ผมขอเล่าเรื่องของผมให้ฟังนะครับ
ผมเป็นคนที่ชอบตั้งคำถามมาตั้งแต่เด็ก หลักๆ เลยก็คือ เกิดมาทำไม ผมเกิดมาในครอบครัวที่จนครับ พ่อแม่ต้องกู้ยืมเงินมาเพื่อให้ผมได้เรียน ผมก็ตั้งใจเรียน อยากหางานดีๆ ทำ เพราะที่บ้านหวังว่าได้เรียนที่ดีๆ คงได้งานดีๆ ทำ ผมก็เรียนได้ดีในระดับหนึ่ง จนหลายๆ คนคาดหวังในตัวผม ผมสอบเข้าได้ในมหาลัยที่ดีมากๆ เรียนจบออกมาก็เร่งหางานทำเหมือนคนทั่วๆ ไป พอถึงวัยทำงาน ผมก็เบื่อมากเลย กับการทำงานที่ถูกกำหนด้วยเวลา และเงินเดือนที่ผมต้องเอาตัวผมสมองผมไปให้เค้าเช่า หลายๆ ที่ก็คิดว่าน่าจะได้เงินเดือนเพิ่ม ได้โบนัสดีๆ ได้เลื่อนตำแหน่ง แต่กลับกัน ผมทำงานหนัก ตั้งใจทำงานมา 3 ปี ไม่เคยได้โบนัส ไม่ได้เลื่อนตำแหน่ง ไม่มีเลื่อนเงินเดือน แต่คนที่ขี้เกียจกว่ากลับได้โอกาสนั้น แต่ก็ไม่สามารถเรียกร้องอะไรได้ เพราะถ้าไม่พอใจ ก็ลาออกไป แต่ความเป็นจริง จะลาออกได้ยังไง เราได้เงินมาก็เลี้ยงพ่อแม่ เลี้ยงตัวเอง ถ้าออกไปก็ตกงาน ก็จะพาครอบครัวเครียดไปกันใหญ่ ผมก็เป็นคนปกติทั่วไปแหละครับ อยากรวย จะได้สบาย ทำอะไรก็ได้ที่อยากทำ อยากมีเงินซัก 10ล้าน ก็น่าจะเรียกว่ารวยได้น้าา แต่พอกลับมามองที่ปัจจุบัน ทำงานได้เงินเดือนหมื่นนิดๆ เก็บเดือนละ 2,000 บาท ซัก 5,000ปี ก็คงได้แหละมั้ง งั้นทำไงดี งานประจำก็โคดจะน่าเบื่อ รู้สึกหดหู่ทึกครั้งที่จะทำงานประจำ อยากทำนู้นนี่ก็ไม่ได้ ละยิ่งเรื่องคนที่ทำงานนี่หนักเลย เห็นแก่ตัวนี่มีได้ทุกที่ ไหน ใครอ่านตรงนี้แล้วโดนก็ยิ้มเลยครับ ไม่ต้องคิดจะเปลี่ยนงานเลย เพราะมีแบบนี้ทุกที่ต่อมา พ่อป่วย ก็อยากกลับไปหา แต่ดันลาไม่ได้ ถ้าลา แล้วใครจะทำงาน ทะเลาะกับแฟนจะเป็นจะตาย อยากร้องไห้ อยากระบาย ปวดหัวใจ แต่ทำไม่ได้ เพราะยังทำรายงานไม่เสด บางคนนี่หนักกว่า มีหนี้ มีคนที่ต้องดูแล ต้องทนทำงานหนักเพื่อเอาเงินมาจ่ายหนี้ มาเลี้ยงดู หยุดทำงานไม่ได้เลย บางคนอายุ 60-70 ยังไม่หยุดทำงานเลย คืออะไร ตอนนี้เราก็เบื่องานที่ทำอยู่มากๆ แล้วนะ นี่ต้องเป็นแบบนี้ไปจนแก่เลยเหรอไง แล้วก็จากโลกนี้ไป คำถามก็ตามมา ชีวิตเรามีแค่นี้จริงๆ เหรอ เหนื่อยลำบากมากนะ หาเงินมาจ่ายหนี้และใช้นู้นใช้นี่ที่จำเป็น ผมก็มีสิ่งที่อยากทำมากกว่าทำงานเบื่อๆ นี่นะ และผมก็เชื่อว่าทุกคนก็อยาก ผมคิดว่ามนุดควรได้อะไรที่ดีกว่านี้ ถึงแม้ว่าหลีกหนีไม่ได้จริงๆ ต้องทำงานต่อไป อย่างน้อยก็ควรจะมีกำลังใจในการต่อสู้บ้าง สำหรับใครที่มีความฝัน มีสิ่งที่อยากทำ มาแชร์กับผมได้นะครับ ผมยินดีที่จะรับฟัง โดยเฉพาะคนเชียงใหม่นะครับ เราอาจจะเจอกัน ^^
มีความฝันนะ แต่ทำไม่ได้ เพราะต้องทำงานหาเงิน ใครเบื่องาน มาทางนี้เลย
ผมเป็นคนที่ชอบตั้งคำถามมาตั้งแต่เด็ก หลักๆ เลยก็คือ เกิดมาทำไม ผมเกิดมาในครอบครัวที่จนครับ พ่อแม่ต้องกู้ยืมเงินมาเพื่อให้ผมได้เรียน ผมก็ตั้งใจเรียน อยากหางานดีๆ ทำ เพราะที่บ้านหวังว่าได้เรียนที่ดีๆ คงได้งานดีๆ ทำ ผมก็เรียนได้ดีในระดับหนึ่ง จนหลายๆ คนคาดหวังในตัวผม ผมสอบเข้าได้ในมหาลัยที่ดีมากๆ เรียนจบออกมาก็เร่งหางานทำเหมือนคนทั่วๆ ไป พอถึงวัยทำงาน ผมก็เบื่อมากเลย กับการทำงานที่ถูกกำหนด้วยเวลา และเงินเดือนที่ผมต้องเอาตัวผมสมองผมไปให้เค้าเช่า หลายๆ ที่ก็คิดว่าน่าจะได้เงินเดือนเพิ่ม ได้โบนัสดีๆ ได้เลื่อนตำแหน่ง แต่กลับกัน ผมทำงานหนัก ตั้งใจทำงานมา 3 ปี ไม่เคยได้โบนัส ไม่ได้เลื่อนตำแหน่ง ไม่มีเลื่อนเงินเดือน แต่คนที่ขี้เกียจกว่ากลับได้โอกาสนั้น แต่ก็ไม่สามารถเรียกร้องอะไรได้ เพราะถ้าไม่พอใจ ก็ลาออกไป แต่ความเป็นจริง จะลาออกได้ยังไง เราได้เงินมาก็เลี้ยงพ่อแม่ เลี้ยงตัวเอง ถ้าออกไปก็ตกงาน ก็จะพาครอบครัวเครียดไปกันใหญ่ ผมก็เป็นคนปกติทั่วไปแหละครับ อยากรวย จะได้สบาย ทำอะไรก็ได้ที่อยากทำ อยากมีเงินซัก 10ล้าน ก็น่าจะเรียกว่ารวยได้น้าา แต่พอกลับมามองที่ปัจจุบัน ทำงานได้เงินเดือนหมื่นนิดๆ เก็บเดือนละ 2,000 บาท ซัก 5,000ปี ก็คงได้แหละมั้ง งั้นทำไงดี งานประจำก็โคดจะน่าเบื่อ รู้สึกหดหู่ทึกครั้งที่จะทำงานประจำ อยากทำนู้นนี่ก็ไม่ได้ ละยิ่งเรื่องคนที่ทำงานนี่หนักเลย เห็นแก่ตัวนี่มีได้ทุกที่ ไหน ใครอ่านตรงนี้แล้วโดนก็ยิ้มเลยครับ ไม่ต้องคิดจะเปลี่ยนงานเลย เพราะมีแบบนี้ทุกที่ต่อมา พ่อป่วย ก็อยากกลับไปหา แต่ดันลาไม่ได้ ถ้าลา แล้วใครจะทำงาน ทะเลาะกับแฟนจะเป็นจะตาย อยากร้องไห้ อยากระบาย ปวดหัวใจ แต่ทำไม่ได้ เพราะยังทำรายงานไม่เสด บางคนนี่หนักกว่า มีหนี้ มีคนที่ต้องดูแล ต้องทนทำงานหนักเพื่อเอาเงินมาจ่ายหนี้ มาเลี้ยงดู หยุดทำงานไม่ได้เลย บางคนอายุ 60-70 ยังไม่หยุดทำงานเลย คืออะไร ตอนนี้เราก็เบื่องานที่ทำอยู่มากๆ แล้วนะ นี่ต้องเป็นแบบนี้ไปจนแก่เลยเหรอไง แล้วก็จากโลกนี้ไป คำถามก็ตามมา ชีวิตเรามีแค่นี้จริงๆ เหรอ เหนื่อยลำบากมากนะ หาเงินมาจ่ายหนี้และใช้นู้นใช้นี่ที่จำเป็น ผมก็มีสิ่งที่อยากทำมากกว่าทำงานเบื่อๆ นี่นะ และผมก็เชื่อว่าทุกคนก็อยาก ผมคิดว่ามนุดควรได้อะไรที่ดีกว่านี้ ถึงแม้ว่าหลีกหนีไม่ได้จริงๆ ต้องทำงานต่อไป อย่างน้อยก็ควรจะมีกำลังใจในการต่อสู้บ้าง สำหรับใครที่มีความฝัน มีสิ่งที่อยากทำ มาแชร์กับผมได้นะครับ ผมยินดีที่จะรับฟัง โดยเฉพาะคนเชียงใหม่นะครับ เราอาจจะเจอกัน ^^