กันเองจนลืมมารยาททางสังคม ใครเคยเจอแบบนี้บ้างค่ะ

เรื่องมีอยู่ว่า เราเปิดร้านกาแฟค่ะ ทีนี้ก็จะมีรุ่นพี่และเพื่อนๆที่สนิทแวะเวียนกันมาที่ร้านบ่อย แต่มีพี่คนนึงค่ะจะเรียกว่าสนิทก็ไม่เชิงนะ เพราะเราเองก็ไม่ได้รู้นิสัยอะไรเข้ามากมาย เรียกว่าเริ่มสนิทจะดีกว่า เค้ามาทุกวันค่ะ เราก็รู้สึกโอเคนะทีแรก พอเริ่มนานๆไปกันเองเกิดค่ะ เริ่มถอดรองเท้าในร้าน ถอดกางเกงจนเหลือกางเกงขาสั้น เริ่มสร้างพื้นที่ส่วนตัวในร้าน โดยไม่สนใจ ใครหรือบุคคลใดๆก็ตาม นึกอยากจะนอน ก็นอนค่ะ แม้ว่าจะมีลูกค้าอื่นนั่งอยู่ก็ตาม ทำกันเองจนเหมือนบ้านตัวเอง เราก็เริ่มอึดอัดนะ แต่ก็ไม่กล้าพูดอะไรเพราะถือว่าเค้าเป็นรุ่นพี่ ปัญหาระดับชาติเกิดตรงกลิ่นเท้าเค้านี่แหละค่ะ ทีแรกเรานึกว่าตัวเองได้กลิ่นคนเดียว พอดีว่ามีลูกค้าประมาณสามคนมากระซิบบอกเรา เราเลยพูดตรงๆค่ะ เค้าเถียงกลับมาค่ะ ว่าเท้าเค้าไม่ได้เหม็น ที่เหม็นเพราะรองเท้าเค้าไม่ได้ซัก ตอนนั้นเราอึดอัดจนระเบิดออกมาเลยค่ะ เราตึงใส่ ไม่พูด ไม่ว่า คิดแค่ว่าเป็นลูกค้าที่มารยาททรามคนนึง เค้าก็เริ่มหายไปค่ะ แต่พี่เค้าได้ไปคุยกับเพื่อนสนิทเรา ว่าเราเปลี่ยนไป เพื่อนสนิทเราโทรมาถาม เราจึงเล่าเรื่องทั้งหมดให้เพื่อนฟัง ผลที่ได้รับ เราโดนเพื่อนด่าค่ะ เพื่อนบอกว่าเราเยอะ มันไม่เคยรู้สึกกับพี่เค้าแบบนั้น แถมยังประชดมาว่า อาจจะเป็นเพราะมันซกม๊กเหมือนพี่เค้าก็เป็นได้ เราพยายามอธิบายว่านี่คือธุรกิจ เราเปิดร้านเพื่อหาเงินเลี้ยงชีพ มาทำแบบนี้ในร้านเราเสียลูกค้าหมด เชื่อมั๊ยค่ะ ลูกค้าบางคนถ้าเปิดเข้ามาเจอพี่คนนี้นั่งอยู่ ลูกค้ายอมออกไปนั่งนอกร้านในโซนที่ร้อน ไม่มีแอร์ หรือบางคนเดินออกไปเลย มีวันนึงค่ะลูกค้านั่งเต็มร้าน พอพี่เค้าเดินเข้ามา ถอดเสื้อ ถอดหมวกกันน็อค ลูกค้าเช็คบิลพร้อมกันค่ะสองโต๊ะ เราพยายามมองว่ามันเป็นเรื่องบังเอิญนะที่ลูกค้าเช็คบิล หลังจากวันที่เพื่อนเราโทรมาเคลีย วันรุ่งขึ้นพี่เค้าเข้ามาเคลียกับเราค่ะ เราพูดตรงๆ พี่เค้าบอกเราว่าเค้าไม่รู้สึกตัวมาก่อนนะ ว่าเค้าเท้าเหม็น เราเลยเคลีย ว่าพี่แค่ไม่ต้องถอกรองเท้าในร้าน และอย่าวางของเกะกะแค่นั้นพอ จบ ทุกอย่างน่าจะดีขึ้นนะค่ะเพราะเปิดใจคุยไปแล้ว หลังจากวันนั้น พี่เค้าก็มาทุกวันค่ะ แรกๆก็ดี แต่มาตอนนี้ ทุกอย่างกลับสู่จุดเริ่มต้นเลยค่ะ เราเบื่อมาก พูดตรงๆก็แล้ว ด่าแรงๆก็แล้ว ไม่ฟัง ไม่เข้าใจค่ะ เราควรทำยังงัยกับมนุษย์แบบนี้ดีค่ะ ปวดหัวมากค่ะ