เรากับแฟนคบกันมา4ปีกว่าแล้วค่ะ เราอายุ 29 แฟนอายุ33แล้วค่ะ ซึ่งมันไม่ใช่ความรักวัยรุ่นแล้วว
เค้าเป็นแฟนคนแรกของเรา เรารักเค้า คบกับเค้า เพราะเค้าเป็นคนที่ดีมาก รักครอบครัว ขยัน ซื่อสัตย์ คือดีอ่ะค่ะ
ความรักของเราก็ดำเนินมาเรื่อยๆนะคะ ไม่หวานไม่โรแมนติกอะไร แฟนเป็นคนนิ่งๆ ทำงาน7วัน ไม่มีวันหยุดเลย เราก็จะได้เจอกันอาทิตละ2วัน วันละ2-3ชม.หลังเค้าเลิกงานอ่ะค่ะ คือเราคบกันมานาน แต่ความผูกพันธ์เราน้อยมากเมื่อเทียบกับคู่อื่นๆ เราไม่เคยผ่านอุปสรรคอะไรมาด้วยกัน เจอกันก็กินข้าวปกติ
ด้วยความที่แฟนเราเป็นผช.ที่นิ่งๆ ไม่ค่อยมีการเอาใจ ขี้หงุดหงิด เราจะมีปัญหากันเรื่องเล็กๆน้อยๆมาตลอด และเกือบทุกครั้งเราต้องเป็นคนง้อ เค้าดูไม่ค่อยสนใจใส่ใจเราเท่าไหร่ เวลามีปัญหาอะไรเราก้อไม่ค่อยได้คุยกันเพราะกลัวเค้าโกรธแล้วมีปัญหาเราขี้เกียจง้อ เราเลยมีอะไรก้อปรึกษาครอบครัว และเพื่อนๆแทน และด้วยความที่เค้าทำงานทุกวัน เลิก3ทุ่มทุกวัน ทำให้เราไม่ค่อยมีเวลาให้กัน เราเลยชินกับการเดินเล่นคนเดียว ทำอะไรคนเดียว ดูหนังคนเดียว หรือไปกับเดอะแกงค์ก้อรู้สึกสนุกดี พอเป็นแบบนี้เรื่อยๆจึงรู้สึกว่าชีวิตเราก็ครบแล้วนี่ มีครอบครัว มีเพื่อนๆ
จนวันนึงเราเริ่มรู้สึกว่า อยากอยู่คนเดียวแล้ว ไม่ได้อยากไปหาไปเจอ ไปกินข้าวกับเค้าแล้ว ไม่ค่อยแคร์ หรือนึกถึงเค้าแล้ว เรารู้ตัวแล้วว่าความรักที่มันมี มันลดลงเรื่อยๆจนตอนนี้มันเกือบหมดแล้วอ่ะค่ะ เรายังรู้สึกดีกับเค้า ยังเป็นห่วง หวังดี แต่!!!! มันรู้สึกคนละฐานะแล้ว เรารู้สึกเหมือนเค้าเป็นเพื่อนเป็นพี่ชายคนนึงไปแล้ว เราไม่รู้สึกอบอุ่นเวลาจับมือ หรือกอดกันเหมือนเดิม เรายังคุยกับเค้าหรือไปไหนกับเค้าได้เหมือนเดิม แต่เราอึดอัดทุกครั้งที่เริ่มมีการแสดงความรักมากกว่านั้น
คือเรารู้สึกผิดต่อเค้ามากๆที่ผลมันออกมาเป็นแบบนี้ เค้าไม่ได้ทำอะไรผิด ไม่ได้มีคนอื่น แต่ความรักของเราที่มีให้เค้ามันลดลงไปเอง จนตอนนี้รู้สึกอึดอัดมากๆค่ะ ไม่รู้จะทำยังไงดีค่ะ
มีใครเคยเป็นมั้ยคะ ความรักลดลงแบบนี้? แล้วเราควรทำยังไงต่อดีคะ?
มีใครเป็นแบบเราบ้าง อยู่ๆความรักที่มีให้แฟนก็ลดลงไป ลดลงไปเรื่อยๆ โดยที่เค้าไม่ได้ผิดอะไร
เค้าเป็นแฟนคนแรกของเรา เรารักเค้า คบกับเค้า เพราะเค้าเป็นคนที่ดีมาก รักครอบครัว ขยัน ซื่อสัตย์ คือดีอ่ะค่ะ
ความรักของเราก็ดำเนินมาเรื่อยๆนะคะ ไม่หวานไม่โรแมนติกอะไร แฟนเป็นคนนิ่งๆ ทำงาน7วัน ไม่มีวันหยุดเลย เราก็จะได้เจอกันอาทิตละ2วัน วันละ2-3ชม.หลังเค้าเลิกงานอ่ะค่ะ คือเราคบกันมานาน แต่ความผูกพันธ์เราน้อยมากเมื่อเทียบกับคู่อื่นๆ เราไม่เคยผ่านอุปสรรคอะไรมาด้วยกัน เจอกันก็กินข้าวปกติ
ด้วยความที่แฟนเราเป็นผช.ที่นิ่งๆ ไม่ค่อยมีการเอาใจ ขี้หงุดหงิด เราจะมีปัญหากันเรื่องเล็กๆน้อยๆมาตลอด และเกือบทุกครั้งเราต้องเป็นคนง้อ เค้าดูไม่ค่อยสนใจใส่ใจเราเท่าไหร่ เวลามีปัญหาอะไรเราก้อไม่ค่อยได้คุยกันเพราะกลัวเค้าโกรธแล้วมีปัญหาเราขี้เกียจง้อ เราเลยมีอะไรก้อปรึกษาครอบครัว และเพื่อนๆแทน และด้วยความที่เค้าทำงานทุกวัน เลิก3ทุ่มทุกวัน ทำให้เราไม่ค่อยมีเวลาให้กัน เราเลยชินกับการเดินเล่นคนเดียว ทำอะไรคนเดียว ดูหนังคนเดียว หรือไปกับเดอะแกงค์ก้อรู้สึกสนุกดี พอเป็นแบบนี้เรื่อยๆจึงรู้สึกว่าชีวิตเราก็ครบแล้วนี่ มีครอบครัว มีเพื่อนๆ
จนวันนึงเราเริ่มรู้สึกว่า อยากอยู่คนเดียวแล้ว ไม่ได้อยากไปหาไปเจอ ไปกินข้าวกับเค้าแล้ว ไม่ค่อยแคร์ หรือนึกถึงเค้าแล้ว เรารู้ตัวแล้วว่าความรักที่มันมี มันลดลงเรื่อยๆจนตอนนี้มันเกือบหมดแล้วอ่ะค่ะ เรายังรู้สึกดีกับเค้า ยังเป็นห่วง หวังดี แต่!!!! มันรู้สึกคนละฐานะแล้ว เรารู้สึกเหมือนเค้าเป็นเพื่อนเป็นพี่ชายคนนึงไปแล้ว เราไม่รู้สึกอบอุ่นเวลาจับมือ หรือกอดกันเหมือนเดิม เรายังคุยกับเค้าหรือไปไหนกับเค้าได้เหมือนเดิม แต่เราอึดอัดทุกครั้งที่เริ่มมีการแสดงความรักมากกว่านั้น
คือเรารู้สึกผิดต่อเค้ามากๆที่ผลมันออกมาเป็นแบบนี้ เค้าไม่ได้ทำอะไรผิด ไม่ได้มีคนอื่น แต่ความรักของเราที่มีให้เค้ามันลดลงไปเอง จนตอนนี้รู้สึกอึดอัดมากๆค่ะ ไม่รู้จะทำยังไงดีค่ะ
มีใครเคยเป็นมั้ยคะ ความรักลดลงแบบนี้? แล้วเราควรทำยังไงต่อดีคะ?