เป็นเหตุการณ์สมัยเด็กๆเลยช่วงอนุบาล3 เราพึ่งย้ายมาซึ่งได้ทำความรู้จักกับเพื่อนข้างๆโต๊ะตัวเองเป้นวันแรก4คน เด็กหญิงA*หัวโจก* ได้บอกให้เราหลับตา ซึ่งตอนนั้นเราก็ไม่คิดมากหลับตาจนเสร็จ ซึ่งก็ไม่มีอะไรผิดปกติ จนกระทั่งเราโดนคนอื่นทัก "เธอมียางลบในหู" ตอนนั้นคือกลัว ไม่ไหวร้องไห้โฮ่ เงียบๆ เพราะเรากลัวเพื่อนจะเลิกคบ<โดนขู่ แล้วเราก็ไม่อยากเป็นคนไม่มีเพื่อนก็ทำตาม> แต่เราก็ถามเพื่อนใครแอบเอาไปใส่หุเราหรือเปล่า ก็ไม่มีใครบอก เรานั่งอยู่ตรงนั้นไม่กล้าทำอะไรจนครูสังเกตเห็นเราเลยบอกเพื่อนที่นั่งข้างเราก็โดนตีมือ พ่อแม่มารับเราพาไปหาหมอ ซึ่งหมอบอกว่าถ้าลึกกว่านี้อาจหูหนวก ตอนนั้นเราก็คงตกใจแต่ก็คิดว่าเพื่อนคงแค่ไม่ได้ตั้งใจ กลับมาที่โรงเรียนอีกครั้งเพื่อนก็เลยบอกเราอีกว่า"มียางลบในหูอีกแล้วน่ะ" ตอนนั้นก็คือไม่ไหวกลัวมากๆ ร้องไห้ไปหาครู ซึ่งจริงๆแล้วผู้หญืงคนนั้นโกหกเราเล่นๆเฉย บอกเลยทั้งอายทั้งเสียใจแต่มันไม่หยุดแค่นั้นเพื่อนชอบมองเราแรงเอาเราไปนินทาว่าเป็นเด็กขี้ฟ้องอย่าไปคบ ผลักเราไปชนกับเพื่อนคนอื่นแล้วบอกว่าเราแกล้งเพื่อนคนนั้นอีก ซึ่งตอนนั้นไม่มีใครอยากคบเราจริงๆจนเราไม่อยากไปโรงเรียนร้องไห้ตลอดจนหยุด2-3เดือนกว่าจะมาทำใจว่าไม่มีเพื่อน ก็ไม่เป็นไร
ผ่านไปช่วงประถมเราก้ยังอยู่กับ4คนห้องเดียวกัน ตอนนั้นบอกแม่กับพ่อ ขอย้ายห้องไม่อยากอยู่กับ4คนนั้นกลัวโดนรังแกอีก แต่ครูก็ไม่ให้เปลี่ยน แล้วมันเกิดขึ้นจริงๆ ไม่ว่าจะเป็นการผลักเราจนไปชนกับคนอื่นจนเพื่อนคนนั้นหัวโขกเลือดออก แล้วเอาไปฟ้องครูว่าเราทำ แต่ครูก็เห็นว่าเราเป็นเด็กเรียนขี้อายเลยพอเข้าใจเหตุการณ์ทั้งหมดเมื่อพี่เรามาบอกครู บอกเลยไม่ไหวถึงจะโดนแกล้งเล็กๆน้อยๆแต่จิตเราไม่อยู่กับตัวจนมาเจอนักเรียนใหม่ที่กล้ามาคุยกับเรา เราถึงจะโอเคขึ้นแล้วมันก็เกิดจุดแตกหัก เมื่อ4คนนั้นทะเลาะกัน แล้วหญิงB ก็มาบอกเราตอนงานคริสมาสว่า ใครเป็นคนทำตอนนั้นเกือบด่าแต่มีพ่อแม่หญิงA กับ Bโอ๋ลูกเก่ง ฟ้องอะไรไปก็โอ๋ลูกฉันยังเด็ก แกล้งคนไม่เป็น