ได้อ่านการ์ตูนเรื่องหนึ่งมา ได้แง่คิดดีๆ
เลยอยากเขียนเป็นไดอะรี่เก็บไว้อ่านเองตอนแก่
เลยลองมาเรียบเรียงดู ใครอยากมา Discuss ก็เชิญนะฮะ
"เขาชื่อริชาร์ด พ่อแม่เขาก็เลี้ยงดูดีเลยแหละ" "นี่คือ พอลล่า พ่อแม่เธอก็เลี้ยงดูตามมีตามเกิดละมั้ง"
บ้านริชาร์ดมันทั้งอบอุ่นและแห้งสะอาด มีชั้นที่มีหนังสือเต็มไปหมด ตู้เย็นก็มีอาหารเยอะแยะ
บ้านพอลล่านี่ญาติเยอะ นอกนั้นก็ไม่ค่อยมีอะไร เสียงดังโวยวาย แถมชื้นอีกต่างหาก นี่มั้ง เธอถึงป่วยบ่อย
พ่อแม่ ริชาร์ดก็เลี้ยงดูริชาร์ดอย่างดีเลยแหละ "เก่งมาก ลูก" "ฉลาดฟุดๆ"
ส่วนพ่อแม่พอลล่า ตั้งแต่มีพอลล่าเลยต้องทำงานหนักขึ้นไง (เพราะทำงานหนักเลยไม่มีคนเลี้ยงดูอย่างใกล้ชิด)
โรงเรียนริชาร์ดนี่มันดีนะ สิ่งแวดล้อมดี เพื่อนดี ครูก็รักจะสอนเด็ก (โรงเรียนดีจัง ครูคงเงินเดือนดี)
ส่วนของพอลล่า โรงเรียนก็เด็กเยอะแต่งบประมาณน้อยนะจ๊ะ ครูก็เครียดไม่มีอารมณ์จะสอน "โอ๊ย !! เบื่อ !! อยากหางานใหม่แล้ว !!)
จากภาพ รู้ใช่ไหมว่า ริชาร์ดนี่ถูกคาดหวังขนาดไหน " B+ เองหรอลูก นี่แม่ว่าน่าจะจ้างครูมาสอนพิเศษลูกเพิ่มนะ"
แล้วมาดูที่พอลล่า "โอโฮ้ ตั้ง B แค่นี้ก็เก่งสุดๆแล้ว ลูกแม่"
มาดูความแตกต่างกัน (ดูคล้ายโฆษณาผงซักพอกจัง)
ริชาร์ดนอนอ่านหนังสือสบายใจ มีแม่จ่ายค่าเทอมให้
พอลล่านี่ตาอ่านนะแต่มือทำงานไปด้วย แถมทำงานแล้วก็ยังเป็นหนี้อยู่นะ
ก็เริ่มมีอะไรมาทำให้สองคนนี่ต่างกันไปเรื่อยๆนะ
"ริชาร์ด พ่อมีเพื่อนทำงานบริษัทอยู่นะ ไปฝึกงานไหม" "ก็ได้ฮะ ป๋าา"
"พอลล่า ลูกควรเรียนให้จบนะ ไม่ต้องห่วงพ่อหรอก"
"พ่อไม่ต้องเลย พ่อป่วยถ้าไม่ออกมาแล้วใครจะดูแล" (อันนี้ดูละครไปหน่อยแต่คงมีจริงในสังคมแหละ)
แถมมันยังมีความต่างเกิดขึ้นอีกแบบ แบบไงดีละ แบบไม่รู้ตัวละกัน
"เราอนุมัติสินเชื่อให้คุณละนะครับ" (สงสัยนามสกุลดัง)
"เราไม่สามารถอนุมัติวงเงินให้คุณได้นะครับ ลองไปดูเงินติดล้อไหม" ( TT^TT )
และนี่คืออาจทำให้เขาคิดว่า เขาสมควรได้รับมัน เพราะ เขาทำทุกอย่างด้วยตัวเอง
"ริชาร์ด ลูกของโรเจอร์สินะ ผมมีข่าวดีจะบอก แต่ยังไงก็ตามผมจับตามองคิดอยู่"
ส่วนพอลล่า ก็เรียนรู้ที่จะอยู่ในที่ของเธอ...
"นี่ ชั้นทำให้เธอได้งานนี้นะ อย่าพลาดละ ชั้นจับตามองเธออยู่นะ"
"ริชาร์ด เคล็ดลับความสำเร็จของคุณคืออะไร" "ขนมไหมคะ ขอโทษนะคะ"
แต่มันเป็นแบบนั้นจริงหรอ ผมว่าไม่นะ
"พูดให้น้อยลง ทำให้มากขึ้น มีแต่คนว่าผมใช้เส้นสาย แต่ขอโทษเถอะ ไม่เคยมีใครใส่ความสำเร็จมาบนจานถวายให้ผมหรอกนะ"
ผมว่าไม่น่าจะใช่แบบนั้นนะ ...
แถมๆๆ เอามาให้หมด
Credit:
http://digitalsynopsis.com/inspiration/privileged-kids-on-a-plate-pencilsword-toby-morris/
มีใครจะแสดงความคิดเห็นไหม ยกมือครับ เอ้าเสื้อดำหลังห้องตอบสิ
. . . On a plate . . . การ์ตูนดีที่สะท้อนหลาย ๆ แง่มุมของสังคม
เลยอยากเขียนเป็นไดอะรี่เก็บไว้อ่านเองตอนแก่
เลยลองมาเรียบเรียงดู ใครอยากมา Discuss ก็เชิญนะฮะ
"เขาชื่อริชาร์ด พ่อแม่เขาก็เลี้ยงดูดีเลยแหละ" "นี่คือ พอลล่า พ่อแม่เธอก็เลี้ยงดูตามมีตามเกิดละมั้ง"
บ้านริชาร์ดมันทั้งอบอุ่นและแห้งสะอาด มีชั้นที่มีหนังสือเต็มไปหมด ตู้เย็นก็มีอาหารเยอะแยะ
บ้านพอลล่านี่ญาติเยอะ นอกนั้นก็ไม่ค่อยมีอะไร เสียงดังโวยวาย แถมชื้นอีกต่างหาก นี่มั้ง เธอถึงป่วยบ่อย
พ่อแม่ ริชาร์ดก็เลี้ยงดูริชาร์ดอย่างดีเลยแหละ "เก่งมาก ลูก" "ฉลาดฟุดๆ"
ส่วนพ่อแม่พอลล่า ตั้งแต่มีพอลล่าเลยต้องทำงานหนักขึ้นไง (เพราะทำงานหนักเลยไม่มีคนเลี้ยงดูอย่างใกล้ชิด)
โรงเรียนริชาร์ดนี่มันดีนะ สิ่งแวดล้อมดี เพื่อนดี ครูก็รักจะสอนเด็ก (โรงเรียนดีจัง ครูคงเงินเดือนดี)
ส่วนของพอลล่า โรงเรียนก็เด็กเยอะแต่งบประมาณน้อยนะจ๊ะ ครูก็เครียดไม่มีอารมณ์จะสอน "โอ๊ย !! เบื่อ !! อยากหางานใหม่แล้ว !!)
จากภาพ รู้ใช่ไหมว่า ริชาร์ดนี่ถูกคาดหวังขนาดไหน " B+ เองหรอลูก นี่แม่ว่าน่าจะจ้างครูมาสอนพิเศษลูกเพิ่มนะ"
แล้วมาดูที่พอลล่า "โอโฮ้ ตั้ง B แค่นี้ก็เก่งสุดๆแล้ว ลูกแม่"
มาดูความแตกต่างกัน (ดูคล้ายโฆษณาผงซักพอกจัง)
ริชาร์ดนอนอ่านหนังสือสบายใจ มีแม่จ่ายค่าเทอมให้
พอลล่านี่ตาอ่านนะแต่มือทำงานไปด้วย แถมทำงานแล้วก็ยังเป็นหนี้อยู่นะ
ก็เริ่มมีอะไรมาทำให้สองคนนี่ต่างกันไปเรื่อยๆนะ
"ริชาร์ด พ่อมีเพื่อนทำงานบริษัทอยู่นะ ไปฝึกงานไหม" "ก็ได้ฮะ ป๋าา"
"พอลล่า ลูกควรเรียนให้จบนะ ไม่ต้องห่วงพ่อหรอก"
"พ่อไม่ต้องเลย พ่อป่วยถ้าไม่ออกมาแล้วใครจะดูแล" (อันนี้ดูละครไปหน่อยแต่คงมีจริงในสังคมแหละ)
แถมมันยังมีความต่างเกิดขึ้นอีกแบบ แบบไงดีละ แบบไม่รู้ตัวละกัน
"เราอนุมัติสินเชื่อให้คุณละนะครับ" (สงสัยนามสกุลดัง)
"เราไม่สามารถอนุมัติวงเงินให้คุณได้นะครับ ลองไปดูเงินติดล้อไหม" ( TT^TT )
และนี่คืออาจทำให้เขาคิดว่า เขาสมควรได้รับมัน เพราะ เขาทำทุกอย่างด้วยตัวเอง
"ริชาร์ด ลูกของโรเจอร์สินะ ผมมีข่าวดีจะบอก แต่ยังไงก็ตามผมจับตามองคิดอยู่"
ส่วนพอลล่า ก็เรียนรู้ที่จะอยู่ในที่ของเธอ...
"นี่ ชั้นทำให้เธอได้งานนี้นะ อย่าพลาดละ ชั้นจับตามองเธออยู่นะ"
"ริชาร์ด เคล็ดลับความสำเร็จของคุณคืออะไร" "ขนมไหมคะ ขอโทษนะคะ"
แต่มันเป็นแบบนั้นจริงหรอ ผมว่าไม่นะ
"พูดให้น้อยลง ทำให้มากขึ้น มีแต่คนว่าผมใช้เส้นสาย แต่ขอโทษเถอะ ไม่เคยมีใครใส่ความสำเร็จมาบนจานถวายให้ผมหรอกนะ"
ผมว่าไม่น่าจะใช่แบบนั้นนะ ...
แถมๆๆ เอามาให้หมด
Credit: http://digitalsynopsis.com/inspiration/privileged-kids-on-a-plate-pencilsword-toby-morris/
มีใครจะแสดงความคิดเห็นไหม ยกมือครับ เอ้าเสื้อดำหลังห้องตอบสิ