ตะกอนหนัง: Blue Valentine

"คุณจะเชื่อในความรักได้อย่างไร ในเมื่อมันมีวันจืดจาง"

ของที่เราสะสม วันหนึ่งเรากลับเอามันมาทิ้งได้อย่างหน้าตาเฉย
เพลงที่เราชอบฟัง วันหนึ่งเรากลับเอียนจนต้องหาเพลงอื่นมากลบความเอียนนั้น
อาหารที่เราชอบกิน วันหนึ่งเรากลับพูดออกมาได้เต็มปากเต็มคำว่าเบื่อแล้ว
หนังที่เราชอบดู วันหนึ่งเรากลับเอามันไปเก็บไว้ในลิ้นชักและไม่เปิดมันอีกเลย

วันหนึ่งหัวใจเราพองโต วันหนึ่งมันกลับฟีบแผ่วเหมือนกับลูกโป่งรูปหัวใจที่กำลังอ่อนลม

จะเรียกว่าแปลกหรือไม่แปลกดีนะ
ที่คนเราไม่เคยอยู่กับอะไรได้นาน จนเรียกมันว่าตลอดไปได้
การที่เราเป็นคนโลเลนั้นแปลก
หรือคำว่าตลอดไปนั่นแหละที่แปลก

วันที่เราเคยชอบอะไรมาก ๆ พอถึงวันหนึ่ง ความชอบนั้นมันกลับหล่นหายไปโดยที่เรายังไม่ทันจะรู้ตัวด้วยซ้ำ
พอชอบอะไรมาก ๆ จนเรามั่นใจว่าเราไม่มีทางรักษาอาการชอบนั้นได้แน่นอน
แต่..
“ชอบแล้ว เดี๋ยววันหนึ่งก็เลิกชอบ เคยทำมาแล้วหนิ จำได้ใช่มั้ย”

การที่บางสิ่งบางอย่างจืดจางลงเป็นสิ่งที่น่ากลัว
แต่เมื่อมันเริ่มจืดจาง เรากลับมองว่ามันปกติ

มันมีอะไรที่มันจะอยู่กับเราจริง ๆ หรือเปล่า
หรือสิ่งที่เราต้องทำคือ
เราแค่ต้องอยู่กับมันจริง ๆ
เสียก่อน

ฝากเพจด้วยนะครับ: https://www.facebook.com/meekwamnung/