พื้นที่สับสน

ก่อนเริ่มเรื่อง : ผมก็อยากจะบอกเกี่ยวกับตัวผมนะครับว่าก็เป็นกระทู้แรกนะครับ พิมผิดถูกอะไรก็ขอโทดด้วย

ผมขอเริ่มเลยนะครับ มันก็รักธรรมดาของวัยรุ่นอะครับแต่คิดว่ามันจะแปลกรึป่าวที่เราต้องการจะหยุดกับใครสั่กคนเร็วไปแต่ทำไมเหมื่อนเรายิ่งทุ่มเทมากแต่ก็รู้สึกเหมื่อนเรา ไม่ได้สำคัญอะไรมาก ท่าเทียบกับคนเก่าเค้า ใช่ครับผมยังคาใจกับเรื่องคนเก่าเค้าแต่ผมรู้ว่าตอนนี้เค้าเป็นของผมเค้ารักผมแต่ทำไมเหมื่อนผมรู้สึกขาดความรู้สึกบ่างอยางไป ผมแค่อยากให้เค้ารู้ความจริงข้างใน ว่าผมก็รักเค้ามากตัวเค้าบอกรู้แต่ทำไมทุกครั้งที่เค้ากับผมทะเลาะกัน ทุกครั้งผมไม่เค่ยคิดจะปล่อยเค้าไปเลยทั้งๆที่แต่ก่อนผมมีใครมาก่อนผมไม่เค่ยเป็นแบบนี้เลย กับเค้าคนเดียวที่ผมรู้สึกว่าคือคนที่จะหยุดอยู่ที่คนนี้จริงๆ แต่ตลอดเวลาเค้ากลับเป็นเดินจากผมไป แต่ทุกครั้งที่ผมคิดว่าผมก็ไม่อยากเป็นคนที่ไม่จำเป็นที่ทุกครั้งต้องเป็นคนที่ถูกโย้นความรู้สึกเวลาเห็นแผ่นหลังของแฟนเรา หรือผมจะคิดมากไป ที่คิดว่าเค้าไม่ต้องการผม แต่ผมรู้สึกดูเหมื่อนไร้ค่ายิ่งดูแฟนเก่าเค้า ทั้งๆที่คนนั้นก็เป็นคนที่ทิ้งไป    ผมรักเค้ามาก ผมหวังแต่ง ผมไม่อยากจะเสียเค้าเลย ผมกังวน ผมสับสน ผมไม่รู้เลยว่าต้องทำตัวยังไง