นี่เป็นการเขียนกระทู้ครั้งแรกของผม
ผมเรียบเรียงไม่เป็นเท่าไรครับ ขอโทษนะครับ
ไม่รู้ว่ายาวไปไหม ... แต่ขอความกรุณาบอกวิธีเยียวยาหัวใจผมทีครับ
ผมพยามทำทุกวิธีแล้ว
...
...เรื่องมีอยู่ว่า ผมเคยคบกันคน คนหนึ่ง ขอเรียกว่า"ข." เขาคือคนที่ทำให้สภาพจิตใจทุกวันนี้ของผมย่ำแย่มาก เมื่อตอนเรียนมหาลัย ปี1 ผมกับ ข. เป็นเพื่อนสนิทกัน แล้วก็เริ่มมาคุยๆกันและคบกันตอนปี2 คบกันมาจนถึงปี3 ก็เลิกกัน ซึ่งตอนแรก ผมไม่รู้เลยว่าทำไมถึงเลิกกับผม มันไม่ได้เป็นการบอกเลิกกันตรงๆ เขาให้เพื่อนสนิทเขามาหาผม ซึ่งย้อนกลับไป ช่วงปิดเทอมก่อนขึ้นปี3 เราต่างกลับบ้านกัน ไม่ได้เจอกันตลอดปิดเทอม ไม่ค่อยได้ติดต่อกัน ผมก็เริ่มรู้แล้วว่าเขาแปลกๆไปนะ เขามีลงรูปไปเที่ยวต่างๆในเฟซบุ๊ค ผมก็สงสัยนิดหน่อย มีเพื่อนผู้ชายไปด้วย ลงรูปดูสนิทสนมกับคนนี้ดี ผมก็คิดว่า อ่อ คงเพื่อนเขาแหละ พอเปิดเทอมขึ้นปี3มาสักพักมีวันหนึ่ง เพื่อนของ ข. ได้มาเคาะห้องผม ผมก็ไปเปิดประตู เขาเลยถามทันทีผสมกับอารมณ์โมโหว่า "ตี ข. ทำไม" ทีนี้ผม งง มาก ผมทำอะไรนะ งง ไปหมด เขามากันหลายคนทั้ง ผู้หญิงและผู้ชาย ผมก็เลยถามกลับไป "กูทำอะไรนะ?" เพื่อนเขาตะโกนขึ้นมาอีกคนว่า "ตี ข. ทำไม ? อิข. บอกว่าตีมัน เพราะ ข.มันขอเลิกกับแต่ไม่ยอมเลิก เลยทำร้ายมัน" พอได้ยินมาถึงคำนี้ผมก็งงเลยครับ เพราะผมไม่เคยทำร้ายเขาเลย ผมกับเขาคบกันมาทะเลาะกันน้อยมากๆ แล้วตลอดเวลาที่กลับบ้านนะเราก็ไม่ได้เจอหน้ากันเลย จนกระทั่งเปิดเทอมได้ไม่นาน ก็เจอหน้ากันบ้าง แต่เขาไม่ปกติเหมือนเดิม แปลกๆไป รีบเจอผมรีบขอตัวไปที่อื่น (เมื่อก่อนตอนคบกันเราอยู่หอด้วยกันนะครับ เป็นหอผม และ ข.เขาก็มีหอของเธอ แต่เธอมาขนของกลับไปตอนช่วงก่อนปิดเทอม) ผมก็พอรู้แหละว่าเขาต้องมีอะไร ผมก็กำลังตามสืบหาสาเหตุ ... ตัดภาพกลับมาที่หน้าประตูห้อง เพื่อนของ ข. พยายามจะเค้นเอาคำตอบกับผมให้ได้ ว่าผมตี เขาทำไม ?... สักพัก ข. เดินมากับผู้ชายคนนั้น คนที่ผมเห็นในรูป ที่ไปเที่ยวภูเก็ตด้วยกัน เดินจับมือกันเข้ามา ผมก็ยิ่ง งง ไปใหญ่ แล้ว ข.พูดขึ้นว่า กระทืบมันเลย เอาให้ตายตรงนั้นเลย ตอนนั้น ผมทั้ง งง ทั้งจุก ผมสับสนไปหมดแล้ว แต่ยังดีมีเพื่อน ข.บางคนที่เขาค่อนข้างจะรู้จักกับผม เพราะตอนคบกันกับข. ผมเคยไปเที่ยวกลางคืนกับเพื่อนๆของข.บ้าง เพื่อนคนนั้นเขาเป็นคนบอกให้เพื่อนคนอื่น ค่อยๆฟังผมก่อน ให้ผมพูดก่อน แต่ผมพูดอะไรไม่ออกทุกอย่างในหัวมันตีกันไปหมด ผมแค่อยากรู้เขาเอาเวลาไหนไปคุยกับคนอื่น เอาเวลาไหนไปจีบกัน คือตลอดเวลาที่คบกันมา ผมไว้ใจ ข.มาก ผมรักเขามาก แต่ผมเสียใจและเจ็บมากที่ข. ทำวิธีนี้เพื่อที่จะได้มีคนใหม่ ถ้าเดินมาบอกเลิกกันตรงๆ ยังดีกว่า บอกไม่รักกันแล้ว ผมก็ยังจะเข้าใจกว่านะ ผมไม่มีโอกาส แม้แต่จะอธิบายให้ใครฟัง ทุกคนต่างเชื่อหมดว่า ผมกับเธอเลิกกัน เพราะผมทำร้ายร่างกายเธอ ทุกวันนี้ไปเรียน เพื่อนๆผมคนที่รู้ความจริงก็จะมีแต่เพื่อนสนิทกัน ส่วนคนอื่นๆ ก็เข้าใจตามที่ ข. พูดไป ปกติผมเป็นคนไม่ค่อยพูดแต่มีเพื่อนเยอะเพราะผมเข้าสังคมเก่งไปร้านเหล้าตามประสาวัยรุ่นทั่วไป ทำกิจกรรมนู่นนี่นั้นปกติ และในส่วนเฟซบุ๊คของ ข. เธอก็โพสต์สเตตัส เยอะแยะไปหมด ว่าผมมันชั่ว ผมมันเลว ผมทำร้ายเธอ ทุกวันนี้ผมนอนร้องไห้ ผมเจ็บมาก ผมได้ยินเพลงเศร้า ผมเห็นละครมันดราม่า หรืออะไรที่กระทบจิตใจ ไปร้านเหล้า กินเหล้ากับเพื่อน ผมก็อดร้องไห้ไม่ได้ ผม งง ไปหมด ทำไมเธอทำกับผมแบบนี้ ผมไม่มีแม้แต่โอกาสได้บอกลาเธอ ...หลังจากวันนั้นวันที่เพื่อนเธอบุกกันมาที่ห้องผม พวกเขาไม่ได้คำตอบอะไรจากปากผม ผมไม่พูด ผมคิดว่าพูดไปตอนนั้นเหมือนแก้ตัว เพราะเพื่อนๆของเขาก็ปักใจเชื่อเขาไปหมดแล้ว ผมได้แต่เงียบแล้วยืนมองหน้าเธอ น้ำตาคลอ ในหัวมันสับสน กำลังคิดอะไรไม่รู้ เพื่อนเขาก็ได้แต่ถามย้ำๆซ้ำๆ ในหัวมันเสียงอื้ออึง จนพวกเธอหมดความอดทนกัน ข.เลยบอกเพื่อนว่า พวกไปเถอะ กูไม่อยากคุยกับ ไอ้
!
...นั้นคือคำสุดท้ายที่ผมได้ยินจากปากเธอ...
ตอนนี้ผมแย่มาก มีวิธีช่วยเยียวยาผมหน่อยไหมคับ ?
ผมเรียบเรียงไม่เป็นเท่าไรครับ ขอโทษนะครับ
ไม่รู้ว่ายาวไปไหม ... แต่ขอความกรุณาบอกวิธีเยียวยาหัวใจผมทีครับ
ผมพยามทำทุกวิธีแล้ว
...
...เรื่องมีอยู่ว่า ผมเคยคบกันคน คนหนึ่ง ขอเรียกว่า"ข." เขาคือคนที่ทำให้สภาพจิตใจทุกวันนี้ของผมย่ำแย่มาก เมื่อตอนเรียนมหาลัย ปี1 ผมกับ ข. เป็นเพื่อนสนิทกัน แล้วก็เริ่มมาคุยๆกันและคบกันตอนปี2 คบกันมาจนถึงปี3 ก็เลิกกัน ซึ่งตอนแรก ผมไม่รู้เลยว่าทำไมถึงเลิกกับผม มันไม่ได้เป็นการบอกเลิกกันตรงๆ เขาให้เพื่อนสนิทเขามาหาผม ซึ่งย้อนกลับไป ช่วงปิดเทอมก่อนขึ้นปี3 เราต่างกลับบ้านกัน ไม่ได้เจอกันตลอดปิดเทอม ไม่ค่อยได้ติดต่อกัน ผมก็เริ่มรู้แล้วว่าเขาแปลกๆไปนะ เขามีลงรูปไปเที่ยวต่างๆในเฟซบุ๊ค ผมก็สงสัยนิดหน่อย มีเพื่อนผู้ชายไปด้วย ลงรูปดูสนิทสนมกับคนนี้ดี ผมก็คิดว่า อ่อ คงเพื่อนเขาแหละ พอเปิดเทอมขึ้นปี3มาสักพักมีวันหนึ่ง เพื่อนของ ข. ได้มาเคาะห้องผม ผมก็ไปเปิดประตู เขาเลยถามทันทีผสมกับอารมณ์โมโหว่า "ตี ข. ทำไม" ทีนี้ผม งง มาก ผมทำอะไรนะ งง ไปหมด เขามากันหลายคนทั้ง ผู้หญิงและผู้ชาย ผมก็เลยถามกลับไป "กูทำอะไรนะ?" เพื่อนเขาตะโกนขึ้นมาอีกคนว่า "ตี ข. ทำไม ? อิข. บอกว่าตีมัน เพราะ ข.มันขอเลิกกับแต่ไม่ยอมเลิก เลยทำร้ายมัน" พอได้ยินมาถึงคำนี้ผมก็งงเลยครับ เพราะผมไม่เคยทำร้ายเขาเลย ผมกับเขาคบกันมาทะเลาะกันน้อยมากๆ แล้วตลอดเวลาที่กลับบ้านนะเราก็ไม่ได้เจอหน้ากันเลย จนกระทั่งเปิดเทอมได้ไม่นาน ก็เจอหน้ากันบ้าง แต่เขาไม่ปกติเหมือนเดิม แปลกๆไป รีบเจอผมรีบขอตัวไปที่อื่น (เมื่อก่อนตอนคบกันเราอยู่หอด้วยกันนะครับ เป็นหอผม และ ข.เขาก็มีหอของเธอ แต่เธอมาขนของกลับไปตอนช่วงก่อนปิดเทอม) ผมก็พอรู้แหละว่าเขาต้องมีอะไร ผมก็กำลังตามสืบหาสาเหตุ ... ตัดภาพกลับมาที่หน้าประตูห้อง เพื่อนของ ข. พยายามจะเค้นเอาคำตอบกับผมให้ได้ ว่าผมตี เขาทำไม ?... สักพัก ข. เดินมากับผู้ชายคนนั้น คนที่ผมเห็นในรูป ที่ไปเที่ยวภูเก็ตด้วยกัน เดินจับมือกันเข้ามา ผมก็ยิ่ง งง ไปใหญ่ แล้ว ข.พูดขึ้นว่า กระทืบมันเลย เอาให้ตายตรงนั้นเลย ตอนนั้น ผมทั้ง งง ทั้งจุก ผมสับสนไปหมดแล้ว แต่ยังดีมีเพื่อน ข.บางคนที่เขาค่อนข้างจะรู้จักกับผม เพราะตอนคบกันกับข. ผมเคยไปเที่ยวกลางคืนกับเพื่อนๆของข.บ้าง เพื่อนคนนั้นเขาเป็นคนบอกให้เพื่อนคนอื่น ค่อยๆฟังผมก่อน ให้ผมพูดก่อน แต่ผมพูดอะไรไม่ออกทุกอย่างในหัวมันตีกันไปหมด ผมแค่อยากรู้เขาเอาเวลาไหนไปคุยกับคนอื่น เอาเวลาไหนไปจีบกัน คือตลอดเวลาที่คบกันมา ผมไว้ใจ ข.มาก ผมรักเขามาก แต่ผมเสียใจและเจ็บมากที่ข. ทำวิธีนี้เพื่อที่จะได้มีคนใหม่ ถ้าเดินมาบอกเลิกกันตรงๆ ยังดีกว่า บอกไม่รักกันแล้ว ผมก็ยังจะเข้าใจกว่านะ ผมไม่มีโอกาส แม้แต่จะอธิบายให้ใครฟัง ทุกคนต่างเชื่อหมดว่า ผมกับเธอเลิกกัน เพราะผมทำร้ายร่างกายเธอ ทุกวันนี้ไปเรียน เพื่อนๆผมคนที่รู้ความจริงก็จะมีแต่เพื่อนสนิทกัน ส่วนคนอื่นๆ ก็เข้าใจตามที่ ข. พูดไป ปกติผมเป็นคนไม่ค่อยพูดแต่มีเพื่อนเยอะเพราะผมเข้าสังคมเก่งไปร้านเหล้าตามประสาวัยรุ่นทั่วไป ทำกิจกรรมนู่นนี่นั้นปกติ และในส่วนเฟซบุ๊คของ ข. เธอก็โพสต์สเตตัส เยอะแยะไปหมด ว่าผมมันชั่ว ผมมันเลว ผมทำร้ายเธอ ทุกวันนี้ผมนอนร้องไห้ ผมเจ็บมาก ผมได้ยินเพลงเศร้า ผมเห็นละครมันดราม่า หรืออะไรที่กระทบจิตใจ ไปร้านเหล้า กินเหล้ากับเพื่อน ผมก็อดร้องไห้ไม่ได้ ผม งง ไปหมด ทำไมเธอทำกับผมแบบนี้ ผมไม่มีแม้แต่โอกาสได้บอกลาเธอ ...หลังจากวันนั้นวันที่เพื่อนเธอบุกกันมาที่ห้องผม พวกเขาไม่ได้คำตอบอะไรจากปากผม ผมไม่พูด ผมคิดว่าพูดไปตอนนั้นเหมือนแก้ตัว เพราะเพื่อนๆของเขาก็ปักใจเชื่อเขาไปหมดแล้ว ผมได้แต่เงียบแล้วยืนมองหน้าเธอ น้ำตาคลอ ในหัวมันสับสน กำลังคิดอะไรไม่รู้ เพื่อนเขาก็ได้แต่ถามย้ำๆซ้ำๆ ในหัวมันเสียงอื้ออึง จนพวกเธอหมดความอดทนกัน ข.เลยบอกเพื่อนว่า พวกไปเถอะ กูไม่อยากคุยกับ ไอ้
...นั้นคือคำสุดท้ายที่ผมได้ยินจากปากเธอ...