มีเพื่อนๆคนไหน ทำงานส่วนรวมของบริษัทเยอะๆบ้างคะ เคยเบื่อและอยากมีเวลาทำงานของตัวเองเหมือนคนอื่นๆบ้างไหม
เราทำงานที่บริษัทเอกชนเล็กๆแห่งหนึ่งในต่างจังหวัด ซึ่งตอนนี้บริษัทกำลังเร่งพัฒนาตัวเอง
เพื่อเข้าสู่ระบบบริษัทอย่างเต็มรูปแบบและกำลังเตรียมตัวเข้าสู่ระบบ ISO
ตำแหน่งหลักเราคือหัวหน้าแผนกจัดซื้อ แต่มีหน้าที่อื่นๆแถมมาด้วยอีกหลายอย่างเหลือเกิน
เช่น เวลามีกิจกรรมของบริษัท ไม่ว่าจะเป็น งานเลี้ยงปีใหม่ งานรดน้ำดำหัววันสงกรานตร์ กิจกรรมวันแม่ วันพ่อ
งานเลี้ยงทำบุญครบรอบวันเปิดบริษัท กิจกรรมกีฬาสี งานสัมมนาประจำปี
เราก็จะต้องทำหน้าที่เป็นแม่งาน
ทั้งจัดเตรียมสถานที่ จัดหาโต๊ะจีน สั่งน้ำ สั่งน้ำแข็ง หานักร้องวงดนตรี คิดเกม/กิจกรรม
นันทนาการ จัดหาของขวัญของรางวัล หรือแม้แต่เขียนกำหนดการของแต่ละกิจกรรมส่งเจ้านาย
โดยจะมีลูกทีมอยู่ประมาณ 4-5 คน
นี่ยังไม่รวมกับหน้าที่คณะกรรมการความปลอดภัย ที่ต้องคอยรายงานอุบัติเหตุในโรงงาน
ถ่ายรูปสถานที่ๆไม่ปลอดภัย และทำรายงานเรื่องการจัดการสถานที่นั้นๆให้ปลอดภัยขึ้นด้วย
เจ้าหน้าที่งานสวัสดิการของบริษัท ดูและเรื่องสวัสดิการของพนักงาน รับฟังข้อร้องเรียน เสนอเรื่องต่อเจ้านาย
ทำนโนบายช่วยเหลือตามคำขอ
และตอนนี้บริษัทกำลังเข้าสู่ระบบ ISO เจ้านายก็จับเราเข้าไปอยู่ในทีมขับเคลื่อนระบบ ISO อีก
ซึ่งโดยปกติเราจะทำงานวันจันทร์ - เสาร์ และวันอาทิตย์เว้นอาทิตย์ก็บังคับเรามาทำโอที
(เพราะงานหลักเราก็เยอะอยู่แล้ว ไหนจะงานนอกที่เจ้านายให้เพิ่มมาอีก สุดท้ายก็บังคับเราทำโอที)
ดังนั้นใน 1 เดือน เราจะได้หยุดแค่ 2 วัน
พอมาเริ่มทำระบบ ISO เจ้านายไม่อยากให้กระทบกับงาน จึงจ้างวิทยากรมาสอนงานวันอาทิตย์ อาทิตย์เว้นอาทิตย์
ซึ่งเป็นวันอาทิตย์ที่เราควรจะได้หยุดในเดือนนั้นๆ
เลยกลายเป็นว่าใน 1 เดือน เราไม่มีวันหยุดเลย
ที่จริงแล้ว เราก็ดีใจนะที่เจ้านายไว้ใจ และให้ทำอะไรหลายๆอย่างเกินงานหลัก เวลาจ่ายเงิน จ่ายโอที เจ้านายก็เต็มที่
ซึ่งก่อนหน้านี้เราตัวคนเดียว เราก็ทุ่มกับงานเต็มที่ได้
แต่ตอนนี้เราแต่งงานแล้ว และกำลังจะมีลูก เราอึดอัดมากกับภาระที่มันนอกเหนือจากงานประจำ คือเลิกงานห้าโมงเย็นแล้ว มันยังไม่จบ
มันต้องมานั่งคิด นั่งทำงานเรื่องอื่นต่อ สวัสดิการพนักงานเรียบร้อยหรือยัง เตรียมเรื่องสร้างโรงอาหาร ระบบน้ำดื่มเพียงพอหรือไม่
นัดแพทย์ตรวจสุขภาพพนักงาน ร้านค้าสวัสดิการอีก คือเจ้านายก็สนับสนุนเต็มที่นะ งานไม่เสร็จ เปิดโอทีให้เต็มที่ สองทุ่ม สามทุ่ม ทำไปเลย
แต่เราไม่ได้อยากทำไง เราอยากกลับบ้าน นอนตัวเบาๆบ้าง แต่สุดท้ายงานมันไม่เสร็จ ก็กลับไปนอนให้สบายใจไม่ได้อยู่ดี
เราเคยคุยกับเจ้านายคร่าวๆเหมือนกันนะ ว่างานนอกมันเยอะจัง เราทำไม่ทัน
เจ้านายก็หาคนมาช่วย แต่เป็นคนช่วยลงวมือทำตามที่เราบอก ไม่ใช่คนช่วยคิด สุดท้ายคนที่รับผิดชอบทุกอย่างก็ยังเป็นเราอยู่ดี
เราเคยภูมิใจนะ อย่างงานกีฬาสีที่จัดปีแรก เหนื่อยสุดๆ เตรียมกิจกรรมสำหรับคน 200 คน ทั้งทำป้าย เช่าเต้นท์ สั่งน้ำแข็ง ซื้อของรางวัล
คิดเกม ตัดสิน จัดการประกวดเชียร์ลีดเดอร์ด้วย วันงานสนุกมาก กระแสตอบรับดีมาก คนส่วนมากบอกว่าสนุก อยากให้มีทุกปี
เราก็รู้สึกหายเหนื่อยนะ ดีใจมากด้วย แต่พอสุดท้ายหลังจบกิจกรรม ทุกคนก็แยกย้ายกันกลับบ้านนอน สบายใจ
มีเรากับทีมงานอีก 2-3 คน เดินเก็บแท่นพิธี เก็บเครื่องเสียง เก็บขยะ เคลียเงินค่าน้ำ ค่าเช่าของ กว่าจะจบ กว่าจะเรียบร้อย ก็เหนื่อยเอาการ
แล้วมันก็เป็นแบบนี้ทุกงานไป จนตอนนี้เราเริ่มเบื่อ เริ่มท้อแล้วล่ะ บางทีก็รู้สึกว่า ทำไปแล้วไม่ได้ประโยชน์อะไรเลย
ทำให้ทุกคนสนุกสนาน ทำให้ทุกอย่างมันเกิดขึ้น และจบลงด้วยดี แต่สุดท้ายก็ไม่มีใครเห็นอะไรเลย แม้แต่คำขอบคุณสักคำยังไม่มี
เฮ้อ .... .
เอาเป็นว่าทั้งหมดนี้ แค่ขอระบายแล้วกันนะคะ เราก็ไม่รู้จะแก้ปัญหานี้ยังไงเหมือนกัน จากนี้ไป ไม่ค่อยมีใจที่จะทำสักเท่าไรเลย
ก็คงทำให้ดีที่สุด เท่าที่ไม่ฝืนความรู้สึกเรานั่นล่ะเนอะ
ทำงานทุกวัน ไม่ได้หยุดเลย จะบ้าแล้ว !!!
เราทำงานที่บริษัทเอกชนเล็กๆแห่งหนึ่งในต่างจังหวัด ซึ่งตอนนี้บริษัทกำลังเร่งพัฒนาตัวเอง
เพื่อเข้าสู่ระบบบริษัทอย่างเต็มรูปแบบและกำลังเตรียมตัวเข้าสู่ระบบ ISO
ตำแหน่งหลักเราคือหัวหน้าแผนกจัดซื้อ แต่มีหน้าที่อื่นๆแถมมาด้วยอีกหลายอย่างเหลือเกิน
เช่น เวลามีกิจกรรมของบริษัท ไม่ว่าจะเป็น งานเลี้ยงปีใหม่ งานรดน้ำดำหัววันสงกรานตร์ กิจกรรมวันแม่ วันพ่อ
งานเลี้ยงทำบุญครบรอบวันเปิดบริษัท กิจกรรมกีฬาสี งานสัมมนาประจำปี
เราก็จะต้องทำหน้าที่เป็นแม่งาน
ทั้งจัดเตรียมสถานที่ จัดหาโต๊ะจีน สั่งน้ำ สั่งน้ำแข็ง หานักร้องวงดนตรี คิดเกม/กิจกรรม
นันทนาการ จัดหาของขวัญของรางวัล หรือแม้แต่เขียนกำหนดการของแต่ละกิจกรรมส่งเจ้านาย
โดยจะมีลูกทีมอยู่ประมาณ 4-5 คน
นี่ยังไม่รวมกับหน้าที่คณะกรรมการความปลอดภัย ที่ต้องคอยรายงานอุบัติเหตุในโรงงาน
ถ่ายรูปสถานที่ๆไม่ปลอดภัย และทำรายงานเรื่องการจัดการสถานที่นั้นๆให้ปลอดภัยขึ้นด้วย
เจ้าหน้าที่งานสวัสดิการของบริษัท ดูและเรื่องสวัสดิการของพนักงาน รับฟังข้อร้องเรียน เสนอเรื่องต่อเจ้านาย
ทำนโนบายช่วยเหลือตามคำขอ
และตอนนี้บริษัทกำลังเข้าสู่ระบบ ISO เจ้านายก็จับเราเข้าไปอยู่ในทีมขับเคลื่อนระบบ ISO อีก
ซึ่งโดยปกติเราจะทำงานวันจันทร์ - เสาร์ และวันอาทิตย์เว้นอาทิตย์ก็บังคับเรามาทำโอที
(เพราะงานหลักเราก็เยอะอยู่แล้ว ไหนจะงานนอกที่เจ้านายให้เพิ่มมาอีก สุดท้ายก็บังคับเราทำโอที)
ดังนั้นใน 1 เดือน เราจะได้หยุดแค่ 2 วัน
พอมาเริ่มทำระบบ ISO เจ้านายไม่อยากให้กระทบกับงาน จึงจ้างวิทยากรมาสอนงานวันอาทิตย์ อาทิตย์เว้นอาทิตย์
ซึ่งเป็นวันอาทิตย์ที่เราควรจะได้หยุดในเดือนนั้นๆ
เลยกลายเป็นว่าใน 1 เดือน เราไม่มีวันหยุดเลย
ที่จริงแล้ว เราก็ดีใจนะที่เจ้านายไว้ใจ และให้ทำอะไรหลายๆอย่างเกินงานหลัก เวลาจ่ายเงิน จ่ายโอที เจ้านายก็เต็มที่
ซึ่งก่อนหน้านี้เราตัวคนเดียว เราก็ทุ่มกับงานเต็มที่ได้
แต่ตอนนี้เราแต่งงานแล้ว และกำลังจะมีลูก เราอึดอัดมากกับภาระที่มันนอกเหนือจากงานประจำ คือเลิกงานห้าโมงเย็นแล้ว มันยังไม่จบ
มันต้องมานั่งคิด นั่งทำงานเรื่องอื่นต่อ สวัสดิการพนักงานเรียบร้อยหรือยัง เตรียมเรื่องสร้างโรงอาหาร ระบบน้ำดื่มเพียงพอหรือไม่
นัดแพทย์ตรวจสุขภาพพนักงาน ร้านค้าสวัสดิการอีก คือเจ้านายก็สนับสนุนเต็มที่นะ งานไม่เสร็จ เปิดโอทีให้เต็มที่ สองทุ่ม สามทุ่ม ทำไปเลย
แต่เราไม่ได้อยากทำไง เราอยากกลับบ้าน นอนตัวเบาๆบ้าง แต่สุดท้ายงานมันไม่เสร็จ ก็กลับไปนอนให้สบายใจไม่ได้อยู่ดี
เราเคยคุยกับเจ้านายคร่าวๆเหมือนกันนะ ว่างานนอกมันเยอะจัง เราทำไม่ทัน
เจ้านายก็หาคนมาช่วย แต่เป็นคนช่วยลงวมือทำตามที่เราบอก ไม่ใช่คนช่วยคิด สุดท้ายคนที่รับผิดชอบทุกอย่างก็ยังเป็นเราอยู่ดี
เราเคยภูมิใจนะ อย่างงานกีฬาสีที่จัดปีแรก เหนื่อยสุดๆ เตรียมกิจกรรมสำหรับคน 200 คน ทั้งทำป้าย เช่าเต้นท์ สั่งน้ำแข็ง ซื้อของรางวัล
คิดเกม ตัดสิน จัดการประกวดเชียร์ลีดเดอร์ด้วย วันงานสนุกมาก กระแสตอบรับดีมาก คนส่วนมากบอกว่าสนุก อยากให้มีทุกปี
เราก็รู้สึกหายเหนื่อยนะ ดีใจมากด้วย แต่พอสุดท้ายหลังจบกิจกรรม ทุกคนก็แยกย้ายกันกลับบ้านนอน สบายใจ
มีเรากับทีมงานอีก 2-3 คน เดินเก็บแท่นพิธี เก็บเครื่องเสียง เก็บขยะ เคลียเงินค่าน้ำ ค่าเช่าของ กว่าจะจบ กว่าจะเรียบร้อย ก็เหนื่อยเอาการ
แล้วมันก็เป็นแบบนี้ทุกงานไป จนตอนนี้เราเริ่มเบื่อ เริ่มท้อแล้วล่ะ บางทีก็รู้สึกว่า ทำไปแล้วไม่ได้ประโยชน์อะไรเลย
ทำให้ทุกคนสนุกสนาน ทำให้ทุกอย่างมันเกิดขึ้น และจบลงด้วยดี แต่สุดท้ายก็ไม่มีใครเห็นอะไรเลย แม้แต่คำขอบคุณสักคำยังไม่มี
เฮ้อ .... .
เอาเป็นว่าทั้งหมดนี้ แค่ขอระบายแล้วกันนะคะ เราก็ไม่รู้จะแก้ปัญหานี้ยังไงเหมือนกัน จากนี้ไป ไม่ค่อยมีใจที่จะทำสักเท่าไรเลย
ก็คงทำให้ดีที่สุด เท่าที่ไม่ฝืนความรู้สึกเรานั่นล่ะเนอะ