สวัสดีค่ะ เราเป็นแม่มือใหม่ค่ะ ลูกคนแรก ตอนนี้น้องอายุ 15 วันค่ะ (น้องเกิด 26 เมษายน 2559 ค่ะ)
เราออกจากโรงพยาบาลกลับมาอยู่บ้านวันที่ 29 เมษายน 2559 ค่ะ ตอนนั้นน้องปกติดี กินง่าย เลี้ยงง่าย นอนง่าย เป็นเด็กอารมณ์ดีค่ะ ขนาดเสียงญาติๆ มาเยี่ยม น้องยังไม่ตื่นเลยค่ะ หลับสนิทดี น้องเป็นแบบนี้อยู่ 10 วันค่ะ
หลังจากออกจากโรงพยาบาลเราให้น้องกินนมแม่ค่ะ เราปั้มใส่ขวดให้น้องค่ะ หัวนมเราสั้น น้องอมไม่ได้ค่ะ
พอเข้าวันที่ 11 ตอนประมาณ 5 ทุ่ม ถึงตี 2 น้องมีอาการอึสลับฉี่ทุกครึ่งชั่วโมง (หมอบอกปกติของเด็กที่กินนมแม่ค่ะ) งอแง นอนยาก เป็นแบบนี้อยู่ 2 วันค่ะ พอเข้าวันที่ 3 น้องเริ่มมีอาการแบบนี้ตอนกลางวันด้วยค่ะ จนเราทนไม่ไหว วันที่ 4 เลยตัดสินใจพาน้องไปหาหมอ เพราะคิดว่าลูกเราต้องป่วยแน่ๆ (อาการที่คิดตอนนั้นคือท้องอืดค่ะ เพราะแม่ย่าชอบให้ทามหาหิงค์เวลาร้องแบบนี้)
พอไปตรวจหมอบอกน้องปกติดีทุกอย่าง ท้องไม่อืด ตรวจเชื้อในฉี่ก็ปกติ หมอสอนให้เลี้ยงน้องแบบมีสติค่ะ พอลูกงอแงให้ใจเย็น อย่าเขย่า อย่าแกว่ง จะทำให้เด็กตื่นตกใจ และไม่นอนซักที แล้วก็ให้เปลี่ยนนมผงเพราะน้องมีผลที่หน้านิดนึงค่ะ ให้เลิกใช้มหาหิงค์ หมอว่าแน่ใจได้อย่างไรว่าใช้แล้วลูกหายมันไม่ได้ผลหรอก ทางที่ดีควรอุ้มจนเรอเองดีกว่า ระหว่างคุยกับหมอพยาบาช่วยเลี้ยงให้จนน้องหลับไปเองค่ะ (น่าจะเพราะเหนื่อยจนน็อคค่ะ)
พอมาถึงบ้านน้องก็ตื่นค่ะ อาการน้องไม่ดีขึ้นเลยค่ะ หนักกว่าเดิมงอแงมากกว่าเดิม มาวันนี้น้องมีอาการแบบนี้เข้าวันที่ 5 แล้วค่ะ ทุกครั้งที่ตื่นน้องจะงอแงมาก อุ้มเท่าไหร่ก็ไม่หาย ทั้งเอ่ ทั้งกล่อม ป้อนนมก็แล้ว อุ้มเดินก็แล้ว ผดที่หน้าก็หนักกว่าเดิมค่ะ ทั้งแดง ทั้งเป็นเม็ดๆ เลย ทั้งที่จากของเดิมน้องเป็นน้อยมาก อาการน้องไม่ดีขึ้นเลยค่ะ เป็นหนักกว่าเดิมด้วยซ้ำ จนตอนนี้เราเคลียด และพักผ่อนน้อย จนมีอาการไข้ และไอ กลัวจะติดลูกมากค่ะ (ทุกครั้งที่น้องหลับ น้องจะเหนื่อยจนน็อคไปเองค่ะ)
เราสงสัยมากๆ ว่าทำไมอยู่ดีๆ น้องกลายเป็นเด็กเลี้ยงยากแบบกระทันหันแบบนี้ มันควรจะเป็นตั้งแต่แรกรึเปล่าค่ะ ไม่ใช่อยู่ดีๆ ก็มาเป็น ป่วยก็ไม่ใช่ ปกติดีทุกอย่าง
แม่ๆ ท่านใดมีวิธีแก้ช่วยหน่อยนะค่ะ เห็นใจเราด้วยนะค่ะ เราสงสารน้องมาก หน้าตาไม่แจ่มใสเหมือนเดิมเลย จากที่ชอบใครคุยด้วย ชอบมองหน้า ตอนนี้ไม่เลยค่ะ ร้องหน้าดำ หน้าแดง หน้ามีแต่ผด
*** กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกของเรา ทำอะไรผิดไป เราต้องขอโทษด้วยนะค่ะ***
ลูกอยู่ดีๆ ก็เลี้ยงยาก ทำไงดี
เราออกจากโรงพยาบาลกลับมาอยู่บ้านวันที่ 29 เมษายน 2559 ค่ะ ตอนนั้นน้องปกติดี กินง่าย เลี้ยงง่าย นอนง่าย เป็นเด็กอารมณ์ดีค่ะ ขนาดเสียงญาติๆ มาเยี่ยม น้องยังไม่ตื่นเลยค่ะ หลับสนิทดี น้องเป็นแบบนี้อยู่ 10 วันค่ะ
หลังจากออกจากโรงพยาบาลเราให้น้องกินนมแม่ค่ะ เราปั้มใส่ขวดให้น้องค่ะ หัวนมเราสั้น น้องอมไม่ได้ค่ะ
พอเข้าวันที่ 11 ตอนประมาณ 5 ทุ่ม ถึงตี 2 น้องมีอาการอึสลับฉี่ทุกครึ่งชั่วโมง (หมอบอกปกติของเด็กที่กินนมแม่ค่ะ) งอแง นอนยาก เป็นแบบนี้อยู่ 2 วันค่ะ พอเข้าวันที่ 3 น้องเริ่มมีอาการแบบนี้ตอนกลางวันด้วยค่ะ จนเราทนไม่ไหว วันที่ 4 เลยตัดสินใจพาน้องไปหาหมอ เพราะคิดว่าลูกเราต้องป่วยแน่ๆ (อาการที่คิดตอนนั้นคือท้องอืดค่ะ เพราะแม่ย่าชอบให้ทามหาหิงค์เวลาร้องแบบนี้)
พอไปตรวจหมอบอกน้องปกติดีทุกอย่าง ท้องไม่อืด ตรวจเชื้อในฉี่ก็ปกติ หมอสอนให้เลี้ยงน้องแบบมีสติค่ะ พอลูกงอแงให้ใจเย็น อย่าเขย่า อย่าแกว่ง จะทำให้เด็กตื่นตกใจ และไม่นอนซักที แล้วก็ให้เปลี่ยนนมผงเพราะน้องมีผลที่หน้านิดนึงค่ะ ให้เลิกใช้มหาหิงค์ หมอว่าแน่ใจได้อย่างไรว่าใช้แล้วลูกหายมันไม่ได้ผลหรอก ทางที่ดีควรอุ้มจนเรอเองดีกว่า ระหว่างคุยกับหมอพยาบาช่วยเลี้ยงให้จนน้องหลับไปเองค่ะ (น่าจะเพราะเหนื่อยจนน็อคค่ะ)
พอมาถึงบ้านน้องก็ตื่นค่ะ อาการน้องไม่ดีขึ้นเลยค่ะ หนักกว่าเดิมงอแงมากกว่าเดิม มาวันนี้น้องมีอาการแบบนี้เข้าวันที่ 5 แล้วค่ะ ทุกครั้งที่ตื่นน้องจะงอแงมาก อุ้มเท่าไหร่ก็ไม่หาย ทั้งเอ่ ทั้งกล่อม ป้อนนมก็แล้ว อุ้มเดินก็แล้ว ผดที่หน้าก็หนักกว่าเดิมค่ะ ทั้งแดง ทั้งเป็นเม็ดๆ เลย ทั้งที่จากของเดิมน้องเป็นน้อยมาก อาการน้องไม่ดีขึ้นเลยค่ะ เป็นหนักกว่าเดิมด้วยซ้ำ จนตอนนี้เราเคลียด และพักผ่อนน้อย จนมีอาการไข้ และไอ กลัวจะติดลูกมากค่ะ (ทุกครั้งที่น้องหลับ น้องจะเหนื่อยจนน็อคไปเองค่ะ)
เราสงสัยมากๆ ว่าทำไมอยู่ดีๆ น้องกลายเป็นเด็กเลี้ยงยากแบบกระทันหันแบบนี้ มันควรจะเป็นตั้งแต่แรกรึเปล่าค่ะ ไม่ใช่อยู่ดีๆ ก็มาเป็น ป่วยก็ไม่ใช่ ปกติดีทุกอย่าง
แม่ๆ ท่านใดมีวิธีแก้ช่วยหน่อยนะค่ะ เห็นใจเราด้วยนะค่ะ เราสงสารน้องมาก หน้าตาไม่แจ่มใสเหมือนเดิมเลย จากที่ชอบใครคุยด้วย ชอบมองหน้า ตอนนี้ไม่เลยค่ะ ร้องหน้าดำ หน้าแดง หน้ามีแต่ผด
*** กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกของเรา ทำอะไรผิดไป เราต้องขอโทษด้วยนะค่ะ***