ถ้ามีคนมาขอเบอร์บ่อย ๆ

ไม่รู้จะมีใครเป็นเหมือนเราหรือเปล่า แต่เราไม่ค่อยแจกเบอร์ใคร เพราะเป็นคนไม่ชอบคุยโทรศัพท์มานานแล้ว เคยมีแฟนนะตั่งแต่สมัยเทคโนลียียังไม่ก้าวหน้ามากกเราเลือกที่จะส่งข้อความคุยกันหรือไม่ ก็คุยกันที่บ้าน (เรากับแฟนเก่าบ้านใกล้ ๆ กัน) ที่รู้จักเบอร์กันก็เพราะเป็นเพื่อนกันมาก่อน  นับตั่งแต่เรามีแฟนมาคนที่เป็นแฟนเราส่วนใหญ่คือรุ่นพี่ที่สนิทกัน รุ่นพี่ทีาเรียนสาขาเดียวกัน หรือ เพื่อนที่รู้จักกันมานาน มันเลยไม่ต้องขอเบอร์เพราะเราไม่เคยได้เปลี่ยนเบอร์เลย แต่เราจะเป็นคนที่ตกใจมากเวลาเรารู้สึกว่ามีคนจะมาขอเบอร์เรา (ต่อให้คน ๆ นั้นเป็นคนหน้าตาดี หรือเป็นคนเด่น ๆ ในกลุ่มสาว ๆก็เถอะ) ความรู้สึกเหมือนกลัว เวลาเค้าถามว่า พี่ขอเบอร์หน่อย หรือ เราขอเบอร์เทอหน่อย เราจะตอบแบบไม่คิดเลย ไม่ค่ะ เเล้วก็รีบเดินหนี้ พอเค้าตามเรามาเราก็วิ้งหนี้เลย เป็นแบบนี้มาตั่งแต่เราเริ่มเข้าสังคมม.ต้นแล้ว สมัยม.ปลายถ้ารุ่นพี่คนไหนที่ขอเบอร์เราไม่ได้ก็จะตามเอากับเพื่อนเรา เราก็ไม่ได้ซีเรียสนะเพราะถ้าเอากะคนอื่นเราไม่ได้กลัวอะไร เพราะคุยไปเดียวเค้าก็รู้เองว่าเราไม่ชอบคุยโทรศัพท์ แฟนคนเเรกเราเป็นนักบาสของโรงเรียน เเต่เพราะเราไม่ค่อยยอมไปไหนด้วยก็เลยเลิกกัน ตอนนี้เราคบกับเพื่อนที่เรียนด้วยกันตั่งแต่ประถมเพราะเป็นคนเฉย ๆ เหมือนกันเลยไม่ค่อยเรียกร้องความสนใจ แฟนเราจะติดเพื่อน ส่วนเราติดเรียนมากกว่า ตอนนี้ก็ติดงานด้วย จนบางคนคิดว่าเลิกกันไปแล้ว วันนี้ก็มีคนมาขอเบอร์เรา  เราก็อาการเดิม รู้ตัวแต่ต้น ๆ รีบเดินหนี เรียกก็ทำไม่ได้ยิน จนพี่เค้าเดินมาดัก แล้วเราก็รีบตอบเลย ไม่ค่ะ แล้วก็เดินหนีต่อ พี่เค้าตามพักหนึ่ง เราเลยรีบเดินให้เร็ว ๆ ใจนิสั่นเลย ยังกะคนจะโดนฆ่า เหมือนกลัวเค้าจะมาทำร้ายเลยอะ  มีผญ.คนไหนเป็นเหมือนเรามั่ย