ผมรักผู้หญิงคนนึง ซึ่งที่ผมเป็นคนเจ้าชู้ คุยเยอะ ผมไม่เคยคิดว่าผมจะรักคนนี้มาก ทั้งที่เขา ไม่เคยขอรหัสเฟส ไม่จุกจิกเท่าไหร่ช่วงแรกๆ แต่ทำไมผมถึงไม่ทำอย่างที่ผ่านมา ผมคบกันครบรอบ1เดือนแรก ผมเซอไพร์เขาด้วยการซื่อดอกไม้ให้ เขาเรื่องเลยแล้วกันนะครับ *ผมคบกับผู้หญิงคนนี้ได้4เดือนน จากเมื่อก่อนก่อนคบ ผมทั้ง*

* กินแต่เหล้าไม่ใส่ใจใคร แต่ผมเจอผู้หญิง คนนี้ ทำให้ผม เลิกทุกอย่างง ผมรักเขามากก อาจจะเป็นช่วงเวลาที่มันสั้น แต่สำหรับผมแล้วว ผมรักเขามาก มากพอที่จะยอมทำทักอย่างงให้เลย ไม่อยากจากไปไหน เขาทำผิดอะไรที่ทำให้เราเจ็บสุดๆ ผมไม่เคยแม้แต่ด่าเขา ไม่เคยใช้ความรุนแรง ผมทำไม่ลง ผมได้แต่โทษตัวว่าเราดูแลไม่ดี หรือเปล่า แต่ผมมีเวลา ไม่ตรงกันเท่าไหร่ นร.ทหารกับ นร.ม.ปลาย อ่ะนะ แต่ถ้าผมว่างผมจะนั่งรถไปหาเขาไปเจอหน้า ทานข้าวด้วยกัน ถึงผมจะมีตังแค่มีมากในกระเป๋า ผมยอมเธอทุกอย่าง เขาพูดอะไรเราเชื่อหมดเราเชื่อใจเขา ช่วงหลังผมไม่มีเวลาให้เขาเท่าไหร่ โทรน้อยลง คุยๆหาย มันน่าจะมาจากสาเหตุจากผมส่วนนึงครับ แต่พอผม รู้ตัว มันก็สายแล้วว เขาห่างผมออกไปเรื่อยย เหมือนวิ่งจะไปจับท้องฟ้า แต่จับมาไม่ได้ คำสุกท้ายที่ผมได้คือ **เราเลิกกันเถอะ** ผมไม่เคยเสียน้ำตานานขนาดนี้เลย นี่ก็สองเดือนแล้วที่เลิกกัน ผมคุยกับ ผู้หญิงหลายคนนะ แต่ผมไม่คบ ผมลืมเขาไม่ได้ จะทำอะไร จะกินอะไร เราจะช่วงแว้บเดียวที่คิดถึงเขา แล้วน้ำตาจะค่อยๆไหลออกมา ผม ลืมเขาไม่ได้ ผมไม่รู้จะทำอะไร เที่ยว ทะเลตลอดดด กินเหล้า ไรพวกนี้ที่คิดว่าจะลืมได้ แต่ไม่มีผลเลย ทุกววันนี้อย่าง คอยส่องเลยว่าแฟนใหม่เขารักกันดีไหม เขาทำให้คนนั้นเสียใจเปล่า แต่ก็ได้แค่มอง จะพูดจะอะไรก็ไม่มีสิทธิ์ ผมอยากลืมนะครับ ผมขอคำแนะนำ หน่อยนะครับ มีอะไรไหมที่จะทำให้ลืมได้ ผมอยู่แบบนี้ไม่ได้แล้วครับ อยู่คนเดียว ก็จะว้าวุ่นไปเอง ผม เจ็บจิงๆ จากหัวใจจิงของผม เหมือยเวรกรรมด้วยมั้งครับ ขอความเห็นหน่อยนะครับ
เราทำอะไรผิด?