กลิ่นวิญญาณคนตาย....

สมัยตอนที่ จขกท ยังเด็กตอนอยู่ ป.1 ป้าของ จขกท  ป่วยหนักเป็นโรคไตและโรคแทรกซ้อนหลายอย่างแต่ที่สำคัญคือปากจะเน่าและเหม็นมาก ทานอะไรก็ไม่ได้ด้วยเหมือนค่อยๆตายอย่างทรมาร ตอนที่แม่ จขกท พาไปเยี่ยมป้าคือไม่กล้ามองเลยค่ะเพราะซูบผอมจนตาโบ๋ ปากคล้า ผิวคล้ำ ตอนกลางคืนจะชอบกรีดร้องด้วยความทรมาร

พอผ่านมาได้ไม่นาน จขกท พี่ชายกับแม่และน้องสาวของป้า กำลังเดินทางไปเยี่ยมซึ่งตอนนั้นก็สองทุ่มแล้ว สามีของป้าที่เสียเลยโทรมาบอกว่าป้าหมดแล้วนะ (หมดคือตาย) แล้วคือทุกคนในรถตกใจมากพอไปถึงโรงบาลคือญาติๆกำลังขนศพป้าใส่กระบะหลังรถพากลับบ้าน แม่ของป้าที่เสียก็เรียกชื่อป้าบอกให้กลับบ้านค่ะ  ตอนที่กำลังเดินทางไปบ้านป้าคือ รถคันข้างหน้าจะเป็นรถขนศพป้าและญาติๆที่นั่งหลังรถกับศพ และรถคันข้างหลังคือรถ จขกท พี่ชายกับแม่และน้องสาวของป้าที่เสียค่ะ เหมือนๆขี่ตามๆกันไปค่ะเพราะทางไปคือเปลี่ยวมืดมากและกันดารด้วย

ระหว่างที่เดินทางไปคือได้กลิ่นเหม็นเน่ามากแม่ของ จขกท ที่ขับรถอยู่ถึงกับตกใจแบบสุดขีด จขกท ก็ตกใจจนสั่นได้กอดกับพี่ชายไว้ค่ะ คือเป็นกลิ่นเดียวกันกับกลิ่นเหม็นของป้าทุกคนจำได้ค่ะ ทั้งที่รถเปิดแอร์ไม่มีของกินอะไรเลยค่ะ ทั้งน้องสาวป้าก็บอกว่าใช่ แม่ของ จขกท เลยเอ่ยชื่อป้าแล้วบอกว่าเสียแล้วนะ ไปดีเถอะ กำลังไปบ้าน ไปอยู่ที่ชอบๆนะ หลังจากนั้นแหล่ะค่ะกลิ่นก็ค่อยๆจางหายไป

ก็ไม่รู้ว่าคิดไปเองมั้ยแต่ส่วนตัวคือคนในครอบครัวต่างก็เชื่อกับเรื่องที่เกิดขึ้น ใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะค้ะ