คือเราเองทำงานเป็นเซลล์อยู่ต่างจังหวัด กลับกรุงเทพฯ เดือนละ 1 ครั้ง กลับไปก็ใช้เวลาอยู่ประมาณ 1 อาทิตย์
แล้วก็ออกมาทำงาน ขับรถนอนตามโรงแรมบ้าง แต่ก็ยังมีกลุ่มเพื่อนๆ ที่เป็นทีมงานแต่ก็ไม่ได้ออกทริปพร้อมกัน
บางทีถึงจะเจอกันไม่บ่อยนัก ขอเกริ่นก่อน ความรักของเราครั้งก่อนค่อนข้างแย่ ไม่ดี ความรักครั้งนั้นเกิดขึ้นก่อนที่
เราจะมาเป็นเซลล์ ก็คบกันมาได้ 3 ปี ผู้ชายคนนั้น ค่อนข้างขี้หึงขึ้หวง ด้วยอะไรหลายๆอย่างทำให้เราเลิกกันไป
จากกันด้วยไม่ดีนัก.... ผ่านมาเกือบปี เราก็ไปเจอผู้ชายอีกคนนึง ซึ่งเค้าเด็กกว่าเรา และเรารู้อยู่แล้วว่าเค้าไม่สามารถ
ที่จะดูแลเราได้ ตอนนี้เราเป็นเซลล์แล้ว ไม่ได้อยู่ด้วยกัน แค่กลับไปเจอกัน ไปเที่ยวกันนานๆ ที แต่ไม่รู้ทำไม คบกัน
ได้ไม่นาน 3-4 เดือน เราก็เลิกกัน อาจเป็นเพราะว่าตัวของเราเอง เลือกมากหรือมีความคาดหวังมากเกินไปกับผู้ชาย
แต่เราก็ยังคุยกันแบบเพื่อนอยู่... ตอนนี้ก็มีคนมาจีบเรา ก็ลองคุยด้วยอยู่สักพักนึงแล้ว เค้าอายุเยอะมากกว่า เราคิดว่า
เค้าน่าจะดูแลเราได้ ช่วยเหลือเราได้มากกว่า แต่ความต้องการความคาดหวังของเรามันมีมากเกินไปทุกที เราคาดหวัง
ให้เค้าต้องไม่โกหก ไม่หลอกลวงเรา แต่สิ่งที่เรารู้สึกอยู่ตอนนี้ เหมือนผู้หญิงที่มีเซ็นส์ ว่าคนของเรากำลังโกหกและหลอก
เราอยู่ มันก็ใช่จริงๆ เค้าหนีไปเที่ยวสงกรานต์กับเพื่อนๆ โดยที่ไม่ได้บอกว่าสักคำ แล้วก็โกหกว่าลืมเอาโทรศัพท์ไป ทั้งๆ
ที่เราคิดว่าเค้าตั้งใจจะไม่เอาไป เพราะว่ากลัวเรารู้ แต่เราก็มารู้จนได้ เราเลยว่าเค้าไปว่าถ้าทำแบบนี้ก็ไม่ต้องมาคุยกันแล้ว
เราไม่ชอบการกระทำแบบนี้ เราคาดหวังกับทุกคนที่เข้ามาในชีวิตเรา เราไม่อยากใช้ชีวิตเล่นๆ คุยกับคนโน๊นที คนนี้ทีอีกแล้ว
นี่เราจริงจังมากไปหรือปล่าวค่ะ ? เราคิดว่าอะไรที่ไม่ดีก็ตัดไปซะเถอะ เราไม่อยากมานั่งเสียใจ มานั่งโมโห กับสิ่งที่ผู้ชาย
จะต้องมาทำร้ายความรู้สึกของเรา เราค่อนข้างเซนซิทีฟ อะไรนิดอะไรหน่อยก็ไม่ได้ เราคิดว่า เราอยู่คนเดียวแบบนี้ก็น่าจะดีแล้ว
ไม่อยากมานั่งโกรธนั่งเกลียดใครอีกแล้ว ตอนนี้อยากอยู่คนเดียว ถึงแม้ว่ามันจะเหงา แต่มันก็ไม่ต่างอะไรกับตอนที่มีแฟนเลยใช่ไหมค่ะ
เราไม่เหมาะจะมีแฟนใช่ไหม?
แล้วก็ออกมาทำงาน ขับรถนอนตามโรงแรมบ้าง แต่ก็ยังมีกลุ่มเพื่อนๆ ที่เป็นทีมงานแต่ก็ไม่ได้ออกทริปพร้อมกัน
บางทีถึงจะเจอกันไม่บ่อยนัก ขอเกริ่นก่อน ความรักของเราครั้งก่อนค่อนข้างแย่ ไม่ดี ความรักครั้งนั้นเกิดขึ้นก่อนที่
เราจะมาเป็นเซลล์ ก็คบกันมาได้ 3 ปี ผู้ชายคนนั้น ค่อนข้างขี้หึงขึ้หวง ด้วยอะไรหลายๆอย่างทำให้เราเลิกกันไป
จากกันด้วยไม่ดีนัก.... ผ่านมาเกือบปี เราก็ไปเจอผู้ชายอีกคนนึง ซึ่งเค้าเด็กกว่าเรา และเรารู้อยู่แล้วว่าเค้าไม่สามารถ
ที่จะดูแลเราได้ ตอนนี้เราเป็นเซลล์แล้ว ไม่ได้อยู่ด้วยกัน แค่กลับไปเจอกัน ไปเที่ยวกันนานๆ ที แต่ไม่รู้ทำไม คบกัน
ได้ไม่นาน 3-4 เดือน เราก็เลิกกัน อาจเป็นเพราะว่าตัวของเราเอง เลือกมากหรือมีความคาดหวังมากเกินไปกับผู้ชาย
แต่เราก็ยังคุยกันแบบเพื่อนอยู่... ตอนนี้ก็มีคนมาจีบเรา ก็ลองคุยด้วยอยู่สักพักนึงแล้ว เค้าอายุเยอะมากกว่า เราคิดว่า
เค้าน่าจะดูแลเราได้ ช่วยเหลือเราได้มากกว่า แต่ความต้องการความคาดหวังของเรามันมีมากเกินไปทุกที เราคาดหวัง
ให้เค้าต้องไม่โกหก ไม่หลอกลวงเรา แต่สิ่งที่เรารู้สึกอยู่ตอนนี้ เหมือนผู้หญิงที่มีเซ็นส์ ว่าคนของเรากำลังโกหกและหลอก
เราอยู่ มันก็ใช่จริงๆ เค้าหนีไปเที่ยวสงกรานต์กับเพื่อนๆ โดยที่ไม่ได้บอกว่าสักคำ แล้วก็โกหกว่าลืมเอาโทรศัพท์ไป ทั้งๆ
ที่เราคิดว่าเค้าตั้งใจจะไม่เอาไป เพราะว่ากลัวเรารู้ แต่เราก็มารู้จนได้ เราเลยว่าเค้าไปว่าถ้าทำแบบนี้ก็ไม่ต้องมาคุยกันแล้ว
เราไม่ชอบการกระทำแบบนี้ เราคาดหวังกับทุกคนที่เข้ามาในชีวิตเรา เราไม่อยากใช้ชีวิตเล่นๆ คุยกับคนโน๊นที คนนี้ทีอีกแล้ว
นี่เราจริงจังมากไปหรือปล่าวค่ะ ? เราคิดว่าอะไรที่ไม่ดีก็ตัดไปซะเถอะ เราไม่อยากมานั่งเสียใจ มานั่งโมโห กับสิ่งที่ผู้ชาย
จะต้องมาทำร้ายความรู้สึกของเรา เราค่อนข้างเซนซิทีฟ อะไรนิดอะไรหน่อยก็ไม่ได้ เราคิดว่า เราอยู่คนเดียวแบบนี้ก็น่าจะดีแล้ว
ไม่อยากมานั่งโกรธนั่งเกลียดใครอีกแล้ว ตอนนี้อยากอยู่คนเดียว ถึงแม้ว่ามันจะเหงา แต่มันก็ไม่ต่างอะไรกับตอนที่มีแฟนเลยใช่ไหมค่ะ