ตามหัวข้อเรื่องเลยครับ ทำงานกับคนรู้จักกันแบบค่อนข้างสนิทพอสมควร แต่ทำไมรู้สึกอัดอัด
- คนรู้จัก = เจ้าของบริษัท
- ผม = ลูกจ้าง
คือทำงานที่นี่ได้สักพักแล้วครับ ลูกสึกอึดอัดแบบบอกไม่ถูก จะถกเถียงหรือแสดงความเห็นอะไรบ้างก็ไม่กล้า กลัวเขาหาว่าเราอวดดี อวดรู้
งานก็ไม่มีระบบ ค่อนข้างตามใจตัวเจ้าของบริษัท ( บริษัทเล็กๆ คล้ายๆบริษัทครอบครัว คนในที่ทำงานเป็นญาติพี่น้องกันหมด ส่วนตัวผมไม่ใช่ญาตินะครับ แต่ก็รู้จักกันมานานพอตัว )
ที่นี่ไม่มีเจ้าหน้าที่ธุรการ หรืออะไรตายตัวหรอกครับ ส่วนใหญ่ก่อนหน้านี้จะจ้างเขาทำเอกสารเป็นชิ้นๆไป เอกสารบางชิ้นตัวเจ้าของบริษัทเองยังไม่รู้จักเลย พอผมเข้ามาทำก็ต้องกลายเป็นเจ้าหน้าที่ธุรการประจำ แน่นอนครับทางลูกค้าถามหาเอกสารชิ้นนี้ถ้าหัวหน้าผมไม่รู้ หัวหน้าก็จะโยนมาให้ผม ผมก็เด็กจบใหม่ไม่เคยผ่านงานก็ต้องมาถูๆไถๆจนรอดไปวัน การสั่งงานของหัวหน้าผมก็แบบสั่งลวกๆ ตรวจงานลวกๆ บอกได้ ดี ผ่าน เรียบร้อยแล้ว แต่พอลูกค้าส่งกลับมาว่าผิด ผมก็โดนไปตามระเบียบครับ ไม่รอบคอบมั่ง ทำไมไม่อ่านดีๆ (ผมก็ไม่เข้าใจว่า ทำไมตอนตรวจ,ก่อนอนุมัติ หัวหน้าผมถึงสั่งให้ผ่าน แน่นอนครับ ตรวจลวกๆนั่นเอง )
ที่นี่ไม่มีการสอนงานนะครับ แต่ก่อนเริ่มทำงานกับที่นี่ตัวเจ้าของบริษัทบอกว่าจะมีคนมาสอนงานให้ ผ่านไป 2 เดือนก็ไม่มีครับ จนผมทำเองได้หมดโดยเรียนรู้จากงานเก่าๆของที่นี่ บริษัทนี้จดทะเบียนได้จะ 10 กว่าปีแล้วครับ แต่ด้วยความที่ว่าเป็นบริษัทแนวๆครอบครัว เอาญาติพี่น้องมาช่วยทำงาน ไม่มีใบสมัครงานนะครับ อยู่แบบกันเองล้วนๆ
ปล. ตัวเจ้าของบริษัทดีกับผมมากๆนะครับ (ตอนยังไม่เคยร่วมงาน) แต่พอมาร่วมงานกับเขา ทำไมผมเริ่มรู้สึกอึดอัด หมางใจแบบบอกไม่ถูก
เหมือนผมได้เห็นความงี่เง่า + กับความเป็นหัวหน้าแบบค่อนข้างจะชอบโยน อะไรไม่รู้ก็โยน อะไรไม่รู้ก็จัดการแทนให้หน่อย ไม่มีระบบจนมั่วไปหมด
กะว่าจะทำที่นี่สัก 1 ปี - ปีกว่าๆ แล้วออก ถึงวันนั้นยังไม่กล้าลาออกเลยครับ เกรงใจเขามาก
เหนื่อยกายไม่เท่าไหร่นะ แต่เหนื่อยใจนี่สิ ทำอะไรก็ต้องเกรงใจไปหมด ขนาดวันหยุดนักขัตฤกษ์
ผมจะเอ่ยปากถามว่าวันนี้หยุดไหม ผมยังไม่กล้าเลย มันเหมือนโดนกั๊กอิสระการใช้ชีวิตของตัวเองยังไงไม่รู้ ทั้งๆที่ควรจะได้หยุดอยู่บ้านพักผ่อน เข้าใจนะครับว่างานไกล้บ้านก็จริง แต่อารมณ์อยู่บ้านกับอยู่ที่ทำงานมันต่างกัน วันหยุดนักขัตฤกษ์บางทีต้องอยู่ออฟฟิต ทั้งๆที่วันนั้นไม่มีงาน อารมณ์กั๊กๆทำนองนั้น
อยากจะขอความคิดเห็นว่าผมควรทำยังไงดี ผมควรเสียเวลากับที่นี่ 1 ปี เยอะหรือน้อยไป
แล้วถ้าเมื่อผมต้องการลาออก แต่เกรงใจ ผมควรหาทางออกแบบไหนดีครับ
เนื้อหาค่อนข้างจะเยอะหน่อย อาจจะอ่านแล้วงงๆบ้างต้องขออภัยด้วยนะครับ ยังไงก็รบกวนเข้ามาแสดงความเห็นกันหน่อยนะครับ
ทำงานไกล้บ้าน ทำงานกับคนรู้จัก ค่อนข้างสนิท แต่ทำไมผมรู้สึกอึดอัด รู้สึกหมางใจแบบบอกไม่ถูก ช่วยเข้ามาตอบกันหน่อยนะครับ
- คนรู้จัก = เจ้าของบริษัท
- ผม = ลูกจ้าง
คือทำงานที่นี่ได้สักพักแล้วครับ ลูกสึกอึดอัดแบบบอกไม่ถูก จะถกเถียงหรือแสดงความเห็นอะไรบ้างก็ไม่กล้า กลัวเขาหาว่าเราอวดดี อวดรู้
งานก็ไม่มีระบบ ค่อนข้างตามใจตัวเจ้าของบริษัท ( บริษัทเล็กๆ คล้ายๆบริษัทครอบครัว คนในที่ทำงานเป็นญาติพี่น้องกันหมด ส่วนตัวผมไม่ใช่ญาตินะครับ แต่ก็รู้จักกันมานานพอตัว )
ที่นี่ไม่มีเจ้าหน้าที่ธุรการ หรืออะไรตายตัวหรอกครับ ส่วนใหญ่ก่อนหน้านี้จะจ้างเขาทำเอกสารเป็นชิ้นๆไป เอกสารบางชิ้นตัวเจ้าของบริษัทเองยังไม่รู้จักเลย พอผมเข้ามาทำก็ต้องกลายเป็นเจ้าหน้าที่ธุรการประจำ แน่นอนครับทางลูกค้าถามหาเอกสารชิ้นนี้ถ้าหัวหน้าผมไม่รู้ หัวหน้าก็จะโยนมาให้ผม ผมก็เด็กจบใหม่ไม่เคยผ่านงานก็ต้องมาถูๆไถๆจนรอดไปวัน การสั่งงานของหัวหน้าผมก็แบบสั่งลวกๆ ตรวจงานลวกๆ บอกได้ ดี ผ่าน เรียบร้อยแล้ว แต่พอลูกค้าส่งกลับมาว่าผิด ผมก็โดนไปตามระเบียบครับ ไม่รอบคอบมั่ง ทำไมไม่อ่านดีๆ (ผมก็ไม่เข้าใจว่า ทำไมตอนตรวจ,ก่อนอนุมัติ หัวหน้าผมถึงสั่งให้ผ่าน แน่นอนครับ ตรวจลวกๆนั่นเอง )
ที่นี่ไม่มีการสอนงานนะครับ แต่ก่อนเริ่มทำงานกับที่นี่ตัวเจ้าของบริษัทบอกว่าจะมีคนมาสอนงานให้ ผ่านไป 2 เดือนก็ไม่มีครับ จนผมทำเองได้หมดโดยเรียนรู้จากงานเก่าๆของที่นี่ บริษัทนี้จดทะเบียนได้จะ 10 กว่าปีแล้วครับ แต่ด้วยความที่ว่าเป็นบริษัทแนวๆครอบครัว เอาญาติพี่น้องมาช่วยทำงาน ไม่มีใบสมัครงานนะครับ อยู่แบบกันเองล้วนๆ
ปล. ตัวเจ้าของบริษัทดีกับผมมากๆนะครับ (ตอนยังไม่เคยร่วมงาน) แต่พอมาร่วมงานกับเขา ทำไมผมเริ่มรู้สึกอึดอัด หมางใจแบบบอกไม่ถูก
เหมือนผมได้เห็นความงี่เง่า + กับความเป็นหัวหน้าแบบค่อนข้างจะชอบโยน อะไรไม่รู้ก็โยน อะไรไม่รู้ก็จัดการแทนให้หน่อย ไม่มีระบบจนมั่วไปหมด
กะว่าจะทำที่นี่สัก 1 ปี - ปีกว่าๆ แล้วออก ถึงวันนั้นยังไม่กล้าลาออกเลยครับ เกรงใจเขามาก
เหนื่อยกายไม่เท่าไหร่นะ แต่เหนื่อยใจนี่สิ ทำอะไรก็ต้องเกรงใจไปหมด ขนาดวันหยุดนักขัตฤกษ์
ผมจะเอ่ยปากถามว่าวันนี้หยุดไหม ผมยังไม่กล้าเลย มันเหมือนโดนกั๊กอิสระการใช้ชีวิตของตัวเองยังไงไม่รู้ ทั้งๆที่ควรจะได้หยุดอยู่บ้านพักผ่อน เข้าใจนะครับว่างานไกล้บ้านก็จริง แต่อารมณ์อยู่บ้านกับอยู่ที่ทำงานมันต่างกัน วันหยุดนักขัตฤกษ์บางทีต้องอยู่ออฟฟิต ทั้งๆที่วันนั้นไม่มีงาน อารมณ์กั๊กๆทำนองนั้น
อยากจะขอความคิดเห็นว่าผมควรทำยังไงดี ผมควรเสียเวลากับที่นี่ 1 ปี เยอะหรือน้อยไป
แล้วถ้าเมื่อผมต้องการลาออก แต่เกรงใจ ผมควรหาทางออกแบบไหนดีครับ
เนื้อหาค่อนข้างจะเยอะหน่อย อาจจะอ่านแล้วงงๆบ้างต้องขออภัยด้วยนะครับ ยังไงก็รบกวนเข้ามาแสดงความเห็นกันหน่อยนะครับ