สวัสดีค่ะ คืออยากมาเล่าประสบการณ์ของตัวเองค่ะ
คือเราเคยคุยกับผู้ชายคนหนึ่งเมื่อปีที่แล้ว (แทนว่าB) แต่อยู่ๆBก็หายไป
เราทราบมาว่าBไปมีแฟนแล้ว ซึ่งBสัญญากับเราว่าจะไม่ทิ้งเรา เราก็โอเคไม่ได้คิดไรBคงกลัวมีปัญหากับแฟน
แล้วเมื่อไม่นานมานี้Bก็กลับมาคุยกับเราแบบเดิม Bเลิกกับแฟนแล้ว เราก็นัดเจอกัน Bก็บอกเราว่าจะไม่หายไปไหนอีก
ตอนแรกเรากะว่าจะไม่คิดอะไรกับBแล้วค่ะ เอาจริงๆเราเข็ดตั้งแต่ตอนแรก แต่Bก็ทักเราทุกวัน คอลหาทุกวัน
จนเราใจอ่อน เราเป็นคนบึงกาฬค่ะ Bเป็นคนกรุงเทพ แต่ช่วงนั้นเราไปเที่ยวสงกรานกับเพื่อนที่กรุงเทพ พอหลังสงกรานเราก็จะกลับบึงกาฬ
Bก็ตามเรามาด้วยค่ะ โอเคเราก็เห็นเขาอยากมาเที่ยวก็ให้มาด้วย พอถึงเราก็พาหาที่พักค่ะ นั่งรถเหนื่อยมากเราก็เลยค้างกับB ตอนดึกเราก็ออกไปเดินเล่น
ไปเดินดูนู่นนี่นั่นด้วยกัน พอตอนเช้าก็ไปวัด สายมาเข้าห้าง เราอยู่ด้วยกันแบบแฟนเลยค่ะ ยอมรับว่าตอนนั้นเผลอใจไปรักBแล้ว
Bก็ดีกับเราทุกอย่างทั้งที่Bไม่เคยลำบากมาก่อน แต่ที่เราพาBมามันลำบากมาก แถมเราไม่มีตังด้วย Bต้องออกตลอด แต่Bไม่เคยบ่นเลยนะคะ
พอเขากลับไป เราก็เป็นหน่วงๆอะคะ คิดถึงมากกก แต่เราก็มาสืบว่าเขามีอีกคนเป็นรุ่นน้องที่อยู่กรุงเทพนั่นแหละค่ะ เวลาลงรูปเขาแท๊กกัน
ไปเม้นให้กัน ไปไหนมาไหนด้วยกัน ตั้งรูปโปรคู่กัน ยอมรับเลยนะคะตอนนั้นพังมาก เจ็บสุดๆค่ะ พอเราถามเขาก็บอกไม่มีอะไร
เราก็ไม่อยากถามมากเพราะเราไม่ได้เป็นอะไรกัน เผลอๆน้องคนนั้นอาจสำคัญกว่า แล้วถ้าวันใดที่Bเลือกน้องคนนั้นเราก็คงรับไม่ได้
Bก็ทำตัวเหมือนเดิมค่ะ ดีกับเราเหมือนทุกอย่าง ติดแค่เรื่องน้องคนนั้นที่เรากังวล แต่Bบอกว่าที่คบไม่ได้เพราะเขาสัญญากับตัวเองว่าจะไม่มีแฟน
จนกว่าจะสอบติด..... (ขอไม่บอกนะคะ) เราก็รอได้ค่ะ
แต่ถ้ามาเจอแบบนี้ก็ไม่ไหว ให้เขาหายไปจากเราเฉยๆแบบตอนแรกยังดีกว่าค่ะ เหมือนเขาไม่ยอมปล่อยใครสักคน เราทรมาณค่ะ
เราเหมือนเป็นคนนอกของเขา แต่น้องคนนั้นใกล้กว่า ตอนนี้เราไม่รู้จะเชื่ออะไรเขาได้บ้าง เราควรทำยังไงต่อ.....?
มันมีจริงๆหรอ คนที่รักคน2คนได้ในเวลาเดียวกัน
คือเราเคยคุยกับผู้ชายคนหนึ่งเมื่อปีที่แล้ว (แทนว่าB) แต่อยู่ๆBก็หายไป
เราทราบมาว่าBไปมีแฟนแล้ว ซึ่งBสัญญากับเราว่าจะไม่ทิ้งเรา เราก็โอเคไม่ได้คิดไรBคงกลัวมีปัญหากับแฟน
แล้วเมื่อไม่นานมานี้Bก็กลับมาคุยกับเราแบบเดิม Bเลิกกับแฟนแล้ว เราก็นัดเจอกัน Bก็บอกเราว่าจะไม่หายไปไหนอีก
ตอนแรกเรากะว่าจะไม่คิดอะไรกับBแล้วค่ะ เอาจริงๆเราเข็ดตั้งแต่ตอนแรก แต่Bก็ทักเราทุกวัน คอลหาทุกวัน
จนเราใจอ่อน เราเป็นคนบึงกาฬค่ะ Bเป็นคนกรุงเทพ แต่ช่วงนั้นเราไปเที่ยวสงกรานกับเพื่อนที่กรุงเทพ พอหลังสงกรานเราก็จะกลับบึงกาฬ
Bก็ตามเรามาด้วยค่ะ โอเคเราก็เห็นเขาอยากมาเที่ยวก็ให้มาด้วย พอถึงเราก็พาหาที่พักค่ะ นั่งรถเหนื่อยมากเราก็เลยค้างกับB ตอนดึกเราก็ออกไปเดินเล่น
ไปเดินดูนู่นนี่นั่นด้วยกัน พอตอนเช้าก็ไปวัด สายมาเข้าห้าง เราอยู่ด้วยกันแบบแฟนเลยค่ะ ยอมรับว่าตอนนั้นเผลอใจไปรักBแล้ว
Bก็ดีกับเราทุกอย่างทั้งที่Bไม่เคยลำบากมาก่อน แต่ที่เราพาBมามันลำบากมาก แถมเราไม่มีตังด้วย Bต้องออกตลอด แต่Bไม่เคยบ่นเลยนะคะ
พอเขากลับไป เราก็เป็นหน่วงๆอะคะ คิดถึงมากกก แต่เราก็มาสืบว่าเขามีอีกคนเป็นรุ่นน้องที่อยู่กรุงเทพนั่นแหละค่ะ เวลาลงรูปเขาแท๊กกัน
ไปเม้นให้กัน ไปไหนมาไหนด้วยกัน ตั้งรูปโปรคู่กัน ยอมรับเลยนะคะตอนนั้นพังมาก เจ็บสุดๆค่ะ พอเราถามเขาก็บอกไม่มีอะไร
เราก็ไม่อยากถามมากเพราะเราไม่ได้เป็นอะไรกัน เผลอๆน้องคนนั้นอาจสำคัญกว่า แล้วถ้าวันใดที่Bเลือกน้องคนนั้นเราก็คงรับไม่ได้
Bก็ทำตัวเหมือนเดิมค่ะ ดีกับเราเหมือนทุกอย่าง ติดแค่เรื่องน้องคนนั้นที่เรากังวล แต่Bบอกว่าที่คบไม่ได้เพราะเขาสัญญากับตัวเองว่าจะไม่มีแฟน
จนกว่าจะสอบติด..... (ขอไม่บอกนะคะ) เราก็รอได้ค่ะ
แต่ถ้ามาเจอแบบนี้ก็ไม่ไหว ให้เขาหายไปจากเราเฉยๆแบบตอนแรกยังดีกว่าค่ะ เหมือนเขาไม่ยอมปล่อยใครสักคน เราทรมาณค่ะ
เราเหมือนเป็นคนนอกของเขา แต่น้องคนนั้นใกล้กว่า ตอนนี้เราไม่รู้จะเชื่ออะไรเขาได้บ้าง เราควรทำยังไงต่อ.....?