สามก๊กฉบับอ่านซ้ำ
ศัตรูรอบทิศ
เล่าเซี่ยงชุน
เมื่อลิโป้ขับไล่เล่าปี่ออกจากเมืองเสียวพ่ายแล้ว ก็ให้ โกซุ่น ทหารเอกอยู่รักษา แล้วตนเองก็กลับมาอยู่เมืองชีจิ๋วตามเดิม ไม่ได้คิดจะตามไปปราบปรามเล่าปี่แต่อย่างใด ต่อมาโจโฉก็ถือรับสั่งของ พระเจ้าเหี้ยนเต้ แต่งตั้งให้ลิโป้เป็นขุนนางผู้ใหญ่ มีหน้าที่ปราบปรามโจร ฝ่าย ตะวันออก และได้มีหนังสือเกลี้ยกล่อมให้สมัครสมานกับเล่าปี่เสีย อย่ามีความพยาบาทกันสืบไป ลิโป้คิดว่าโจโฉมีความหวังดีกับตนก็ยินดี
ขณะนั้นพอดี อ้วนสุด ให้ทหารมาแจ้งแก่ลิโป้ว่า ตนเองจะตั้งตัวขึ้นเป็นฮ่องเต้ และจะตั้งบุตรให้เป็นที่ฝ่ายหน้า จึงขอให้เร่งส่งบุตรสาวไปแต่งงาน ตามที่ได้ตกลงกันไว้ ลิโป้กำลังเห่อตำแหน่งใหม่ ก็เลยด่าว่าอ้วนสุดคิดขบถต่อแผ่นดิน และให้เอาทหารผู้นำสารไปฆ่าเสีย แล้วเอา หันอิ้น ที่จำคุกไว้นั้นให้ ตันเต๋ง บุตรของ ตันกุ๋ยคุมตัวไปส่งให้โจโฉและมีหนังสือกำกับไปว่า
"...ข้าพเจ้าลิโป้คำนับมา ด้วยมหาอุปราชได้เมตตาข้าพเจ้า แล้วช่วยกราบทูลพระเจ้าเหี้ยนเต้ ให้ข้าพเจ้าได้เป็นเจ้าเมืองชีจิ๋ว ข้าพเจ้าจะได้ทำราชการสืบไป....."
โจโฉจึงให้เอาตัวหันอิ้นไปประหารเสีย ลิโป้กับอ้วนสุดจะได้เป็นศัตรูกันโดยเด็ดขาด เมื่ออ้วนสุดรู้ว่าลิโป้กลับคำพูด ฆ่าทหารของตนและส่งหันอิ้นไปให้โจโฉฆ่าเสียแล้ว ก็โกรธเป็นกำลัง จึงให้ เตียวหุน เป็นแม่ทัพคุมทหารยี่สิบหมื่น ยกไปตีเมืองชีจิ๋ว ให้ กิเหลง เป็นทัพหนุนยกตามไป และตัวอ้วนสุดก็ยกทหารสามหมื่น ตามไปอีกด้วย
เมื่อเตียวหุนยกทัพหน้ามาใกล้จะถึงเมืองชีจิ๋ว ก็แยกทหารออกเป็นเจ็ดกอง ให้ทหารเอกยกไปตีเมืองที่ขึ้นอยู่กับเมืองชีจิ๋วทั้งหกเมืองพร้อมกัน แล้วตัวเตียวหุนก็ยกเข้าตีเมืองชีจิ๋ว ลิโป้ก็เรียกที่ปรึกษาคือตันก๋ง ตันกุ๋ย และตันเต๋ง กับนายทหารทั้งปวงมาหารือว่า
".....บัดนี้อ้วนสุดยกทัพมาใหญ่หลวงนัก แล้วก็แยกกันไปตีเมืองขึ้นเราทุกหัวเมือง เราจะคิดประการใด....."
ตันก๋งก็เสนอแนะตามตรงว่า
".....เกิดเหตุใหญ่ทั้งนี้ ก็เพราะตันกุ๋ย ตันเต๋งสองคนพ่อลูก ห้ามมิให้ท่านยกลูกสาวให้แก่บุตรอ้วนสุด แล้วคิดอ่านขึ้นไปหาโจโฉ โจโฉจึงให้ตันเต๋งเป็นขุนนาง ขอให้ท่านจับตัว ตันกุ๋ยกับตันเต๋ง ตัดศรีษะส่งให้อ้วนสุด แล้วแจ้งเนื้อความทั้งปวงให้อ้วนสุดสิ้นสงสัย เห็นอ้วนสุดจะเลิกทัพไป....."
ลิโป้ก็เห็นชอบด้วย จึงสั่งให้ทหารเอาตัวสองพ่อลูกไปตัดศรีษะเสีย แต่ตันเต๋งกลับหัวเราะและบอกว่า
".....ท่านนี้แต่แรกข้าพเจ้าเห็นว่าจะมีปัญญา มาบัดนี้เห็นความคิดท่านนั้นอ่อนนัก จะกลัวอันใดกับกองทัพอ้วนสุดเจ็ดกองเท่านี้ อุปมาเหมือนหญ้าเจ็ดกำอันใกล้ปากโค ถ้าจะคิดทำการเห็นกองทัพอ้วนสุดนั้น จะไม่พอความคิดเสียอีก....."
ลิโป้ก็เสียงอ่อนลงว่า ถ้าสองคนพ่อลูกรับอาสาจะสู้รบกับอ้วนสุดให้ชนะได้ ก็จะยกโทษให้ ตันกุ๋ยก็เสนอว่า
".....ทหารอ้วนสุดมากก็จริง แต่เป็นคน
ไม่ชำนาญในการสงคราม แล้วอ้วนสุดก็ไม่สู้ไว้ใจ ทหารในเมืองเราล้วนแต่ไว้ใจได้ แม้ยกออกไปรบกับอ้วนสุด เห็นทหารข้างเราจะมีชัยชนะ แลความคิดของข้าพเจ้าที่จะรักษาเมืองชีจิ๋ว และจะต่อสู้กับอ้วนสุดนั้นยังมีอยู่....."
แล้วตันกุ๋ยก็ขยายความต่อไปว่า หันเซียม กับ เอียวฮอง ที่คุมทหารของอ้วนสุดมาตีเมืองแห้ฝือกับเมืองจุนสัวนั้น เดิมเป็นข้าพระเจ้าเหี้ยนเต้มิได้มีใจภักดีต่ออ้วนสุดเท่าใดนัก ให้ ตันเต๋งถือหนังสือไปเกลี้ยกล่อม ก็เห็นจะสำเร็จ ลิโป้ก็เห็นด้วย จึงทำหนังสือให้ตันเต๋งถือไปดำเนินการ และมีหนังสือแจ้งโจโฉกับเล่าปี่ให้ยกกองทัพมาช่วยอีกทางหนึ่ง ตันเต๋งก็ไปจัดการจนสำเร็จ หันเซียมกับเอียวฮองยอมเป็นไส้ศึกให้
ลิโป้มีทหารอยู่หมื่นเศษ ก็แบ่งออกเป็นสี่กองให้ โกซุ่น ตันก๋ง ซงเ
ยน เตียวเลี้ยว ซุยงก ยกไปช่วยอีกสี่เมืองที่ข้าศึกเข้าตี แล้วตนเองก็ยกออกไปตั้ง ค่ายห่างเมืองชีจิ๋วสามร้อยเส้น เตียวหุนยกมาถึงก็ตั้งค่ายประชิดอยู่
เมื่อหันเซียมและเอียวฮองช่วยเป็นใส้ศึก ตามที่ตันเต๋งไปเกลี้ยกล่อมไว้ ทำให้ลิโป้ตีค่ายเตียวหุนแตก ถอยร่นไปจนถึงค่ายกิเหลง ที่ยกหนุนขึ้นมา ก็แตกอีก ลิโป้ก็ไล่ตามกิเหลงไปจนถึงกองทัพหลวงของอ้วนสุด
เมื่อลิโป้แลไปในค่าย เห็นปักธงมังกรธงหงส์ เป็นเครื่องหมายสำหรับกษัตริย์ และตัวอ้วนสุดก็ใส่เสื้อพื้นทอง ถือกระบี่ขี่ม้ายืนกั้นสัปทนทองอยู่ ก็ควบม้าขึ้นไปบนเนินเขาหน้าค่าย ร้องตะโกนด่าว่าท้าทายกัน อ้วนสุดก็ให้ทหารเอกสองนาย ออกมารบกับลิโป้ แต่ทานฝีมือไม่ไหวต้องหันหนีกลับเข้าค่าย ลิโป้ก็ตามเข้าไปตีค่ายแตกอีกหน
อ้วนสุดถอยหนีไปได้ประมาณสามสิบเส้น ก็เจอกองทัพของกวนอู
ที่เล่าปี่ส่งมาช่วยลิโป้ อ้วนสุดก็ไม่เป็นอันจะสู้รบ ต้องพาทหารหนีกลับไปเมืองลำหยง กองทหารที่ไปล้อมเมืองอีก สี่เมือง ก็พลอยถอยกลับไปหมด
ลิโป้ก็พาทหารเอกทั้งหลายเข้าเมืองชีจิ๋ว แล้วก็ปูนบำเหน็จ จัดโต๊ะมาเลี้ยงดูฉลองชัยชนะกันเป็นการใหญ่ กวนอูกินเลี้ยงแล้วก็ลาลิโป้กลับไปเมืองอิจิ๋ว ลิโป้จึงปรึกษากับกุนซือสองพ่อลูกว่า หันเซียมกับเอียวฮองมีความชอบคราวนี้จะตอบแทนอย่างไร
ตันกุ๋ยก็แนะว่าให้ไปเป็น เจ้าเมืองกินโต๋กับเมืองลองเอี๋ย ลิโป้ก็เห็นด้วยตามเคย
แต่อยู่มาไม่ช้าทั้งสองปกครองบ้านเมืองไม่ยุติธรรม ราษฎรก็เดือดร้อน เล่าปี่จึงออกอุบายเชิญตัวไปกินเลี้ยง แล้วให้กวนอูเตียวหุยจับฆ่าเสียทั้งสองคน และตัดศรีษะไปให้โจโฉเอาบำเหน็จความชอบ
ทั้งโจโฉ เล่าปี่ และ ลิโป้ จึงกลับมาเป็นพวกเดียวกันอีก พอโจโฉยกกองทัพใหญ่ไปตีเมืองลำหยงของอ้วนสุด ก็ให้เล่าปี่เป็นปีกขวา ลิโป้เป็นปีกซ้าย แต่ยังไม่ทันรู้แพ้ชนะ ก็เกิดเสบียงอาหารขัดสนลง ต้องยกกลับเมืองฮูโต๋ ก่อนกลับโจโฉได้ตกลงกับลิโป้ ให้เล่าปี่ไปอยู่เมืองเสียวพ่ายตามเดิม แล้วก็สั่งให้เล่าปี่คบคิดกับ ตันกุ๋ย ตันเต๋ง ช่วยกันกำจัดลิโป้ให้สำเร็จ
ลิโป้มิได้รู้ถึงความคิดของโจโฉเล่าปี่และสองพ่อลูก ที่จะทำอันตรายแก่ตนเลย จึงอยู่เมืองชีจิ๋วด้วยความสุขสบายดี เป็นเวลานานพอสมควร เพราะโจโฉมัวยกทัพไปปราบ เตียวสิ้ว เจ้าเมืองอ้วนเซีย แต่ไม่สำเร็จต้องถอยกลับมาตั้งหลักที่เมืองฮูโต๋อีก ตันกุ๋ยกับตันเต๋ง ก็คอยประจบประแจงสรรเสริญเยินยอเอาใจลิโป้ต่าง ๆ นา ๆ จนลิโป้รักใคร่ ไว้วางใจเป็นอันมาก
ตันก๋งจึงเตือนลิโป้ว่า
"...ซึ่งตันกุ๋ยกับตันเต๋งพูดจา สรรเสริญความดีท่านนั้นแต่ปาก แลใจตันกุ๋ยกับ ตันเต๋งนั้นคิดจะทำร้ายท่านอยู่มิได้ขาด ซึ่งท่านจะหลงฟังคำมันพ่อลูกนั้น นานไปเห็นจะมีอันตรายแก่ท่าน ขอให้ท่านคิดอ่านระวังจงดี....."
แต่ลิโป้ไม่ฟังกลับตวาดเอาว่า
"....ตัวเห็นว่าเรามีน้ำใจเอ็นดูตันกุ๋ย ตันเต๋ง ตัวริษยาแกล้งเอาความร้ายยุยงให้เราทำอันตรายแก่คนซื่อสัตย์เสีย..."
ตันก๋งได้ยินดังนั้นก็ได้แต่ทอดถอนใจใหญ่ ว่าลิโป้นั้นหาปัญญามิได้ นานไปตนเองก็คงจะพลอยเป็นอันตรายไปด้วยอย่างแน่แท้ แต่นั้นมาตันก๋งก็ไม่ค่อยได้ทำราชการ ได้แต่พาพรรคพวกออกไปเที่ยวป่าล่าสัตว์ อยู่เนือง ๆ
อยู่มาวันหนึ่ง ตันก๋งไปล่าสัตว์ใกล้เมืองเสียวพ่าย แลเห็นทหารของโจโฉควบม้าออกมาจากเมือง จึงสกัดจับไว้ได้ เมื่อค้นในตัวก็ได้หนังสือของเล่าปี่ เขียนไปถึงโจโฉ จึงนำตัวมาให้ลิโป้สอบสวน ทหารนั้นให้การว่ามหาอุปราชโจโฉให้ถือหนังสือ มาให้เล่าปี่ที่เมืองเสียวพ่าย และเล่าปี่ได้ตอบหนังสือกลับไป ลิโป้จึงฉีกหนังสือนั้นออกดู มีความว่า
".....ข้าพเจ้าเล่าปี่ แจ้งในหนังสือมหาอุปราช ซึ่งให้มาถึงข้าพเจ้าให้ช่วยคิดอ่านกำจัดลิโป้เสียนั้น ซึ่งข้าพเจ้าจะเป็นตัวทำการนั้นยังมิได้ ด้วยกำลังทหารน้อยกว่าลิโป้ ถ้ามหาอุปราชยกกองทัพมาเมื่อใด ข้าพเจ้าก็จะช่วยกำจัดลิโป้เสียให้จงได้....."
เมื่อ ลิโป้ จับได้คาหนังคาเขาว่า โจโฉ กับ เล่าปี่ สมคบกันจะกำจัดตน จึงสั่งให้เอาม้าใช้นั้นไปตัดศรีษะเสีย และให้ ตันก๋ง กับ จงป้า ยกกองทัพ ไปตีภาคตะวันออกของโจโฉ ลุยไปจนกว่าจะถึงเมืองกุนจิ๋ว ให้ ซงเ
ยน งุยซก ยกไปทางตะวันตกตีเมืองยี่เอ๋ง กับให้ โกซุ่น และ เตียวเลี้ยว ยกพลไปตีเมืองเสียวพ่าย เป็นสงครามล้างแค้น
ฝ่ายเล่าปี่รู้ข่าวก็รีบมีหนังสือไปบอกโจโฉ ขอกองทัพมาช่วยโดยด่วน กับให้แต่งค่ายคูประตูหอรบ ให้ทหารประจำหน้าที่บนเชิงเทินครบ ให้ เตียวหุย รักษาด้านตะวันออก กวนอู รักษาด้านตะวันตก ซุนเขียน รักษาด้านใต้ ตัวเล่าปี่รักษาด้านเหนือ และให้ บิต๊ก บิฮอง พี่ชาย นางบิฮูหยิน ภรรยารองของเล่าปี่ คอยระวังดูแลครอบครัวไว้ให้ดี
เมื่อโกซุ่นกับเตียวเลี้ยวยกกองทัพมาถึง ก็ให้ทหารเข้าล้อมเมืองเสียวพ่ายไว้ แล้วเตียวเลี้ยวก็เข้าตีทางด้านตะวันตก เมื่อพบกับกวนอูซึ่งรักษาอยู่ กวนอูก็พูดจาว่ากล่าวให้ เตียวเลี้ยวเกิดความละอายใจ ว่ามาอยู่กับคนชั่วช้าอย่างลิโป้ เตียวเลี้ยวจึงย้ายไปตีทางทิศตะวันออกก็เจอเตียวหุย ซึ่งฝีมือเหนือกว่า จึงต้องถอยไปอีก แต่กวนอูก็ห้ามเตียวหุยไว้ไม่ให้ติดตาม เพื่อเอาใจไว้ก่อน
ฝ่ายโจโฉเมื่อได้รับหนังสือของเล่าปี่ ก็ให้ทหารเอกสี่นายคุมพลห้าหมื่นยกไปเป็นทัพหน้า ตัวโจโฉคุมทหารกองหลวงยกมาช่วยเล่าปี่ที่เมืองเสียวพ่าย โกซุ่นที่ตั้งล้อมเมืองอยู่จึงแจ้งให้ ลิโป้มาช่วยบ้าง ลิโป้ก็ให้ทหารเอกอีกสามคนคุมพลมาช่วย ทั้งสองฝ่ายก็ยกกำลังเข้ารบกันเป็นสามารถ ฝ่ายของโจโฉฆ่าทหารเอกของลิโป้ตายไปคนหนึ่ง แต่ก็ต้องแตกพ่ายถอยหนีไปตั้งอยู่ปลายแดนเมืองเจปัก
เมื่อลิโป้ยกตามมาช่วยอีกแรงหนึ่ง เมืองเสียวพ่ายก็แตก เล่าปี่ กวนอู เตียวหุย แยกย้ายกันไปคนละทาง ลิโป้เข้าเมืองได้ก็พบบิต๊กซึ่งรักษาครอบครัวของเล่าปี่อยู่ ก็ออกมาคำนับลิโป้แล้วขอร้องว่า
".....ข้าพเจ้าได้ยินโบราณว่าสืบ ๆ กันมาว่า ผู้ที่จะตั้งตัวเป็นใหญ่ ถึงจะตีบ้านเมืองได้เอาแต่ชัยชนะ ผู้ใดเป็นเสี้ยนหนามก็ทำอันตรายแต่ผู้นั้น มิได้ทำอันตรายแก่บุตรภรรยาและราษฎรทั้งปวง บัดนี้ท่านก็คิดอ่านจะตั้งตัวเป็นใหญ่อยู่ จะเป็นศัตรูของท่านก็แต่โจโฉผู้เดียว อัน เล่าปี่ก็คิดถึงท่านอยู่เนือง ๆ ว่า เมื่อครั้งอ้วนสุดให้กิเหลงยกมาตีเมืองเสียวพ่ายนั้น เพราะท่านยกมาช่วยเสี่ยงยิงเกาทัณฑ์ แล้วพูดจาเกลี่ยไกล่ให้กิเหลงยกกลับไป เล่าปี่จึงได้อยู่เย็นเป็นสุขมา เล่าปี่ก็มีความกตัญญูต่อท่านอยู่ อนึ่งท่านกับเล่าปี่ก็มีคุณต่อกันมา ขออย่าทำอันตรายแก่ครอบครัวเล่าปี่เลย คุณของท่านนั้นก็จะอยู่กับเล่าปี่สืบไป....."
ลิโป้ก็ว่า
"....ท่านอย่าวิตกเลย เรากับเล่าปี่ก็เป็นมิตรกันมาแต่ก่อน ซึ่งครอบครัวของเล่าปี่นั้น เรามิได้ทำอันตราย....."
แล้วก็ให้บิต๊กพาภรรยาเล่าปี่ไปพักอยู่ที่เมืองชีจิ๋ว และให้โกซุ่นอยู่รักษาเมืองเสียวพ่าย ส่วนตนเองนั้นก็ยกกองทัพไปทางตะวันออก มุ่งไปสู่เมืองกุนจิ๋ว โดยให้ตันก๋งกับกลุ่มโจรที่มาเข้าพวกด้วย อยู่รักษาด่านเสียวก๋วนไว้
เหตุการณ์ก็เป็นไปดังที่ตันก๋งผู้ซื่อสัตย์ได้ตักเตือนไว้แล้ว ลิโป้อัศวินผู้มีฝีมือลือลั่น แต่สติปัญญาน้อยจะจัดการอย่างไร กับศัตรูภายนอกที่เห็นอยู่อย่างชัดเจน และยังมีศัตรูที่คอยจะจ้วงแทงข้างหลังอยู่อีก
ก็คงจะได้เห็นกันในไม่ช้า.
ศัตรูรอบทิศ ๓ ก.พ.๕๗
ศัตรูรอบทิศ
เล่าเซี่ยงชุน
เมื่อลิโป้ขับไล่เล่าปี่ออกจากเมืองเสียวพ่ายแล้ว ก็ให้ โกซุ่น ทหารเอกอยู่รักษา แล้วตนเองก็กลับมาอยู่เมืองชีจิ๋วตามเดิม ไม่ได้คิดจะตามไปปราบปรามเล่าปี่แต่อย่างใด ต่อมาโจโฉก็ถือรับสั่งของ พระเจ้าเหี้ยนเต้ แต่งตั้งให้ลิโป้เป็นขุนนางผู้ใหญ่ มีหน้าที่ปราบปรามโจร ฝ่าย ตะวันออก และได้มีหนังสือเกลี้ยกล่อมให้สมัครสมานกับเล่าปี่เสีย อย่ามีความพยาบาทกันสืบไป ลิโป้คิดว่าโจโฉมีความหวังดีกับตนก็ยินดี
ขณะนั้นพอดี อ้วนสุด ให้ทหารมาแจ้งแก่ลิโป้ว่า ตนเองจะตั้งตัวขึ้นเป็นฮ่องเต้ และจะตั้งบุตรให้เป็นที่ฝ่ายหน้า จึงขอให้เร่งส่งบุตรสาวไปแต่งงาน ตามที่ได้ตกลงกันไว้ ลิโป้กำลังเห่อตำแหน่งใหม่ ก็เลยด่าว่าอ้วนสุดคิดขบถต่อแผ่นดิน และให้เอาทหารผู้นำสารไปฆ่าเสีย แล้วเอา หันอิ้น ที่จำคุกไว้นั้นให้ ตันเต๋ง บุตรของ ตันกุ๋ยคุมตัวไปส่งให้โจโฉและมีหนังสือกำกับไปว่า
"...ข้าพเจ้าลิโป้คำนับมา ด้วยมหาอุปราชได้เมตตาข้าพเจ้า แล้วช่วยกราบทูลพระเจ้าเหี้ยนเต้ ให้ข้าพเจ้าได้เป็นเจ้าเมืองชีจิ๋ว ข้าพเจ้าจะได้ทำราชการสืบไป....."
โจโฉจึงให้เอาตัวหันอิ้นไปประหารเสีย ลิโป้กับอ้วนสุดจะได้เป็นศัตรูกันโดยเด็ดขาด เมื่ออ้วนสุดรู้ว่าลิโป้กลับคำพูด ฆ่าทหารของตนและส่งหันอิ้นไปให้โจโฉฆ่าเสียแล้ว ก็โกรธเป็นกำลัง จึงให้ เตียวหุน เป็นแม่ทัพคุมทหารยี่สิบหมื่น ยกไปตีเมืองชีจิ๋ว ให้ กิเหลง เป็นทัพหนุนยกตามไป และตัวอ้วนสุดก็ยกทหารสามหมื่น ตามไปอีกด้วย
เมื่อเตียวหุนยกทัพหน้ามาใกล้จะถึงเมืองชีจิ๋ว ก็แยกทหารออกเป็นเจ็ดกอง ให้ทหารเอกยกไปตีเมืองที่ขึ้นอยู่กับเมืองชีจิ๋วทั้งหกเมืองพร้อมกัน แล้วตัวเตียวหุนก็ยกเข้าตีเมืองชีจิ๋ว ลิโป้ก็เรียกที่ปรึกษาคือตันก๋ง ตันกุ๋ย และตันเต๋ง กับนายทหารทั้งปวงมาหารือว่า
".....บัดนี้อ้วนสุดยกทัพมาใหญ่หลวงนัก แล้วก็แยกกันไปตีเมืองขึ้นเราทุกหัวเมือง เราจะคิดประการใด....."
ตันก๋งก็เสนอแนะตามตรงว่า
".....เกิดเหตุใหญ่ทั้งนี้ ก็เพราะตันกุ๋ย ตันเต๋งสองคนพ่อลูก ห้ามมิให้ท่านยกลูกสาวให้แก่บุตรอ้วนสุด แล้วคิดอ่านขึ้นไปหาโจโฉ โจโฉจึงให้ตันเต๋งเป็นขุนนาง ขอให้ท่านจับตัว ตันกุ๋ยกับตันเต๋ง ตัดศรีษะส่งให้อ้วนสุด แล้วแจ้งเนื้อความทั้งปวงให้อ้วนสุดสิ้นสงสัย เห็นอ้วนสุดจะเลิกทัพไป....."
ลิโป้ก็เห็นชอบด้วย จึงสั่งให้ทหารเอาตัวสองพ่อลูกไปตัดศรีษะเสีย แต่ตันเต๋งกลับหัวเราะและบอกว่า
".....ท่านนี้แต่แรกข้าพเจ้าเห็นว่าจะมีปัญญา มาบัดนี้เห็นความคิดท่านนั้นอ่อนนัก จะกลัวอันใดกับกองทัพอ้วนสุดเจ็ดกองเท่านี้ อุปมาเหมือนหญ้าเจ็ดกำอันใกล้ปากโค ถ้าจะคิดทำการเห็นกองทัพอ้วนสุดนั้น จะไม่พอความคิดเสียอีก....."
ลิโป้ก็เสียงอ่อนลงว่า ถ้าสองคนพ่อลูกรับอาสาจะสู้รบกับอ้วนสุดให้ชนะได้ ก็จะยกโทษให้ ตันกุ๋ยก็เสนอว่า
".....ทหารอ้วนสุดมากก็จริง แต่เป็นคน
แล้วตันกุ๋ยก็ขยายความต่อไปว่า หันเซียม กับ เอียวฮอง ที่คุมทหารของอ้วนสุดมาตีเมืองแห้ฝือกับเมืองจุนสัวนั้น เดิมเป็นข้าพระเจ้าเหี้ยนเต้มิได้มีใจภักดีต่ออ้วนสุดเท่าใดนัก ให้ ตันเต๋งถือหนังสือไปเกลี้ยกล่อม ก็เห็นจะสำเร็จ ลิโป้ก็เห็นด้วย จึงทำหนังสือให้ตันเต๋งถือไปดำเนินการ และมีหนังสือแจ้งโจโฉกับเล่าปี่ให้ยกกองทัพมาช่วยอีกทางหนึ่ง ตันเต๋งก็ไปจัดการจนสำเร็จ หันเซียมกับเอียวฮองยอมเป็นไส้ศึกให้
ลิโป้มีทหารอยู่หมื่นเศษ ก็แบ่งออกเป็นสี่กองให้ โกซุ่น ตันก๋ง ซงเ
เมื่อหันเซียมและเอียวฮองช่วยเป็นใส้ศึก ตามที่ตันเต๋งไปเกลี้ยกล่อมไว้ ทำให้ลิโป้ตีค่ายเตียวหุนแตก ถอยร่นไปจนถึงค่ายกิเหลง ที่ยกหนุนขึ้นมา ก็แตกอีก ลิโป้ก็ไล่ตามกิเหลงไปจนถึงกองทัพหลวงของอ้วนสุด
เมื่อลิโป้แลไปในค่าย เห็นปักธงมังกรธงหงส์ เป็นเครื่องหมายสำหรับกษัตริย์ และตัวอ้วนสุดก็ใส่เสื้อพื้นทอง ถือกระบี่ขี่ม้ายืนกั้นสัปทนทองอยู่ ก็ควบม้าขึ้นไปบนเนินเขาหน้าค่าย ร้องตะโกนด่าว่าท้าทายกัน อ้วนสุดก็ให้ทหารเอกสองนาย ออกมารบกับลิโป้ แต่ทานฝีมือไม่ไหวต้องหันหนีกลับเข้าค่าย ลิโป้ก็ตามเข้าไปตีค่ายแตกอีกหน
อ้วนสุดถอยหนีไปได้ประมาณสามสิบเส้น ก็เจอกองทัพของกวนอู
ที่เล่าปี่ส่งมาช่วยลิโป้ อ้วนสุดก็ไม่เป็นอันจะสู้รบ ต้องพาทหารหนีกลับไปเมืองลำหยง กองทหารที่ไปล้อมเมืองอีก สี่เมือง ก็พลอยถอยกลับไปหมด
ลิโป้ก็พาทหารเอกทั้งหลายเข้าเมืองชีจิ๋ว แล้วก็ปูนบำเหน็จ จัดโต๊ะมาเลี้ยงดูฉลองชัยชนะกันเป็นการใหญ่ กวนอูกินเลี้ยงแล้วก็ลาลิโป้กลับไปเมืองอิจิ๋ว ลิโป้จึงปรึกษากับกุนซือสองพ่อลูกว่า หันเซียมกับเอียวฮองมีความชอบคราวนี้จะตอบแทนอย่างไร
ตันกุ๋ยก็แนะว่าให้ไปเป็น เจ้าเมืองกินโต๋กับเมืองลองเอี๋ย ลิโป้ก็เห็นด้วยตามเคย
แต่อยู่มาไม่ช้าทั้งสองปกครองบ้านเมืองไม่ยุติธรรม ราษฎรก็เดือดร้อน เล่าปี่จึงออกอุบายเชิญตัวไปกินเลี้ยง แล้วให้กวนอูเตียวหุยจับฆ่าเสียทั้งสองคน และตัดศรีษะไปให้โจโฉเอาบำเหน็จความชอบ
ทั้งโจโฉ เล่าปี่ และ ลิโป้ จึงกลับมาเป็นพวกเดียวกันอีก พอโจโฉยกกองทัพใหญ่ไปตีเมืองลำหยงของอ้วนสุด ก็ให้เล่าปี่เป็นปีกขวา ลิโป้เป็นปีกซ้าย แต่ยังไม่ทันรู้แพ้ชนะ ก็เกิดเสบียงอาหารขัดสนลง ต้องยกกลับเมืองฮูโต๋ ก่อนกลับโจโฉได้ตกลงกับลิโป้ ให้เล่าปี่ไปอยู่เมืองเสียวพ่ายตามเดิม แล้วก็สั่งให้เล่าปี่คบคิดกับ ตันกุ๋ย ตันเต๋ง ช่วยกันกำจัดลิโป้ให้สำเร็จ
ลิโป้มิได้รู้ถึงความคิดของโจโฉเล่าปี่และสองพ่อลูก ที่จะทำอันตรายแก่ตนเลย จึงอยู่เมืองชีจิ๋วด้วยความสุขสบายดี เป็นเวลานานพอสมควร เพราะโจโฉมัวยกทัพไปปราบ เตียวสิ้ว เจ้าเมืองอ้วนเซีย แต่ไม่สำเร็จต้องถอยกลับมาตั้งหลักที่เมืองฮูโต๋อีก ตันกุ๋ยกับตันเต๋ง ก็คอยประจบประแจงสรรเสริญเยินยอเอาใจลิโป้ต่าง ๆ นา ๆ จนลิโป้รักใคร่ ไว้วางใจเป็นอันมาก
ตันก๋งจึงเตือนลิโป้ว่า
"...ซึ่งตันกุ๋ยกับตันเต๋งพูดจา สรรเสริญความดีท่านนั้นแต่ปาก แลใจตันกุ๋ยกับ ตันเต๋งนั้นคิดจะทำร้ายท่านอยู่มิได้ขาด ซึ่งท่านจะหลงฟังคำมันพ่อลูกนั้น นานไปเห็นจะมีอันตรายแก่ท่าน ขอให้ท่านคิดอ่านระวังจงดี....."
แต่ลิโป้ไม่ฟังกลับตวาดเอาว่า
"....ตัวเห็นว่าเรามีน้ำใจเอ็นดูตันกุ๋ย ตันเต๋ง ตัวริษยาแกล้งเอาความร้ายยุยงให้เราทำอันตรายแก่คนซื่อสัตย์เสีย..."
ตันก๋งได้ยินดังนั้นก็ได้แต่ทอดถอนใจใหญ่ ว่าลิโป้นั้นหาปัญญามิได้ นานไปตนเองก็คงจะพลอยเป็นอันตรายไปด้วยอย่างแน่แท้ แต่นั้นมาตันก๋งก็ไม่ค่อยได้ทำราชการ ได้แต่พาพรรคพวกออกไปเที่ยวป่าล่าสัตว์ อยู่เนือง ๆ
อยู่มาวันหนึ่ง ตันก๋งไปล่าสัตว์ใกล้เมืองเสียวพ่าย แลเห็นทหารของโจโฉควบม้าออกมาจากเมือง จึงสกัดจับไว้ได้ เมื่อค้นในตัวก็ได้หนังสือของเล่าปี่ เขียนไปถึงโจโฉ จึงนำตัวมาให้ลิโป้สอบสวน ทหารนั้นให้การว่ามหาอุปราชโจโฉให้ถือหนังสือ มาให้เล่าปี่ที่เมืองเสียวพ่าย และเล่าปี่ได้ตอบหนังสือกลับไป ลิโป้จึงฉีกหนังสือนั้นออกดู มีความว่า
".....ข้าพเจ้าเล่าปี่ แจ้งในหนังสือมหาอุปราช ซึ่งให้มาถึงข้าพเจ้าให้ช่วยคิดอ่านกำจัดลิโป้เสียนั้น ซึ่งข้าพเจ้าจะเป็นตัวทำการนั้นยังมิได้ ด้วยกำลังทหารน้อยกว่าลิโป้ ถ้ามหาอุปราชยกกองทัพมาเมื่อใด ข้าพเจ้าก็จะช่วยกำจัดลิโป้เสียให้จงได้....."
เมื่อ ลิโป้ จับได้คาหนังคาเขาว่า โจโฉ กับ เล่าปี่ สมคบกันจะกำจัดตน จึงสั่งให้เอาม้าใช้นั้นไปตัดศรีษะเสีย และให้ ตันก๋ง กับ จงป้า ยกกองทัพ ไปตีภาคตะวันออกของโจโฉ ลุยไปจนกว่าจะถึงเมืองกุนจิ๋ว ให้ ซงเ
ฝ่ายเล่าปี่รู้ข่าวก็รีบมีหนังสือไปบอกโจโฉ ขอกองทัพมาช่วยโดยด่วน กับให้แต่งค่ายคูประตูหอรบ ให้ทหารประจำหน้าที่บนเชิงเทินครบ ให้ เตียวหุย รักษาด้านตะวันออก กวนอู รักษาด้านตะวันตก ซุนเขียน รักษาด้านใต้ ตัวเล่าปี่รักษาด้านเหนือ และให้ บิต๊ก บิฮอง พี่ชาย นางบิฮูหยิน ภรรยารองของเล่าปี่ คอยระวังดูแลครอบครัวไว้ให้ดี
เมื่อโกซุ่นกับเตียวเลี้ยวยกกองทัพมาถึง ก็ให้ทหารเข้าล้อมเมืองเสียวพ่ายไว้ แล้วเตียวเลี้ยวก็เข้าตีทางด้านตะวันตก เมื่อพบกับกวนอูซึ่งรักษาอยู่ กวนอูก็พูดจาว่ากล่าวให้ เตียวเลี้ยวเกิดความละอายใจ ว่ามาอยู่กับคนชั่วช้าอย่างลิโป้ เตียวเลี้ยวจึงย้ายไปตีทางทิศตะวันออกก็เจอเตียวหุย ซึ่งฝีมือเหนือกว่า จึงต้องถอยไปอีก แต่กวนอูก็ห้ามเตียวหุยไว้ไม่ให้ติดตาม เพื่อเอาใจไว้ก่อน
ฝ่ายโจโฉเมื่อได้รับหนังสือของเล่าปี่ ก็ให้ทหารเอกสี่นายคุมพลห้าหมื่นยกไปเป็นทัพหน้า ตัวโจโฉคุมทหารกองหลวงยกมาช่วยเล่าปี่ที่เมืองเสียวพ่าย โกซุ่นที่ตั้งล้อมเมืองอยู่จึงแจ้งให้ ลิโป้มาช่วยบ้าง ลิโป้ก็ให้ทหารเอกอีกสามคนคุมพลมาช่วย ทั้งสองฝ่ายก็ยกกำลังเข้ารบกันเป็นสามารถ ฝ่ายของโจโฉฆ่าทหารเอกของลิโป้ตายไปคนหนึ่ง แต่ก็ต้องแตกพ่ายถอยหนีไปตั้งอยู่ปลายแดนเมืองเจปัก
เมื่อลิโป้ยกตามมาช่วยอีกแรงหนึ่ง เมืองเสียวพ่ายก็แตก เล่าปี่ กวนอู เตียวหุย แยกย้ายกันไปคนละทาง ลิโป้เข้าเมืองได้ก็พบบิต๊กซึ่งรักษาครอบครัวของเล่าปี่อยู่ ก็ออกมาคำนับลิโป้แล้วขอร้องว่า
".....ข้าพเจ้าได้ยินโบราณว่าสืบ ๆ กันมาว่า ผู้ที่จะตั้งตัวเป็นใหญ่ ถึงจะตีบ้านเมืองได้เอาแต่ชัยชนะ ผู้ใดเป็นเสี้ยนหนามก็ทำอันตรายแต่ผู้นั้น มิได้ทำอันตรายแก่บุตรภรรยาและราษฎรทั้งปวง บัดนี้ท่านก็คิดอ่านจะตั้งตัวเป็นใหญ่อยู่ จะเป็นศัตรูของท่านก็แต่โจโฉผู้เดียว อัน เล่าปี่ก็คิดถึงท่านอยู่เนือง ๆ ว่า เมื่อครั้งอ้วนสุดให้กิเหลงยกมาตีเมืองเสียวพ่ายนั้น เพราะท่านยกมาช่วยเสี่ยงยิงเกาทัณฑ์ แล้วพูดจาเกลี่ยไกล่ให้กิเหลงยกกลับไป เล่าปี่จึงได้อยู่เย็นเป็นสุขมา เล่าปี่ก็มีความกตัญญูต่อท่านอยู่ อนึ่งท่านกับเล่าปี่ก็มีคุณต่อกันมา ขออย่าทำอันตรายแก่ครอบครัวเล่าปี่เลย คุณของท่านนั้นก็จะอยู่กับเล่าปี่สืบไป....."
ลิโป้ก็ว่า
"....ท่านอย่าวิตกเลย เรากับเล่าปี่ก็เป็นมิตรกันมาแต่ก่อน ซึ่งครอบครัวของเล่าปี่นั้น เรามิได้ทำอันตราย....."
แล้วก็ให้บิต๊กพาภรรยาเล่าปี่ไปพักอยู่ที่เมืองชีจิ๋ว และให้โกซุ่นอยู่รักษาเมืองเสียวพ่าย ส่วนตนเองนั้นก็ยกกองทัพไปทางตะวันออก มุ่งไปสู่เมืองกุนจิ๋ว โดยให้ตันก๋งกับกลุ่มโจรที่มาเข้าพวกด้วย อยู่รักษาด่านเสียวก๋วนไว้
เหตุการณ์ก็เป็นไปดังที่ตันก๋งผู้ซื่อสัตย์ได้ตักเตือนไว้แล้ว ลิโป้อัศวินผู้มีฝีมือลือลั่น แต่สติปัญญาน้อยจะจัดการอย่างไร กับศัตรูภายนอกที่เห็นอยู่อย่างชัดเจน และยังมีศัตรูที่คอยจะจ้วงแทงข้างหลังอยู่อีก
ก็คงจะได้เห็นกันในไม่ช้า.