ใช้เงินฟุ่มเฟือยสุดๆ เคยมั้ยคะ? รู้ตัวเองแต่หยุดไม่ได้ มีเงินเมื่อไหร่ต้องมีเรื่องให้ใช้ตลอด

สวัสดีคะ ขอบอกก่อนว่าถ้าอ่านแล้วงงขอโทษด้วยนะคะอธิบายไม่ค่อยถูก เรามีเรื่องอยากจะปรึกษา เห้อๆๆๆๆ ถอนหายใจยาวๆ คือมันเป็นที่สันดานเราล้วนๆเลย อยากแก้ น้องแฟนว่าเราใช้เงินเปลืองมากๆ (ก็จิงค่ะ) เราไม่ได้ทำงาน อยู่ห้องเฉยๆ คง'งงว่าเราเอาเงินจากไหนใช้ (ไม่ไช่พ่อแม่แน่นอน)  เราได้เงินจากแฟนคะ แฟนส่งเรียนและดูแลค่าใช้จ่ายทุกๆอย่างของเราคะ เข้าเรื่องง คือมันเหมือนติดจนเป็นนิสัยแล้วอะคะ ทุกคนบอกเราใช้เงินเปลืองเข้าขั้นร้ายแรงเลย คือ ไม่ต้องออกไปไหนไกลก้อสามารถใช้เงินได้เป็น1,000 เราใช้เงินประมาณ4,000-5,000/อาทิต ซึ่งบางทีก็งงว่าหมดไปกับอะไร ไม่ค่อยซื้อเสื้อผ้า ไม่บ้าเบรนเนม ท่าบางวันไม่ไปไหนเลยก้อไม่ได้ใช้อาจมีสั่งเดลิเวอรี่มากินบ้าง ไป7-11ทีไม่ต่ำกว่า500บาท เราจะซื้อของมาตุนไว้ (มาม่า น้ำ ขนมบางคั้ง) แต่ก้อไม่มีอะไรกินอยู่ดี เพื่อนๆว่าเราซื้อของที่ไหนดีที่ซื้อเยอะๆแล้วคุ้ม ถูก เราคิดว่าเปนเพราะเราซื้อของใช้ที่7-11ซื้ออย่างละหลายๆชิ้น เราว่ามันคงแพงไป บางทีเราพยายามเกบตังนะ แต่ไม่เคยทำได้เลย พอมีตังหน่อยก้ออยากออกท่าได้ออกพอกลับมาเงินไม่เคยเหลือถึง1000เลย แต่ไม่มีอะไรเปนของชิ้นเปนอันสักอย่าง เสื้อผ้าเดิมๆทุกอย่างเดิมๆ จนบางทีคิดว่าเราคงบ้าแน่ๆใช้เงินไปกับอะไรหมด ทั้งๆที่ใช้แต่กับสิ่งที่จำเปนอย่างเดียว หรือเรามีปัญหากับประสาท แยกไม่ออก ใครเป็นคล้ายๆแบบเราบ้างคะ ทุกวันนี้แฟนไห้เงินใช้ทีไม่เกิน2,000แล้ว 3-4วันให้ที(เหมือนเขาบอกเปนนัยๆว่าเขาไม่โอแล้วอะ) แต่ก็หมด2-3วันแรกอยู่ดี มักจะตูมเดียวหมด ถ้าอาทิตไหนแฟนไม่มีงานกลับมาอยู่บ้านเราก้อแทบไม่ต้องใช้จ่ายอะไรเลย  เราเริ่มเครียดอะ อยากปรับนิสัยแต่ไม่รู้จะทำไง อ๋อๆ..ลืมบอกว่าเวลาเราจะใช้เงินมักจะคิดว่า ไม่เปนไรหรอก ความสุขนะ ละวันนี้สดๆร้อนๆ ชวนเพื่อนไปกินเค้ก เอาเงินไปประมาน1,400กว่า นั่งแท้กซี่ไปค่ารถ220บาท แวะกินข้าวก่อนเหนร้านสวยดีทั้งหมด740บาท เพื่อนออก300 แล้วกินเค้ก530บาท ขากลับ200บาท กลับมาเปิดกระเป๋าถึงจะรู้ว่าไม่เหลือเลย ตอนไช้ก็คิดแล้วนะ ถ้ากินแล้วมีความสุขเราก็กินเราก็ว่ามันไม่แพง
ใครเคยเปนคะ แล้วจะแก้นิสัยตัวเองยังไงดี อยากมีเงินเกบ เคยไม่มีแม้กระทั้งเงินจะกิน การทำงาน-เป็นขี้ข้าก็เคยผ่านมา สัมผัสความลำบากมาก้อมาก แต่พอมีแล้วทำไมคิดไม่ถึงตอนลำบากสักที จนคิดแล้วว่ามันเปนสันดานแล้วหละ ชาตินี้คงแก้ไม่ได้แล้ว ขนาดไม่ไปไหนยังหมดได้ เบื่อนิสัยตัวเอง บางทีเวลามีเงินในมือก็เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ชาวบ้านมากไป ซื้อเอ็มให้ยามในหมู่บ้าน (10ขวด) ,ให้ทิปพนง. , เศษไม่ต้องถอน , ให้ยืมเงิน ,ฯลฯ แต่เราคิดว่ามันไม่ได้มากมายอะไร เหนใจเสียด้วยซ้ำ เวลาคิดถึงความจนก็ต่อเมื่อได้เหนคนที่เขาลำบากเท่านั้น ตอนมีไม่เคยนึกกถึงตอนไม่มีเลย(ไม่ตายก็มีใหม่ได้) ทุกวันนี้ยังคิดว่าที่เราใช้เงินเปลืองเปนเพราะอะไร ใช้ไปกับอะไร พยายามหาเหตุผลและแก้ไข แต่พอมีเงินทีไรก็ลืมทุกที ยังไงแฟนก็ต้องให้อยู่ดี  แต่ถ้าเปนแบบนี้ไปตลอดเราคงแย่กับความฟุ่มเฟือยโดยไม่มีประโยชน์เข้าสักวัน

ขอบคุนคะที่อ่านมาถึงตรงนี้ เรารู้นะคะว่ามันเปนเพราะเราเอง แต่มันไม่ได้มีความสุขตลอดนะ อยากมีแนวทาง อยากเกบประสบการณ์ของคนอื่นบ้าง เผื่อจะปรับใช้ได้ แม้คนแบบเราเกินจะเยียวยา   TT

แท็กสุขภาพจิต เพราะ เราเคยเปนโรคเกี่ยวกับจิตคะ มีไบโพล่า ซึมเศร้า และเครียดคะ ปี57 ก่อนรุ้ว่าเปนไบโพล่าตอนนั้นใช้เงินเก่งสุดๆคะ เลยไม่แน่ใจว่ามันเกี่ยวข้องกันรึป่าว แต่หมอเคยบอกว่าคนที่จิตใจไม่ปกติมักจะทำทุกอย่างเพื่อเติมเต็มสิ่งที่ตัวเองขาดไป