สวัสดีค่ะ เรากลุ้มใจมากๆค่ะ ทนไม่ไหวเลยขอยืมไอดีของเพื่อนมาใช้เล่าปัญหาของเราเพื่อที่จะขอความเห็นของหลายๆคนค่ะ
************************************************************
ช่วงหลายปีหลังมานี้สัก8ปีได้ค่ะ มีปัญหากับคุณแม่มาตลอดในหลายๆด้าน พื้นฐานเราเป็นคนที่ค่อนข้างตรงไปตรงมาผิดว่าผิดถูกว่าถูก หากเราผืดพร้อมขอโทษเสมแต่ถ้าไม่ผิดไม่มีทางยอม ปัญหาที่เกิดส่วนใหญ่จะเป็นการที่เรา2คนไม่เข้าใจกันค่ะ ยกตัวอย่างปัญหาหลายๆด้านที่เกิดนะคะ
1.นิสัยส่วนตัว คือ ไม่ใช่ให้ท่านมาคิดแทนเราคะ เช่น ท่านชอบที่จะคิดแทนเราว่าถ้าหากท่านทำแบบนี้หรือไม่ทำแบบนี้ต้องโดนเราว่าแน่ๆ อย่างไปซื้อของกันบางทีเราถามท่านว่าควรซื้อดีมั๊ยคุ้มมั๊ยท่านก็จะไม่พูดอะไร แต่พอซื้อเสร็จก็จะพูดว่าที่นู่นก็มีถูกกว่าอีก สรนี้ไม่สวย ตรงนี้มีตำหนิ เราก็จะบอกว่าทำไมไม่บอกแต่แรกท่านก็จะอ้างว่ากลังเราด่า ซึ่งเราพูดทุกครั้งว่าอย่าคิดแทนสิว่าเราจะมำแบบนั้นแบบนี้ถามเราก่อนสื ท่านก็จะแบบไม่เอาอ่ะกลัวโดนว่า เราก็ต้องพูดคำเดิมๆว่าถามสิ เพราะท่านไม่เคยถามเลยส่วนใหญ่คิดเองตลอดว่าเราจะเป็นแบบนั้นแบบนี้ เราเหนื่อยมากกับการต้องมาพูดตลอดว่าถามเราสิถามสิ
2.การเงิน เราจะเป็นคนที่ค่อนข้างคิดค่าใช้จ่ายล่วงหน้าเสมอเป็นวัน เป็นอาทิตย์ เป็นเดือนคิดล่วงหน้าตลอด แต่ท่านเป็นคนไท่ค่อยคิดคือใช้งันต่อวัน บางวันเราเห็นท่านซื้อของมามากก็คิดว่าจะพอวันหน้าๆหรอพอไม่พอก็มายืมเรา ซึ่งเราก็บอกท่านหลายครั้งว่าอันนี้ซื้อทำไม จำเป็นหรอไม่เห็นจำเป็นเลย ท่านก็จะบอกว่าเงินท่านท่านหามาทำไมต้องขออนุญาติเรา เราก็โอเคแต่สุดท้ายไม่พอท่านก็ต้องมายืมเงินเราซึ่งบางทีเราก็ไม่อยากให้เพราะอยากให้ท่านรู้จักใช้เงินใก้เป็นหัดเก็บเงินบ้าง แต่ท่านจะมาโทษเราว่าขอยืมแค่นี้ไม่ได้ เราก็พยายามพูดว่ามันไม่ใช่เรื่องเลย ทำไมไม่แนะมาณตน ท่านก็จะบอกไม่เอาแล้วเดี่ยวยืมคนอื่นก็ได้ ซึ่งเรามองว่าไม่ใช่
3.ท่านไม่เคยยอมรับผิดในสิ่งที่ตัวเองผิดเลย เช่น เรื่องบนๆ หรือการที่บางทีเราพูดหรือทำท่าที่ไม่ดีใส่ ท่านก็จะว่าว่าเราทั้งๆที่ท่านเองบางอย่างก็ไม่เหมาะสมเหมือนกัน เราคิดตลอดว่าทำไมเราก็คนเหมือนกันเราก็ควรจะให้เกียรติกันและกันไม่ใช่อ้างสิทธิ์ความเป็นพ่อแม่แล้วจะทำได้ทุกอย่าง หรือบางทีเราจี้จุดว่าท่านทำจริงใช่มั๊ยคือบางทีเป็นจุดที่เราจะชี้ให้เห็นว่าท่านผิดท่านก็จะเปลี่ยนเรื่องหรือทำโวยวายทันที
4.ท่านไม่ให้ความสำคัญเรื่องของเราเเลย ปากท่านบอกเห็นสิแต่การกระทำไม่ใช่ เช่น เราบอกท่านอาทิตย์เราต้องจ่ายค่าเรียนนะ ท่านก็โอเคพอใกล้ถึงเวลาท่านก็เลื่อนได้มั๊ย หมุนเงินไม่ทันพอถามทำไมก็บอกเอาไปใช้ทั้งๆที่บางส่วนควรมีเพราะเป็นเงินของพ่อด้วยแต่ท่านกลับเอาไปใช้ไม่บอกเรา พอเราเอาคืนด้วยการหยิบเงินที่ท่านพอมีติดตัวไปบอกเราจะมาสมทบรวมกีบของเราท่านก็แล้วท่านไม่มีใช่ เราก็ไม่มีจ่ายไม่งั้นก็หามาเพราะความจริงส่วนนี้เราต้องมี แต่ท่านกลับเอาไปใช้มันไม่ใช่ความผิดเราท่านก็ตอนนี้ไม่มีทำไงก็ไม่มี แล้วท่านยังพูดอีกว่าถ้าจะทำแลบนี่ต่อจากนี้ก็หาจ่ายทุกอย่างเอง สรุปเราผืดหรอ แต่ถ้าเป็นเรื่องของคนอื่นท่านจะจำทุกอย่างของคนอื่นได้ แต่เราท่านไม่เคยจำอะไรได้เลยพูดชม.เดียวก็ลืมแล้ว
-------------------------------------------------------
ประมาณนี่ความจริงมันเยอะมากกกส่วน และทุกครั้งถ้าท่านยอมท่านก็จะรับปากว่าจะไม่ทำแล้วจะปรับปรุงพยายามแก้ไขแต่เฉพาะวันที่ทะเลาะกันเท่านั้น ทำให้เราต้องพูดเรื่องเดิมๆมาตลอด8ปี เดือนนึงก็ทะเลาะกันเกือบ10ครั้ง เราเหนื่อยและเบื่อมากแต่เราก็ต้องอยู่กับท่าน ใจเราเหนื่อยมากอยากแยกกันอยู่มากตัดปัญหาจะได้ไม่ทะเลาะกีนแรงๆอีกแต่ก็ทำไม่ได้
เราควรทำยังไงดี ทะเลาะกันแต่ละทีก็แรงๆทั้งนั้นเราก็ไม่ยอมท่านก็ไม่ยอม ร้องไห้กันมาทั้งคู่เราไม่อยากทะเลาะบางทีเราทำตัวแย่มากทำให้แม่ร้องไห้แต่เรากลับไม่รู้สึกแะไรเลย เพราะเรากลับมองว่าคุณผิดอ่ะ คุณไม่รับฟังเราคุณมาใช้อารมณ์กับเราทั้งๆที่เราพยามยามพูดดีๆพอเราทำไม่ดีแบบที่คุณทำคุณกล้บร้องไห้หรอ ที่คุณร้องเพราะเสรยใจทีาเราทำแบบนี้ใช่มั๊ยแล้วทำไมคุณไม่คิดว่าเราก็เสียใจละ แล้วเราเบื่อมากแต่บางทีบางเรื่องมันต้องผูกติดกัน พอผูกติดกันมันก็มีปัญหาแล้วก็ทะเลาะกันเหมือนเดืมเราควรจะทำยังไงดี
ปรึกษาทำไงดีไม่ลงรอยกับคุณแม่สักที
************************************************************
ช่วงหลายปีหลังมานี้สัก8ปีได้ค่ะ มีปัญหากับคุณแม่มาตลอดในหลายๆด้าน พื้นฐานเราเป็นคนที่ค่อนข้างตรงไปตรงมาผิดว่าผิดถูกว่าถูก หากเราผืดพร้อมขอโทษเสมแต่ถ้าไม่ผิดไม่มีทางยอม ปัญหาที่เกิดส่วนใหญ่จะเป็นการที่เรา2คนไม่เข้าใจกันค่ะ ยกตัวอย่างปัญหาหลายๆด้านที่เกิดนะคะ
1.นิสัยส่วนตัว คือ ไม่ใช่ให้ท่านมาคิดแทนเราคะ เช่น ท่านชอบที่จะคิดแทนเราว่าถ้าหากท่านทำแบบนี้หรือไม่ทำแบบนี้ต้องโดนเราว่าแน่ๆ อย่างไปซื้อของกันบางทีเราถามท่านว่าควรซื้อดีมั๊ยคุ้มมั๊ยท่านก็จะไม่พูดอะไร แต่พอซื้อเสร็จก็จะพูดว่าที่นู่นก็มีถูกกว่าอีก สรนี้ไม่สวย ตรงนี้มีตำหนิ เราก็จะบอกว่าทำไมไม่บอกแต่แรกท่านก็จะอ้างว่ากลังเราด่า ซึ่งเราพูดทุกครั้งว่าอย่าคิดแทนสิว่าเราจะมำแบบนั้นแบบนี้ถามเราก่อนสื ท่านก็จะแบบไม่เอาอ่ะกลัวโดนว่า เราก็ต้องพูดคำเดิมๆว่าถามสิ เพราะท่านไม่เคยถามเลยส่วนใหญ่คิดเองตลอดว่าเราจะเป็นแบบนั้นแบบนี้ เราเหนื่อยมากกับการต้องมาพูดตลอดว่าถามเราสิถามสิ
2.การเงิน เราจะเป็นคนที่ค่อนข้างคิดค่าใช้จ่ายล่วงหน้าเสมอเป็นวัน เป็นอาทิตย์ เป็นเดือนคิดล่วงหน้าตลอด แต่ท่านเป็นคนไท่ค่อยคิดคือใช้งันต่อวัน บางวันเราเห็นท่านซื้อของมามากก็คิดว่าจะพอวันหน้าๆหรอพอไม่พอก็มายืมเรา ซึ่งเราก็บอกท่านหลายครั้งว่าอันนี้ซื้อทำไม จำเป็นหรอไม่เห็นจำเป็นเลย ท่านก็จะบอกว่าเงินท่านท่านหามาทำไมต้องขออนุญาติเรา เราก็โอเคแต่สุดท้ายไม่พอท่านก็ต้องมายืมเงินเราซึ่งบางทีเราก็ไม่อยากให้เพราะอยากให้ท่านรู้จักใช้เงินใก้เป็นหัดเก็บเงินบ้าง แต่ท่านจะมาโทษเราว่าขอยืมแค่นี้ไม่ได้ เราก็พยายามพูดว่ามันไม่ใช่เรื่องเลย ทำไมไม่แนะมาณตน ท่านก็จะบอกไม่เอาแล้วเดี่ยวยืมคนอื่นก็ได้ ซึ่งเรามองว่าไม่ใช่
3.ท่านไม่เคยยอมรับผิดในสิ่งที่ตัวเองผิดเลย เช่น เรื่องบนๆ หรือการที่บางทีเราพูดหรือทำท่าที่ไม่ดีใส่ ท่านก็จะว่าว่าเราทั้งๆที่ท่านเองบางอย่างก็ไม่เหมาะสมเหมือนกัน เราคิดตลอดว่าทำไมเราก็คนเหมือนกันเราก็ควรจะให้เกียรติกันและกันไม่ใช่อ้างสิทธิ์ความเป็นพ่อแม่แล้วจะทำได้ทุกอย่าง หรือบางทีเราจี้จุดว่าท่านทำจริงใช่มั๊ยคือบางทีเป็นจุดที่เราจะชี้ให้เห็นว่าท่านผิดท่านก็จะเปลี่ยนเรื่องหรือทำโวยวายทันที
4.ท่านไม่ให้ความสำคัญเรื่องของเราเเลย ปากท่านบอกเห็นสิแต่การกระทำไม่ใช่ เช่น เราบอกท่านอาทิตย์เราต้องจ่ายค่าเรียนนะ ท่านก็โอเคพอใกล้ถึงเวลาท่านก็เลื่อนได้มั๊ย หมุนเงินไม่ทันพอถามทำไมก็บอกเอาไปใช้ทั้งๆที่บางส่วนควรมีเพราะเป็นเงินของพ่อด้วยแต่ท่านกลับเอาไปใช้ไม่บอกเรา พอเราเอาคืนด้วยการหยิบเงินที่ท่านพอมีติดตัวไปบอกเราจะมาสมทบรวมกีบของเราท่านก็แล้วท่านไม่มีใช่ เราก็ไม่มีจ่ายไม่งั้นก็หามาเพราะความจริงส่วนนี้เราต้องมี แต่ท่านกลับเอาไปใช้มันไม่ใช่ความผิดเราท่านก็ตอนนี้ไม่มีทำไงก็ไม่มี แล้วท่านยังพูดอีกว่าถ้าจะทำแลบนี่ต่อจากนี้ก็หาจ่ายทุกอย่างเอง สรุปเราผืดหรอ แต่ถ้าเป็นเรื่องของคนอื่นท่านจะจำทุกอย่างของคนอื่นได้ แต่เราท่านไม่เคยจำอะไรได้เลยพูดชม.เดียวก็ลืมแล้ว
-------------------------------------------------------
ประมาณนี่ความจริงมันเยอะมากกกส่วน และทุกครั้งถ้าท่านยอมท่านก็จะรับปากว่าจะไม่ทำแล้วจะปรับปรุงพยายามแก้ไขแต่เฉพาะวันที่ทะเลาะกันเท่านั้น ทำให้เราต้องพูดเรื่องเดิมๆมาตลอด8ปี เดือนนึงก็ทะเลาะกันเกือบ10ครั้ง เราเหนื่อยและเบื่อมากแต่เราก็ต้องอยู่กับท่าน ใจเราเหนื่อยมากอยากแยกกันอยู่มากตัดปัญหาจะได้ไม่ทะเลาะกีนแรงๆอีกแต่ก็ทำไม่ได้
เราควรทำยังไงดี ทะเลาะกันแต่ละทีก็แรงๆทั้งนั้นเราก็ไม่ยอมท่านก็ไม่ยอม ร้องไห้กันมาทั้งคู่เราไม่อยากทะเลาะบางทีเราทำตัวแย่มากทำให้แม่ร้องไห้แต่เรากลับไม่รู้สึกแะไรเลย เพราะเรากลับมองว่าคุณผิดอ่ะ คุณไม่รับฟังเราคุณมาใช้อารมณ์กับเราทั้งๆที่เราพยามยามพูดดีๆพอเราทำไม่ดีแบบที่คุณทำคุณกล้บร้องไห้หรอ ที่คุณร้องเพราะเสรยใจทีาเราทำแบบนี้ใช่มั๊ยแล้วทำไมคุณไม่คิดว่าเราก็เสียใจละ แล้วเราเบื่อมากแต่บางทีบางเรื่องมันต้องผูกติดกัน พอผูกติดกันมันก็มีปัญหาแล้วก็ทะเลาะกันเหมือนเดืมเราควรจะทำยังไงดี