเค้าจะเข้ามาอ่านกระทู้นี้นะครับ เริ่มแรกขอแทนชื่อผมก่อนนะครับผมชื่อ “เอ็กซ์” ส่วนเธอคนนั้นชื่อ “ก้อย” (นามสมมติ) ผมอยากจะเล่าสั้นๆ นะครับไม่ยาว
เริ่มเรื่องเลยก็แล้วกัน ผมกับก้อยรู้จักกันมานานมากครับตั้งแต่ประถม 6 เธอเข้ามาเรียนช่วงกลางเทอม หรือต้นเทอมผมจำไม่ค่อยได้แล้ว วันแรกที่ผมจำขึ้นใจเลยคือก้อยพาผมไปห้องพยาบาลขณะที่ผมนั้นทำมีดบาดมือตัวเอง จนทำให้ครั้งนั้นผมก็เกิดรู้สึกประทัปใจเธอขึ้นมา และหลังจากนั้นผมกับก้อยก็ทำความรู้จักจนสนิทมากขึ้นเรื่อยๆ ทุกวันตั้งแต่ประถมที่ 6 จนถึงมัธยม 6 ครับ
ช่วงระหว่างนี้ผมกับเธอก็มักจะเที่ยวเล่นด้วยกันเกือบตลอดทุกเย็น จนหลายๆ คนในซอยคิดว่าเราชอบกันอยู่ตลอดเวลา ผมมักจะนั่งเล่นที่บ้านเธออยู่บ่อยๆ โดยเฉพาะช่วงมัธยมผมมักจะไปนั่งอยู่ที่บ้านของก้อยอยู่เสมอๆ เพื่อชวนกันพาไปโรงเรียนในช่วงมัธยมต้นครับ ส่วนช่วงมัธยมปลายผมและเธอต่างฝ่ายต่างพากันแยกย้ายไปเรียนที่อื่น ผมเลือกเรียนที่เดิมส่วนเธอเลือกที่จะเรียนโรงเรียนประจำจังหวัดครับ เพื่อที่จะต่อเข้าไปเรียนในสาขาการพยาบาลอย่างที่เธอได้ฝันไว้ แต่ผมก็ยังคงหมั่นที่จะไปเที่ยวเล่นบ้านเธอบ่อยๆ นะครับ เผอิญบ้านของเราสองคนอยู่ในซอยเดียวกันครับ
จนในวันหนึ่งผมและเธอต้องแยกย้ายกันอีกครั้งหนึ่ง เพราะต้องย้ายขึ้นมาเรียนต่อที่กรุงเทพมหานคร ผมเลือกที่จะเรียนมหาลัยรามคำแหง ส่วนเธอสอบติดมหาลัยมหิดลอย่างที่ฝันไว้ ช่วงแรกๆ เราก็โทรหากันค่อนข้างบ่อยครับ แต่มีครั้งหนึ่งที่เธออยากได้กางเกงกีฬาผมเลยซื้อจากตลาดหน้ารามแล้วนั่งรถเมล์ไปส่งถึงตลาดศาลายาครับผม ยังจำวันนั้นได้ดี ช่วงเวลาผมก็หมั่นโทรหาเค้าอยู่บ่อยๆ จนเค้าอาจจะรำคาญ (อันนี้ยอมรับผิด) แต่มีอยู่มาวันหนึ่งไม่รู้นึกบ้าอะไรขึ้นมา ผมส่งข้อความไปหาเค้าว่า “เราชอบเธอนะ” ตอนเช้าเธอเลยโทรเข้ามาหาผมแล้วถามว่าที่ส่งมานั้นเป็นความจริงหรือไม่ผมเลยตอบไปว่า “เพื่อนมันแกล้งส่งไปให้”
แค่นั้นแหละครับหลังจากนั้นไม่นาน ผมก็ไม่สามารถติดต่อก้อยได้อีกเลยผมอาจจะผิดที่ดันไปแอบชอบเพื่อนสนิทเข้า ทุกวันนี้ผมก็ไม่รู้จะทำอย่างไรดี ผมมีเฟสบุ๊กที่จะติดต่อเค้าได้นะครับ แต่เพียงแค่บอกว่าผมชื่ออะไร เค้าก็บล็อกเฟสหนีผมทันที เรื่องผมก็มีสั้นๆ แค่นี้แหละครับ หวังเล็กๆ นะครับว่าเค้าจะเข้ามาอ่านกระทู้นี้ ถ้าเข้ามาอ่านก็ขอโทษด้วยกับเรื่องที่เกิดขึ้น เราไม่รู้ว่าจะทำยังไงจริงๆ จนต้องระบายผ่าน Pantip เพียงเพื่อที่เค้าจะเข้ามาอ่านบ้าง เพื่อนๆ คิดว่าผมควรทำอย่างไรดีครับ แต่เรื่องนี้มันผ่านมานานแล้วละครับ แต่มันลืมไม่ลงจริงๆ อาจจะเพราะว่าเราคบกันมานานละมั้งครับ