สวัสดีครับบังเอิญว่าสงกรานต์ที่ผ่านมามีโอกาสกลับบ้านที่จังหวัดชัยนาทแล้วต้องพาแม่ออกไปที่ตลาดซึ่งใกล้กับโรงเรียนเก่าสมัยมัธยมต้น คือ โรงเรียนชัยนาทพิทยาคม นั้นเองครับ บวกกับว่าช่วงก่อนหน้านี้ มีเพื่อนๆสมัยมัธยมรวมตัวตั้งกลุ่มมาคุยกันอีกครั้งเลยทำให้นึกถึงบรรยากาศเก่าๆสมัยนั้น เลยอยากเข้าไปเดินดูย้อนความหลังซ่ะหน่อย พอดีหยิบกล้องติดรถมาด้วย เลยขอเข้าไปเดินย้อมความหลังซ่ะหน่อย
บรรยากาศภายในโรงเรียนโดยรวมถือว่าเปลี่ยนไปมากครับ มีตึกใหม่ๆ สนามกีฬาต่างๆเพิ่มขึ้น (ก็แน่นอนล่ะผ่านมาเป็น10ปีเรายังแก่ขึ้นเลย55) แต่ก็ยังมีบางมุมที่เป็นมุมภาพความทรงจำของเราอยู่ครับ
สนามกีฬา และเสาธงของโรงเรียน สมัยเรียนคือยังต้องเข้าแถวในสนามหน้าอยู่แล้วช่วงหลังๆย้ายมาในลานสนลานธรรมที่สร้างขึ้นใหม่แล้ว
อันนี้คนชัยนาทไม่มีใครไม่รู้จักของดีของดัง งานประจำปีมีทุกปี หุ่นฟางนกนั้นเอง อันนี้ของโรงเรียนทำประกวด ได้รางวัลซ่ะด้วย
หลายๆตึกดูแปลกตามาใหม่ บางตึกหายไปแล้วเป็นเป็นตึกใหม่ๆสิ่งอำนวดความสะดวกใหม่ๆ ตอนเรียนจำได้ว่าตรงโดมสีม่วงนี่เป็นที่จอดรถและมีอาคารสำหรับเรียนวิชายืดหนุ่น ยามนาสติกกันเป็นที่บันเทิงเริงใจ ตอน ม.1 ด้วย5555
อาคาร 1 ม.1 จุดเริ่มต้นความทรงจำดีๆ ที่นี่ น่าเสียดายที่ขึ้นไปไม่ได้เพราะเป็นช่วงโรงเรียนปิดอยู่
ดอกไม้สัญลักษณ์ของโรงเรียน ดอกชมพูพันทิพย์ ปลูกทั้งโรงเรียนเวลาออกดอกพร้อมๆดันสวยมาก มีความเป็นญี่ปุ่น ขึ้นมาทันที555
เมื่อถึง ฤดูที่ดอกชมพูพันทิพย์เริ่มร่วง ในตอนนั้นจะเป็นที่รู้ดีว่าช่วงเวลาของการสอบใหญ่เริ่มใกล้เข้ามาแล้ว ต้องเรีนยเคลียงานส่งอาจารย์ให้ครบ ก่อยจะติด ร. 55ดูเป็นเด็กดีอ่ะสมัยเรียนแต่ป่าว ขี้เกียจมากเลย
ภาพนี้จะคุ้นตา ชาว ชนพ. สมัยนั้นมาก เพราะเป็นหน้าปกสมุดเรียนไม่รู้ว่าตอนนี้เปลี่ยนหรือยัง
ที่นั่งประจำช่วงม.3 หน้าห้องปกครองพอดี
สวนหน้าห้องภาษาไทยจุดนนี้ทุกอย่างเหมือนเดิมเลย
แอบนึกถึงเรื่องเล่าของรูปปั้นนางเงือกตรงนี้ว่า ช่วงนักเรียนกลับหมดแล้ว ตรงนี้จะมีต้นไทรครึ้มๆ ตรงบ่อน้ำมีคนผ่านมาแล้วได้ยินเสียงเหมือนอะไรกำลังเล่นในน้ำสระอยู่พอหันไปดูปรากฏว่าเป็นหางปลาใหญ่ๆกระโดดลงสระไป แล้วด้วยว่าเราเรียนพิเศษหลังโรงเรียนช่วงเย็นเลิกก็ต้องเดินผ่าน จำได้ว่า วิ่งตลอด5555 นี่ก็คงเป็น 1 ในเรืองเล่าแบบที่หลายๆโรงเรียนมี
ด้านบนห้องภาษาไทยเป็นห้องพักอาจารย์วิชาคณิตศาสตร์เชื่อว่า นักเรียนสมัยนั้นทุกคนต้องเคยขึ้นไปเพื่อต่อคิวท่อง สูตรคณิตศาสตร์กับอาจารย์ทุกคนแน่ๆ ทั้งจดใส่มือ ทั้งพกโพยก็ทำกันไปเพื่อให้ท่องผ่านไม่งั้นก็ไม่มีคะแนน แล้วเราก็จำกับสูตรพวกนั้นจริงๆน่ะ ถึงจะไม่ทั้งหมด แตเราก็สามารถจำมาใช้ได้อยู่ เป็นอีก 1 ความทรงจำที่ไม่ลืมเลย
ห้องเรียนชั่วคราวหรือที่เรารู้จักกันดีในชื่อว่า ห้องเรียนเล้าไก่ 555เพราะสมัยก่อนจะมีเป็นตาข่ายเหล็กๆมากั้นเป็นผนังคล้ายเล้าไก่ มาห้องนี้ทำให้นึงถึงตอนเรียนจำได้ว่าเรามาเรียนวิชาภูมิศาสตร์ที่นี่ เป็นการเรียนที่สนุกสนาน และสนิทกับอาจารย์ท่านนี้มาก
ตรงจุดนี้ คือห้องชมรมที่ไม่มีวันลืมได้คือห้องชมรมท่องเที่ยว ซึ่งเราได้ไปเที่ยวเขาค้อ กัน และได้สร้างวีรกรรมอันน่าจดจำไว้คืออ้วกใส่กระเป๋าเพื่อนๆตอนนั่งรถขึ้นไปข้างบน จนเป็นที่จดจำเลยทีเดียว 55555
สมัยก่อนนิต้องกระเป๋าสะพาน Outdoor เลย ชิคๆคูลๆสำหรับสมัยนั้นแล้ว ตรงคำว่า Outdoor ต้องเอาปากกามาระบายเป็นสีๆกันด้วย เอ้ออก็เด็กอะเนอะ555 ตอนนี้มี รูปแบบที่เป็นมาตรฐานแล้ว
ถ้าเรียนภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารต้องห้องนี้เลย ห้องโสต
อีก 1 จุดสำคัญ โรงอาหาร ของโรงเรียน ร้านที่ชอบตอนนั้น น่าจะเป็นสุกี้ ร้านริมสุด กับไอเทม ที่แทบทุกกลุ่มทุกโต๊ะต้องมี น้ำเหยือก 55 แต่แก้วก็จะไม่หมดละแต่ไม่ได้เดี๋ยวไม่ใหญ่ต้อง 1เหยือกไปเลย
ศาลแม่ย่า สิ่งศักดิ์สิทธิ์ ที่เคารพบูชาของชาว ชนพ. น้องๆหลายคนจะรู้ดีว่าถ้าต้องการสอบหรือเข้าเรียนที่นี่ ต้องมาขอมาบนกับท่านที่นี่เลย วิ่งรอบสนามหรืออะไรก็ว่ากันไป
อันนี้คือกินรีตรงหน้าตึกวิทยาศาสตร์สมัยนั้น จำได้ว่ามีคนบอกว่าไหว้ ด้วยเพราะเป็นอีกสิ่งที่ต้องเคารพตอนนั้นและเราก็ไหว้มาจนเรียนจบจริงๆ
ตึกวิทยาศาสตร์และห้องพักอาจารย์ภาษาอังกฤษในสมัยนั้น
และนี่คือลานธรรม ที่เข้าแถวเคารพธงชาติที่ย้ายมาจากสนามกีฬาโรงเรียน สมัยก่อนจะมีเสื่อ ไว้ให้นักเรียนปูนั่งนอนเล่นพักผ่อนช่วงเลิกเรียนหรือช่วงพักกลางวัน
มองไปแล้วก็นึกถึงบรรยากาศกีฬาสีมันทั้งสนุกทั้งเหนื่อยเป็นอะไรที่ทุกๆคนน่าจะรอคอยในแต่ละปีการศึกษากันเลยทีเดียว สนามนี้จะแน่นไปด้วยความสนุกสนานทั้งกองเชียร์ สแตนเชียร์ ที่สำคัญคือการแสดงกลางแจ้งที่ทุกสีต่างทุ่มเทฝึกซ้อมกันมา ยิ่งปีหลังๆมามีโอกาสได้เห็นรูป ยิ่งใหญ่อลังการกันขึ้นเรื่อยๆจริงๆ
น่าเสียดายที่เป็นช่วงโณงเรียนปิดเลยทำให้ไม่ได้ไปอีกหลายจุด โรงยิม แปลงเกษตรหลังโรงเรียน อีกเยอะเลย
พอได้มาเดินดูเดินถ่ายรูปมันก็ทำให้เรานึกถึงบรรยากาศเก่ากลับมาบางมุมบางที่เราแค่มองไปแล้วก้ได้อมยิ้ม เพราะถึงแม่ภาพที่ตาเราเห็นมันจะเปลี่ยนไปขนาดไหนแต่ภาพความทรงจำของเรามันยังชัดเจนว่าที่ตรงนี้เรามีความผูกพันธ์มีรอยยิ้มมีเสียงหัวเราะเกิดขึ้นและทุกอย่างมันไม่เปลี่ยนไปเลยในความทรงจำเรา เห็นว่าช่วงนี้เป็นช่วงสอบเข้าเรียนที่โรงเรียนพอดี ก็ขอให้น้องๆสู้ๆตั้งใจสอบกันน่ะครับ พี่เชื่อว่า ที่นี่มีทั้ง บุคลากรที่ดี สถานที่ดีๆ และประสบการณืดีๆรอมอบให้น้องๆ เหมือนที่พี่ได้รับมาแน่นอน
ย้อนความหลัง ม.3/5 ขาสั้นในความทรงจำ ( One Memory in Best Time Chainatpittayakom )
บรรยากาศภายในโรงเรียนโดยรวมถือว่าเปลี่ยนไปมากครับ มีตึกใหม่ๆ สนามกีฬาต่างๆเพิ่มขึ้น (ก็แน่นอนล่ะผ่านมาเป็น10ปีเรายังแก่ขึ้นเลย55) แต่ก็ยังมีบางมุมที่เป็นมุมภาพความทรงจำของเราอยู่ครับ
สนามกีฬา และเสาธงของโรงเรียน สมัยเรียนคือยังต้องเข้าแถวในสนามหน้าอยู่แล้วช่วงหลังๆย้ายมาในลานสนลานธรรมที่สร้างขึ้นใหม่แล้ว
อันนี้คนชัยนาทไม่มีใครไม่รู้จักของดีของดัง งานประจำปีมีทุกปี หุ่นฟางนกนั้นเอง อันนี้ของโรงเรียนทำประกวด ได้รางวัลซ่ะด้วย
หลายๆตึกดูแปลกตามาใหม่ บางตึกหายไปแล้วเป็นเป็นตึกใหม่ๆสิ่งอำนวดความสะดวกใหม่ๆ ตอนเรียนจำได้ว่าตรงโดมสีม่วงนี่เป็นที่จอดรถและมีอาคารสำหรับเรียนวิชายืดหนุ่น ยามนาสติกกันเป็นที่บันเทิงเริงใจ ตอน ม.1 ด้วย5555
อาคาร 1 ม.1 จุดเริ่มต้นความทรงจำดีๆ ที่นี่ น่าเสียดายที่ขึ้นไปไม่ได้เพราะเป็นช่วงโรงเรียนปิดอยู่
ดอกไม้สัญลักษณ์ของโรงเรียน ดอกชมพูพันทิพย์ ปลูกทั้งโรงเรียนเวลาออกดอกพร้อมๆดันสวยมาก มีความเป็นญี่ปุ่น ขึ้นมาทันที555
เมื่อถึง ฤดูที่ดอกชมพูพันทิพย์เริ่มร่วง ในตอนนั้นจะเป็นที่รู้ดีว่าช่วงเวลาของการสอบใหญ่เริ่มใกล้เข้ามาแล้ว ต้องเรีนยเคลียงานส่งอาจารย์ให้ครบ ก่อยจะติด ร. 55ดูเป็นเด็กดีอ่ะสมัยเรียนแต่ป่าว ขี้เกียจมากเลย
ภาพนี้จะคุ้นตา ชาว ชนพ. สมัยนั้นมาก เพราะเป็นหน้าปกสมุดเรียนไม่รู้ว่าตอนนี้เปลี่ยนหรือยัง
ที่นั่งประจำช่วงม.3 หน้าห้องปกครองพอดี
สวนหน้าห้องภาษาไทยจุดนนี้ทุกอย่างเหมือนเดิมเลย
แอบนึกถึงเรื่องเล่าของรูปปั้นนางเงือกตรงนี้ว่า ช่วงนักเรียนกลับหมดแล้ว ตรงนี้จะมีต้นไทรครึ้มๆ ตรงบ่อน้ำมีคนผ่านมาแล้วได้ยินเสียงเหมือนอะไรกำลังเล่นในน้ำสระอยู่พอหันไปดูปรากฏว่าเป็นหางปลาใหญ่ๆกระโดดลงสระไป แล้วด้วยว่าเราเรียนพิเศษหลังโรงเรียนช่วงเย็นเลิกก็ต้องเดินผ่าน จำได้ว่า วิ่งตลอด5555 นี่ก็คงเป็น 1 ในเรืองเล่าแบบที่หลายๆโรงเรียนมี
ด้านบนห้องภาษาไทยเป็นห้องพักอาจารย์วิชาคณิตศาสตร์เชื่อว่า นักเรียนสมัยนั้นทุกคนต้องเคยขึ้นไปเพื่อต่อคิวท่อง สูตรคณิตศาสตร์กับอาจารย์ทุกคนแน่ๆ ทั้งจดใส่มือ ทั้งพกโพยก็ทำกันไปเพื่อให้ท่องผ่านไม่งั้นก็ไม่มีคะแนน แล้วเราก็จำกับสูตรพวกนั้นจริงๆน่ะ ถึงจะไม่ทั้งหมด แตเราก็สามารถจำมาใช้ได้อยู่ เป็นอีก 1 ความทรงจำที่ไม่ลืมเลย
ห้องเรียนชั่วคราวหรือที่เรารู้จักกันดีในชื่อว่า ห้องเรียนเล้าไก่ 555เพราะสมัยก่อนจะมีเป็นตาข่ายเหล็กๆมากั้นเป็นผนังคล้ายเล้าไก่ มาห้องนี้ทำให้นึงถึงตอนเรียนจำได้ว่าเรามาเรียนวิชาภูมิศาสตร์ที่นี่ เป็นการเรียนที่สนุกสนาน และสนิทกับอาจารย์ท่านนี้มาก
ตรงจุดนี้ คือห้องชมรมที่ไม่มีวันลืมได้คือห้องชมรมท่องเที่ยว ซึ่งเราได้ไปเที่ยวเขาค้อ กัน และได้สร้างวีรกรรมอันน่าจดจำไว้คืออ้วกใส่กระเป๋าเพื่อนๆตอนนั่งรถขึ้นไปข้างบน จนเป็นที่จดจำเลยทีเดียว 55555
สมัยก่อนนิต้องกระเป๋าสะพาน Outdoor เลย ชิคๆคูลๆสำหรับสมัยนั้นแล้ว ตรงคำว่า Outdoor ต้องเอาปากกามาระบายเป็นสีๆกันด้วย เอ้ออก็เด็กอะเนอะ555 ตอนนี้มี รูปแบบที่เป็นมาตรฐานแล้ว
ถ้าเรียนภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารต้องห้องนี้เลย ห้องโสต
อีก 1 จุดสำคัญ โรงอาหาร ของโรงเรียน ร้านที่ชอบตอนนั้น น่าจะเป็นสุกี้ ร้านริมสุด กับไอเทม ที่แทบทุกกลุ่มทุกโต๊ะต้องมี น้ำเหยือก 55 แต่แก้วก็จะไม่หมดละแต่ไม่ได้เดี๋ยวไม่ใหญ่ต้อง 1เหยือกไปเลย
ศาลแม่ย่า สิ่งศักดิ์สิทธิ์ ที่เคารพบูชาของชาว ชนพ. น้องๆหลายคนจะรู้ดีว่าถ้าต้องการสอบหรือเข้าเรียนที่นี่ ต้องมาขอมาบนกับท่านที่นี่เลย วิ่งรอบสนามหรืออะไรก็ว่ากันไป
อันนี้คือกินรีตรงหน้าตึกวิทยาศาสตร์สมัยนั้น จำได้ว่ามีคนบอกว่าไหว้ ด้วยเพราะเป็นอีกสิ่งที่ต้องเคารพตอนนั้นและเราก็ไหว้มาจนเรียนจบจริงๆ
ตึกวิทยาศาสตร์และห้องพักอาจารย์ภาษาอังกฤษในสมัยนั้น
และนี่คือลานธรรม ที่เข้าแถวเคารพธงชาติที่ย้ายมาจากสนามกีฬาโรงเรียน สมัยก่อนจะมีเสื่อ ไว้ให้นักเรียนปูนั่งนอนเล่นพักผ่อนช่วงเลิกเรียนหรือช่วงพักกลางวัน
มองไปแล้วก็นึกถึงบรรยากาศกีฬาสีมันทั้งสนุกทั้งเหนื่อยเป็นอะไรที่ทุกๆคนน่าจะรอคอยในแต่ละปีการศึกษากันเลยทีเดียว สนามนี้จะแน่นไปด้วยความสนุกสนานทั้งกองเชียร์ สแตนเชียร์ ที่สำคัญคือการแสดงกลางแจ้งที่ทุกสีต่างทุ่มเทฝึกซ้อมกันมา ยิ่งปีหลังๆมามีโอกาสได้เห็นรูป ยิ่งใหญ่อลังการกันขึ้นเรื่อยๆจริงๆ
น่าเสียดายที่เป็นช่วงโณงเรียนปิดเลยทำให้ไม่ได้ไปอีกหลายจุด โรงยิม แปลงเกษตรหลังโรงเรียน อีกเยอะเลย
พอได้มาเดินดูเดินถ่ายรูปมันก็ทำให้เรานึกถึงบรรยากาศเก่ากลับมาบางมุมบางที่เราแค่มองไปแล้วก้ได้อมยิ้ม เพราะถึงแม่ภาพที่ตาเราเห็นมันจะเปลี่ยนไปขนาดไหนแต่ภาพความทรงจำของเรามันยังชัดเจนว่าที่ตรงนี้เรามีความผูกพันธ์มีรอยยิ้มมีเสียงหัวเราะเกิดขึ้นและทุกอย่างมันไม่เปลี่ยนไปเลยในความทรงจำเรา เห็นว่าช่วงนี้เป็นช่วงสอบเข้าเรียนที่โรงเรียนพอดี ก็ขอให้น้องๆสู้ๆตั้งใจสอบกันน่ะครับ พี่เชื่อว่า ที่นี่มีทั้ง บุคลากรที่ดี สถานที่ดีๆ และประสบการณืดีๆรอมอบให้น้องๆ เหมือนที่พี่ได้รับมาแน่นอน