ความผิดพลาดในวัยเด็ก

ทุกคนเคยมีความผิดพลาดในวัยเด็กไหมค่ะ? จากกระทู้นี้ คือความผิดพลาดเกี่ยวกับเพื่อนนะค่ะ  สำหรับเราแล้ว ถือว่าเป็นความผิดพลาดที่ยากจะกลับไปแก้ไขได้แล้ว ตอนนี้เราอายุ 18 ปีแล้ว เราจะขอท้าวความตั้งแต่เรา อนุบาล3 นะค่ะ จะบอกว่า เราเป็นเด็กหญิงคนหนึ่งที่นิสัยไม่ค่อยจะดี หรือ ไม่ดีเลยแหละ ชอบแกล้งเพื่อนที่ไม่มีทางสู้ บางครั้งแกล้งแรงจนเขาร้องไห้ก็มี นี่คือตอนอนุบาล3 นะค่ะ จะเล่าวีรกรรมแรก ที่เราจำไม่เคยลืมเลย แต่เหตุการณ์มันก็นานมากแล้ว จำได้คร่าวๆว่า เราไปดึงผมเปียเพื่อนคนหนึ่ง ไม่รู้ว่าเราไปดึงผมเปียเขาทำไม แต่มันก็ทำให้เขาร้องไห้ได้เลย มันอาจจะแรงจริงๆ พอตอนเย็นแม่เรามารับเรากลับบ้าน ระหว่างทางเดินเข้าบ้าน เราเล่าให้แม่ฟังว่า วันนี้เราทำเพื่อนร้องไห้ ระหว่างที่เราเล่า เราก็ร้องไห้ไปด้วย มันเป็นภาพที่เราจำมาถึงทุกวันนี้ เป็นความรู้สึกที่โคตรไม่ดีเลยอะ แต่มันก็ไม่ทำให้เด็กหญิงนิสัยไม่ดีอย่างเราเข็ดได้เลย พอขึ้นมาประถม เรามีเพื่อนที่สนิทมากๆอยู่ 3 คน เราสนิทกับอีกคน และ อีกคนเราไม่ค่อยถูกชะตา เพราะ เรากับเขา จะแย่ง เพื่อนคนนี้ตลอดๆ ไม่ว่าจะนั่ง กินข้าว ต่างๆนาๆ ตามประสาเด็กหวงเพื่อน และนั่นทำให้เราชอบแกล้งเขาบ่อยๆ จำไม่ได้ว่าอะไรบ้าง แต่มีเหตุการณ์หนึ่งที่เราจำได้ แม้กระทั่งน้ำตาเขาที่ไหลอาบแก้ม เราไปหยิกก้นเขา เราน่าหยิกเจ็บจนเขาร้องไห้ เราก็ไม่รู้สึกอะไร แล้วก็มีอยู่เย็นวันหนึ่ง แม่เขาก็มาโรงเรียน มาเรื่องเราไปแกล้งลูกเขา แต่แม่เขาใจดีมากๆ แม่เขาบอกกับเราว่า เป็นเพื่อนกันต้องรักกันนะ เราจำคำนั้นมาถึงวันนี้ จากเหตุการณ์นี้ มันก็ไม่ได้ทำให้เด็กหญิงนิสัยไม่ดีอย่างเราเข็ดอีกตามเคย ต้องบอกก่อนเลยว่า เราเป็นเด็กหญิงที่กลัวพ่อแม่เพื่อนที่เราแกล้งมาก คล้ายๆกับ เด็กกลัวคุณครู เวลาทำผิดอะแหละ เวลาเจอพ่อแม่เพื่อนที่เราชอบแกล้งที่โรงเรียน จะต้องหลบหน้าตลอด เพราะกลัวเขามาด่ามาว่า ต่อนะค่ะ เราก็ยังไม่เข็ด เราก็ยังทะเลาะกับเพื่อนคนนี้ตลอดๆ แต่จำไม่ได้แล้ว เพราะ จุกจิกๆตามประสาเด็กๆ และก็มีเหตุการณ์นี้ที่เราจำได้เลย ถือเป็นเรื่องที่เขาไม่ควรให้อภัยเรา เหตุการณ์เกิดขึ้นเมื่อตอนเราอยู่ป.4 เราและเขาทะเลาะกัน เถียงกันอยู่ข้างๆสนามฟุตบอลโรงเรียนค่ะ พูดไปพูดมายังไงไม่รู้ เราไปตบหน้าเขา จนเขาร้องไห้ และเหตุการณ์นี้ทำให้เราโดนทันบนครั้งแรกในชีวิตวัยเด็ก จากนั้นเราก็มีทะเลาะกันบ้าง แต่ไม่รุนแรง เอ้ออ! ต้องบอกก่อนว่า เราไม่ได้แกล้งแค่เพื่อนคนนี้นะค่ะ เราก็ยังคงแกล้งคนที่ไม่มีทางสู้เหมือนเดิม ไม่เข็ด ไม่จำ เพราะตอนนั้นเรายังมีเพื่อนไงค่ะ เลยไม่รู้สึกอะไร พอเราจบป.6 เพื่อนที่เราเคยทะเลาะกับเขาก็ย้ายไปอยู่โรงเรียนอื่น แต่ต้องบอกเลยว่า ตอนนี้เรากับเขาเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน นัดเจอเพื่อนเก่า ก็มีเขานี่แหละค่ะที่ช่วยสนับสนุนเรา นานๆทีก็มีไปเล่นบ้านเขาค่ะ พ่อแม่เขาใจดีมาก เลี้ยงเราตลอดเลย อยากบอกเขาว่า ขอบคุณเขามากจริงๆที่ยังคบเราเป็นเพื่อน ถึงแม้เราจะแกล้งเขาหนักขนาดนั้น พอจบป.6 ไป เพื่อนในห้องก็แยกย้ายกันไปเรียนที่อื่นค่ะ เพราะเราเรียกโรงเรียนเอกชน ครอบครัวเพื่อนบางคนก็ให้ไปต่อโรงเรียนรัฐบาลค่ะ แต่เรายังอยู่ที่โรงเรียนเดิมนะค่ะ เพราะโรงเรียนเรามีถึงม.3 ค่ะ เรื่องต่อไปที่จะเล่าคือ สมัยม.ต้นค่ะ ยังยืนยันคำเดิมนะค่ะ ว่า เราก็ยังเป็นเด็กที่นิสัยไม่ดีคนนั้นอยู่ เราเป็นเด็กแจ้นแร้นอะค่ะ ประมาณว่า ครูทุกคนรู้จักเกือบทั้งโรงเรียน ด้วยความที่เราเป็นเด็กที่ชอบเสร่อตลอดเวลา ประมาณนี้ ด้วยความที่เราอยากเป็นใหญ่ในหมู่เพื่อน อยากให้เพื่อนเกรงกลัว ไม่รู้ทำไม งงตัวเองเหมือนกัน มันไม่เห็นจะดีตรงไหน แถมยังทำให้เพื่อนเกลียดเราไปอีก คือตอนนั้นเราจะถูกมอบหมายงานจากครู คือ ให้ตามเก็บสมุดงานจากเพื่อน เข้าทางเลยค่ะ แสดงความเป็นใหญ่ทันที ไม่ส่งใช่ไหม ด่าๆ จิกๆ เอาให้เขาส่งอะค่ะ อยากได้หน้าไงค่ะ พอสมุดงานส่งเยอะ ครูก็จะไว้วางใจให้เราเก็บต่อ แต่ต้องบอกเลยว่า เราไม่ได้เป็นหัวหน้าห้องนะค่ะ เราเป็นแค่เด็กนักเรียนคนหนึ่ง ค่ะ แล้วนิสัยไม่ดีนี่แหละที่เราทำมาตั้งแต่ม.1-ม.2 จนมีวันหนึ่ง ครูประจำชั้นคนละห้องกับเรา ก็คิดไอเดียหนึ่งขึ้นมาคือ โหวตเพื่อนที่ไม่ชอบที่สุดในห้อง คล้ายๆเพื่อนที้เกลียดนั่นและค่ะ ผลโหวตที่เยอะที่สุดเกินครึ่งห้องคงไม่พ้นเด็กหญิงนิสัยไม่ดีคนนี้ ใช่ค่ะ เราเป็นคนที่โดนเพื่อนที่เกลียดที่สุดในห้อง ตอนนั้นที่เรารู้ เราทำได้แต่ร้องไห้ ร้องไห้หนักมาก มากกกกๆ และมันก็เป็นเหตุการณ์สุดท้ายที่ทำให้เราเปลี่ยนนิสัย แต่ก่อนที่เราชอบกดขี่เพื่อน แกล้งเพื่อน ทำอะไรผิดไม่ขอโทษ ตอนนี้เราดีขึ้นกว่าเก่าเยอะ แต่อาจจะไม่เยอะเท่าไหร่ เพราะบางทีเราก็เผลอเอามาใช้บ้าง แต่ก่อนที่เราไม่ชอบขอโทษใคร ไม่ก้มหัวให้ใคร ตอนนี้เวลาโกรธกับเพื่อน ถ้าเราผิด เราก็จะขอโทษ เพราะ ในวัยเด็ก มีเพื่อนคือสนุกที่สุด
ฝากถึงน้องๆที่ได้อ่านนะค่ะว่า ถ้ามีเพื่อน ก็รักษาเขาไว้ให้ดีนะ ทะเลาะกันก็ให้อภัยกัน อย่าโกรธกันนาน
ฝากถึงเพื่อนๆที่เราชอบแกล้งตอนเด็กๆ เราขอโทษสำหรับเรื่องพวกนั้นจริงๆ เราทำไปโดยไม่ใช้ความคิด ถึงแม้ความสัมพันธ์ของเราและเธอจะไม่เหมือนเดิม แต่อยากให้รู้ว่า ตราบาปพวกนั้นมันฝังลึกในใจเรามาตลอด
###ขอบคุณทุกคนที่อ่านนะค่ะ ผิดพลาดประการใด ขออภัยด้วยนะค่ะ รักเพื่อนคนไหนอย่าลืมแชร์ให้เขาอ่านนะค่ะ