อย่างว่าล่ะครับ ผมเหงา หาจุดยืนให้ชีวิตตัวเองไม่ได้ ไม่มีเป้าหมายชีวิต ไม่มีแรงบันดาลใจ จะทำอะไรอยู่ที่ไหนก็เหงา
แม้แต่กลับบ้านมองเห็นพ่อกับแม่ น้อง อยู่ด้วยกัน มันดูอบอุ่น แต่ก็ยังรู้สึกตัวเองเป็นคนนอก นี้คือครอบครัวของพ่อแม่ไม่ใช่ที่ของผม ไม่ใช่ครอบครัวผม
ที่ทำงานก็มีแต่แก่งแย่งชิงดี (ส่วนตัวผมเป็นคนยังไงก็ได้ เอาที่คนอื่นสบายใจ จนขนาดบ้างทีเขาด่าผมก็แค่ยิ้มแล้วก็เดินนี้ ใครจะผิดจะถูกก็ช่างไม่อยากมีปัญหากับใคร แล้วก็มานั้งคิดคนเดียวว่าตัวผมทำไรผิด) แต่เด็กจนโตผมพึ่งรู้ว่าสังคมผู้ชายก็มีนินทา ใส่ร้าย กัน (งานที่ผมทำมีแต่ผู้ชายครับ) ที่ทำงานที่ผมจะเรียกว่าเพื่อนได้ก็ไม่มี มีแต่คำว่าผลประโยช์นเท่านั้นที่คุยกันได้ อยากมีเพื่อนสนิทที่ทำงานสักคนก็หาอย่าเหลือเกิน
อยากมีแฟน อยากมีคนรัก อยากสร้างครอบครัว อยากมีลูก แต่ผมก็รักใครไม่ได้ ไม่รู้ทำไม
อันที่จริงผมมีคนๆหนึ่งที่ผมรักเขามาก เวลานอนกอดใคร จับมือใคร ไปเที่ยวที่ไหนก็คิดถึงเขาตลอด คิดว่าถ้าเขาอยู่ตรงนี้เป็นคน คนนี้ที่ผมจับมืออยู่ นอนกอดอยู่ มาเที่ยวกันกับผมอยู่คือเขา ผมจะมีความสุขแค่ไหน เขาคือคนที่สร้างฝันให้ สร้างเหตุผลที่ผมเกิดมา พาผมพบเจอสิ่งใหม่ ผมเป็นคนไม่ได้มีเพื่อนนักหรอ(เพราะเขาหาใครไม่ค่อยเก่ง) ก็มีเขาที่อยู่ด้วยกันมาก 8 ปี ผมอยากจะทำอะไรหลายๆอย่างให้เขา แต่มันก็เป็นไปไม่ได้(เพราะมันเป็นรักข้างเดียว แถมเขาเป็นผู้ชาย ผมก็ผู้ชาย แปลกไหมล่ะ ที่ผมรักผู้ชายด้วยกัน) แต่เข้าก็เหมือนจะรู้ว่าผมรักเขาและเขาไม่ทิ้งผมไปเลยทีเดียว กลับพูดเป็นนัยอีกว่าจะอยู่กับผมก็ได้ถ้าผมเป็นคนที่ดีพอ
ผมอยากจะลืมเขาแต่ก็ทำไม่ได้ นี้ก็เข้าปีที่ห้าแล้วที่เราห่างกัน พอเข้าวัยทำงานเขาก็เริ่มมีเพื่อนใหม่ มีแฟน (ทิ้งให้เพื่อนเก่าๆที่รักมันให้อยู่ลำพัง)ผมปิดกลั่นทุกจะเขา facebook ,line เพราะไม่อยากเห็นความเคลื่อนไหวของเขากับแฟน(แล้วอยากให้เขาโทรหามากกว่าเพราะอยากได้ยินเสียงไม่ใช่แค่การพิมพ์มา) แต่นานแสนนานจะโทรมาครั้งหนึ่งผมดีใจมาก(ถึงจะแค่โทรมายืมตังก็เถอะ)
นี้ล่ะครับเหตุผลที่ผมเหงา และแก้ไม่หายสักทีไม่มีใครช่วยได้ หรือมีใครมีวิธีแก้ดีๆไหม อยากมีเพื่อนสนิทที่อยู่ข้างๆกลายสักคนก็ไม่มี(ยิ่งอายุมากยิ่งหายเพื่อนที่จริงใจยาก)
ปล.ผมก็ไม่รู้ผมเป็นกระเทยหรือป่าว แต่นอกจากเขาผมก็ไม่ชอบผู้ชายคนไหนเลย (ผมชอบผู้หญิง แฟนก็มีแต่ผู้หญิงผมอยากมีลูกด้วย แต่ก็อย่างที่เล่ามาล่ะครับ พออยู่ด้วยกันไปได้สักพัก ก็คิดเห็นแต่เขาแล้วก็ไม่สนใจคนที่อยู่ข้างตัวเอง จนทำให้ฝ่ายหญิงลำบากใจ สุดท้ายก็จบตรงการเลิกลา)
ก็แค่ไม่มีที่ระบายเลยมาลงกับพันทริป
เบื่อ เหงาๆ เหนื่อยทั้งๆที่ไม่ได้ทำอะไร
แม้แต่กลับบ้านมองเห็นพ่อกับแม่ น้อง อยู่ด้วยกัน มันดูอบอุ่น แต่ก็ยังรู้สึกตัวเองเป็นคนนอก นี้คือครอบครัวของพ่อแม่ไม่ใช่ที่ของผม ไม่ใช่ครอบครัวผม
ที่ทำงานก็มีแต่แก่งแย่งชิงดี (ส่วนตัวผมเป็นคนยังไงก็ได้ เอาที่คนอื่นสบายใจ จนขนาดบ้างทีเขาด่าผมก็แค่ยิ้มแล้วก็เดินนี้ ใครจะผิดจะถูกก็ช่างไม่อยากมีปัญหากับใคร แล้วก็มานั้งคิดคนเดียวว่าตัวผมทำไรผิด) แต่เด็กจนโตผมพึ่งรู้ว่าสังคมผู้ชายก็มีนินทา ใส่ร้าย กัน (งานที่ผมทำมีแต่ผู้ชายครับ) ที่ทำงานที่ผมจะเรียกว่าเพื่อนได้ก็ไม่มี มีแต่คำว่าผลประโยช์นเท่านั้นที่คุยกันได้ อยากมีเพื่อนสนิทที่ทำงานสักคนก็หาอย่าเหลือเกิน
อยากมีแฟน อยากมีคนรัก อยากสร้างครอบครัว อยากมีลูก แต่ผมก็รักใครไม่ได้ ไม่รู้ทำไม
อันที่จริงผมมีคนๆหนึ่งที่ผมรักเขามาก เวลานอนกอดใคร จับมือใคร ไปเที่ยวที่ไหนก็คิดถึงเขาตลอด คิดว่าถ้าเขาอยู่ตรงนี้เป็นคน คนนี้ที่ผมจับมืออยู่ นอนกอดอยู่ มาเที่ยวกันกับผมอยู่คือเขา ผมจะมีความสุขแค่ไหน เขาคือคนที่สร้างฝันให้ สร้างเหตุผลที่ผมเกิดมา พาผมพบเจอสิ่งใหม่ ผมเป็นคนไม่ได้มีเพื่อนนักหรอ(เพราะเขาหาใครไม่ค่อยเก่ง) ก็มีเขาที่อยู่ด้วยกันมาก 8 ปี ผมอยากจะทำอะไรหลายๆอย่างให้เขา แต่มันก็เป็นไปไม่ได้(เพราะมันเป็นรักข้างเดียว แถมเขาเป็นผู้ชาย ผมก็ผู้ชาย แปลกไหมล่ะ ที่ผมรักผู้ชายด้วยกัน) แต่เข้าก็เหมือนจะรู้ว่าผมรักเขาและเขาไม่ทิ้งผมไปเลยทีเดียว กลับพูดเป็นนัยอีกว่าจะอยู่กับผมก็ได้ถ้าผมเป็นคนที่ดีพอ
ผมอยากจะลืมเขาแต่ก็ทำไม่ได้ นี้ก็เข้าปีที่ห้าแล้วที่เราห่างกัน พอเข้าวัยทำงานเขาก็เริ่มมีเพื่อนใหม่ มีแฟน (ทิ้งให้เพื่อนเก่าๆที่รักมันให้อยู่ลำพัง)ผมปิดกลั่นทุกจะเขา facebook ,line เพราะไม่อยากเห็นความเคลื่อนไหวของเขากับแฟน(แล้วอยากให้เขาโทรหามากกว่าเพราะอยากได้ยินเสียงไม่ใช่แค่การพิมพ์มา) แต่นานแสนนานจะโทรมาครั้งหนึ่งผมดีใจมาก(ถึงจะแค่โทรมายืมตังก็เถอะ)
นี้ล่ะครับเหตุผลที่ผมเหงา และแก้ไม่หายสักทีไม่มีใครช่วยได้ หรือมีใครมีวิธีแก้ดีๆไหม อยากมีเพื่อนสนิทที่อยู่ข้างๆกลายสักคนก็ไม่มี(ยิ่งอายุมากยิ่งหายเพื่อนที่จริงใจยาก)
ปล.ผมก็ไม่รู้ผมเป็นกระเทยหรือป่าว แต่นอกจากเขาผมก็ไม่ชอบผู้ชายคนไหนเลย (ผมชอบผู้หญิง แฟนก็มีแต่ผู้หญิงผมอยากมีลูกด้วย แต่ก็อย่างที่เล่ามาล่ะครับ พออยู่ด้วยกันไปได้สักพัก ก็คิดเห็นแต่เขาแล้วก็ไม่สนใจคนที่อยู่ข้างตัวเอง จนทำให้ฝ่ายหญิงลำบากใจ สุดท้ายก็จบตรงการเลิกลา)
ก็แค่ไม่มีที่ระบายเลยมาลงกับพันทริป