รู้สึกขาดกำลังใจ เพราะโดนทิ้ง ไม่สามารถกลับมาเป็นตัวของตัวเอง..

โดนทิ้งมาย่างเข้าเดือนที่4  เดือนแรกๆได้รับกำลังใจจากเพื่อน พี่ๆและคนที่ทำงาน
ประกอบด้วย มีทริปไปเที่ยวทั้งกับเพื่อนและบริษัท ทำให้ลืมเรื่องเศร้าไปได้มาก
พอหมดหน้าท่องเที่ยว กลับมารู้สึกเศร้าซึมเหมือนตอนแรกๆ ตอนนี้ไม่กล้าปรึกษาคนรอบข้างแล้ว
เพราะ นานแล้วไม่หายซักที เริ่มมีคำซ้ำเติมยิ่งรู้สึกแย่ ทำไมเราถึงคิดไม่ได้ นานแล้วนะ ยังจมปลักอีกเหรอ..

ปัญหาที่ประสบ(หลอกตัวเอง)
-ยังคิดว่าเขายังรักเรา เพราะเขายังติดต่อเรา
-ทำตัวไร้ค่า ร้องห่มร้องไห้อ้อนวอน โทรจิก ส่งข้อความ
-ไม่กล้าปรึกษาใคร เกรงใจแล้ว
-เพื่อนๆเมื่อเรียนจบแยกย้านกันไปหมด ต่างมีสังคม  นานทีจะได้เจอ

หนทางแก้ที่แก้แล้วไม่สำเร็จ
-เพื่อนแนะนำคนให้คุย > คุย
-มีคนมาจีบมาพูดคุย > คุย
-ทำตัวสิ้นคิดใช้ชีวิตกลางคืน > ตื่นมาก็เศร้าเหมือนเดิม > รู้สึกผิดกับตัวเอง
-เปลี่ยนแปลงตัวเอง ต้องสวยขึ้น ผอม สุขภาพดี > ไม่ช่วยเลย

เมื่อพยายามทั้งหมดแล้วเรายังไม่รู้สึกดีขึ้นทำให้โดนว่า
หน้าตาก็ดี สมองก็มี ทำไมแค่นี้คิดไม่ได้  เจ็บแล้วไม่จำ
เป็นคนอื่นเขาหาใหม่กันได้นานแล้ว กินข้าวอยู่ดีๆเป็นหญ้าซะงั้น บลาๆ

"อยากถามพี่ๆว่ามีวิธีก้าวผ่านความรู้สึกนี้กันอย่างไร
หรือใครเคยมีปัญหาคล้ายกัน มาพูดคุยกันบ้างก็ดีค่ะ แชร์เรื่องราว
ขอบคุณค่ะ