ทำยังไงกับรักที่ไม่มีทางกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้?

ต้องบอกก่อนเลยนะค่ะ ว่าเรากับแฟนคบกันมา 3 ปีกว่า พักหลังเราทะเลาะกันบ่อยมาก ปัญหาที่ทะเลาะก็เรื่องเล็กน้อย จนวันนึงเขาก็ตัดสินใจบอกว่าเบื่อ ที่ทำอะไรเหมือนเดิมตลอด 3 ปีที่ผ่านมา แล้วมันก็คือเหตุผลที่เขาใช้บอกเลิกเราด้วย ตั้งแต่วันนั้นเราก็ร้องไห้เสียใจตลอด เพราะไม่เคยคิดจะเจอคำพูดแบบนี้อ่ะ เราพยายามขอเขาคืนดีทั้งๆที่ก็รู้อยู่เต็มอกว่าเป็นไปไม่ได้ เราพยายามโทรหาเขาทุกครั้งที่มีความหวังขึ้นมาในใจ ว่ามันต้องมีสักวันที่เขาใจอ่อน แต่ก็ไม่มีเลย เราทำอะไรก็นึกถึงแต่เขาตลอดเวลา เพราะ 3 ปีที่คบกันมาก็ถือว่าผ่านอะไรมาด้วยกันก็เยอะ บางทีก็คิดนะ ว่าอยากไปให้ไกลๆ ไปที่ไหนก็ได้ที่จะลืมเขาได้เร็วๆ แต่ที่คิดมันก็ไม่ง่ายแบบนั้นเสมอไป ยิ่งไกลก็ยิ่งคิดถึง ยิ่งพยายามลืมก็ยิ่งจำ มันท้อมากค่ะ บางครั้งก็กลับมาทบทวนว่าสิ่งที่เราคิด สิ่งที่เราพยายามทำเขาเคยเป็นเหมือนเราบ้างมั้ย หรือมีแค่เราที่พยายามอยู่ฝ่ายเดียว เขาคงมีความสุขกับคนใหม่แล้วก็ได้ เขาคงไม่มานั่งนึกถึงเราหรอก ที่เราคิดเราพยายามทำให้ตัวเองลืมนะแต่มันเหมือนยิ่งเราคิดเท่าไหร่เราต่างหากที่เป็นทุกข์ ทุกๆอย่างมันต่างจากวันแรกที่เรารักกันมาก มากซะจนไม่เห็นวันที่เราต้องเลิกกันอะ พอมันถึงวันนี้วันที่เราเลิกกันมันทำให้โลกของเราหยุดหมุนเลยค่ะ ความฝันที่วาดไว้ดับมืดหมดเลย ไม่มีแม้แต่แสงสว่างสักนิด ถามว่าทุกวันนี้อยากกลับไปมั้ย ก็อยากกลับไปนะ แต่ปลายทางมันไม่เหมือนเดิมก็ไม่รู้ว่าจะกลับไปได้มั้ย แต่อีกใจก็อยากเดินหน้า แต่เวลาทำใจตรงนี้มันนานเกินจะเดินหน้าต่อแล้วอ่ะค่ะ (ขออภัยกับกระทู้นะค่ะถ้าพิมพ์แบบงงๆ  อ่านไม่เข้าใจ ต้องบอกก่อนว่ามันแผลสด เลยอธิบายยากอะค่ะ)