เราเริ่มก่อน..อิอิ
สุดที่รักของเรามีอยู่ด้วยกันสามหน่อค่ะ ตอนแรกก็นะเรียกตามชื่อตัวที่ตั้งให้อย่าง
Puppo แมวหาบ้านวัยหนุ่มที่อยู่ติดกรงมาหลายเดือนไม่มีคนต้องตา (แต่ดันต้องใจพ่อบ้านเรา) ด้วยความสุภาพเรียบร้อย สุภาพบุรุษ รักน้อง รับสมาชิกใหม่มาพี่โป้ไม่เคยมีปัญหากับใครใจดีด้วยหมด มักจะกินทีหลังน้องๆ เสมอให้น้องกินก่อนตัวเองกินทีหลัง มักเก็บตัวเงียบๆอยู่ข้างหน้าต่างทั้งวัน แต่ตีสามจะลุกมากระโดดโลดเต้นวิ่งไล่น้องเสียงดังตึงตังของหล่นระเนระนาด ทำให้ทุกวันนี้มีฉายาว่า "ชาย" "ชายกลาง" ถึงไม่หล่อแต่จนด้วย เอ๊ย..แต่นิสัยดีใครๆก็รักทั้งคนทั้งแมวด้วยกัน
ช่วงที่เพิ่งรับมา
1 ปีผ่านไป พี่โป้ไม่ค่อยเปลี่ยนเท่าไร เพราะรับมาตอนโตแล้ว
ใจดีรักเด็ก
พอเข้าสองปีเธอก็ปันใจรักเด็กใหม่
Pika สาวน้อยแสนน่ารักที่ "เคย" ใสใส ตอนนี้ไม่ใสแล้วฉายาเธอคือ.."เมียร์แคท" ชีชอบยืนดูแบบสอดรู้สอดเห็นหรือ "อ้วน!" "หนอนด้วง" ที่เราเรียก สามีเราเรียกเธอ "อ้วนเตี้ย" เพราะฮีเรียกเราว่า "อ้วน"อยู่แล้วกลัวจะขานรับพร้อมกัน นอกจากนั้นก็คงเป็น "หญิงเล็ก" เพราะชีหยิ่ง เรื่องมาก เอาแต่ใจ ขี้อารมณ์เสีย ขู่ได้เป็นขู่ ตบได้เป็นตบ หน้าตาจะบอกเลยว่าถ้าไม่อยากมีเรื่องอย่าวอแว แต่ชีไม่ว่าถ้าเราจะกอดจะหอมและพร่ำรำพันว่า "ทูลหัวของมามี๊ สุดที่รักของมามี๊ ลูกน้อยของมามี๊" (ก็เลี้ยงมาตั้งแต่เดือนกว่าๆ นี่นา)
วันแรกๆ เธอป่วยรับ(ซื้อ)มาด้วยราคาไม่แพงมากเพราะสงสารตาแทบจะปิดอยู่แล้วคนขายยังไม่พาไปหมอ ตอนแรกขี้ริ้วมากๆ
ตอนห้าเดือนกว่ายังมุ๊งมิ๊ง นอนบนหมอนเดียวกัน กินเก่ง ชอบเดินเล่น คิขุมากๆ หลงเลย
เวลาเปลี่ยน แมวก็..เปลี่ยน พอสองขวบกว่าเท่านั้นแหละ ปิก้าอยู่ไหนน้า..(ชอบแอบไปอยู่ตามกล่องตามถุงดีนะไม่เหยียบเข้าให้)
ณ วันนี้ ชีทั้งเริ่ด ทั้งเชิด ไม่งอนง้อใคร(มีแต่ใครที่ต้องง้อเธอ "ฉัน") เลือกกิน (หาหมอวันนี้หนัก 4โลกว่าๆ แค่อวบๆเนอะ)
Peanut ยัยจอมแสบ ซ่า แก่นเซี้ยว ขี้เล่น หน้ามึน ทำให้หลงกันทั้งบ้าน วันแรกที่รับมาคือเพราะสงสารล้วนๆ ไม่ได้นึกรักนึกชอบแต่คิดอยากมอบชีวิตที่ดีกว่าเก่าให้แค่นั้นเองทุกวันนี้ฉายาเธอคือ "ตัวเล็ก" "น้อง" "เหลือม" สามีเราบอกแก่นเหมือน "ไอ้เรือง" ส่วนวันนี้ไปหาหมอๆเรียก "Hulk" คือหมอคะ หนูเป็นผู้หญิงนะคะ แค่ขวบนิดๆ หนัก 8 โลเกือบ 9 โลแค่นั้นเอ๊งงงงงงง...
วันแรกคือ ขนเหนียวๆ เป็นไรหู จับไปเจอซี่โครง หน้าแหลมๆ สามีเรียก "หนูท่อ" อายุสี่เดือนครึ่งหนักแค่ 2 โล
ชอบหลับในกล่องดูแล้วน่าสงส๊านนน..
ณ วันนี้ที่ชีมีอายุได้ขวบกว่าๆ
น้องเล็ก น้องสุดท้อง บอกหมอๆยังหัวเราะ
ชีวิตเปลี่ยนไปมากถึงมากที่สุดตั้งแต่มีเค้าและพวกเธอมาเป็นสมาชิกในครอบครัว ความรักจนทูลหัวทูลเกล้าให้กันเลยทีเดียว
ถึงจะรักกันบ้าง..
และถึงจะมีตีกันบ้าง ตบกันบ้าง (ในกระเป๋าตอนที่ไปหาหมอสามีบอกว่า เหม่ ปิก้าตบๆๆๆๆ พีนัทยังกะลูกวอลเล่ย์ ก็คงเจ็บตรูดอะ สามเข็มเชียวนะ วุ้ย รมณ์คงเสีย) แต่เราก็รักกันนะ
เราก็จะอยู่ด้วยกันมีความสุขไปด้วยกันจนวันสุดท้ายเลยนะสุดที่รักของมี๊
อัปเดทตัวแสบของคุณจากวันนั้นถึงวันนี้มีฉายาว่าอะไรกันบ้างคะ แฉสู่กันฟังหน่อย(ถมรูปได้เต็มที่เลยค่ะ)
สุดที่รักของเรามีอยู่ด้วยกันสามหน่อค่ะ ตอนแรกก็นะเรียกตามชื่อตัวที่ตั้งให้อย่าง Puppo แมวหาบ้านวัยหนุ่มที่อยู่ติดกรงมาหลายเดือนไม่มีคนต้องตา (แต่ดันต้องใจพ่อบ้านเรา) ด้วยความสุภาพเรียบร้อย สุภาพบุรุษ รักน้อง รับสมาชิกใหม่มาพี่โป้ไม่เคยมีปัญหากับใครใจดีด้วยหมด มักจะกินทีหลังน้องๆ เสมอให้น้องกินก่อนตัวเองกินทีหลัง มักเก็บตัวเงียบๆอยู่ข้างหน้าต่างทั้งวัน แต่ตีสามจะลุกมากระโดดโลดเต้นวิ่งไล่น้องเสียงดังตึงตังของหล่นระเนระนาด ทำให้ทุกวันนี้มีฉายาว่า "ชาย" "ชายกลาง" ถึงไม่หล่อแต่จนด้วย เอ๊ย..แต่นิสัยดีใครๆก็รักทั้งคนทั้งแมวด้วยกัน
ช่วงที่เพิ่งรับมา
1 ปีผ่านไป พี่โป้ไม่ค่อยเปลี่ยนเท่าไร เพราะรับมาตอนโตแล้ว
ใจดีรักเด็ก
พอเข้าสองปีเธอก็ปันใจรักเด็กใหม่
Pika สาวน้อยแสนน่ารักที่ "เคย" ใสใส ตอนนี้ไม่ใสแล้วฉายาเธอคือ.."เมียร์แคท" ชีชอบยืนดูแบบสอดรู้สอดเห็นหรือ "อ้วน!" "หนอนด้วง" ที่เราเรียก สามีเราเรียกเธอ "อ้วนเตี้ย" เพราะฮีเรียกเราว่า "อ้วน"อยู่แล้วกลัวจะขานรับพร้อมกัน นอกจากนั้นก็คงเป็น "หญิงเล็ก" เพราะชีหยิ่ง เรื่องมาก เอาแต่ใจ ขี้อารมณ์เสีย ขู่ได้เป็นขู่ ตบได้เป็นตบ หน้าตาจะบอกเลยว่าถ้าไม่อยากมีเรื่องอย่าวอแว แต่ชีไม่ว่าถ้าเราจะกอดจะหอมและพร่ำรำพันว่า "ทูลหัวของมามี๊ สุดที่รักของมามี๊ ลูกน้อยของมามี๊" (ก็เลี้ยงมาตั้งแต่เดือนกว่าๆ นี่นา)
วันแรกๆ เธอป่วยรับ(ซื้อ)มาด้วยราคาไม่แพงมากเพราะสงสารตาแทบจะปิดอยู่แล้วคนขายยังไม่พาไปหมอ ตอนแรกขี้ริ้วมากๆ
ตอนห้าเดือนกว่ายังมุ๊งมิ๊ง นอนบนหมอนเดียวกัน กินเก่ง ชอบเดินเล่น คิขุมากๆ หลงเลย
เวลาเปลี่ยน แมวก็..เปลี่ยน พอสองขวบกว่าเท่านั้นแหละ ปิก้าอยู่ไหนน้า..(ชอบแอบไปอยู่ตามกล่องตามถุงดีนะไม่เหยียบเข้าให้)
ณ วันนี้ ชีทั้งเริ่ด ทั้งเชิด ไม่งอนง้อใคร(มีแต่ใครที่ต้องง้อเธอ "ฉัน") เลือกกิน (หาหมอวันนี้หนัก 4โลกว่าๆ แค่อวบๆเนอะ)
Peanut ยัยจอมแสบ ซ่า แก่นเซี้ยว ขี้เล่น หน้ามึน ทำให้หลงกันทั้งบ้าน วันแรกที่รับมาคือเพราะสงสารล้วนๆ ไม่ได้นึกรักนึกชอบแต่คิดอยากมอบชีวิตที่ดีกว่าเก่าให้แค่นั้นเองทุกวันนี้ฉายาเธอคือ "ตัวเล็ก" "น้อง" "เหลือม" สามีเราบอกแก่นเหมือน "ไอ้เรือง" ส่วนวันนี้ไปหาหมอๆเรียก "Hulk" คือหมอคะ หนูเป็นผู้หญิงนะคะ แค่ขวบนิดๆ หนัก 8 โลเกือบ 9 โลแค่นั้นเอ๊งงงงงงง...
วันแรกคือ ขนเหนียวๆ เป็นไรหู จับไปเจอซี่โครง หน้าแหลมๆ สามีเรียก "หนูท่อ" อายุสี่เดือนครึ่งหนักแค่ 2 โล
ชอบหลับในกล่องดูแล้วน่าสงส๊านนน..
ณ วันนี้ที่ชีมีอายุได้ขวบกว่าๆ
น้องเล็ก น้องสุดท้อง บอกหมอๆยังหัวเราะ
ชีวิตเปลี่ยนไปมากถึงมากที่สุดตั้งแต่มีเค้าและพวกเธอมาเป็นสมาชิกในครอบครัว ความรักจนทูลหัวทูลเกล้าให้กันเลยทีเดียว
ถึงจะรักกันบ้าง..
และถึงจะมีตีกันบ้าง ตบกันบ้าง (ในกระเป๋าตอนที่ไปหาหมอสามีบอกว่า เหม่ ปิก้าตบๆๆๆๆ พีนัทยังกะลูกวอลเล่ย์ ก็คงเจ็บตรูดอะ สามเข็มเชียวนะ วุ้ย รมณ์คงเสีย) แต่เราก็รักกันนะ
เราก็จะอยู่ด้วยกันมีความสุขไปด้วยกันจนวันสุดท้ายเลยนะสุดที่รักของมี๊