สวัสดีครับทุกคน นี่เป็นกระทู้แรกของผม เพิ่งสมัครเมื่อกี้แล้วเขียนเลย
พอดีก็เล่นไม่ค่อยเป็นนะครับแต่อยากระบายและอยากขอคำปรึกษา
เริ่มเลยนะ . . .
มันไม่แปลกใช่ไม๊ครับ? ที่เราจะแอบชอบหรือรักใครซักคนที่เขามีเจ้าของแล้ว
แต่ในสิ่งที่ผมทำอาจจะผิดก็ได้ ผมพบ ผู้หญิงคนนึงเธอทำงานที่แบงค์
ตอนนั้นผมอายุ 15 แต่เธอทำงานแล้ว ใฝ่สูงไม๊ละ555 แต่ผมก็ทำงานเหมือนกันนะ
เป็น PT. เรียนด้วยทำงานด้วย ผมเห็นเธอตอนนั้นชอบจริงๆให้เพื่อนไปแอบถามชื่อ
เธอชื่อแพ็ทครับ☺️น่ารักมากๆ หน้าเธอเหมือนแฟนเก่าผมมากมองแวบแรกตกใจเลย
ผ่านไป 3 ปี ไม่เคยคุยกันเลยครับ ลืมไปแล้วด้วยซ้ำว่าเคยชอบ ผมเข้าทำงาน
พาสไทม์ที่โลตัสครับ(แบงค์ที่เธอทำงานอยู่ในห้างนะครับ) เห็นกันบ่อยขึ้น
ผมมองเธอทุกครั้งที่เธอเดินผ่าน จนวันนึงผมไปปิดบัชชีที่แบงค์ครับ
ตอนไปเปิดน่ะเธอไม่ได้อยู่ทำเราไม่เคยคุยกันซักคำ
แต่วันไปปิดโชคดีครับ ที่ได้เข้าเครื่องที่เค้าทำงานพอดี
ปิด บช. ค่อนข้างใช้เวลา ต้องหาเอกสารครับนานเลย เธอก็คุยเล่นอัธยาศัยดีมาก
ถามนู้นนี่ว่าทำไมทำงานตั้งแต่เด็กๆ บราๆเยอะมาก
ก็คุยกันเวลาไม่ถึงครึ่ง ชม ละครับทำให้เราสนิทกันมากจนผมตกใจ
ผมถามว่าพี่อายุเท่าไหร่เหรอ เธอบอกให้ผมทายๆๆ เธอเพิ่ง 27 ครับ ผม 18
ห่างกัน 9 ปี ผมก็ถอดๆใจแต่ไม่คิดจะจีบอยู่แล้วละ555
หลังจากนั้นทุกครั้งที่เธอเดินเข้าออกแบงค์เธอจะยิ้มและทักผมทุกครั้ง
ไม่ว่าจะพักเบรก พักกินข้าว ไปห้องน้ำหรืออะไร เธอจะแวะคุยกับผมตลอด
คุยหลายๆเรื่อง มีวันนึงผมเฮิทมาก ร้องไห้กลางห้าง
แต่ว่ากำลังเลิกงานพอดี เธอเดินออกมาพอดีเลยครับผมเลยเรียก
บอกว่าอยากคุยด้วยรอแปปนึงนะ เธอก็ยืนรอประมาณ 10 นาที
ผมเดินมาถามเธอมาพี่ถามไรหน่อย แฟนเคยนอกใจปะ (น้ำตาไหลพรากเต็มแล้ว)
เธอบอกโหบ่อยแฟนที่คบมาแบบตลอดอะแต่ถึงจุดนึงเราจะรู้ว่าควรทำไง
เธอยื่นมือมาเช็ดน้ำตาผม ตอนนั้นอายมากที่เพิ่งรู้จักกันไม่ได้คุยกันจริงจัง
แต่ไปร้องไห้ให้เค้าเห็น ก็บอกนะว่าจริงๆไม่อยากให้เห็นน้ำตาเลย
เธอบอกว่าคนเราถ้ามันไม่สุดไม่กล้าหรอกนี่มันต้องทนไม่ไหวแล้ว
เป็นไงจ้ะเช็ดน้ำตากลางห้าง ร้องไห้กล่างห้าง55555
วันถัดมาครับเธอซื้อป็อกกี้เดินมาให้บอกผมว่าอะพี่ให้นะ
ผมตกใจแล้วบอกเห้ยให้ทำไมเอาตังไป เค้าบอกน้ำใจนะรับไว้
ใจผมเต้นแรงมากๆอีกวันก็เลยไปซื้อป็อกกี้เหมือนเดิมมาให้เค้า
ไม่รู้จะซื้ออะไรดีเพราะไม่รู้ว่าชอบอะไร ผู้หญิงถ้าทานขนม
ก็น่าจะเป็นป็อกกี้ กลายเป็นเหมือยซื้อคืนเลย ผมก็บอกว่าอะ
ให้นะนี่ก็น้ำใจเหมือนกัน เธอยิ้มสดใสมากแบบเกรงใจแต่ก็นะ555
เวลาเธอหยุดงานไม่เจอกันนี่เหงาๆผมก็เดินวนๆดูหน้าแบงค์ตลอด
ผ่านมาาาาาา~วาเลนไทน์ครับบ ซื้อฟอลเล่โล่ไปให้ด้วยแอบเขินๆ
เค้าก็งงๆเขินๆ5555 แล้วพอเลิกงานเค้าไปซื้อช๊อคโกแลตมาให้
เขียนโน๊ตมาบอกสุขสันต์วันวาเลนไทน์ ผมเรียกเค้าพี่แพ็ทมาตลอด
แต่วันนั้นเค้าเรียกผมเธอผมรู้เลยคุยกันมาตั้งนานไม่รู้ชื่อผม55555
หลังจากนั้นก็สนิทมากขึ้นครับ เนียนๆขอไลน์ เพื่อนร่วมงานก็บอกว่า
ถ้าเค้าไม่คิดไรเค้าไม่ให้หรอกนะมันส่วนตัวมากๆ แล้วเค้าก็โตแล้ว
ผมก็แอบคิดหน่อยๆแต่ไม่ได้หวังมาก ผมคุยกันทุกวันๆ เริ่มมีโทหา
คลอคุย ค้างสายนอน บางทีคุยจนตี 4 ไม่รู้ว่าไปหาเรื่องคุยมาจากไหน
แต่มีความสุขมาก ผมเริ่มรู้ว่าเธอก็รู้สึกดีกับผมมากแต่ไม่อยากคิดไปเอง
เธอเก่งมากทำธุรกิจอื่นๆนอกจากงานแบงค์หลายอย่าง ผมก็อาสาตามไป
นู้นนี่เพราะอยากอยู่ด้วยกัน เธอบ้างานสุดๆบอกว่าทำงานแล้ว
ไม่คิดไรมาก "แพ็ทให้งาน 90 ให้รัก 10" ผมหัวเราะแล้วบอกว่า
คุณมีความสุขไม๊ถ้าได้ไปทำงานแล้วมีผมไปด้วยเจอผมตลอด
พออยู่ด้วยกันมากขึ้นตอนพักออกไปทานข้าวข้างนอกบ้าง
วันหยุดไปกินนู้นนี่ด้วยกัน ชอปปิ้ง ขับรถ ก็ทำให้รู้ว่าเธอมีแฟนแล้วครับ
แต่เธอบอกว่าแค่คนคุยนะไม่ได้คบกันแต่ผมพอดูออกว่าเค้าน่าจะเป็น
แฟนกัน แปลกนะผมไม่ได้รู้สึกผิดเลย เพราะผมไม่เคยให้เธอเลิกกัน
ไม่เคยเรียกร้องอะไรไม่เคยต้องการให้เธอเป็นแฟนผม
แต่แอบหวังนะ555 เราเริ่มคุยกันเยอะๆเหมือนว่ารู้ใจ เป็นมากกว่าแฟน
แต่ไม่ใช่สถานะนั้น เค้าบอกว่าผมมากกว่าแฟนของเค้า
ผมมีความคิดที่โตขึ้นมากๆเพราะเค้าทำงานผมอยู่กับงานของเค้า
ตัวตนของเค้าแล้วอีกอยากเราห่างกันสิบปีครับ ผมต้องมีความคิด
เผื่อไปสิบปี ผมขึ้นปี1. เธออายุ27 ผมเรียนครู 5 ปี จบอายุ 23 แต่อีก 5ปี
เธอก็ 32 แล้วผมคิดไปถึงผมต้องเก็บเงินแต่งงานเรียนไปด้วย
เล่าความคิดผมให้เค้าฟังทุกๆอย่างที่วางแผนไว้ เธอชอบนะ
บอกว่าผมเป็นผู้ใหญ่เธอไม่ได่สนใจเลยว่าผมห่างจากเธอ10ปี
ทุกอย่างไปได้สวยมากครับ จนวันนึงจุดพีคๆ!!!!!!
แฟนเธอจับได้ครับว่าคุยกับผม ความสัมพันธ์ลำบากครับ
หนักใจทุกข์ใจผมเคยสัญญากับเธอว่าไม่ได้เป็นอะไรกัน
ไม่เป็นไรอยากให้ยิ้มได้ไม่เศร้าไม่ร้องไห้แต่ว้นหลังจากนั้น
เธอมีเรื่องทุกข์ใจมากขึ้นไม่มีความสุขเลย ผมพยายาม
ทำทุกวิถีทางให้เธอยิ้ม แต่วันนึงพีคกว่านั้นครับบ!!!
จำได้ไม๊ที่ผมร้องไห้ให้เธอเช็ดน้ำตา ผญ คนนั้นผมไม่ได้เลิกนะครับ
เลวเลย เธอจับได้ว่าผมมีแฟนแล้ว เพราะเธอหาเฟสบุค
ของผมเจอแล้วมาส่องกระจายเลย ผมไม่เคยลงอะไรเลยนะ
แต่ตั้งภาพคู่หน้าปกไว้ เธอคุยกับผมวันนั้นคลอแบบเสียงกัน
เธอเงียบๆไม่ค่อยพูดปกติจะคุยตลอด ผมถามว่าเป็นอะไร
ทำไมเงียบๆไม่ว่างเหรอ เธอพูดเสียงสั่นเลยครับ
บอกว่าส่งเฟสผมอยู่ ผมใจหายแล้วเข้า Facebook
ปิด Facebook ทันที แต่เธอบอกว่าไม่ทันแล้ว
ดูมาสักพักแล้ว เห็นหมดทุกอย่างแล้ว ผมขอโทดที่ไม่ได้
บอกเธอก่อน เธอคงเสียความรู้สึกมากครับ
อารมณ์ประมาณว่าโดนหลอกเพราะที่เธอแฟนแล้วผมก็รู้
แต่ผมก็ไม่เคยบอกเลยแต่จริงๆผมไม่ได้ตั้งใจจะโกหกนะ
แต่มันแค่ไม่มีจังหวะที่จะบอกผมไม่อยากทำให้เวลาที่
เราอยู่ด้วยกันมันเสียบรรยากาศ ตอนนี้ผมพร้อม
จะเล่าทุกอย่างแต่เเธอไม่ฟังครับเธอวางสายผม
ผมน้ำตาใหลอ่ะทำอะไรไม่ถูกแต่ก็ไม่ได้วุ่นวายอะไรมาก
เพราะว่าอยากให้เธอพักผ่อนแต่ผมไม่อยากเสียเธอไป
หลังจากนั้นไม่นานประมาณวันสองวันนะครับเธอ
ก็โทรมาหาผม เธอร้องไห้แล้วบอกว่าเธอทำใจไม่ได้
ตอนนั้นผมรู้สึกผิดมากผิดมากจริงๆผมบอกเธอไปคำนึง
"ว่าที่เราตกลงกันไว้คือจะทำให้มีรอยยิ้มไม่ใช่หรอ
ผมไม่ดีเลยนะที่ทำให้คุณร้องไห้แบบนี้"
เราปรับความเข้าใจกันครับ เรียกว่าใช้คำว่า ช่าง
ก็ได้
ผมและเธอใช้คำว่าช่าง
หลายเรื่องมากครับ
เวลาเหนื่อยหรือท้อแท้ผิดใจกันช่างมันกับช่าง
นี่เป็นสิ่งที่ดีเลยทีเดียว ทำให้เราหายโกรธกัน
ทำให้เราไม่ทะเลาะกันข้ามคืนทำให้เราความเข้าใจง่ายขึ้น
แต่ผมกับเธอไม่เคยปล่อยให้เรื่องที่ค้างคาผ่านไปนะครับ
ถึงจะใช้คำว่าช่าง
ก็เหอะ เราคุยกันทุกเรื่องเตือนกันสอนกันตลอด
บางมุมเธอเด็กมากแล้วถึงจะดูโตแล้ว บางครั้งก็ยังต้องให้ผมเตือนสติ
ผมรักเธอมากขึ้นทุกวัน ตอนนี้ผมเลิกกับแฟนแล้ว ก็คุยกับเธอคนเดียว
ผมมีหวังไม๊ครับ😂😂
มีใครอ่านจนจบไม๊ครับ เก่งมากนะ👏🏻👏🏻👏🏻👏🏻👏🏻
ขอบคุณที่อ่านถึงตรงนี้ อยากเล่าอีกเยอะครับ
ความรักของผมที่อายุห่างจากเค้า 10 ปี.
สวัสดีครับทุกคน นี่เป็นกระทู้แรกของผม เพิ่งสมัครเมื่อกี้แล้วเขียนเลย
พอดีก็เล่นไม่ค่อยเป็นนะครับแต่อยากระบายและอยากขอคำปรึกษา
เริ่มเลยนะ . . .
มันไม่แปลกใช่ไม๊ครับ? ที่เราจะแอบชอบหรือรักใครซักคนที่เขามีเจ้าของแล้ว
แต่ในสิ่งที่ผมทำอาจจะผิดก็ได้ ผมพบ ผู้หญิงคนนึงเธอทำงานที่แบงค์
ตอนนั้นผมอายุ 15 แต่เธอทำงานแล้ว ใฝ่สูงไม๊ละ555 แต่ผมก็ทำงานเหมือนกันนะ
เป็น PT. เรียนด้วยทำงานด้วย ผมเห็นเธอตอนนั้นชอบจริงๆให้เพื่อนไปแอบถามชื่อ
เธอชื่อแพ็ทครับ☺️น่ารักมากๆ หน้าเธอเหมือนแฟนเก่าผมมากมองแวบแรกตกใจเลย
ผ่านไป 3 ปี ไม่เคยคุยกันเลยครับ ลืมไปแล้วด้วยซ้ำว่าเคยชอบ ผมเข้าทำงาน
พาสไทม์ที่โลตัสครับ(แบงค์ที่เธอทำงานอยู่ในห้างนะครับ) เห็นกันบ่อยขึ้น
ผมมองเธอทุกครั้งที่เธอเดินผ่าน จนวันนึงผมไปปิดบัชชีที่แบงค์ครับ
ตอนไปเปิดน่ะเธอไม่ได้อยู่ทำเราไม่เคยคุยกันซักคำ
แต่วันไปปิดโชคดีครับ ที่ได้เข้าเครื่องที่เค้าทำงานพอดี
ปิด บช. ค่อนข้างใช้เวลา ต้องหาเอกสารครับนานเลย เธอก็คุยเล่นอัธยาศัยดีมาก
ถามนู้นนี่ว่าทำไมทำงานตั้งแต่เด็กๆ บราๆเยอะมาก
ก็คุยกันเวลาไม่ถึงครึ่ง ชม ละครับทำให้เราสนิทกันมากจนผมตกใจ
ผมถามว่าพี่อายุเท่าไหร่เหรอ เธอบอกให้ผมทายๆๆ เธอเพิ่ง 27 ครับ ผม 18
ห่างกัน 9 ปี ผมก็ถอดๆใจแต่ไม่คิดจะจีบอยู่แล้วละ555
หลังจากนั้นทุกครั้งที่เธอเดินเข้าออกแบงค์เธอจะยิ้มและทักผมทุกครั้ง
ไม่ว่าจะพักเบรก พักกินข้าว ไปห้องน้ำหรืออะไร เธอจะแวะคุยกับผมตลอด
คุยหลายๆเรื่อง มีวันนึงผมเฮิทมาก ร้องไห้กลางห้าง
แต่ว่ากำลังเลิกงานพอดี เธอเดินออกมาพอดีเลยครับผมเลยเรียก
บอกว่าอยากคุยด้วยรอแปปนึงนะ เธอก็ยืนรอประมาณ 10 นาที
ผมเดินมาถามเธอมาพี่ถามไรหน่อย แฟนเคยนอกใจปะ (น้ำตาไหลพรากเต็มแล้ว)
เธอบอกโหบ่อยแฟนที่คบมาแบบตลอดอะแต่ถึงจุดนึงเราจะรู้ว่าควรทำไง
เธอยื่นมือมาเช็ดน้ำตาผม ตอนนั้นอายมากที่เพิ่งรู้จักกันไม่ได้คุยกันจริงจัง
แต่ไปร้องไห้ให้เค้าเห็น ก็บอกนะว่าจริงๆไม่อยากให้เห็นน้ำตาเลย
เธอบอกว่าคนเราถ้ามันไม่สุดไม่กล้าหรอกนี่มันต้องทนไม่ไหวแล้ว
เป็นไงจ้ะเช็ดน้ำตากลางห้าง ร้องไห้กล่างห้าง55555
วันถัดมาครับเธอซื้อป็อกกี้เดินมาให้บอกผมว่าอะพี่ให้นะ
ผมตกใจแล้วบอกเห้ยให้ทำไมเอาตังไป เค้าบอกน้ำใจนะรับไว้
ใจผมเต้นแรงมากๆอีกวันก็เลยไปซื้อป็อกกี้เหมือนเดิมมาให้เค้า
ไม่รู้จะซื้ออะไรดีเพราะไม่รู้ว่าชอบอะไร ผู้หญิงถ้าทานขนม
ก็น่าจะเป็นป็อกกี้ กลายเป็นเหมือยซื้อคืนเลย ผมก็บอกว่าอะ
ให้นะนี่ก็น้ำใจเหมือนกัน เธอยิ้มสดใสมากแบบเกรงใจแต่ก็นะ555
เวลาเธอหยุดงานไม่เจอกันนี่เหงาๆผมก็เดินวนๆดูหน้าแบงค์ตลอด
ผ่านมาาาาาา~วาเลนไทน์ครับบ ซื้อฟอลเล่โล่ไปให้ด้วยแอบเขินๆ
เค้าก็งงๆเขินๆ5555 แล้วพอเลิกงานเค้าไปซื้อช๊อคโกแลตมาให้
เขียนโน๊ตมาบอกสุขสันต์วันวาเลนไทน์ ผมเรียกเค้าพี่แพ็ทมาตลอด
แต่วันนั้นเค้าเรียกผมเธอผมรู้เลยคุยกันมาตั้งนานไม่รู้ชื่อผม55555
หลังจากนั้นก็สนิทมากขึ้นครับ เนียนๆขอไลน์ เพื่อนร่วมงานก็บอกว่า
ถ้าเค้าไม่คิดไรเค้าไม่ให้หรอกนะมันส่วนตัวมากๆ แล้วเค้าก็โตแล้ว
ผมก็แอบคิดหน่อยๆแต่ไม่ได้หวังมาก ผมคุยกันทุกวันๆ เริ่มมีโทหา
คลอคุย ค้างสายนอน บางทีคุยจนตี 4 ไม่รู้ว่าไปหาเรื่องคุยมาจากไหน
แต่มีความสุขมาก ผมเริ่มรู้ว่าเธอก็รู้สึกดีกับผมมากแต่ไม่อยากคิดไปเอง
เธอเก่งมากทำธุรกิจอื่นๆนอกจากงานแบงค์หลายอย่าง ผมก็อาสาตามไป
นู้นนี่เพราะอยากอยู่ด้วยกัน เธอบ้างานสุดๆบอกว่าทำงานแล้ว
ไม่คิดไรมาก "แพ็ทให้งาน 90 ให้รัก 10" ผมหัวเราะแล้วบอกว่า
คุณมีความสุขไม๊ถ้าได้ไปทำงานแล้วมีผมไปด้วยเจอผมตลอด
พออยู่ด้วยกันมากขึ้นตอนพักออกไปทานข้าวข้างนอกบ้าง
วันหยุดไปกินนู้นนี่ด้วยกัน ชอปปิ้ง ขับรถ ก็ทำให้รู้ว่าเธอมีแฟนแล้วครับ
แต่เธอบอกว่าแค่คนคุยนะไม่ได้คบกันแต่ผมพอดูออกว่าเค้าน่าจะเป็น
แฟนกัน แปลกนะผมไม่ได้รู้สึกผิดเลย เพราะผมไม่เคยให้เธอเลิกกัน
ไม่เคยเรียกร้องอะไรไม่เคยต้องการให้เธอเป็นแฟนผม
แต่แอบหวังนะ555 เราเริ่มคุยกันเยอะๆเหมือนว่ารู้ใจ เป็นมากกว่าแฟน
แต่ไม่ใช่สถานะนั้น เค้าบอกว่าผมมากกว่าแฟนของเค้า
ผมมีความคิดที่โตขึ้นมากๆเพราะเค้าทำงานผมอยู่กับงานของเค้า
ตัวตนของเค้าแล้วอีกอยากเราห่างกันสิบปีครับ ผมต้องมีความคิด
เผื่อไปสิบปี ผมขึ้นปี1. เธออายุ27 ผมเรียนครู 5 ปี จบอายุ 23 แต่อีก 5ปี
เธอก็ 32 แล้วผมคิดไปถึงผมต้องเก็บเงินแต่งงานเรียนไปด้วย
เล่าความคิดผมให้เค้าฟังทุกๆอย่างที่วางแผนไว้ เธอชอบนะ
บอกว่าผมเป็นผู้ใหญ่เธอไม่ได่สนใจเลยว่าผมห่างจากเธอ10ปี
ทุกอย่างไปได้สวยมากครับ จนวันนึงจุดพีคๆ!!!!!!
แฟนเธอจับได้ครับว่าคุยกับผม ความสัมพันธ์ลำบากครับ
หนักใจทุกข์ใจผมเคยสัญญากับเธอว่าไม่ได้เป็นอะไรกัน
ไม่เป็นไรอยากให้ยิ้มได้ไม่เศร้าไม่ร้องไห้แต่ว้นหลังจากนั้น
เธอมีเรื่องทุกข์ใจมากขึ้นไม่มีความสุขเลย ผมพยายาม
ทำทุกวิถีทางให้เธอยิ้ม แต่วันนึงพีคกว่านั้นครับบ!!!
จำได้ไม๊ที่ผมร้องไห้ให้เธอเช็ดน้ำตา ผญ คนนั้นผมไม่ได้เลิกนะครับ
เลวเลย เธอจับได้ว่าผมมีแฟนแล้ว เพราะเธอหาเฟสบุค
ของผมเจอแล้วมาส่องกระจายเลย ผมไม่เคยลงอะไรเลยนะ
แต่ตั้งภาพคู่หน้าปกไว้ เธอคุยกับผมวันนั้นคลอแบบเสียงกัน
เธอเงียบๆไม่ค่อยพูดปกติจะคุยตลอด ผมถามว่าเป็นอะไร
ทำไมเงียบๆไม่ว่างเหรอ เธอพูดเสียงสั่นเลยครับ
บอกว่าส่งเฟสผมอยู่ ผมใจหายแล้วเข้า Facebook
ปิด Facebook ทันที แต่เธอบอกว่าไม่ทันแล้ว
ดูมาสักพักแล้ว เห็นหมดทุกอย่างแล้ว ผมขอโทดที่ไม่ได้
บอกเธอก่อน เธอคงเสียความรู้สึกมากครับ
อารมณ์ประมาณว่าโดนหลอกเพราะที่เธอแฟนแล้วผมก็รู้
แต่ผมก็ไม่เคยบอกเลยแต่จริงๆผมไม่ได้ตั้งใจจะโกหกนะ
แต่มันแค่ไม่มีจังหวะที่จะบอกผมไม่อยากทำให้เวลาที่
เราอยู่ด้วยกันมันเสียบรรยากาศ ตอนนี้ผมพร้อม
จะเล่าทุกอย่างแต่เเธอไม่ฟังครับเธอวางสายผม
ผมน้ำตาใหลอ่ะทำอะไรไม่ถูกแต่ก็ไม่ได้วุ่นวายอะไรมาก
เพราะว่าอยากให้เธอพักผ่อนแต่ผมไม่อยากเสียเธอไป
หลังจากนั้นไม่นานประมาณวันสองวันนะครับเธอ
ก็โทรมาหาผม เธอร้องไห้แล้วบอกว่าเธอทำใจไม่ได้
ตอนนั้นผมรู้สึกผิดมากผิดมากจริงๆผมบอกเธอไปคำนึง
"ว่าที่เราตกลงกันไว้คือจะทำให้มีรอยยิ้มไม่ใช่หรอ
ผมไม่ดีเลยนะที่ทำให้คุณร้องไห้แบบนี้"
เราปรับความเข้าใจกันครับ เรียกว่าใช้คำว่า ช่าง
ผมและเธอใช้คำว่าช่าง
เวลาเหนื่อยหรือท้อแท้ผิดใจกันช่างมันกับช่าง
นี่เป็นสิ่งที่ดีเลยทีเดียว ทำให้เราหายโกรธกัน
ทำให้เราไม่ทะเลาะกันข้ามคืนทำให้เราความเข้าใจง่ายขึ้น
แต่ผมกับเธอไม่เคยปล่อยให้เรื่องที่ค้างคาผ่านไปนะครับ
ถึงจะใช้คำว่าช่าง
บางมุมเธอเด็กมากแล้วถึงจะดูโตแล้ว บางครั้งก็ยังต้องให้ผมเตือนสติ
ผมรักเธอมากขึ้นทุกวัน ตอนนี้ผมเลิกกับแฟนแล้ว ก็คุยกับเธอคนเดียว
ผมมีหวังไม๊ครับ😂😂
มีใครอ่านจนจบไม๊ครับ เก่งมากนะ👏🏻👏🏻👏🏻👏🏻👏🏻
ขอบคุณที่อ่านถึงตรงนี้ อยากเล่าอีกเยอะครับ