ผมกับแฟนคบกันมาได้ปีกว่าๆแล้วครับอยู่กินด้วยกัน ผมเรียนอยุปี4 ส่วนแฟนปี2 เรื่องมีอยู่ว่าผมรู้สึกอึดอัดที่ผมยอมแฟนในทุกๆเรื่อง แต่ไม่รู้เธอนึกถึงความรู้สึกผมมั่งรึป่าว หรือแค่รู้สึกดีที่แฟนยอมเธอ เรื่องใช้เงิน เธอใช้เงินแบบไม่มีเก็บ เวลาคิดอยากได้อะไร เธอก็จะเอาเดี๋ยวนั้น ซึ่งตามหลัก คนทั่วๆไปถ้าอยากได้อะไรก็ต้องเก็บต้องออมถูกไหมครับ แต่นี่เธอใช้แบบไม่รู้เรื่องรู้ราว จนเงินตัวเองหมด สุดท้าย มันก็ต้องเป็นผมที่ต้องเลี้ยงเธอ ผมอยากได้อะไรก็ไม่เคยได้ แต่ผมไม่ซีเรียสหรอกนะครับ แค่น้อยใจที่ทำไมเธอถึงไม่มีความรับผืดชอบขนาดนี้ เรื่องอื่น เช่นเรื่องเที่ยว เธออย่างไปดริ้งกับเพื่อน ผมก็ปล่อยเธอไป ไม่เคยตามจี้จุกจิก แต่ตรงข้าม ผมจะออกไปทำงานกับเพื่อนหรือออกไปทำธุระกับเพื่อน เธอก็โกรธผมงอนผมซะละ ซึ่งจริงๆผมเป็นคนเก็บตัวครับ ถ้าไม่จำเปนจริงๆผมก็ไม่ค่อยออกไปหาใครหรอกถ้าไม่จำเป็น แต่นี่จะไปทำงาน ยังจะมาโกรธ ซึ่งผมก็ไม่เข้าใจ และมันมีอะไรที่ไม่เข้าใจในหลายๆเรื่องครับ แต่ผมไม่สามารถคุยกับเธอได้ เพราะถ้าทำแบบนั้น ทะเลาะกันแน่นอน ซึ่งเวลาทะเลาะ เธอไม่เหมือนคนปกติครับ ชอบประชด ทำร้ายตัวเอง ร้องกรี๊ดแบบไม่มีสาเหตึ คือทะเลาะกันแรงมากจนทางหอพักเคยเชิญออก แต่ผมต้องเขาร้องเขา เพราะผมยังเด็ก เงินค่าห้องค่ามัดจำอะไรพวกนี้ก็เงินแม่ ไม่อยากให้ท่านลำบากใจ แล้วผมกำลังจะเรียนจบ ผมจึงรู้สึกเครียดเป็นพิเศษ ไม่เคยวางแผนอนาคต คิดแค่เรื่องอนาคต ผมสับสนไม่รู้จะทำยังไง เฮ้อออออ ขอระบายหน่อยละกันนะครับ
ตรงๆ แบบนี้คือผมกำลังเสียใจ น้อยใจ หรือกำลังเบื่อ?