ผู้ชายที่เป็นแฟนกันเขาทำให้ผู้หญิงแบบนี้ไหม

เริ่มเข้าเรื่องกันดีกว่า เราเป็นเด็กบ้านนอก บ้านค่อนข้างมีฐานะ เราโตมากับก๋งกับย่า ท่านทั้งสองดูแลเราดีมาก (มโนไปว่าเราคือลูกคุณหนู 5555) แต่พอมาวันนึงตอนเราม.4 ก๋งเราเกินเล่นเลือดอุดตัน หมดสติต้องเข้ารพ. ทุกวันก่อนไปเรียนเราต้องไปเยี่ยมท่าน เราได้แต่คิดว่าจะมีปาฏิหาริย์ ทำให้ก๋งฟื้นขึ้นมาอีกครั้ง แต่มันไม่มีปาฏิหาริย์ ก๋งได้จากไปแล้ว ทิ้งไว้แต่ความทรงจำที่เราไม่มีวันลืม ตอนนี้แหล่ะ ทุกอย่างในชีวิตเราเหมือนพังทลาย หมดสิ้นทุกอย่าง จากที่เคยเป็นเหมือนคุณหนูทำอะไรไม่เป็น ต้องมาทำทุกอย่างเอง จากที่ก๋งเคยรับส่ง ต้องมาหัดนั่งรถเมล์ ต้องช่วยงานย่า (เราไม่ใช่หลานที่ดีอะไรเลย เราแข็ง ไม่ยอมใคร) แต่เราคิดเสมอว่า "เราจะต้องดูแลย่าแทนก๋งให้ได้"

          เมื่อเวลาผ่านไปเราก็ยังอยู่กับย่า ดูแลกันมาเรื่อย จนใกล้จะจบม.6 แล้ว เราบังเอิญไปรู้จักผู้ชายคนหนึ่งใน Bee Talk เราเรียกแทนเขาว่านางละกัน เราก็คุยกับนางทุกวันๆ ในไลน์ (นางขอไลน์เรานางบอกไม่ค่อยเล่น Bee Talk) ซักพักก็โทรคุยกัน แต่ตอนนั้นเราก็มีแฟนอยู่แล้ว (ยังรักกันดี ย่าเราก็รับรู้ แถบถูกใจแฟนเราด้วย) เหตุการมันเริ่มหลังจากนี้ พอได้คุยกับนางทุกวันๆเราก็เริ่มสนิท จนเรานัดเจอเขา (อ่านต่อค่ะอย่าเพิ่งมโน) แต่ไม่ใช่แบบไปเที่ยงสองต่อสองนะ ไปงาน open House ที่ม.รังสิต ไปกันหลายคนอีกต่างหาก เราก็ยังไม่กล้าไปสองต่อสอง เลยหาโอกาศ แล้าเราก็ไม่ค่อยชอบนั่งรถเมล์ในกรุงเทพไง (กลัวความโง่ที่มี พาหลงทาง) เราก็บอกนางตรงๆเลย ลางานพาไปม.รังสิตหน่อย นางก็พาไปค่าาาขับรถจากกรุงเทพมารับ เราบอกให้นางมารับ 7 โมง นางก็มารอ 7 โมง (มาก่อนด้วย) แล้วนางก็วนๆๆรถไปรับเพื่อนเราอีก 4 คน (ลองนึกภาพนะ ผช.วัยทำงาน มาเดินตามเด็กม.ปลายในงาน Open Houesอะ) แล้วยิ่งตอนนั้นเรายังไม่ได้ชอบนางเลยด้วย แค่ให้มารับ-ส่งเฉยๆ เพราะเรากับแฟนยังโอเคกันอยู่

          พอเราเจอกับนางครั้งแรกแล้ว แน่นอนมีครั้งต่อๆไปอีกเยอะแยะมากมาย ไปไหนกันสองคนบ้าง มีเพื่อนไปบ้าง  แล้วด้วยความที่เรายังรักแฟน นางก็ทำได้แค่ รับ-ส่ง นางเองก็รู้เรามีแฟน แต่นางบอกนางจะรอ แล้วนางก็อยู่ส่วนของนาง เราก็คุยกับแฟนปกติ นางเทียวไปเทียวมา กรุงเทพ-กับบ้านเรา เกือบทุกวัน **ย้ำนะ เกือบทุกวัน (คนบ้าอะไรขยันขับรด ก็คิดๆว่าช่วงโปรมั้ง) นางทำแบบนี้จนเราจบ ม.6 แล้วเราก็ย้ายเข้ามาอยู่ในกรุงเทพ เพระเราสอบติดมหาลัยในกรุงเทพ (ตอนนั้นกำลังเห่อ ก็ดีใจได้เจอนางทุกวัน) จนเราเริ่มทะเลาะกับแฟน แฟนเราไม่พอใจเรากับนาง (ใครจะบ้าพอใจเนาะ) เราก็บอกเลิกแฟนจ้าาา แล้วก็บอกชอบนาง แต่ในใจเราตอนนั้นยังรักแฟนมากกก แฟนเรามันก็ตามมาง้อ ตามหาที่อยู่เรา เราก็กำลังหลงของใหม่ แฟนมาง้อยังไงก็ไม่เอาแล้ว ( ระดับ 10) เราก็ไล่แฟนเราจ้า แฟนเรามันก็เสียใจมาก กินเหล้าอะไรทุกวัน (ลึกๆคือแอบห่วง คอยถามเพื่อนแฟนเราตลอด) เราก็ไม่ยุ่งอะไรกับแฟนเราอีกเลย จนมาถึงวันเกิดแฟนเรา ก็นึกเสียใจ อยากกลับไปคบกัน เราลงทุนซื้อเค้กกะไปเซอร์ไพร์แฟน (ขับรถของนางไปด้วย นางก็เป็นคนดีไปอีก รู้ว่าเราไปหาแฟน แต่ให้ไป) แต่พีคตรงที่เขาไม่สนใจเราแล้ว (ก็ทำไว้เยอะเนาะ ใครจะให้อภัย) กินแห้วสิงานนี้ ไม่น่าเลย กลับมาร้องไห้กับนาง นางก็คอยปลอบเรา (ใช่เรื่องที่นางควรปลอบไหม ก็ไม่) จนเราก็เริ่มเห็นใจนาง เราก็ตัดสินใจรักนางจ้าาา

          นางก็เริ่มมาเป็นเจ้าของเรามาขึ้น แต่เราก็เฉยๆ ยังคุยกับคนนู้นคนนี้ (บอกก่อนกูไม่สวย แต่เข้ากับผู้ชายได้ง่าย เพราะนิสัยกูเหมือนผู้ชาย) นางก็ร้องไห้ นางเสียใจมาก แต่คือเราไม่แคร์ จนผ่านมาเรื่อยๆ เราก็เริ่มค่อยๆใจอ่อนกับนาง (เห็นแก่ความดี และความสงสารที่นางต้องมารู้จักคนอย่างกู 5555) ยิ่งเวลาผ่านมาเท่าไหร่เราเองก็ยิ่งรักนางมากขึ้น ความรู้สึกที่เราเคยได้รับจากก๋ง แล้วมันหายไป ตอนนี้เหมือนมันกำลังกลับมา นางทำเหมือนที่ก๋งเราเคยทำให้ นางคอยดูแลเอาใจใส่เรา อะไรหลายๆอย่างที่นางทำมันเข้ามาเติมเต็มสิ่งที่เราโหยหามาตั้งแต่ไม่มีก๋ง

          ปีกว่าแล้วที่นางทนทำทุกอย่างให้กับเรา เริ่มตั้งแต่ตอนเช้า (เราเป็นคนกินมื้อเช้า นางไม่กิน) แต่นางตื่นมาทำกับข้าวตอนเช้า แล้วก็ต้องมานั่งกินข้าวพร้อมเราทุกวัน (คือเราบอกถ้านางไม่กินเราจะไม่กิน นางเลยต้องมากินทุกเช้าๆกับเรา) แล้วถ้าเรามีเรียนนางจะตื่นมารีดเสื้อนักศึกษา (ของผู้หญิงต้องใส่กระดุม นางก็ใส่ให้) เตรียมไว้ให้เราใส่ไปเรียน แล้วก็ต้องออกไปส่งเราขึ้นรถไปเรียน (ถ้าเราเรียนบ่ายก็ไปเอง เพราะนางทำงาน) ตอนเย็นถ้าเราเลิกมืดนางก็จะไปรับที่มหาลัยตลอด (ระยะทางก็ไม่ไกลเท่าไหร่ แต่ถ้ารถติดก็หลับรอนางได้หลายตื่นเลย) เราก็สงสารนางทำงานเหนื่อยๆแล้วต้องมารับอีก เราก็บอกเรากลับเองได้ นางบ่นยาวเลยค่ะ "เป็นผู้หญิง บลาๆๆๆ กลับดึกคนเดียวได้ไง สารพัดที่นางจะบ่น" แล้วเราก็ให้นางมารับเป็นประจำ 555 กลับมาถึงที่พักไม่ใช่นางจะอาบน้ำทิ้งตัวลงนอน นางล้างจานค่ะ แล้วทำกับข้าวมื้อเย็นกิน ต่างจากเราที่กลับถึง ก็อาบน้ำ สระผม (สระเสร็จนางจะเช็ดผม จะไดร์ให้อีก นางเป็นผู้ชายมุ้งมิ้ง) แล้วก็มานอนดูทีวีรอนางทำกับข้าว (คุณหนูไปอีก) นางทำแบบนี้ตลอดทุกวันๆ ยิ่งถ้าเป็นวันอาทิตย์ (วันหยุดเพียง 1 วันในสัปดาห์ของนาง) นางใช้วันหยด หมดไปกับการกวาดห้อง ถูห้อง ขัดห้องน้ำ ล้างหลังห้อง ซักผ้า ตากผ้า แล้วถ้าเป็นชุดนักศึกษาเรานางจะซักมือให้ เพราะเราบอกซักเครื่องมันไม่สะอาด ยิ่งเวลาที่เรามีประจำเดือนแล้วเลอะเสื้อผ้าหรือที่นอน นางก็ซักให้หมด (เราดูแย่ไปเลยให้นางทำขนาดนี้ แต่บางทีเราก็ได้ดู พอเห็นอีกทีนางซักเสร็จหมดแล้ว) ตากผ้า และพาเราไปเที่ยว

          น่าจะมีคนแปลกใจ เราอยู่กับนางแล้วเราเอาเงินไหน อย่างที่เห็น นางทำงาน (เงินเดือนไม่ได้เยอะด้วย) แต่นางขยัน นางหาเงินเก่งเพราะนางต้องหาสำหรับตัวเอง แล้วหามาให้เราใช้ด้วย เราเคยถามนางว่าเหนื่อยไหม มีเราเป็นภาระ คือตั้งแต่อยู่ด้วยกัน นางส่งเสียเราทุกอย่าง อยากได้อะไรบอก (ถ้านางทำได้นางก็ทำให้ ก็หามาให้) แต่ส่วนใหญ่ก็หมดไปกับค่ากินมากกว่า ไม่รู้ว่านางอายไหมที่มีแฟนอ้วน (ก่อนรู้จักนางเราไม่ได้อ้วนนะ แค่อวบๆ แต่พออยู่กับนาง นางพาเรากินทุกอย่างที่อยากกิน จนเรากับนางน้ำหนักขึ้นเกือบ 10 กิโล) นางพยายามหาเงิน ให้เรากิน ให้เราเที่ยว เราเองใช้เดือนนึงก็เยอะ (ธรรมดาเด็กมหาลัยแหล่ะ มหาลัยใช้เงินเยอะแค่ไหนน่าจะพอรู้กัน ยิ่งเราเรียนมหาลัยที่มีชื่อนะเดือนๆหนึ่งหมดไปเยอะมาก) บางทีเราก็สงสารนาง เราถามว่าอยากให้เราออกมาช่วยทำงานไหม หรือให้เราเรียนภาคพิเศษ จะได้ช่วยกันทำงานหาเงินมาใช้ แล้วคำตอบของนางพีคมาก  เราไม่เคยคิดด้วยจะมีผู้ชายคนไหนทำให้ขนาดนี้ นางด่าเราค่ะ นางด่าเราว่า "มีที่เรียนดีดีจะลาออกมาทำไม มีหน้าที่เรียนก็เรียนไป เรียนให้จบโท จบมาค่อยทำงานก็ได้" (คือกูผิดหรอออ กูสงสาร) ทุกวันนี้นางก็ยังดูแลเรา อดทนกับเรามาตลอด ยอมให้เราด่า ให้เราตีสารพัด (เวลาเราโกรธเราจะอารมณ์ร้อนมา)แต่นางทน นางไม่เคยว่าเราเวลาเราทำผิด ทุกครั้งที่ทะเลาะ ไม่ว่าใครจะผิด นางจะมาขอโทษเราตลอด เราเองเวลาทะเลาะเรารำคาญ เราบอกเลิกนาง นางร้องไห้ นางขอไม่ให้เราไป (เอิ่มมม เราไม่คิดไง ทุกวันนี้อยู่ได้เพราะนาง)

          ทุกวันนี้นางทำงานหนักขึ้น เราก็เริ่มที่จะมาดูแลนางบ้างแล้ว (กว่าจะคิดได้) ถึงอะไรอะไรจะเปลี่ยน แต่นางยังไม่เปลี่ยน อาจจะมีเวลาให้น้อยลง แต่ก็เพราะเรา นางบอกเราเสมอว่าจะดูแลเรา แล้วนางก็ดูแล นางเป็นคนที่มาเติมส่วนที่ขาดไป ทำให้เราเห็นภาพก๋งเราอีก ทำให้เรารู้สึกว่าคนที่อยู่เป็นก๋งเรา

          ปล.อย่าไปมโนว่านางอายุเยอะ อายุนางเลข 2 อยู่ ห่างจากเราไม่เยอะ
          ปล.2 อย่าให้นางมาอ่านเลย เขิลระดับ 2000