ความรักที่เริ่มจากการเป็นเพื่อนสู่การเป็นแฟน(ญ-ญ)

*(ที่จริงเราตั้งกระทู้ไปแล้วแต่เป็นกระทู้สนทนา เลยกลัวเพื่อนๆที่ยังไม่ได้แสดงตัวตนเข้ามาพูดคุยไม่ได้ ก็ลยมาตั้งเป็นกระทู้คำถามให้เพื่อนๆได้เข้ามาร่วมพูดคุยและแชร์ประสบกาณ์กันค่ะ)
  ความรักที่เริ่มจากการเป็นเพื่อนสู่การเป็นแฟน(ญ-ญ)
           สวัสดีเพื่อนๆชาวพันทิปทุกคน กระทู้แรกหลังจากที่ติดตามและอ่านกระทู้ในพันทิปมานาน เรื่องที่จะเล่าผ่านการพิมคือความรักที่เริ่มจากเพื่อนสู่การเป็นแฟนกัน
(พิมผิดหรือจัดหน้าไม่ดีทำให้อ่านยาก ก็ขออภัยด้วยนะค่ะ)  *และถ้าภาษาที่ใช้พิมอ่านจะเป็นภาษาพูดพิมไม่ถูกยังไงก็ขอโทษด้วยคะ
{เล่าให้อ่านเพื่อความบันเทิงอยากแชร์ประสบกานณ์ งดดราม่าเนอะถ้าอยากถามหรือข้องใจอะไรก็ถามได้เนอะตอบได้ก็ตอบ ตอบไม่ได้ก็ปล่อยผ่านเนอะ}

ในแง่มุมของ จขกท. คิดว่าการเริ่มจากการเป็นเพื่อนสู่การเป็นแฟนกันเป็นเรื่องที่ดีเพราะตอนเป็นเพื่อนกันเราได้เรียนรู้นิสัยซึ่งกันและกันได้รู้จักตัวเขาดี
เหมือนได้ศึกษาพิจารณาดูแล้วว่านิสัยใจคอโอเคผ่านนนน!!
และเรื่องที่จะเล่านี้อาจจะสั้นเพราะเป็นคนพิมไม่เก่งและเล่าเรื่องได้ไม่น่าติดตามแค่อยากจะมาแชร์เรื่องราวความรักของผู้หญิงกับผู้หญิงให้ผู้คนได้รับรู้และรู้จัก
ในมุมความรักของ ญ-ญ ความรักเกิดขึ้นกับใครก็ได้ ที่ไหนเวลาไหนก็ได้ ไม่อยากให้มองแค่ว่าคนรักเพศเดียวกันหรือคนที่เป็นรักร่วมเพศนั้นเป็นคนที่น่ารังเกียจ
หรือผิดแปลจากคนทั่วไปเพราะความรักของพวกเรามันก็เหมือนคู่รักหญิงชายทั่วๆไปมีความเอาใจใส่กันดูแลเทคแคร์มอบความรักให้กันและเข้าใจกัน
         เรื่องมันเริ่มจากตัวเราเข้าเรียนที่มหาลัยแห่งหนึ่งที่มีเครื่องบินจอดอยู่ในมอ.บอกแค่นี้ก็น่าจะรู้กันแล้วเนอะเราเลือกเรียนที่นี้โดยที่มาเรียนคนเดียวไม่มีเพื่อนตาม
มาเรียนด้วยสักคนคือฉายเดี่ยวเลยและแน่นอนเรื่องที่ตามมาคือไม่มีเพื่อน แป๋ว!!!! มันคือเรื่องน่าเศร้านะสำหรับคนที่มาเรียนตัวคนเดียวจะบอกว่าต้องเริ่มใหม่ทุกอย่าง
ในการปรับตัวนู้นนี่นั้นเยอะแยะมากมาย  ไม่มีคนรู้จักสักคนT-Tเศร้าเนอะ ในการเปิดเรียนวันแรกเราก็ได้รู้จักกับเพื่อน 4คน คนแรกชื่อมีมี่ คนสองชื่อวีวี่ คนสามชื่อบีบี้ คนสี่ชื่อจีจี้
(นามสมมุติหมดเลย)และการเจอเพื่อนของเราคือไม่ได้เจอพร้อมกันในวันนั้นแต่คือรวบรัดตัดตอนเลยเพราะไม่ได้เล่าถึงเพื่อนเนอะ^^อยากให้ถึงคนนั้นเร็วๆ(แต่ใช่ว่าเพื่อนไม่สำคัญ
นะเพื่อนนี่และตัวสำคัญเลยในการเรียนมหาลัยเจอเพื่อนดีชีวิตก้อดีดี้และเราก้อชีวิตดีดี้เพราะเจอเพื่อนดีดี้) และเพื่อนของเราที่ชื่อบีบี้เขามาจากต่างจังหวัดทางภาคตะวันออกมีเพื่อนที่รู้จักกันจากโรงเรียนเก่ามาเรียนด้วยแต่เพื่อนของบีบี้เนี่ยเรียนสาขาคณะอื่นที่ไม่ใช่สาขาคณะเดียวกับเราและเพื่อนของบีบี้ชื่อฟีฟี่,กับรีรี่ ฟี่กับรีรี่ก็มีเพื่อนในกลุ่มอยู่สามสี่คน อ่ะเอาเป็นว่าแนะนำตัวละครหมดแล้วเนอะ อีกอย่างหนึ่งคือเราพักในหอพักของมหาวิทยาลัยไม่ได้อยู่บ้านเพราะบ้านไกล(รึเปล่า) ทุกวันเสาร์และวันอาทิตย์เราจะกลับบ้านเพราะเป็นวันที่ไม่ไม่มีเรียนพอวันอาทิตย์ตอนเย็นเราก้อจะกลับมา และในตอนเย็นวันอาทิตย์เราก็ต้องกลับหอเราเลยโทรให้บีบี้มารับที่ตลาดตรงรถตู้จอดเพราะวันนั้นเอากีตาร์มาด้วย(พึ่งหัดเล่นตอนนั้นและตอนนี้ก็ยังเล่นไม่เป็น555)บีบี้ก็มารับและพาเพื่อนมาด้วยคือรีรี่และใครอีกคนนึ่งไม่รู้ รู้แต่น่ารักมากเรานี้ก็เห้ยชอบว่ะพูดกับตัวเองต้องลองสักตั้งล่ะอิอิ ก็พากันนั่งแท๊กซี่กลับหอและบังเอิญเราก็ได้นั่งใกล้คนนี้ด้วยตื่นเต้นดีใจสุดๆอ่ะ พอถึงหอก็เก็บของพากันออกมากินข้าวหน้ามอ.และตอนที่อยู่บนรถแท๊กตอนขับผ่านสี่แยกมามันมีงานจัดอยู่จำไม่ได้ว่าเทศกาลอะไรพอกินข้าวเสร็จก็ชวนกันไปเดินเล่นที่งานนั้น เดินเล่นเกมต่างปาโป้งหมุนห่วงและเล่นปิงโกเราชอบเล่นมากปิงโกก็เลยดึงเพื่อนเข้าไปนั่งเล่นก็เลือกกันไปคนละ1แผ่น เล่ามาตั้งนานลืมบอกไปว่าคนที่เราแอบชอบอยู่(เจอวันเดียวนี่แอบชอบเลย^^มันขึ้นอยู่กับแต่ละคนเนอะ)เขาชื่อ น้ำหวาน(สมมุติ) ตอนเล่นปิงโกอ่ะน้ำหวานเขาก็เป็นคนปิงโกน่ะแต่เราเป็นจ่ายเงินค่าเกมพอปิงเราก็ให้เขาเลือกเพราะเขาเป็นคนปิงโกน้ำหวานเลือกรางวัลเป็นตุ๊กตาหมีสีน้ำตาลแล้วก็เอามาให้เราเพราะเขาบอกเราเป็นคนจ่ายเงินเราได้โอกาสบอกว่างั้นเราเอาให้น้ำหวานเลย^^!!!!!! ตอนนั้นก็เขินน่ะ น้ำหวานก็บอกขอบใจนะแล้วก็ยิ้มจากวันนั้นเราก็ได้เจอน้ำหวานบ่อยขึ้นเพราะน้ำหวานก็พักอยู่ในหอพักเหมือนกันพอเลิกเรียนหรือวันไหนที่ไม่มีเรียนเราก็จะนัดกันลงมานั่งเล่นที่หน้าหอพักและก็ออกไปกินข้าวด้วยกัน เราก็เริ่มสนิทกันมากยิ่งขึ้นมีไลน์คุยกันในกลุ่มหยอกล้อกันโดยรีรี่เนี่ยเขาจะชอบเรียกเราว่าผัวขาเล่นกันเหมือนเป็นแฟนกันที่รักอย่างนู้นอย่างงี้พอน้ำหวานเห็นเขาก็จะแกล้งด้วยมาเรียกเราที่รักจ๊ะจ๋าแข่งกับรีรี่โดยหารู้ไม่ว่าเรานี่คิดจริงจังอยู่นะน้ำหวาน55555 เราก็เล่นด้วยนะจ๊ะจ๋าไปกะเขาเช่นกันอิอิ และวันนั้นเราชวนเพื่อนออกไปกินส้มตำตอนเย็นๆก็มี บีบี้ รีรี่ ฟีฟี่ น้ำหวานและก็ตัวเราโดยที่เรามีจุดประสงค์คือต้องเริ่มแสดงออกให้รู้บ้างล่ะเล่นๆกันไปอย่างงี้คิดไปเองฝ่ายเดียว ตอนที่กินส้มตำเราก็พยายามพูดหยอดนู้นหยอดนี่กับน้ำหวานทีแรกน้ำหวานก็ยิ้มสนุกสนานคิดว่าเราหยอกล้อเหมือนทุกทีแต่บางทีเราก็ทำหน้าตาจริงจังจนน้ำหวานเริ่มมองหน้าเราแปลกๆแบบเอาจริงป่ะเนี่ย จนเรากินกันเสร็จก็พากันกลับห้องพอมาถึงห้องนี่เราคิดและกระวนกระวายจะเอายังไงดีบอกหรือไม่บอกดีเพราะถ้าบอกไปกลัวคำตอบว่าไม่แล้วจะมองหน้ากันไม่ติดเพราะเป็นเพื่อนกัน(น้ำหวานเขาเป็นผู้หญิงที่ชอบผู้ชายไม่เคยคบกับผู้หญิง)และอีกอย่างคือเรื่องแบบนี้มันค่อนข้างที่จะไม่เป็นที่ยอมรับหรือไม่ค่อยเปิดเผย  กลัวน้ำหวานเขาจะหาว่าเราเป็นบ้าเหรอที่จะไปชอบเขาแล้วขอเป็นแฟนคิดกลัวไปทุกอย่างตอนนั้น แต่ยังไงมันก็เก็บไว้ไม่ไหวแล้วอ่ะกลัวจะมีคนเข้าไปจีบตัดหน้าขอเป็นแฟนก่อนเลยรวบรวมความกล้าพิมทักไป
เรา:ที่รักกกกทำอะไรอยู่(คือพิมแบบที่หยอกล้อกันประจำ)
น้ำหวาน:เปล่าไม่ได้ทำอะไรคิดถึงที่รักอยู่
เรา:น้ำหวานเรามีเรื่องจะบอกคือเรา ชอบน้ำหวานมาตั้งนานแล้วนะชอบตั้งแต่เห็นวันแรกที่ตลาดละแล้วคืออออออเราชอบอะ
น้ำหวาน:เอาจริงเหรอ เรื่องจริง บ้าอย่ามาแกล้ง
เรา:เราพูดจริงๆ เราชอบน้ำหวาน ชอบจริงไม่ได้แกล้ง
น้ำหวาน:พูดจริงป่ะเนี่ย เขินนะ
เรา:จริง เป็นแฟนกับเรานะ
น้ำหวาน:โอ้ย อย่าแกล้งนะ ยิ่งชอบแกล้งอยู่ด้วย
เรา:ไม่ได้แกล้งเลยพูดจริงๆชอบจริงๆ ตกลงป่ะ
น้ำหวาน:งั้นก็ลองจีบดูดิ
เรา:ได้เลย>.<
นั้นคือบทสนทนาที่เราคุยกันคืนนั้นที่จริงเราจำไม่ค่อยได้คือมันนานมากแล้วแต่ก็ประมานนี้และแล้วเราก็เริ่มที่จะจีบน้ำหวานไลน์คุยทุกวันบ้างทีก็โทรหาโทรคุยบ้างในตอนที่เราอยู่บ้านเราก็จะโทรหาแบบทำคะแนนมากอะตอนนั้นรุกใส่อย่างเดียวน้ำหวานเขาก็คุยกับเรานะไม่ได้แสดงท่าทีว่าไม่ชอบหรือจะ say no อะไร  จนถึงวันเกิดเราเราก็ชวนเพื่อนๆไปเลี้ยงวันเกิดที่ร้านอาหารกึ่งร้านเหล้า(มันก็ต้องมีบ้างเนอะเกี่ยวกับแอลกฮอล) ก็มีเรา บีบี้  รีรี่ มีมี่ วีวี่ น้ำหวาน จีจี้และแฟนจีจี้(ผู้ชาย) ก็นั่งกินข้าวเป่าเค้กกันตามประสาจนดึกก็พากันกลับล่ะแต่ด้วยเราเป็นเจ้าของวันเกิดไงก็เกิดก็ต้องกินเยอะกว่าเพื่อนไงเพราะเดียวเพื่อนก็ชน ชน และก็ชนอยู่นั้นและ ผลสุดท้ายอ้วกเลยค่ะก็ได้น้ำหวานนี่แหละที่หามกลับก็เลยต้องจริตจะก้านคอพับขาอ่อนหน่อยให้ได้แฟน555 ก็พากันกลับมาถึงหอโดยปลอดภัยแต่เจ้ากรรมนายเวรคือถ้าถึงเวลาห้าทุ่มกว่าประตูมอ.ปิดจ้ะ แล้วที่มาถึงกันนี่ตีสองกว่าๆแล้วทำไงละเดินสิค่ะรออะไรเล่นเอาส่างเมากันเลยทีเดียว ในระหว่างเดินเราก็คุยกะน้ำหวานไปถามนู้นนี่นั้นไปจนถึงเรื่องที่เราคุยกันวันนั้นเราก็เลยถามน้ำหวานว่าเรื่องที่เราถามวันนั้นน้ำหวานยังไม่ตอยเลยน่ะตกลงเป็นหรือไม่เป็น(ถึงกับคาดคั้น55)ยังไม่ทันที่น้ำหวานจะตอบก็ถึงหอล่ะก็ตกลงจะไปนอนรวมกันที่ห้องรีรี่เพราะขี้เกียจที่จะเดินไปอีกตึกละ ไอ้เรานี่ก็รีบตกลงปลงใจโอเคเลยแหละ ก็ถึงห้องต่างคนก็ต่างนอนคงเหนื่อยและเพลียกันแหละส่วนเรานะเหรอจองที่นอนข้างๆน้ำหวานสิจ้ะรออะไรล่ะ แล้วก็ได้ถามต่อถึงเรื่องที่ถามค้างไว้น้ำหวานเขาก็นู้นนี่นั้นไงเหมือนแกล้งพยายามบ่ายเบี่ยงส่วนเรานี่ก็จะตอบป่ะคาดคั้นอย่างเดียวบอกน้ำหวานจะตอบหรือไม่ตอบถ้าไม่ตอบจะจุ๊บน่ะ อุ้ยยยยย!!!นี่ก็แบบรีบไงให้ได้สักทาง5555 น้ำหวานเขาก็อึกอักจะตอบไม่ตอบดีก็ยังแกล้งอยู่จังหวะนั้นเลย.....-3-..... เข้าให้ ต่างคนต่างเงียบเหมือนเวลาหยุดอยู่ตรงนั้น ใจนี่เต้นตึกๆๆๆๆๆจะหลุดออหมาให้ได้ คิดวนไปวนมาเอาไงต่อดีเลยบอกไปว่า
เรา:เราเป็นแฟนกันแล้วน่ะตกลงป่ะ
น้ำหวาน:อื้อ ตกลง (ตอบแบบเขินๆ)
^-^และเรากับน้ำหวานก็ได้เป็นแฟนกันคบกันตั้งแต่ตอนนั้นมาจนถึงปัจจุบันก็ยังคบกันอยู่  2ปีกับอีก5เดืนแล้วแก
    เรื่องมันมีเยอะกว่านี้ที่เราเล่าไปคือได้ตัดบางตอนหรือจำไม่ได้บ้างเลยไม่ได้พิมลงและไม่พาดพิงใครเรื่องอาจจะรวบรัดตัดตอนก็อย่างที่บอกไปอะไรที่ไม่สำคัญก็ไม่ใส่และนานแล้วก็จำไม่ค่อยได้
   เอามาเล่ามาแชร์ให้ได้รับรู้ว่าความรักแบบนี้มันมีอยู่จริงๆไม่ว่าจะเป็นเพศไหนหรือกับอะไรความรักก็สามารถเกิดขึ้นได้
เรื่องที่เล่าทั้งหมดก็เป็นเรื่องจริงไม่มโนเนอะ ^^~~~~~<3