ดิฉันกับสามีมีลูกสองคนชายคนหญิงคน เราทำธุรกิจด้วยกันแล้วมีหนี้สินเยอะมาก ดิฉันเลยตัดสินใจออกมาพึ่งพ่อแม่ ส่วนสามีทำธุรกิจของเราต่อ รับผิดชอบหนี้ไปคนละครึ่ง ช่วงแรกลูกๆแบ่งกันรับผิดชอบคนละคน พอเข้ารร.ลูกชายไปอยู่กับป้าและแม่สามีดู ลูกสาวไปอยู่กับลุงป้าเค้า เราคุยกันว่าเราจะมาหากันเจอกันทุกเดือน และเราคุยโทรศัพท์กันทุกวัน ช่วงวันหยุด ช่วงปิดเทอมเราอยู่ด้วยกัน ระหว่างนั้นลูกเคยถามว่าเมื่อไหร่เราจะได้อยู่ด้วยกัน เราบอกเค้าตลอดว่า แม่ทำงานมีเงินเยอะๆ ไม่เกินสองสามปี พ่อแม่ปลดหนี้หมด เราได้กลับไปอยู่ด้วยกัน ปีแรกผ่านไป ทุกอย่างเป็นไปด้วยดี ปีที่สองลูกกลับไปเข้าเรียน เปิดเทอม แม่อยู่คนเดียว ความห่างเริ่มมีมาเรื่อย พ่อเริ่มไม่มาหา ลูกเริ่มไม่ว่าง คุยกันน้อยลง ส่วนแม่งานยุ่งมาก จนปลายปีบางอย่างเกิดขึ้น ลูกชายบอก..พ่อไม่นอนบ้าน ไม่กลับบ้าน พ่อไม่อยู่ที่ร้าน ไม่เข้าร้าน แม่งง? ส่วนลูกสาวโทรมาแม่...ถามว่าเมื่อไหร่แม่กลับมาอยู่ด้วยกัน แม่ก็ยังตอบว่า...เปิดเทอมปีนี้เราก็อยู่ด้วยกันแล้ว แม่เครียร์ทุกอย่างเสร็จไม่เกินกลางปีแน่ๆ หลังจากนั้นเราเริ่มสงสัยแปลกใจบางอย่างในใจลึกๆ เดือนธันวาคม58เราเลยตัดสินใจไปหาลูกๆและสามีแบบเร่งด่วน ...คุยกับสามีบอกว่าเราจะกลับไปอยู่ด้วยกันแล้วนะ เราเครียร์หนี้สินครบจบหมดแล้ว ส่วนของสามีเราทำร้านด้วยกันช่วยกันเดี๋ยวก็หมดพอกัน เราใช้เวลาอยู่ด้วยกันสามวัน รับรู้และรู้สึกได้ว่าสามีเปลี่ยนไปแล้ว แต่อาจเป็นเพราะห่างเหินกัน ไม่อยากคิดอะไรมาก แล้วเราก็กลับ อยู่มาวันหนึ่งคืนนั้นเป็นวันเกิดสามี ดิฉันติดต่อเค้าไม่ได้ทั้งคืน จนเช้าก็มีผู้หญิงรับโทรศัพท์ของสามีดิฉัน พร้อมแสดงตนว่านอนอยู่สามีดิฉันมาตลอดจะเป็นปีแล้ว ญาติพี่น้องลูกๆรู้จักกันหมด ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด ดิฉันงงค่ะ แล้วก็เรียกสามีมารับสาย ลองทายสิสามี สามีด่าว่าดิฉันค่ะโชว์ชู้ค่ะ" ว่าทิ้งเค้า ทิ้งลูก ไปสุขสบาย "ดิฉันงงเข้าไปใหญ่ค่ะ สักพักเค้าก็โทรกลับมาบอกว่าเค้าเลือกครอบครัว เค้าบอกคบกันเล่นๆ ผู้หญิงแม่แก่37ปี แล้ว มีลูกปัญญาอ่อน10ขวบ ทำงานสหกรณ์การเกษตร สามีบอกพึ่งพาเค้าได้ กะว่าจะทำเรื่องกู้ยืม เค้าอยู่ตรวจสอบบัญชีพิเศษ มีให้ยืมเงิน ให้รถยนต์ใช้ มีบ้านให้อยู่ด้วย เราก็โอเคจะไม่โกธร ถือว่าผ่านไปแล้ว (คิดว่าผู้หญิงเค้าคงมีคุณธรรม จริยธรรม เห็นอยู่ในสังคมคงคิดได้ไม่แย่งสามีคนอื่น คงเลิกกัน) พอกลางเดือนมกราคมดิฉันก็ไปอีกหาสามีลูกๆ คุยกับสามีจริงจัง ให้สามีไหว้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ บอกว่าเค้าจะไม่คิดนอกใจขอให้เค้ามีอันเป็นส่วนหญิงใดมายุ่งวุ่นวายกับสามีขอให้

วายวอดล่มจม สามีทำตามที่ดิฉันบอกค่ะ เพิ่มความเชื่อมั่นใั่นใจขึ้น อีกสี่เดือนเราจะกลับไปอยู่ด้วยกันแล้ว พอเดือนกุมภาพันธ์ฉันไปอีก แต่ปรากฎว่าสามีถามดิฉันขึ้นมาว่า... จะกลับมาทำไม (งงงงค่ะ ) ทุกอย่างเข้าที่เข้าทางหมดแล้ว (งงเข้าไปใหญ่) แต่ตอนนั้นดึกมากแล้วสามีดื่มไปหลายขวด เลยคิดว่าคงเมาคุยไม่รู้เรื่องมั่ง ต่อมาเดือนมีนาคม เริ่มแปลกๆอีกแล้วค่ะ ดิฉันติดต่อวามีไม่ค่อยได้ บ้านไม่อยู่ ร้านไม่เข้า ดิฉันเลยไปแบบไม่บอกค่ะไม่ให้รู้ตัว แล้วก็จับได้ว่าเค้าไม่เลิกกัน เค้ายังคุยกัน แล้วตั้งแต่วันวาเลนไทน์แล้วด้วย แต่เราใจดีสู้เสือค่ัะ ความอดทนของคนเรามีขีดจำกัดนะค่ะ เราจำได้อีกแล้วเค้าไปนอนด้วยอยู่บ้านผู้หญิงอีกแล้ว แถมโกหกหน้าด้านๆ ดิฉันไม่ทนแล้วค่ะ บอกสามีว่าเอายังไง จะเลิกกันใช่ไหมกับเรา เค้ารีบตอบเลยค่ะ ไม่รักแล้ว หมดรักแล้ว ทุกอย่างดิฉันผิด ทำให้ป็นอย่างนี้ เค้าหาว่าฉันทิ้งลูกเป็นแม่ประสาอะไร และทิ้งเค้าไปก่อนเอง ไม่อยู่เคียงข้าง คือ....งงงง แล้วที่ผ่านมาคืออะไร สร้างครอบครัวกันมาเจ็ดปี จากไม่มีอะไรเลย จนมีงาน มีร้าน มีลูก มีหนี้สิน ช่วยกันมาตลอดคืออะไร จนวันนี้ดิฉันปลดหนี้หมด เค้าเลือกไปอยู่กับแม่ม่ายแก่ คนที่แอบคบเก้าเดือน ตั้งแต่วันนั้นสามีไม่รับสายฉัน ไม่กลับมาบ้านไม่มานอนกับลูก สิ่งที่เค้าทำคือ ในวันที่บอกเลิกฉันไปเที่ยวฮานีมูนเกาะศรีชังเลยค่ะ ทิ้งร้าน ไปเลย ลูกน้องในร้านงงเพราะพนักงานใหม่กันหมด จากนั้นก็มีกิจกรรมกันตลอดไม่สนใจดิฉันไม่ว่า ไม่สนใจลูกด้วย(รับไม่ได้ค่ะ) ไปพายเรือกัน ไปดูมวยกัน ไปเล่นสวนน้ำทิ้งร้านกันตลอด ความรับผิดชอบใดๆหามีไม่ (อยากจะถามจริงๆเถอะค่ะ คุณสองคนมีความสุขจริงๆหรอ :ผู้หญิงที่แย่งสามีคนอื่นไป ทำลายครอบครัวเค้า แยกผัวเค้า ลูกเค้า :ผู้ชายคุณทำลายครอบครัวคุณเอง เพื่อความสุขส่วนตน คิดถึงลูกบ้างไหม คุณไม่ได้รักลูกเลยในสิ่งที่คุณทำ เห็นแก่ตัว) ดิฉันเห็นในพฤติกรรมของคนสองคนจึงรีบไปรับลูกมาอยู่กับดิฉัน เราอยู่ด้วยกัน60วัน สามีไม่มีติดต่อใดๆขนาดลูกเค้ายังทำได้ บล็อคfacebook ลบรูปทุกอย่างที่เป็นครอบครัวเรา พอเปิดเทอมดิฉันกลับไปส่งลูก ลูกคนเล็กเป็นผู้หญิงพูดตลอดว่าแม่อยู่นี่นะ... เราก็บอกว่าพี่ชายลูกอยู่กับป้ากับย่าแล้ว ส่วนลูกก็อยู่กับลุงกับป้าแล้ว จะให้แม่อยู่ไหนแหละ เอาเป็นว่าแม่จะมาหามานอนด้วยทุกเดือนแล้วกัน ที่จริงวันนี้ตอนนี้ดิฉันต้องอยู่ที่นี่ยาวทุกอย่างเครียร์หมด แต่เป็นวันที่ฉันต้องเก็บข้าวของออกไปเพราะบ้านไม่มีคนอยู่ ดิฉันนอนด้วยกันกับลูกสามคนสามคืน เป็นอะไรที่แย่มาก ดิฉันอ่อนแอ ทำใจไม่ได้ ที่จะอยู่ตรงนั่น ตอนแรกว่าจะอยู่จนสิ้นเดือนเพราะดิฉันยังไม่รู้จะทำอะไรต่อ ไปไหนต่อ แรกต้นชีวิตยังไงเลย สงสารลูกนะค่ะ ไม่ได้อยู่กับพ่อ ไม่ได้อยู่กับแม่ แต่ย่าป้าลุงรักเค้ามากๆ จนวันนี้ลูกก็โทรถามอีกแม่จะกลับมาอยู่ด้วยกันวันไหน??? จะตอบจะอธิบายยังไงอ่ะค่ะ
จะให้ตอบลูกยังไง? พ่อไม่กลับมานอนบ้านเลย ลูกอยากให้แม่อยู่ด้วยกัน