ผู้ประกอบการล่ะรู้สึกผิดไหม

ตอนบ่น พูดถึงแต่ด้านดี พูดถึงแต่เรื่องบุญคุณ

เคยได้คิดไหมว่าอะไรที่เป็นด้านลบที่มากจนทำให้คนไม่อยากอยู่ด้วย ไม่อยากร่วมงานด้วย

ทำตัว ทำบริษัท ทำสภาพแวดล้อม ที่ลูกจ้างไม่พอใจ ที่เขาทนอยู่ ไม่บ่น ไม่ว่า เกรงใจ เพราะนายจ้างถือตัวไม่ยอมรับคำวิจารณ์ให้ปรับปรุงตัวเอง

มันไม่ได้ปุบปับอะไรหรอก บางคนเล็กๆ น้อยๆ เขาก็ทนมานาน แค่ไม่พูดไม่อยากผิดใจกัน มันสะสมมา พอเขาเห็นลู่ทางเขาก็ไปครับ เมื่อให้โอกาสแล้วปรับปรุงตัวไม่ได้เขาก็ไม่ง้อครับ

ไม่มีปัญญาเลี้ยงคน ไม่มีปัญญารักษาบุคลกร คือความผิดคนที่ลาออกเนี่ยนะ คนเราก็ต้องการความก้าวหน้ากันทั้งนั้น ตอนปั้นมาก็ใช้ทำงานไปด้วย ไม่ได้ให้มานั่งเฉยๆรับเงินเดือนนิ จะบุญคุณท่วมหัวอะไรกันนักหนา

ถ้าเคยมีลูกจ้าง พวกคุณจะเข้าใจได้ง่ายกว่านี้ครับ

จะลาออกไม่ว่า แต่อย่างน้อยควรให้เวลาเจ้าของบริษัทหาคนใหม่ด้วย
แต่คนพวกนี้ไม่สน ทำงานมาด้วยกันมานาน สนับสนุนทุกอย่าง
พอมีคนมาเสนอเงินเดือนให้สูงๆ สิ้นเดือนรับเงินเดือนก็ลาออกเลย

ถ้าเป็นบริษัทเล็ก คงไม่เท่าไหร่
แต่ถ้าเป็นบริษัทใหญ่ นี่เสียหายหนักมาก กว่าจะตั้งตัวได้ต้องใช้เวลาหลายเดือน

ยิ่งถ้าเป็นเซลล์ยิ่งแล้วใหญ่ บางบริษัทอุตส่าห์ไว้ใจฝากลูกค้าใหญ่ให้ช่วยดูแล
แต่ดันลาออก ย้ายไปทำกับคู่แข่งที่ให้เงินเยอะกว่า เอาลูกค้าใหญ่ไปด้วย

คำว่าเด็กปั้นคือคนที่ไว้วางใจที่สุด
ที่เจ้าของธุรกิจโกรธแค้นก็เพราะเสียความรู้สึกที่ไว้ใจคนผิด