หวังว่าซักวันจะได้กลับมาเจอกันอีก :)

เรากับแฟนคบกันมาตั้งแต่ปี 2551 จนวันนี้ 2559 คบกันมารวมแล้ว 7 ปีค่ะ
อาถรรพ์เลข 7 มันก็เกิดขึ้นกับคู่เราจนได้ 55555
แฟนเราเค้าเปลี่ยนไปค่ะ เหมือนเริ่มโตขึ้นก็คิดไกลขึ้น
ทั้งเรื่องฐานะ เรื่องชีวิตส่วนตัว เรื่องแม่ของเค้า
เพราะแม่ของเค้าคงหวังไว้กับเค้ามาก อยากให้เค้าทำงาน
หาเลี้ยงตัวเองได้ก่อนไม่อยากให้คิดเรื่องแฟนตอนนี้
เพราะพี่ชายเค้าเคยทำเรื่องใหญ่ไว้ เค้าเลยสงสารแม่
อันนี้เราก็เข้าใจเค้านะคะ

ซึ่งอีกเหตุผลสำคัญก็คือ เค้าเริ่มโตขึ้นก็ย่อมอยากมีช่องว่าง
ไว้ทำอะไรตามใจชอบ ซื้อของที่ชอบ มีเวลาให้ตัวเองมากขึ้น
ไม่อยากคอยตามเป็นห่วงใคร คอยแคร์ใคร
เหมือนเค้ายังไม่พร้อม ตอนเด็กเราก็เข้าใจนะคะ
มันยังไม่คิดไรมากเป็นแฟนกันไปเที่ยวทำอะไรด้วยกันชิวๆ
แต่พอโตขึ้นก็ต้องรับผิดชอบอะไรมากขึ้น
วันนี้เราเข้าใจแล้วค่ะ เข้าใจทุกอย่างแล้ว
จากที่ยื้อเค้ามานานพอสมควร ก็ต้องยอมปล่อย...

เสียใจมาก ร้องไห้ตลอด เสียดายเวลา
อยากจะจริงจังกับคนๆนี้จริงๆ
วาดฝันว่าจะได้อยู่ด้วยกันตอนแก่
วันนี้มันอาจจะต้องยุติความสัมพันธ์ลงแค่นี้
แต่เราก็ยังหวังนะคะว่าอนาคต เมื่อเราพร้อม
เค้าพร้อมและมีทุกอย่างแล้ว สะดวกสบายขึ้น
โลกจะเหวี่ยงเราสองคนกลับมาเจอกันอีกครั้ง
และเริ่มความสัมพันธ์กันอย่างราบรื่น ตามใจหวัง...

ถึงวันนี้เราใกล้จบมหาลัยปี4แล้ว
ฝากโพสนี้ไว้เผื่อวันนึงอนาคตจะกลับมารักกันอีก
🔒🔒🔒🔒🔒🔒🔒